Kimler aşık olamaz?
Aşk hakkında atıp tutmayı çok ama çok seviyoruz. Doğru çünkü hiçbir akla hizmet etmiyor aşık olmak. Ayaklar karışıyor, yüzümüz gözümüz şişiyor. Şiirlerin, şarkıların, her şeyin içinde muhakkak bir aşk var; sobelenmemek mümkün değil. Peki kimler aşık olamaz?
Kendini sevenler aşık olamaz, öncelikle bu konuda bi' anlaşalım.
Kendini seven, narsistik özellikler gösteren arkadaşlarımız ne yazık ki aynı karşısında saçlarını tarayıp "Eyt" ayarı çekiyor, kendini tövbe estağfurullah bir garip seviyor.
Acının dibini yaşatıyor arkadaşlarımız, "İz bırakanlar unutulmaz" mottosu eşliğinde egosal problemlerinden ötürü başkalarına acı çektirerek mevcudiyetlerini ilan ediyorlar.
Sağlıklı olmadığı konusunda hemfikiriz ama yine de onları seviyoruz.
Sevmeyelim demiyorum, hobi olarak uzaktan sevelim.
Bu kadarcık mı?
Hayır.
Kendini sevmeyenler de aşık olamaz.
Kendini sevmeyenler öylesine varoluşsal problemler yaşıyor ki zaten aşık olmaması resmen onun hayrına.
Kendine değer vermeyen insan başkasını mı değerli görecek?
Aşık olabilmek zaten iddia edilenin aksine hastalık sahibi olmak gibi bir şey.
İstikrar elden gidiyor, istikrar!
E bu hayatta başarılı olmanın sırrı zaten istikrarlı olmak, istikrarlı olabilmek; ne diye aşk diye diretiyoruz biz yahu?
Aşk, mutluyken de öfkeliyken de sokağa çıkıp avaz avaz bağırma isteğiyle dolup taşmak.
Böyle deli deli mi hissetmek istiyorsunuz cidden?
Peki tamam diyelim buraya kadar anlaştık sizinle, o zaman şunu soralım: Kimler aşık olabilir?
İşinde gücünde, ortalama sularda gezinen, ortalama ruh hallerine sahip kişilerin kapısını aşk çalıyor.
Dengeler şaşıyor, dengeler fena halde şaşıyor hem de.
14 Şubat'ta Sevgililer Günü'nü mutlu mutlu kutlayan, sevgilisi olan arkadaşların sevgi ile aşkı ayırt etmek lazım.
Sevgi hayatınızda her daim olsun, sevgi iyi, sevgi güzel, sevgi besleyici.
Öyle her hissettiğiniz çekime aşk demeyin, Özcan Deniz boşuna öyle acıklı acıklı "Aşk adamı inletir" diye boşuna demiyor.
Aşk keskinleştiriyor; bir bakıyorsunuz ya kendinizi seviyorsunuz ya da hiç sevmiyorsunuz ve sonra kendinize küsüyorsunuz ya da kendinizle aşırı barışıyorsunuz... ve aşık olabilme yeteneği kayboluyor.
Hayat eksi ve artının muhteşem bir araya gelişinden ibaret. Dolayısıyla kendini sevmemek ya da kendini aşırı sevmek aslında negatif duygular barındırıyor. Halihazırda aşkın doludizgin hali de negatif olduğu için böyle bir çekim gücü bir hayli düşük bir ihtimal. Aşk sizi pozitifken yakalıyor, çünkü pozitif duygular beslediğinizde görebiliyor, seçebiliyorsunuz. Ve aşk sizin sakin ve pozitif halinizi alıyor ve uçlarda gezinmenizi sağlıyor. Yani negatif düşünceler besleyen aşık olmuyor, aşık olmak negatif denilebilecek ekstrem hareketlerde bulunmanızı kolaylaştırıyor.
Aşkı ehlileştirmekten, standardize etmekten vazgeçelim, aşk vahşidir, herkes başa çıkamaz.
Sevdiklerinize aşk dilemekten ziyade sevgi dileyin.
Ya kendinizi aşırı sevin ya da kendinizi hiç sevmeyin ama aşkın deli hallerinden kendinizi muhakkak uzak tutun.
Savunma mekanizması tam olarak budur, aşktan korunma yöntemi tam olarak budur.
Başarısız olan IBAN'ini bana yollayabilir.
'SEVGİ'lerimle...
