Türkiye'de dil öğrenilirken yapılan 10 yanlış

Neredeyse 10 yaşımızdan itibaren İngilizce dersi görüyoruz ya da bir şekilde İngilizce ile iç içeyiz. Fakat ülke geneline baktığımızda dil bilme ve öğrenme seviyelerimizde bir eksiklik söz konusu. Neyi nerede yanlış yapıyoruz? Dil öğrenmek için ne yapmalıyız? Gelin hep birlikte Molatik olalım... Öncelikle herkes konuşmamız gerektiğini söylüyor ama bence meseleye yanlış yerden başlıyoruz. Okumak bir dili öğrenmek için atılması gereken ilk adımlardan biri bence. Çünkü ne kadar iyi okursak o kadar iyi konuşuruz. İkinci adım ise yazmıyor oluşumuz. Elimize kâğıt kalem almadan dil öğrenmeye çalışıyoruz. En önemli sebeplerinden biri de bu. Ana dilimizi iyi bilmiyor olmak. Kendi dilimizde isim, sıfat, özne vb. kavramları bilmeden, kendi dil bilgisi kurallarımıza hâkim olmadan bir başka dili öğrenmek cidden zor. Önce kendi dilimizi öğrenelim, öğretelim. Bir de dil öğrenirken çok aceleci davranıyoruz. Üç ayda kimse bir dili bütün her şeyiyle öğrenemez. Geliştirir ama hep eksik kalır. Böyle bir hap olsun da hemen dil öğrenelim istiyoruz ama maalesef... Türkçe'yi öğrenirken bile ne kadar çok zorlanıyoruz. Acele etmeden zamanla halledersek mis gibi de öğreniriz. Genellikle dil kurslarında -ne iş yaptığı önemli değil- yurt dışından herhangi birini tuttukları gibi Türkiye'de İngilizce hocası yapıyorlar. Valla o kişi fırıncı mı, esnaf mı başka bir şey mi önemli değil. Yurtdışından mı gelmiş hemen koyalım bir kursa. Ne de olsa bir şekilde biliyordur. İngilizce'de cümle kurmayı öğrenmeden evvel sürekli olarak Hi where are you from gibi kalıplar öğretiliyor. Belki karşımızdaki kişi konuya Nerelisin? deyip girmeyecek. Daha farklı şekilde ifade edecek. Biz Türkçe'de sürekli Nerelisin diye mi soruyoruz tabii ki hayır. Bu sebeple ezber kalıp ve kelime ezberi gerçekten anlamsız. Çünkü cümle kurmayı öğrendikten sonra kelimeler ve şekillenmeler peşine gelecektir. Ne çektiysek ezberci sistemden çekmedik mi? Halbuki her dilin kendi ait bir sistemi var. Sisteme oturttuktan sonra tıkır tıkır devamı gelir. Okumuyoruz, yazmıyoruz ve son olarak da dinlemiyoruz. Haliyle dil, dinleyerek de öğrenilir. Kimse dinlemeden konuşamaz öyle değil mi? Biraz da dinlemek lazım. Sonra da konuşmak. Denemek, deneyebilmek... Gerçekten 4 yıl Türkçe üzerine okumuş biri olarak söyleyebilirim ki insan kendi dilini bile çalışmadan öğrenemiyor. Hiç hoşuma gitmeyen bir durum olsa da dil öğrenmek istiyorsak çalışmalıyız. Mecburuz, çalışmadan herhangi bir dili öğrenmek çok ama çok zor. Gözümüzde büyütmek de ata sporlarından biri. Dil öğrenmeyi ve konuşmayı çok gözümüzde büyütüyoruz. Ne kadar büyütürsek de o kadar zorlaşıyoruz. Büyütmeyelim çalışalım. Devamı elbet gelir. Bence en büyük hatalardan biri de Gramere gerek yok, konuşurken kim gramere ihtiyaç duyuyor ki cümlesini kurmak. Bir dilin yapısını bilmeden, nasıl cümle kurulduğunu bilmeden nasıl konuşuruz. Türkçe'de herkes gramere uygun konuşmuyor olabilir ama herkes de yeterince Türkçe bilmiyor. Bu sebeple bir dilin gramerini bilmek o dili konuşmak kadar önemli bence. Gerisini de siz bilirsiniz. Fazilet.Senol@milliyet.com.tr twitter.com/SenolFazilet instagram.com/SenolFazilet