İskoçya'daki Edinburgh Üniversitesi araştırmacılarına göre en büyük kardeşlerin dürtüleri daha gelişmiş durumda.
Araştırma kapsamında kardeşleri olan 5 bin çocuk incelenmiş ve onların IQ seviyeleri belirlenmiş.
Bu 5 bin çocuk arasındaki IQ farklarından sonra 'doğum sırası etkisi' belirlenmiş.
Yola ilk koyulan, hayata ilk atılan genelde ilk çocuk olduğu için onların daha iyi işlerde çalıştıkları ve daha iyi eğitim aldıkları saptanmış.
Dr. Ana Nuevo-Chiquero'ya göre bu durum hayata atılan ilk çocuğun yolunu bulma konusunda daha özgür bir biçimde yetişmiş olması.
Yani, ilk çocuk doğuyor, büyüyor, gelişiyor, kendini geliştirme kafasına giriyor.
Sonra aileye bir çocuk daha katılıyor ve ailenin bütün ilgisi o küçük çocuğa kayıyor.
İşte bu dönemde büyük olan çocuk, yanlışı doğruyu kendi kendine bulma peşine düşüyor.
Bu da onların zeka gelişimine katkı sağlıyor, en doğru öğrenme yöntemi olan deneyimleyerek doğruyu yanlışı buluyorlar.
Ayrıca bir faktör var ki, o da küçük çocukların sürekli büyük olanla mukayese edilmesi.
Aileler özellikle küçük çocuklara karşı daha korumacı oldukları için küçük olanların kendilerini ifade edebilmeleri de oldukça gecikiyor.
Dolayısıyla geriden geliyorlar ve hayata karşı zorlanma durumu söz konusu oluyor.
Eşinize, dostunuza, kuzeninize bakın.
Tabii ki istisnalar mevcut ancak özellikle bizim gibi 'aileci' toplumlarda küçük çocukların aslında aile baskısı altında olduklarını fark etmek mümkün.
Çare tek çocuk mu diyeceksiniz.
Saçmalamayın.
Tek çocuk şanssızlığı diye bir şey var, o da ayrı bi' yazı konusu elbette...
