Trabzonspor deplasmanlarda uzun zamandır kazanamıyordu ama en azından göze hoş gelen bir futbol oynuyordu, rakip kim olursa olsun, tabir caizse anasından emdiği sütü burnundan getirebiliyordu. Bu sezon İstanbul’da oynanan Fenerbahçe, Beşiktaş ve Başakşehir maçlarının tadı hala futbolseverlerin damağında; iyi oynayan fakat galip gelemeyen bir Trabzonspor...
Dün Sivassporlu futbolcular stres yapmayıp sakin, final paslarında da biraz dikkatli olabilselerdi Trabzonspor’u puansız gönderebilirlerdi. Trabzonspor’a dönecek olursak... Sahada ne oynadığını bilen futbolcu yoktu. Bilmek bir yana dursun, tanıyana aşk olsun...
Hadi Trabzonsporlular defans hatalarından gol yemeye alıştı tamam da, Sivasspor’un attığı gol öncesi “ofsayt var” diyerek bayrağını kaldıran Ekrem Kan’ın kararına uymayan orta hakem Ali Palabıyık’a ne demeli?
Abdulkadir oyuna girdikten sonra Trabzonspor’un rakip kaleye gitmek aklına geldi. Kucka’yı da iyi olanlara eklersek, parantez içinde söyleyeceğimiz şudur; Kucka ve Abdülkadir varsa, ikisi de oynamalıdır!
Kucka demişken, ikinci yarı Trabzonspor’un orta sahasında ayakta kalan tek adamdı… Zaten Trabzonspor’un galibiyet gölünde Mas’tan sonra emeği geçen diğer oyuncuydu...
Futbol ne kadar enteresan; bilardo topu gibi direk ve Trabzonsporlu futbolcuların ayağında gidip-gelen meşin yuvarlağın son adresi Okay’ın kafası oluyor, sahanın kötülerinden milli oyuncu golünü atıyor ve Trabzonspor Sivas’tan galip dönüyor... Oynamadan galip gelmek böyle bir şey olsa gerek...
Kaliteli ayakların gününde olmadığı gün kafalar bazen son dakikalarda noktayı koyabiliyor; dün Okay’ın yaptığı gibi...