İrem Derici'nin depresyona girmesini mi istiyoruz?

Haberlerde İrem Derici'nin artık daha yalnız bir hayatı seçtiği belirtilerek şarkıcının yalnızlıktan depresyona girdiği iddia edilmişti. İrem Derici ise bu iddialara ateş püskürdü ve şunları söyledi: Depresyonda değilim, depresyonun eşiğine bile gelmedim. Aksine son derece keyifliyim, neşem de yerinde. Pozitif enerji yüklüyüm. İrem Derici'nin Instagram paylaşımlarına baktığımızda da İngilizce olarak Depresyonda olmak için fazla harikayım dediğini, 'Elime Konuş' cümlesinin İngilizcesini hashtag olarak kullandığını görmek mümkün. İrem Derici yalnız, rahat ve mutlu. En azından çizdiği imaj bu. Geçen yaz aşırı kilo kaybeden ve bir deri bir kemik kalan şarkıcıyı mutlu görmek şahane. Sonuçta İrem Derici, son yıllarda Türkçe pop müzikte en hızlı marka olan, her yaptığı şarkısı başarılı olan, 'tutan', bir şarkıcı. Hızlı yükselişler esnasında psikolojik olarak zorluklar yaşamak normal. Özellikle de göz önünde olan isimlerin bu aşırı hızlı hayat akışında zorlanmaması beklenemez zaten. Ama artık bir konu hakkında ciddi ciddi düşünmemiz gerekiyor: Biz İrem Derici'nin psikolojisini neden bu kadar kafaya takıyoruz? İrem Derici'nin depresyona girmesini mi istiyoruz? İrem Derici'nin mutlu olmasını niye gerçekten istemiyoruz? Hastalıklar, negatif enerjiler, depresyonlar... İrem Derici'ye sadece kötü şeyleri mi yakıştırıyoruz? İrem Derici'nin adı mı çıkmış, o sadece 'negatif' şeylerden mi ibaret? Bunların nedeni hep şartlanmışlık. İyilikleri ve pozitiflikleri unutuyoruz. Negatiflikler ise akılda kalıyor. Sittin sene uğraşılsa bile o kodlar çözülemiyor, o ön yargılar kırılamıyor. Mesela Sıla'nın şarkılarını düşünelim. Otomatik olarak duygusal, hatta damar şarkılar akıllara geliyor. Halbuki Sıla 'Alain Delon'undan 'Kafa'ya kadar, '...Dan Sonra'dan 'Afitap'a kadar çok sayıda pozitif şarkıyı da yazan bir müzisyen. Neden Sıla denilince hep 'Yoruldum' ya da 'Yan Benimle' akıllarda? Tabiat gereği elbette! İyi olan şeyler unutuluyor, kötü olan şeyler unutulmuyor. Bunu çözmemiz, 'düzeltmemiz' zor belki ama en azından başkaları için daha dikkatli olmalıyız. İrem Derici sadece bir örnek. Bizden başka olan herkese karşı imtinalı ve titiz hareket etmeliyiz. Elimiz, kolumuz, dilimiz. Hakim olmalıyız kendimize. İrem Derici bir gün tekrar aşırı zayıfladığında Bu kadın da zaten hep...lere bağlamamalıyız mesela. Ya da insanlık hali, gerçekten depresyona girdiğinde ve bunu sosyal medyasından bile karşıdakilere hissettirdiğinde Öf ya, iyice...lere evriltmemeliyiz ön yargılarımızı. İrem Derici diyelim depresyona girdi, buna en çok sevinen kişiler Ben demiştim diyenler olur. Ki bu da zaten ne kadar insancıl bir bakış açısı, ortada! Her zaman dikkatli ve daha da önemlisi duyarlı, düşünceli olmalıyız. Kaldı ki İrem Derici'den bahsediyoruz. Biz ona zaten 'deli dolu' halleri yakıştırmadık mı? Onu en çok bu '1 pozitif 1 negatif' hallerinden ötürü sevmiyor muyuz? twitter.com/mayksisman instagram.com/mayksisman youtube.com/mayksisman can.sisman@milliyet.com.tr