Saraylara, köşklere layık olmanın tek kriteri güzellik mi?

Daha önce Bade İşçil'in "Fakiri oynamaya tipim müsait değil" açıklamasına eğilmiş ve bu algının neden oluştuğuna yorum getirmeye çalışmıştık. Fakat şimdi iyice yerleşmeye başlayan bir düşünce var: "İyi bir hayat yaşamak için güzel olmanın yetmesi." Berrak Tüzünataç, varoşu oynamak istediğini açıklayan Nebahat Çehre'ye, ona olan sevgisini göstermek amacıyla belki de masum bir cevap verdi. Ama aslında ana fikir oldukça tehlikeli. Nebahat Çehre yıllara meydan okuyan, güzel bir kadın. Genç oyuncular da kendisini örnek alıyor ve seviyor. Berrak Tüzünataç da onlardan biri ve Nebahat Çehre'yi ihya etmek için ona YouTube'daki 'Aşırı Ünlülerle Kısa Görüşmeler' programında övgüde bulundu. Varoş bir karakteri oynamak istediğini söyleyen Çehre'ye cevap olarak, O kadar güzelsiniz ki, beklediğiniz roller size zor gelir. Değil köşklere, saraylara layıksınız diyen Berrak Tüzünataç, bu yorumuyla Bade İşçil'in yanlış anlaşıldığını söylediği açıklamasının 'yanlış anlaşılan kısmına' destek vermiş oldu. Belki bilerek belki bilmeyerek tehlikeli bir fikri destekliyor aslında. Berrak Tüzünataç'ın Nebahat Çehre için kullandığı övgü cümlesi ne yazık ki Türk dizilerindeki sıklıkla gördüğümüz 'Zengin insan nasıl olur?' klişesinin bir tezahürü. Sanki sadece çok güzel ve yakışıklı olanlar zenginliğe layıkmış, saraylar ve köşklere yalnızca güzellikleri sayesinde ulaşabilirlermiş algısı yaratmıyor mu? Güzellik her ne kadar göreceli olsa da Nebahat Çehre, Bade İşçil, Berrak Tüzünataç gibi geniş kitleler tarafından 'güzel' olarak kabul edilen isimlerin bu hususta daha dikkatli konuşmasında yarar var. Tıpkı haberlerde hayatını kaybetmiş birini görünce ne kadar da güzelmiş/yakışıklıymış derken dikkat etmemiz gerektiği gibi. 'Güzel/yakışıklı olmayanlar ölebilir' iması çıkıyor çünkü, her ne kadar bu kast edilmese de... İtiraf etmek gerekirse zekanın, yeteneğin ve çabanın açamadığı birçok kapıyı güzellik/yakışıklılık; kısacası şanslı bir şekilde doğuştan gelen iyi bir dış görünüş açabiliyor. Fakat genç dimağlara bu gibi 'güzelseniz her şeyin en iyisini hak ediyorsunuz', 'iyi şartlara sahip olmak için dış görünüşünüz yeter' gibi bir düşünce biçiminin önünü açmamak lazım. Televizyonda oyuncuymuş gibi, şarkıcıymış gibi, ünlüymüş gibi geçinip tek özelliği güzel/seksi olmak olan onlarca kadın/erkek var zaten. Onlar yeterince kötü örnek oluştururken bir de Berrak Tüzünataç gibi aklı başında, Nebahat Çehre gibi güzelliğini geride bırakacak kadar iyi oyunculuğa ve kariyere sahip isimlerin, konuşmalarının altındaki mesajlara dikkat etmesi gerekiyor. Yoksa güzel/yakışıklı olmak dışında herhangi bir yeteneği veya vasfı olmayan ama başarılı olarak addedilen isimlere daha fazla maruz kalacağız. Bade İşçil'in Belki Trakya köylüsünü oynayabilirim, Nebahat Çehre'nin ise Köşklerden bıktım, biraz da varoşu oynamak istiyorum açıklamalarında güzellikleriyle övündükleri falan yok. İki isim de sadece klişe rollerden bıkmış durumda. Çünkü güzel ve bakımlı olmanın bir getirisi olarak devamlı zengin karakterleri canlandırıyorlar. İstedikleri tamamen rol çeşitliliği. Tıpkı Kıvanç Tatlıtuğ'un Aşk-ı Memnu'daki zengin yeğenden sonra Kuzey Güney'de varoş ve bıçkın delikanlıyı oynaması, Kelebeğin Rüyası'nda naif şairi oynaması, Organize İşler Sazan Sarmalı'nda çetenin serseri liderini oynaması gibi... Açıklamalar dış görünüşle değil, oyunculuk kabiliyetiyle alakalı. Fakat işi bozan, yorumlar... Övelim derken işler bambaşka noktaya gidiyor. Aslında övgü ne kadar da tehlikeli değil mi? Birini överken başkalarını kırabilir, birini överken övdüğünüz kişiyi istemeden şımartabilir, biri överken yanlış anlaşılabilirsiniz. Bu nedenle övgünün dozu ayarlanmalı, kullanılan kelimeler daha dikkatle seçilmeli.