Yeni bir hayat ısmarlasak mı artık?
Zorlandığını düşünüyor musun? Nefesin daralıyor mu zaman zaman? Sanki bir kaktüsü sıkı sıkı tutuyormuşsun gibi geliyor mu? Yine de avucunu gevşetmek, bırakmak, daha fazla kanatmamak gelmiyor mu aklına? Gelse de korkuyor musun? Korktuğun ne? Değişim mi? Yoksa aksine esaretin senin konforun mu? Bildiğin acı bilmediğin huzurdan yeğ mi?
Değişmeyi düşünmez misin?
Değiştirmeyi değil güzel dostum, değişmeyi… Sen, değişmeye ne dersin? Dışardan değil içerden değişime ne dersin? Zaten çok zor başka türlüsü, imkânsız. Kaç kez denedin, değiştirebildin mi? Onu değiştirecek kadar akıllı mı sandın kendini ya da sabırlı… Bir dipsiz kuyuya atlayıp en dibini merak etmek seninki. İyisin, hoşsun, akıllısın da konu aşk olunca, ilişki olunca aklın kuş olup uçtu hep. Beyninin karar alma merci puslandı, sislendi. Atıverdin kendini o ilişkinin içine. Zaman geçti, zaman aktı, zaman daraldı. Sen daraldın. Gün geldi bir memnuniyetsizlik hissi hasıl oldu. Akşam mutsuz yatıp sabah depresif uyandın. Anlam veremedin bir süre.
Halbuki hep kendine takılır insan
Halinden memnun olmadıkça, başka şeylere el attın. Kendinden önce başka şeylerden medet umdun. Ya evini değiştirdin ya işini ya şehrini ya arabanı. Artık tökezlemem sandın. Halbuki hep kendine takılır insan. Takılıp düştüğü hep kendisidir. Ne iş ne eş ne araba ne şehir ne mevsim ne şarkı… Kendine takılırsın eninde sonunda. Şimdi bunlara son vermek istiyorsun. İstiyor musun gerçekten? Nicedir soru bile sormuyorsun.
İlk adımı bilmiyorsun
"Canıma yetti" diyorsun. Yetmesine yetti de nasıl olacak sonrası bilemiyorsun. İlk adım nasıl atılacak hatırlayamıyorsun. Önce niyet edeceksin güzel dostum. Neye mi? Başına her türlü belayı açmaya. Elini kendi içine sokup şöyle bir karıştırmaya. Bulanacaksın. Miden bulanacak ilk hissiyat. Burada vazgeçmen mümkün. “Zaten başlayana kadar çok zaman kaybettin, hazır ilk adımı atmışken gel bir daha dene" diyen bir iç ses duyacaksın. Onunla inatlaşırken de geçecek bir zaman. Artık on dakika mı on yıl mı onu sen de bilmeyeceksin. O ses seni köşeye sıkıştırmaya devam edecek. Köşeye sıkışmadan yol alamayacaksın çünkü.
Hepsi arkandan el sallayacaklar
Henüz sen bunu bilmesen de hayat biliyor. O yüzden tüm gücüyle seni köşeye sıkıştırmaya devam edecek. Bunu çok iyi bildiği için üzerine gelmeye devam edecek. Elinden kaç kişi geçmiş hayatın, bilmesin mi? “Al bir tane daha, bu modelleri de hep dünyaya yolluyorlar" diye gülümseyecek sana biraz yorgun. Cesaretini topladıysan ve yola çıkacaksan, yanına tevazu, umut ve güven alacaksın. Aman, onlar olmadan olmaz, unutmayasın! Koyulacaksın yola. Bu kez kaybettiğin vaktin ağırlığı da olacak üstünde ama artık kolay kolay vazgeçemeyeceksin. Sen kendi içini karıştırdıkça o su bulanmaya devam edecek. Derine inmek zaman alacak ama artık bu verimli bir zaman dilimi olacak. Boşa geçmediğini hissettiğin bir zaman dilimi. Katman katman soyacaksın kendini. Gitmelerin de kalmaların da kendi özünden gelene kadar, hayırları evetleri gönlünce diyene kadar, değerini kendin bilene kadar... Sükûnet, eminlik ve sevgi ile vereceksin bundan sonra kararlarını. Telaş, korku, baskı, haklılık, öfke… Hepsi arkandan el sallayacaklar. Sezen Aksu'dan 'Allahısmarladık' dinleyeceksin. Soranlara da ısmarladık yeni bir hayat diyerek gülümseyeceksin...
