Kendini sevmek nedir, ne değildir?

Corona virüs ile birlikte birçoğumuz evlerimize kapandık. Evlerimizi imkânlarımız el verdiğince temel ihtiyaçlarımızı temin ederek doldurmaya çalışıyoruz. Ancak gerçek evimize, bedenimize ve taşıdığı ruhumuza/bilincimize aynı ihtimamı gösteriyor muyuz? Bu süreçte ruhumuzu nasıl besliyoruz? Kendimiz diye nitelendirdiğimiz kişinin içsel bahçesini nasıl suluyoruz? İçsel bahçemizin kuruyup gitmesine izin mi vereceğiz, yoksa renklendirmek zenginleştirmek için sulamaya devam mı edeceğiz? Bu dönem kişisel gelişim seminerlerinde ağızdan ağıza dolaşan 'kendini sev' klişesini gerçeğe dönüştürmek için bir fırsat olabilir mi?

Her şeye rağmen var olma cesareti

'Kendini sevmek' lafı sadece bir klişe değildir. Kendini sevmek demek şartlar ne olursa olsun kendini unutmamak, kendine sahip çıkmak demektir. Her şeye rağmen var olma cesaretini göstermektir. Eşsiz doğamızla, hiçbir şeyi değiştirmeye çalışmadan olduğumuz gibi olabilmektir. Endişelerimizle, şüphelerimizle, yeteneklerimizle, güzelliklerimizle, zaaflarımızla var olabilmek demektir. Bilimsel bir gerçeklik olarak kendi eşsizliğini ve genetik yapılanmanı kabul etmek demektir. Kendine ait yersiz inançları bir kenara atıp yeniden ve yeniden kendini yeşertmektir. Dünya tarihinde içinde bulunduğu şartların verimsizliğine rağmen kendine güvenle tutunan, kendi bedeninde kendini çapalayan birçok değerli isimle karşılaşırız. Sefilliğin, eğitimsizliğin, salgınların, savaşların göbeğinden yeşermiş ve kokularını bugünlere kadar iletmiş nice güzel insan hâlâ yaşamlarımıza dokunmaya devam ediyor.

Kendini sevmek, öz-sevgi, kişinin özüne olan sevgisi kimilerimiz için bir şeyler yapmak anlamına geliyor. Yani, kendini sevmek ilk olarak dışsal eylemler olarak kendini gösterebiliyor. Mesela ihtiyacımız olan gıdaları ve malzemeleri temin etmek, iyi beslenmek, ellerimizi yirmi saniye sabunla yıkamak, sosyal mesafeyi korumak, bağışıklık sistemimizi sağlam tutmak...

Neler yapabiliriz?

Corona virüs yüzünden #EvdeKal'dığımız bugünlerde neler yapabiliriz? Kendimizi güzel kitaplarla besleyebiliriz. İyi müzik dinleyebiliriz. Kendi başımıza veya evimizde sevdiklerimizle romantik geceler tasarlayabiliriz. Spor yapabiliriz. Sıcak bir duş alabiliriz, köpük banyosu yapabiliriz, vücut bakımına önem gösterebiliriz. Temiz ve güzel giyinebiliriz. Mum ışığında veya loş ışıkta sinir sistemimizi sakinleştirebiliriz. Partnerimizle veya yalnız aynanın önünde dans edebiliriz. Sevdiklerimizle eğlenceli oyunlar oynayabiliriz. Bir hobiye tutunabiliriz Günlük tutabiliriz. Online eğitimlere/atölyelere katılabiliriz. Online sosyalleşebiliriz. Sevdiklerimizi arayabiliriz. Toplumsal hizmetlerde bulunabiliriz. Bu listeyi çoğaltabiliriz.

Ancak kendini sevmenin bir kademe daha derinine ilerleyecek olursak şunları sıralayabiliriz. Kendimizi sevmek, kendimizi şuursuzca her şeyin merkezine koymak, sahte bir benlik ilüzyonu oluşturmak demek değildir.

'Kendini sevmek' şu anlamlara geliyor:

• Kendimiz hakkındaki çaresizlik, değersizlik, yetersizlik, güvensizlik gibi negatif inançlara enerji vermemek. Kendimize karşı geçmişimizden getirdiğimiz eleştirel düşüncelerimiz, toksik bir utanç duygusu yaratabilir. Bu düşüncelerimiz nereden geliyor, nasıl şekilleniyor bu konuya eğilmek,
• İçimizdeki yaşam enerjisini tüm elverişsiz şartlara rağmen yeşertmeye devam etmek,
• Yani şartlar ne olursa olsun kendini unutmamak, kendine tutunmak,
• Dış dünyaya, başarıya, başkalarının görüş ve fikirlerine odaklandığımızın kat ve kat fazlası ile kendimize odaklanmak,
• Kendimize, yaşam enerjimizi yaşamak için hiç kimsenin iznine ihtiyacımız olmadığını hatırlamak,
• Özgecil olmak, yeşerttiğimiz içsel bahçemizi diğerleri ile PAYLAŞMAK!