Demir atla Saros’dan İzmir’e

Dostlar merhaba! Saros Erikli’den sabah yola çıktığımda yağmur yağıyordu, ben de bu sebeple Gelibolu’ya doğru giden sahil yolunu çamur olduğu için kullanmayıp ana yoldan giderek çok keyifli köy yollarının üzerinden yarımadaya girdim; Anzak Koyu’nu ve Şehitlikleri dolaştım. Atalarımın ruhu şad olsun. Binlerce kilometre uzaktan gelip burada yatan Anzaklar da yattıkları yerde huzur bulsun... Yarımadayı çepeçevre dolaştıktan sonra Kilitbahir’den çıktım ve Eceabat’a dostum Mesut Erçel’i (Boomerang Cafe Bar) bir kahvelik ziyaret ettim. Ardından Çanakkale ve Dardanos’ta beni misafir eden kadim dostum Haluk Arı’nın evine vardım. Bol sohbetli bir akşamdan sonra Dardanos’tan kıyıya en yakın yollara indim. Önce eski Türk mezarlığına gittim. Turistik tabelayla yönlendirme olduğu halde mezarlık maalesef çok ama çok bakımsızdı. Ardından yarı toprak yarı kum yollarda Truva bölgesini geçtim. Ne duyguydu ama. Atalarımın turkuaz flamalarıyla at koşturdukları topraklarda ben de demir atla dolaştım.

Meydan kahvesinde mola

Gerçekten duygu dolu bir deneyim oldu benim için. Ardından Geyikli, Tavaklı, Kösedere, Tuzla derken Babakale’de (ki burası Anadolu topraklarının ve dahi Asya’nın en batı ucu) meydan kahvesinde bir mola verdim. Kalenin, hamamın ve caminin 1700’lü yıllara dayanan tarihini de içeren sohbetten sonra yola koyulmuştum ki navigasyon “sağa sap” dedi. Siz siz olun navigasyonun her dediğine inanmayın. O nasıl rampalı, taşlı ve topraklı bozuk bir yoldu! Ee motosiklet de çok yüklü olunca insan tedirgin oluyor tabii. Neyse sağ salim oraları geçtikten sonra Sivrice, Asos, Küçükkuyu’yu, Tanrıça Dağları da diyebileceğim İda Dağı’nın eşliğinde geçerek Ayvalık Cunda Adası’na vardım. Burada dostum Günnur Vatansever’in arkadaşı Ayten İlhan beni evinde misafir etti. Sabah işlettiği pansiyon olan Adalı Pansiyon’da (@adalipansiyon) kahvaltı ettik. Harika bir kahvaltıydı. Ürünlerin doğallığı, ev yapımı olan reçeller, sunum, ortam harikaydı. Bunu 40 yıllık bir otelci olarak söylüyorum. Gördüğüm ve yediğim en güzel kahvaltıydı. Teşekkürler Ayten.

Eski Foça’da köfte piyaz

Yine yollar beni bekliyordu ancak bu sefer daha sıcak havayla karşıladı güzergâhım. Önce Dikili ve oradan da hoş bir sahil yolunun virajlarını alarak ve manzaraları hayranlıkla izleyerek Çandarlı, Aliağa, Yeni Foça ve nihayet Eski Foça’ya gittim. Eski Foça’ya yaklaşırken kulak tıkaçlarımı taktım. Neme lazım “Siren kızları” musallat olur ve aklımı çelerler diye tedbirimi aldım (bakınız Siren Kızları efsanesi). Eski Foça’da benim için gelenek olan köfte piyazımı yedim ve İzmir-Karşıyaka’ya doğru devam ettim. Burada sevgili Caner’in (@yesilcaner) misafiri oldum. Harika bir hazırlık yapmış. Üstelik ve nihayet pantolon ve montumu da yıkayan, iki teker sevdalılarının halinden iyi anlayan (ki o da çok ama çok eski bir motosiklet sürücüsü) Caner’in sayesinde yola temiz pak çıktım. Sağ ol kardeşim.

İnsan ruhuna iyi geliyor

Şunu söylemek isterim; ister bisiklet ister motosiklet ister karavan... Bırakın otobanları, anayolları bile kullanmayın. Biraz dar, yer yer bozuk da olabilen kıyılara en yakın ya da içerilerde iseniz köylerden, dağlardan geçen yolları tercih edin. Köyleri, ormanları, kıyıları ve sundukları muhteşem manzaraları yakalayın. Kahvehanelerde insanlarla sohbet edin. Yoldan meyve alıp çeşmede yıkayarak yiyin. Yeriniz varsa bulunduğunuz yörelerden ufak tefek şeyler satın alarak, çam sakızı çoban armağanı katkıda bulunun. İnanın bunlar iyi geliyor insan ruhuna.

“En”lerim

Son söz şu ana kadarki “en”lerim: Trakya’nın en kuzey doğusu, Rumeli Feneri(Karadeniz’in en batı noktası), İğneada Beğendik köyü (Ege Denizi’nin ilk noktası), Enez (Trakya’nın en güney batısı), Kilitbahir (Anadolu’nun en batı noktası), Babakale. Diğer “en”ler ilerleyen günlerde. Daha fazla detay için Instagram oskrom/facebook Osman Kromer hesaplarını takip edebilirsiniz.