Her ruh hali için bir rutini var sanırım herkesin.
Ama kadınların negatif düşüncelerle baş etme yolu net: TEMİZLİK
Mesela kendimi anlatayım.
Üzüldüğümde çalışırım. Daha çok çalışırım. Hiç olmadığı kadar gömülürüm işlere. Hiç olmayan işler çıkarır, hiç istenmeyen raporlar hazırlarım. Susar ve sadece çalışırım.
Hayal kırıklığı hissettiğimde ev işi yaparım. Bardaklardan gıcır gıcır ses geldikçe sanırım hayal kırıklığına uğratanların yaşattıklarını da temizler gibi hissediyorum.
Kızdığımda ağlarım. Yüzüme bakılmayacak kadar çok ağlarım. Sonra yürürüm. Uzun yürürüm. Susarım. Müzik dinlerim. Sonra gene ev işi yaparım.
Size de öyle oluyor mu?
Bu ev işine kendini verme meselesini düşünüyorum birkaç zamandır.
Kadınlar neden üzüldüklerinde, kızdıklarında veya hayal kırıklığı yaşadıklarında kendilerini ev işlerine veriyor?
Kafayı boşaltmak için mi?
Kendini işe yarar hissetmek için mi?
Hayatında biri varsa ona vicdan azabı çektirmek için mi?
Belki de dediğim gibi.
Bardaklar gıcırdadıkça ve ev temizlendikçe hayatımızdaki berbat durumların da temizlendiğini hissediyoruz belki.
Belki bu berbatlıkların bizi kirlettiğini düşünüyor ve elimize bezi alıveriyoruz.
Bilmiyorum.
Henüz yanıtını bulamadım.
Siz de sinirlenince veya hayal kırıklığına uğrayınca temizlik filan yapıyor musunuz?
Yazsanız ya...
Gizem Aydoğan