Kraldan çok kralcı olmak kişiye ne kazandırır?
Hayatımızın her alanında bir şeylere göğüs geriyoruz. İş hayatı, aşk hayatı, sosyal çevre... En fazla da otobüs ve metrobüste! Bir şeylere göğüs germeden, ezilmeden büzülmeden güçlenemiyoruz. Atlatılan her hastalık bizi daha da iddialı bir hale büründürüyor. Ama bir de işin kolayına kaçmak ve kraldan çok kralcı olmak var; peki neden var?
Haksızlıklar, adaletsizlikler, "Bu da mı gol değil"ler hayatımızın bir parçası.
Eğer bir yerlerde birileri açlıktan ölüyorsa, o zaman bu dünyanın o kadar da adaletli olmadığını çok rahat söyleyebiliriz.
Krallar, krallıklar, egolar, 'title'lar, titr'ler, unvanlar...
Kolay yöntem ise elbette belli: Kraldan çok kralcı olmak.
Günlük hayatta birilerini tanımlamak için o kadar çok kullanıyoruz ki bu tabiri.
Ama sorsanız herkes "Aaa yok, asla hoş bir şey değil..."
Pratikte ise düşülen konum otosansür ya da birilerinin gözüne girmek için 'vur denilince öldürmek'...
Kraldan çok kralcı olmak kişiye bir şeyler kazandırır ama kısa vadeli kazandırır.
Belirli bir müddet güç o kişinin elinde tutulur, yönlendirilir, kullanılır.
Ancak belirli bir müddet.
Vade dolunca otomatik olarak sistem dışında kalınılır.
İşte bomba kısım geliyor:
Ad çıkıyor, ad!
Birçok kişi 'kraldan çok kralcı' olduğunu fark etse dahi geçmişe geri dönemiyor, düzeltemiyor akıllarda kalan izleri.
Yani uzun vadede her şey için çok gecikilmiş oluyor.
Hayat birçoğumuza her dakika şans tanısa da algıyı değiştirmek ve iyiye evriltmek o kadar da kolay olmuyor.
Önyargıları parçalamak atomu parçalamaktan daha zor diye boşuna mı diyoruz?
Uzun vadeli yolculuklar her zaman daha garanti ve her zaman doğru sonuçlar veriyor.
Günü kurtarıp kotarmak yerine eğri oturup doğru konuşmak lazım.
Şöyle düşünün: 15 dakikalık yolculuklardan, 2 dakikalık görüşmelerden aklınızda kalan şeyler ne kadar az değil mi?
Peki ya 8 saatlik yolculuk sonrası "Yoruldum ama değdi"ler?
İyi bir albümü tanımlamak için "Tam uzun yolda dinlemelik albüm" diye boşuna mı tanımlıyoruz?
Uzun yol önemli, uzun yol güvenli...
