Reynmen'in 'RnBesk'i: Postmodern bir arada kalmışlık

Reynmen'in yein albümü RNBesk çıktı. Albümü birkaç gündür inceleyerek dinlemeye çalışıyorum. Normalde bana hitap etmeyen bir melez türü incelemeye başladım. Daha önce çok da hakim olamadığım bu 'Reynmen müziği' bana üzerine düşünülecek bir şeyler de verdi aslında. Reynmen kendisini Ben içerik üretiyorum, şarkıcı değilim diyerek savunmuştu geçtiğimiz yılın tartışmalarında. Oysa şimdi görüyoruz ki, bir içerik üretimi çabasından fazlası bu yaptığı. Konserlerden aldığı parayı, klibinin YouTube'da aldığı izlenmeyi tartıştıktan sonra nihayetinde kendisinin bir albümle karşımıza çıkması dikkat çekici. Reynmen ilk albümünü yayınladı ve bu albüm, uzun zamandır dinlediğimiz popüler Türk müziği örneklerinden bir miktar farklı. Farkı oluşturan şey ise, albümün isminden itibaren karşımıza çıkan şu 'melez' hâl. Beni dinlediğim şeye yabancılaştıran, Ne oluyor orada? diye sormaya iten şey de bu. Ne yazık ki, dinlediğim şeyle pek de yüzleşemiyorum. 'RnBesk' çok kötü bir kelime oyunu fikri olmakla birlikte, aslında bana soracak olursanız Reynmen'e ait ve müzikal olarak da bu müzikal skaladan beslenen bir albüm için doğru bir tercih gibi duruyor. Zira bu melezliği ve karmaşayı açıklamak için daha mantıklı bir kelime bulmak çok da kolay değil. Hoşuma gitmedi, ama bu albümün karmaşasını tarif etmenin başka bir yolu yok. Postmodernizmin sunduğu Her şeyden biraz ve asla tam olarak değil halinin bir yansıması, bu halin bir tür 'kutsanması' bu albüm. Ne RnB, ne Arabesk, ne de tam olarak başka bir şey. Hepsinden birer kaşık konulmuş ama tabağa yukardan baktığınızda gördüğünüz şeyin bir ismi yok. Albümün açılış şarkısı olan 'Radyoda Neşet', albüm içindeki tek tutarlı, kararlı, istikrarlı, somut bir yüz ifadesine sahip şarkısı. Türe, alt türe sığdırmak yine zor elbette. Fakat kendi içinde bir bütünlük oluşturup kendini gerçekleştirmeyi başarmış bir şarkı. Bu yüzden de yeterli. Altyapısı güçlü, yaylı-nefesli enstrüman dengesi yerinde bir şarkı. Fakat bu denge, albümün tamamına asla sirayet etmiyor. Nitekim Reynmen'in vokaline sirayet eden şu arabesk nağmeler hiç fena da değil. Sesini dengeli kullanmaya devam etse ve o nağmeleri yönetse, pekala işlevsel bir vokale de dönüşebilir. Fakat kendisi, 'beat'lerin üstünde kalmayı, yerli yerince bir albüm yapmaya tercih ediyor. Bu da belki de Şarkıcı değil, içerik üretici olmanın bir getirisi -ya da götürüsü. Nihayetinde karşımızdaki albüm, bir tür Postmodern manifesto. RnB de değil, Arabesk de değil, iyi veya kötü de değil. Hepsinden biraz ve birazlardan da biraz. Hiçbirinden tam değil. Bu fikirle devam ederse de hiçbir zaman tam olmayacak. Tıpkı, şu ana kadar kendini tam olarak 'şarkıcı' diye adlandırmak istemeyen Reynmen' gibi... andac.uzel@demirorenmedya.com