Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi nasıl olunuyor?
Hayatımız hızla akıp gidiyor. Her gün onlarca şey yaşıyoruz. Son yıllarda ise garip bir durumla karşı karşıyayız; Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olanlar var. Molatik olduğumuz durum bu defa bu oldu. Bilginin uğramadığı bünyeler cesareti nereden buluyor?
Günümüz dünyası herkesin konuştuğu ama kimsenin dinlemediği bir ortam. Her kafadan bir ses çıkıyor tabiri caizse. Böyle olunca kimin ne dediği çok belli olmuyor. “Konuşma hakkını kim size verdi?” diye sorma ihtiyacı duyuyorsunuz haliyle.
Bilim camiasına bile girdiler
“Cahil cesareti” diyerek nitelendirileceğimiz bu olgu aslında bilim çatısı altında da ele alındı. Dunning-Kruger etkisi olarak bilimin konusu oldu. Bilmeden, etmeden cahilane bir tavırla herkesi eleştirme, yorum yapma hakkını kendilerinde görüyorlar. Hele bir de işin uzmanını eleştirince daha komik hale geliyorlar.
Televizyon ekranlarında bolca gördüğümüz bu tipler, yaptıkları çalışmalarla dünya bilim camiası tarafından gıpta ile gösterilen insanlara saçma sapan eleştirilerde bulunabiliyorlar. Bu hakkı kendilerinde görüyorlar.
Cahillik kötü ama yarı cahillik…
Sanırım bu özgüven yarı cahillikten kaynaklanıyor. Cahillik kötü bir şey ancak yarı cahillik daha kötü. Çünkü bilmediğini bilmeyen bir kişiye dönüşüyor, bu da haliyle laf söyleme cüretini göstermelerine neden oluyor. Hele bir de televizyon gibi kitleleri yönlendirebilen bir platformda boy gösteriyorlarsa.
Yunus Emre’nin dediği gibi;
İlim ilim bilmektir,
İlim kendin bilmektir,
Sen kendini bilmezsin,
Ya nice okumaktır
