"Yüksek reytingi bir milyon dolara değişmem"

Yarışmanın yapımcısı ve sunucusu Acun Ilıcalı. 14 yıldır televizyon sektöründe olan Ilıcalı "Yıldızım 'Acun Firarda' ile parladı" diyor. Genç yaşında annesini, babasını ve yakın bir arkadaşını kaybeden Ilıcalı iki kez evlenmiş ve üç kız babası. Ilıcalı kendi yapım şirketi Acun Medya'daki söyleşimizde televizyona başlayışını, yükselişini, özel hayatını ve hayattaki önceliklerini anlattı. Çalıştığı binada kendine ait bir oda ve masa istemeyen Ilıcalı, rahatça kanepede oturup hızlı ve esprili konuşma tarzıyla sorularımızı yanıtladı... Acun Ilıcalı'nın Show TV'de yayımlanan yarışma programı "Var mısın? Yok musun?" haftanın dört günü en çok izlenen yapım. Yarışmaya katılabilmek için her gün yüzlerce başvuru yapılıyor. Sahne ismi gibi değil mi? Belki şarkıcı olsaydım olurdu ama bu meslekte hiçbir avantajını görmedim. Adınızın değişik oluşu size avantaj sağladı mı? Evet, öyle bir tesadüf oldu. İsmimi rahmetli babam koymuş, içine doğmuş belki de. Ama Acun "dünya" demek. Dünyayı dolaştınız... Futbolda, diğer yarışmada bir gerginlik var. Oysa bu yarışmada az ya da çok herkes kazanabiliyor. Ayrıca bu insanlar neredeyse iki buçuk ay birlikte zaman geçiriyor, birbirlerinin hayatlarını, ihtiyaçlarını, hayallerini biliyorlar. Dolayısıyla hepsi birbirinin kazanması için dua ediyor. Kimse birbirinin ayağına basmıyor. "Var mısın? Yok musun?" yarışmasının diğerlerinden farkı ne? Hollanda'dan uyarlandı. Dünyada birçok ülkede de yayımlandı ancak en çok reytingi Türkiye'de aldı. Hangi ülkeden uyarlandı bu format? Orada da bu kadar tutuyor mu? Bizde bir reality show havasında program. Gözleri görmeyen yarışmacıyı bugün Türkiye tanıyor ve onun yarışacağı günü iple çekiyorlar. Ömer hocada da aynı şey oldu. Çünkü gerçek bir hikaye varken dizi seyretmek istemiyorlar. Bunu neye bağlıyorsunuz? "Başvurular 400 bini geçti" Ben Amerika'da bu yarışmayı izleyip bizde niye tutmadı bu program diyerek hırs yaptım. Show TV'nin genel müdürüyle sadece üç dakika konuştum. "Tamam, top sende" dedi. O da gözü kara bir insandır. Daha önce iki kez denenmiş olmasına rağmen sizinle bu kadar tuttu... 400 bini geçmiştir. Yarışmaya şu an kaç başvuru yapılmış durumda? Evet. Yarışmada her şeyi bulduk da Hamdi beyi mi bulamadık? Ben zaten o gerilimde nasıl teklif sunabilirim ki? Hamdi beyi Allah başımızdan eksik etmesin. Banka tekliflerini sunan Hamdi bey diye biri gerçekten var mı? Yoksa siz "doğaçlama" mı yapıyorsunuz? Bir tanesi para teklif etti. Beni yarışmaya seçerseniz kazandığımı sizle kırışırım dedi. Elediğiniz adaylarla ilginç bir olay yaşadınız mı? Sorumluluk değil ama çok yıkılırdım. Ömer Hoca az parayla ayrılsaydı bir sorumluluk hisseder miydiniz? İki buçuk trilyonu geçti. Yarışmacı seçimi anlamında herkese eşit davranıyoruz. Kanal da bize çok güveniyor. Toplam ne kadar para dağıttınız? Ben hiçbir zaman para kazanmak için çalışmadım. Ortaya iyi bir iş çıkarmak için çalıştım. Para da kendiliğinden geldi. Sizin için para neyi ifade ediyor? Ne için para kazanıyorsunuz? "Arşivde kasetlerin arasında uyuyordum" İlk zamanlarda hiç demedim. Çünkü sabahlara kadar arkadaşlarla Commodore 64 oynuyorduk ve sabah dokuzda kalkıp işe başlamak hiç bana göre değildi. En iyi ihtimal on buçukta gelebiliyordum, sonra da bütün binanın içinde kendime uyuyacak yerler yaratıyordum. Televizyonda çalışmaya başlayınca hemen ısındınız mı??Bu benim işim dediniz mi? Mesela arşivde, kasetlerin olmadığı dördüncü bir raf vardı. Ama zamanla çok sert diye halı kaplı boş bir odada masanın altına saklanıp uyudum. Nerelerde uyuyordunuz? Aynen. Ama o gün bir saat sonra bir kalktım, etrafımda 20 tane ayak var ve binanın güvenlik toplantısı yapılıyor. Güvenlik şefi diğerlerine diyor ki "Uçan kuştan haberiniz olsun". Halbuki adamın ayağının dibinde yatıyorum. Hayatımda en gerildiğim andır herhalde. Acun firarda yani... Futbolcularla ilişkilerim gelişti. Kimseye konuşmayıp bana konuşuyorlardı. Sonra televizyonda nasıl yükseldiniz? Ben kimsenin sırrını kimseye söylemedim, kimseyi arkadan vurmadım. Bunu hissettiler. Bu samimiyetinizi neye bağlıyorsunuz? O dönemde Amokachi Türkiye'ye gelmedi ve Fener maçı vardı. Teknik direktör Rasim Kara bana soruyordu "Amokachi nerede?" diye. Sonra Toshack görev yaptığı dönemde kadroyu benim yanımda hazırladı. Hatta Türkiye Kupası Finali'nde Galatasaray ile Beşiktaş penaltı atışlarına kalmıştı. Bana "Sen de penaltı atar mısın?" demişti. İlginç bir anınız var mı? Bir gün Dünya Kupası'na yollayacaklardı ama basın kartına başvurmayı unuttuğum için kaydım yapılamadı. Tabii ki moralim bozuldu. O zaman ben de kendi programımı yaparak bari dünyayı gezeyim dedim. Sonra "Televole"de size özel bir bölüm ayırdılar ve dünyayı gezmeye başladınız. "Acun Firarda"ya nasıl geçtiniz? "Eşimin bana çok uğurlu geldiğini düşünüyorum" Hayır, programın birinci senesinde. "Acun Firarda"dan önce mi evlenmiştiniz? Benim için beraber olunacak kız dünyanın en güzel kızı olmak zorunda değil. Kaldı ki benim eşim çok güzel bir kız. Duygusuz, enerjisi olmayan bir kız benim için her zaman iticidir. Eşim hem espritüel hem de çok güzel özellikleri olan bir insan. Dünyayı gezdiniz ama sonunda yine bir Türk kızıyla evlendiniz. Türk kadınının farkı ne? Hayır, alakası yok. Televizyon işi bayanları çok yıpratıyor, ben de çalışmasını istemedim açıkçası. Eşiniz de televizyon işinde mi? Ben aslında çok evcimenim. Bütün aktivitelerimi de genelde ev ortamlarında yapmayı severim. İçki, sigara kullanmam. Gece kulübüne gitmeyi de pek sevmem. Evde de bana huzurlu bir ortamı sunan bir kadın olunca daha fazla ne isteyebilirim? Ayrıca ben eşimin bana çok uğurlu geldiğini düşünüyorum. Hovarda, hiçbir şeyi takmayan biri gibi duruyorsunuz. Evliliği sizin için cazip kılan ne? Kot dükkanımı batırınca sıfır bir adamdım. Sonra eşimle her şey daha iyiye gitti. Hayatını o zor dönemde bana emanet etmiş bir insanın şu andaki değeri çok daha fazladır benim için. Evlilik, hayatınızda neleri değiştirdi? Hayır. Hatta geçen Sevgililer Günü'nde Kanal D yöneticisi İrfan Şahin ile yemeğe çıkmıştık. 35 masanın 34'ünde çiftler var. Bir de İrfan abiyle ben vardık. Millet garip garip bakmaya başladı. Dedikodu çıkmasın diye kalktık, dağıldık. Bizim için her gün Sevgililer Günü diye konuyu kapatalım da eve dönebilelim akşam. Sevgililer Günü'nü kutlama gibi bir adetiniz var mı? Ben sevginin suni bir şekilde tek bir güne hapsedilerek kutlanmasından yana değilim. Yoksa eşime sürprizler yaparım. Hatta bunlardan birini de Dünya Kupası'nda görevliyken yaptım. Benimle her akşam canlı bağlantı yapılıyordu. Eşimin de yaş günüydü. Ona sürpriz yaparak günübirlik Türkiye'ye geldim. Paris'te olduğumu söylediğim bağlantıyı da İstanbul'da Moda'dan yaptım. Bana da Champs-Elysee'ye git, Brezilya taraftarlarının arasında yayın yap demişlerdi. Ben de Moda'daki kulüpte arkadaşlarıma tezahürat yaptırdım ama onlar Neşe Karaböcek havasında bağırınca biraz olay anlaşıldı. Romantik de değil misiniz? "Benden patron olmaz" Benden patron olmaz. Mesela yazın bu şirkette bir buçuk ay PlayStation turnuvası vardı. Burada benim herhangi bir odam veya masam yok. Hiçbir zaman bir mevki peşinde koşmadım. Koltukta yatarak konuşuyorum herkesle. Bu binadaki arkadaşların hemen hepsi benim çocukluk arkadaşlarım ve çoğu da televizyon sektöründen değil. Hepsini tek tek ben çağırdım. Herkes okumuş ve bence her şeyden önemlisi iyi ve temiz insanlar. Ben "Mesleğini çok iyi yapsın ama kansız olsun" diye düşünmem. İyi insan olsun, ben ona yapacak bir şey bulur, öğretirim. Artık şirket sahibisiniz, üzerinize bir patronluk hali geldi mi? Ben aslında utangaç ve hiç de girişken olmayan bir tipim. Ama kendi arkadaşlarım arasında eğlenceyi çoğu zaman başlatan, çılgın fikirleri ortaya atan, grubu eğlendiren kişiydim. Lisenin en çılgın üç-beş kişisinden biriydim diyebilirim. Arkadaşlarımın topluca disiplin cezası almasının nedeni de ben olmuşumdur. Kadıköy Anadolu Lisesi'nde okurken nasıl bir öğrenciydiniz?? Yok, küçüklükten beri hızlı konuşurum. Hep hızlı mı konuşuyordunuz, muhabirlikten mi böyle oldu? Eğlenceli, komik bir babayım. Büyük kızımla zaten arkadaş gibiyiz. Aynı müzikleri dinliyoruz. İkimiz de hip-hop'çuyuz. Onun avantajı kendi arkadaş grubunda en genç babaya sahip olması. Ama çok mütevazı bir kız. Ortanca olan tam bir cadı. Evde "Bana var mısın yok musun yapsana" diye tutturuyor. Ben de teklife "Var mısın?" diye soruyorum, "Yokum!" diye bağırıyor. Başlarda üç ayda bir eve geldiğim için beni ara sıra eve gelip onu eğlendiren bir oyuncak zannediyordu. Şimdi baba sıfatıyla bakabiliyor. Biri 17, biri 3,5 yaşında biri de yedi aylık üç kızınız var. Nasıl bir babasınız? İnşallah. Benim gibi birini bulurlarsa sevinirim. Çocukların doğru insanı bulmalarında aile terbiyesi çok önemli. Kızlarınızın babaları gibi bir adamla evlenmesini ister misiniz? "Var mısın? Yok musun?" yarışması. Haftada dört gün prime time'da yayımlanıyor. En çok kazandığınız program hangisi oldu? Hafta sonları iyi reyting alır diyordum ama bu kadarını beklemiyordum. Bu başarıyı bekliyor muydunuz? İnsanın elinde başkalarına yardım etmek için bir olanak varsa onu kullanmalı diye düşünüyorum. Şimdi bir de "Yoksa Rüya mı Özel" diye bir program yapıyoruz. Beyaz, Kadir Çöpdemir, Özgü Namal ve Azra Akın'ı bir inşaatta çalıştırıyoruz. Başlarında da Uğur Dündar var. İşitme engelli 0-6 yaş grubu çocuklara anaokulu yapıyoruz. "Acun Firarda", "Survivor", "Fear Factor" gibi programlarınızdan sonra "Yoksa Rüya mı?" ve "Var mısın? Yok musun?"u yaptınız. Artık insanları eğlendirmenin dışında birilerine maddi imkanlar veren programlara mı yöneldiniz? Evet. Zaten abim işitme engelliler ile ilgili bir derneğin başkanı. O bu konularla ilgili biri, ben bunu televizyona uyguladım. Galiba abiniz ve iki kişiyle birlikte bir kulak-burun-boğaz hastanesi açtınız. Ben aslında her kalıba girebilecek bir sunucu tarzına sahibim. Bugün spor, müzik, eğlence her tarz programı sunabilirim. O anki ortam neyse ve o ortamlarda normalde nasıl davranıyorsam oyum. Diğer programlarınızda daha bir laylaylom haliniz vardı, şimdi daha oturaklısınız. Bu biraz da yaştan mı yoksa formattan mı kaynaklanıyor? "22 yaşında hayattan mezun oldum" Evet, 22 yaşında da ilk eşimle ayrıldık. Zaten bakıldığında çoğu insanın bir ömründe yaşadığı iyi-kötü hemen her şeyi dört seneye sığdırmışım. Hayattan mezun olmuşum yani. Yazın Bodrum'a gidecektik. Annem, babam ve kızım bir gün önce yola çıktılar. Akşamüstü kaza geçirdikleri haber verildi. Hastaneye gittim. Annemi ziyaret edeceğimi zannederken hastabakıcı önündeki kağıda bakarak "ölmüştür" diyor. Babamı soruyorum "ölmüştür" diyor. Sonra kızımı soramadım zaten. Meğer daha bebek olmasına rağmen kırıklarla kazadan kurtulmuş. Bir kabustayım zannettim ama hiç uyanmadım. 19 yaşında evlenip 20 yaşında baba oldunuz, 21 yaşında ise anne ve babanızı bir trafik kazasında kaybettiniz. Evet, Bağdat Caddesi'nde bir araba çarpmıştı. Yanımdaki arkadaşım öldü zaten. Ben de beş kırıkla olayı atlattım. Boynu bile kırılıp sinirleri zedelenmeyen nadir insanlardanım herhalde. Dört yıl kadar sonra da ölümcül bir motosiklet kazası atlatmışsınız... Ölümden sonraki yaşama inanıyorum. Bu dünyayı bir imtihan olarak görüyorum. Yaptıklarımın bir gün mutlaka hesabını verecekmiş gibi yaşıyorum. O dönemde iki yıl kadar sosyal anlamda hayattan koptum ve eşimle de ayrıldık. Çok genç yaşta büyük acılar yaşamış olmanız hayatınızı nasıl etkiledi?? "İlk eşim okulda Acun hanım diye dolaşıyordu" Tamamen inanıyorum. Kadere inanır mısınız? Ben İstanbul Üniversitesi'nde okurken arkadaşlarımı görmeye sıkça Boğaziçi Üniversitesi'ne giderdim. Orada eşimle tanışmıştık. Ailem vefat edince İstanbul Üniversitesi'ndeki derslerime benim yerime eşim girmeye başladı. Zaten isim de kız mı erkek mi belli olmayınca sınavlarıma girip Acun hanım diye geziyordu okulda. Her şey birinci sınıfı geçip okulu yedi sene uzatabilmek içindi. Aileniz vefat edince hayata nasıl devam ettiniz??Öğrenci miydiniz?? Öncelikle sağlıklı ve mutlu olmayı ön planda tutarım. Ama iyi bir televizyoncu bir kere yüksek reyting almışsa onun mutluluğu artık reytingdir. Ona deseniz ki ya 1 milyon dolar alacaksın ya da tüm sene programın birinci olacak, eminim ki o parayı almaz. Biz AGB verilerinin tutsağı olmuşuz bir kere. Hayattaki öncelikleriniz neler? "Eşimle kot dükkanımda tanıştık" 1993 yılında, daha televizyonda hiç çalışmıyorken, Bağdat Caddesi'nde kot dükkanım vardı. Yabancı kotlar getirtiyordum yurtdışından. Bir gün kot almak için annesiyle bir kız geldi dükkana. Sonra beni aldı işte. Nasıl tanıştınız eşinizle? İçeri girer girmez çarpıldım zaten. "Kot veremeyeceğim, beni alır mısın?" dedim ben de. Ama annesi yanında olduğu için çarpıldığımı da pek belli edemedim. Annesinin çalıştığı yeri konuşma sırasında çözdüm ve iadeiziyaret yaparak bu işi tamamladık. Genelde bir şeyi kafaya koyduğum zaman yaparım. Güzel bir alışveriş olmuş ikiniz için de... Bu kadarını düşünmemiştim açıkçası. Hayat projeksiyonu olarak kendime hedefler koymamıştım hiç. Mesleki açıdan bugünlere gelmem çoğu zaman bir çılgınlık sonucu oldu. Yoksa benim yapımcılığa soyunmam pek akıl kârı değil. Çünkü iyi kazanan, popüler bir muhabirken bir anda işten ayrılıp Acun Medya yapım şirketimi kurdum. Bugünkü konumunuz da kafaya koyduğunuz bir şey miydi? Yürü ya kulum değildi. Televizyon dünyasına ilk girişim çok kötü geçti. Kovuldum-kovulmadım arası gidip geldim. Başarısız bir muhabirdim. Ekipte benim ekmeğimle oynayanlar da vardı o dönemde. Sonra hırs yaptım. Müdüre geçmişe bir sünger çekelim deyip hırsla işe sarıldım. Peki meslekteki yükselişinizde "yürü ya kulum" durumu oldu mu? Batırdık. Çiller döneminde dolar bir anda üç katına çıkınca, biz de dolarla borçlanarak mal aldığımız için battık. Ama ben çok iyi bir satıcıydım. İnsanları ikna kabiliyetim yüksek olduğu için kot almadan kimseyi yollamazdım dükkandan. Kot dükkanını ne yaptınız bu arada? "Benim tutkum PlayStation" Son 20 gündür günde iki program çekiyoruz. Sabah dörtlere kadar sürüyor. Sadece akşam program sunup gündüz tenis oynayan biri değilim. Programın aynı zamanda yapımcısıyım. Başka programların yapımları, sponsorluk görüşmeleri, casting işleri, röportajlar derken nefes alacak vakti bile zor buluyorum. Yani bir gün nefes alamadan geçiyor diyebilirim. Bir gününüz nasıl geçiyor? Hiç menajerim olmadı, sadece takvimimi tutan, aileden biri gibi diyebileceğim asistanım var. Menajeriniz var mı? Futbola ciddi bir düşkünlüğüm var. Oynamayı, izlemeyi hepsini çok severim. Inter-Milan maçı için İtalya'ya bile giderim. Evde arkadaşlarla PlayStation turları düzenleriz. Onun dışında sinemaya gitmeyi severim. Ama benim yaşama saatlerim pek normal değil. Haftada neredeyse üç defa gece yarısı çıkarım evden. Sonra sabah saat altıda dönerim ve altı-yedi arkadaş mutlaka bir PlayStation turnuvası yaparız. Nerelere gitmekten, ne yapmaktan keyif alırsınız? Eşim beni çok önceden tanıdığı için bana çok gerçekçi yaklaşıyor. Zaten birlikte olduğum kişinin biraz beni hoşgörmesi lazım çünkü çok kolay bir yaşantım yok. Ben ona açıkça şöyle söyledim: "Ben senin uyku saatlerinde arkadaşlarımla beraber olarak, seninle olacağımız vakitten çalmamış olacağım." O da benim bu teorime sıcak baktı, sağolsun. Eşiniz bu tempoyu kabullenmiş durumda o zaman... Yani haftada iki gün de iznim olsun. Arada ben de sokağı görmek istiyorum. Beraber uyumamayı kabullenmiş... Televizyonun önünde PlayStation oynarken. Projelerimiz tutmamış olursa sağlam bir turnuva yapmaya vakit de buluruz bol bol. 10 yıl sonra 50 yaşına merdiven dayadığınızda kendinizi nerede, nasıl görmek istiyorsunuz?