Göle düşen cip kaybolmasın diye üzerine çıkmaktan daha mantıklı ne olabilir?
Adana'da yolun bittiğini fark edemeyip cipiyle beraber Seyhan Baraj'ına düşen Furkan Çınar ve arkadaşları, olayı yara almadan atlattı. Tabi gözü gibi baktığı cipini sularda gören Furkan Çınar'ın kalbindeki yara hariç.
Furkan Çınar ve iki arkadaşı olayın şokuyla yüzerek kıyıya çıktılar. Daha sonra suların altına gömülen cipinin akıntıya kapılıp gideceği korkusuyla tekrar suya giren genç adam, soğuk havaya ve arkadaşlarının uyarılarına rağmen cipin üzerine çıkarak arabanın sürüklenmesine engel oldu.
Recaizade Mahmut Ekrem'in Araba Sevdası adlı romanına nazire yaparcasına çekici gelene kadar cipin üstünde bekleyen Çınar, çekicinin cipi barajdan çıkarmasıyla rahat bir nefes aldı.
İlk bakışta her ne kadar komik gelse de bundan daha mantıklı ne olabilir ki?
Eminim birçok kişi o cânım cipi barajın serin sularında bir başına bırakıp kıyıda öylece duramazdı.
"Araba çıkmadan ben buradan çıkmam" diyen Furkan'ın arkadaşlarından biri olsam onu sudan çıkmaya ikna etmek yerine ben de suya girer cipi iyice sağlama alırdım. Cip bu cip!
Birkaç dakika suda beklemekle en fazla soğuk alınır. Hem zaten arabayla göle uçmuşsun, ıslanmışsın bir kez. Kıyıda beklesen ne olur, suyun içinde beklesen ne olur?
Barajın buz gibi sularından gelen soğuk cipini kurtarmanın verdiği huzurla olay yerinden ayrılan Furkan Çınar'ı tebrik edip daha dikkatli yolculuklar dilerim. Sonuçta uçulan yer her zaman sığ bir baraj gölü olmayabilir.
