Şebnem Ferah 'Koridor'un sonunda bize selam yollamalı

Şebnem Ferah'ın 'Parmak İzi' albümü geçen yıl nisan ayında yayınlanmıştı. Çıkış şarkısı olarak 'Küllerinden'in seçildiği albüme ikinci bir klip gelmemişti. Uzun süren bekleyiş sona erdi ve albümün en Molatik olunası şarkısı 'Koridor' kliplendi... Şebnem Ferah, özellikle 90'larda çocuk olanların vazgeçilmezi. Üretsin, üretmesin birçoğumuzun çocukluğunun, gençliğinin fon müziği. Bakmayın siz orada burada 'Şebnem Ferah tekelliği'nden filan bahsedenlere. 'Anadolu rock' haricinde de 'Türkçe rock' olabileceğini 90'larda bize kanıtlayan bir kadın o. Yazan, yaşayan, dönem dönem aşk hayatıyla gündeme gelse de asla magazinselleşmeyen, üreten, eskisi kadar sık üretmese de ya da ürettiklerini aynı hızla bizlere ulaştırmasa da asla üretmekten vazgeçmeyen bir isim Şebnem Ferah. Daha da önemlisi, Bir müzisyen nasıl olmalı?nın Türk müzik sektöründeki en önemli cevaplarından biri. Derdinin, kaygısının müzik olduğunu inkâr edebilir misiniz? Asla. Senfoni konseri, akustik projesi, konserlerindeki coşku, ekip ruhu... Zaman içerisinde elbet herkes gibi o da pürüzlü dönemlerden geçecek. Hatta bu sıkıntı üretimine bile yansıyacak. Mesele vazgeçmemekte. Özlem Tekin mi Şebnem Ferah mı? gibi anlamsız polemiklerin dışında kalmayı hak ediyor Ferah. Ancak... Bir nokta var ki gerçekten insanın naif bir isyan edesi geliyor. Saçmasapan sound'ların ortalığı kasıp kavurduğu bir dönemde, sevdiği müziği yapma ısrarı gösteren Şebnem Ferah'ın daha sık ürettiğini, her yerde yeni Şebnem Ferah kliplerinin döndüğünü görmek istiyoruz. Yıllar önce Deniz Seki'ye yazılan ve bir gazetede yayınlanan Sizi TV'lerde görmek istiyoruz Deniz Seki şiiri gibi, Şebnem Ferah'ı da daha çok bizimle görmek istiyoruz. Tıpkı 2000'li yıllardaki gibi Şebnem Ferah şarkıları alsın başını gitsin, evlensin barklansın, çocuk doğursun, hayvanlarla oynaşsın, doğayla bütünleşsin istiyoruz. Sanki son yıllarda fazlasıyla hapsolmuş durumdalar. Belli ki Şebnem Ferah'ın seçimi bu. 90'lı yıllarda başladığı solo kariyeri 2000'li yıllarda zirve yapmıştı. Merkezdeydi. Yön veriyordu. Albümleri, şarkıları... Pop çalan radyolar, müzik kanalları bile Şebnem Ferah söz konusu olduğunda asla kem, küm yapmıyordu. Örneğin, 'Can Kırıkları' şarkısı, aslında gayet sıkı ve sert bir şarkı olmasına rağmen, 'bakkal' denilen şarkılarla birlikte radyolarda, müzik kanallarında karşımıza çıkabiliyordu. Şebnem Ferah, özellikle de 'Sil Baştan'ın patladığı 10 Mart 2007 İstanbul Konseri'nin Eylül 2007'de çıkan DVD'si sonrasında 'orman'a kaçtı... Kabuğuna çekildi. 'Benim Adım Orman', 'Od' ve 'Parmak İzi', onun merkezden kaçışının üçlemesi aslında. Yine konser verdi, yine klişe tabirle coşturdu, mutlu etti ve güç verdi. Ama daha uzaklardan seslendi hep. Dünya değişti, Ferah olgunlaştı. Ama Şebnem Ferah'ın ilk albümleriyle büyüyen kitle, kendi ayaklarının üzerinde durmaya başladığı dönemde onu daha çok aradı, daha çok bulamadı. Bu 'mesafeli' dönemin üçüncü halkası olan 'Parmak İzi' geçen yıl yayınlandığında, özellikle 'Koridor' şarkısına acayip Molatik olmuştum. Benim için 'Koridor', Ferah'ın 2010'lu yıllardaki mesafesini özetlediği ve -bence- kapattığı bir şarkıydı. Şebnem Ferah'ın diskografisindeki en iyi 5 şarkıdan biri olduğunu düşündüğüm 'Koridor' şarkısı, 'Parmak İzi' albümünün çıkışından tam 15 (yazıyla on beş) ay sonra kliplendi. Tıpkı 'Od' albümünün çıkışından neredeyse iki yıl sonra yayınlanan 'Ya Hep Ya Hiç' videosu gibi. Ama gerçekten böyle mi olmalı? Şarkıların bir bebek olduğu klişesinden yola çıkıp Ferah'ı da bir anne imajına hapsedersek, yahu neden bu kadar geç doğum yapıyor? Neden bu kadar geç geliyor videolar? Kliplerinin özellikle performans videolarından oluşmasını artık kabullenmiş vaziyetteyiz. Kaldı ki Ketche tarafından çekilen 'Koridor' klibi gerçekten de doğru ve estetik. Ama 'Koridor' gibi 'büyük' bir şarkı çok daha şaşırtıcı, etkileyici, unutulmaz bir videoyu hak etmiyor mu? Belli ki Şebnem Ferah, görselliğin, yüzeyselliğin hüküm sürmeye başladığı yeni dünya kültürüne mesafeli kalmayı seviyor ve bilhassa seçiyor. Hayır! diyor. Ben 80'ler, 90'lar insanıyım ve öyle kalmak istiyorum diyor. Bu bir tercih. Ama bu kadar yüzeyselliğin içinde çok azıcık bir güncelleme yapması bile birçok şeye nitelik katabilecekken onun 'kendine saklama' ısrarı az biraz bencillik gibi geliyor. Çünkü Şebnem Ferah, birçoklarımız için abla, kardeş, dost, arkadaş, ilk aşk ve daha birçok şey. Şebnem Ferah da tıpkı bizler gibi değişiyor. Fark edilmek istiyor. Belki de kendini bu sistemin bir parçası olarak hiç mi hiç görmemeye başladı. Ferah gibi işini tutkuya, tutkusunu işe çeviren müzisyenlerin ortak noktası şu: Ben bir şey ürettim. Beğendiniz mi? Çok mutlu oldum. Beğenmediniz ve sebepleri bu mu? Haklısınız, hiç o açıdan bakmamıştım. Bakalım şimdi neler üreteceğim ve bakalım o zaman tepkileriniz ne olacak? Yani kendi odaklı bir tavır. Yani olması gereken de bu zaten. Dinleyici 'Sigara'yı sevdi diye 'Sigara 2' gelmedi hiçbir zaman Ferah'tan. Birbirine yakın, hatta belki azıcık tekrar eden fakat bütünlüklü bir diskografisi var Ferah'ın. (Şayet 'Perdeler' albümündeki 'Günaydın Sevgilim' hatasını saymazsak) Şebnem Ferah'tan beklentimiz 'merkez'e dönmesi, samimiyetsizce davranması değil. İstikrarlı yürüyüşünü az biraz daha belirgin hale kılması. Anne sütünden kesilmiş gibiyiz. Şebnem Ferah'tan istediğimiz yalnızca hatırlatma ve Ben buradayım, korkmayın! desteği. Şebnem Ferah 'Koridor'un sonunda bize selam yollamalı artık. Bu özlem fazla bize... can.sisman@milliyet.com.tr