Burcu Esmersoy'un baba itirafı neden önemli?

Burcu Esmersoy, psikolog Gökhan Çınar'ın Youtube'ta yayınlanan programına konuk olmuş. Ve çocukluğuna dair bir hayli Molatik olunası itiraflarda bulunmuş. Önce anne itirafından başlayalım... Esmersoy, şunları demiş: Annem başka bir evlilik yaptığı için 18 yaşına kadar anneme 'teyze' demek zorunda kaldım. Üvey babam çok muhteşem bir insandı. Onun hakkını ödeyemem ama annemin hakkını bilmiyorum demiş. Annesiyle ilgili bir de tokat itirafında bulunmuş sunucu. Şöyle devam etmiş: Bir gün anneme yanlışlıkla 'anne' dediğim için tokat yedim. 18 yaşında annem 'Artık anne diyebilirsin bana' deyince yaşadıklarımı sorgulamaya başladım... Annesiyle ilgili söyledikleri bir hayli enteresan. Bir anneye 'anne' diyememek nasıl bir duygu, birçoğumuz bunu bilemiyoruz. Ama kolay bir durum olmadığı ortada. Asıl Molatik olunası kısımlar babasına dair söyledikleri. Esmersoy, babası ile ilgili şunları demiş: Babanla ilgili bir ana git denildiğinde hep evdeki küçük tuvalete kapatılıp hortumla hiç acımadan bana vurduğunu hatırlıyorum. 3-4 yaşında bir çocuktum. Sert, hem de çok sert ve acı bir tecrübe gerçekten de. Esmersoy, baba probleminin hayat boyu devam ettiğini şöyle paylaşmış: Babamla hiç görüşmüyordum. Ablam 'Babam çok hasta, seni görmek istiyor' dedi. Gittik. Beni yargılamayın ama onu hasta ve zor durumda gördüğümde içimdeki rahatlamayı ve huzuru anlatamam. Bu güzel bir duygu değil. Ve devamında da ilk eşini Babam gibi biriyle evlendim, o da beni aldattı sözleriyle anlatmış sunucu... Şimdi... Biliyorum, kafalar karışık. Kimse Burcu Esmersoy'un aile hayatında bu kadar zor ve acı tecrübeler yaşadığını bilmiyordu. Yaşadıkları kolay şeyler değil. Baba problemini aşamadığı için de evliliklerinde çuvallıyor Esmersoy. Kendi de farkında 'mesele'sinin. Benim en Molatik olduğum iki kısım var. İlki, Burcu Esmersoy'un yaşadıklarını hiçbir filtreden geçirmeden, olabildiğince çıplak bir şekilde anlatması. Öyle ki, Beni yargılamayın ama babamı zor durumda gördüğümde rahatlama hissettim diyecek kadar samimi Burcu Esmersoy. Yaşadıklarını filtresiz aktarıyor bizlerle. Bunu her ünlü yapmıyor, yapamıyor. Sadece ünlü de değil, hangimiz kendimize olabildiğince dışardan bakıp Böyle hissettim diye aktarabiliyoruz karşımızdakine mesela? İşin bir de 'örnek olma kaygısı' kısmı var. Burcu Esmersoy gibi zor bir çocukluk döneminden geçen isimler, bizlere Başarıya giden yolda çekilen zorlukları muhakkak anlatmalı. Çünkü onlar bizim sesimiz oluyorlar. 'Örnek olma kaygısı' gütmeden, yanlış anlaşılmaktan korkmadan, Ben doğruyum! demeyen, O an öyle hissettim samimiyetiyle aktarmalılar. Burcu Esmersoy'u bu şeffaflığı ve açık sözlülüğü için kocaman tebrik etmek lazım. İnsanız. Sadece doğru değil yanlış da yapıyoruz. Ve en önemlisi de şu: Herkesin doğrusu, yanlışı kendine. Burcu Esmersoy babasını hasta gördüğünde rahatlama hissetmemeliydi demek o kadar anlamsız ki. Bunu sadece ünlüler için değil, eşimize dostumuza da yapıyoruz. Yargılıyoruz. Ama yargılamamamız gerekiyor. Halbuki tarih derslerinde bize ne öğretildi? Her olayı, zamanına göre değerlendirmek lazım. Kağıt üstünde bir kız çocuğu, babasının hasta olduğunu görmekten huzur duymamalı, bu doğru. Ama yaşanmışlıklar var. Teoride doğru olan pratik hayatta doğru olmayabiliyor. Bize 'hayat'ın nasıl bir yolculuk olduğunu hatırlattığı için Burcu Esmersoy'a teşekkür etmeliyiz. Çünkü hayat, eksi ve artılardan ibaret. Ve herkesin doğrusu kendine! can.sisman@milliyet.com.tr