Anneler 'Superman' değildir!

Kadının bitmek bilmeyen rolleri var şu ahir ömürde! Dişi kuş seni! Hem yuva yapacaksın, hem de çocuk. Hem iyi bir iş kadını olacaksın hem de iyi bir eş... Tabii ki kusursuz bir gelin ve mükemmel bir anne de olacaksın! Neydin sen? Hımm, robot! Hepsine ve hepsine yetişeceksin. Sürekli plan yapacaksın, bir sonraki adımı hesaplayacaksın! Ne itiraz mı ediyorsun! Duymamış olayım! Sen anasın ana, kadınsın! Hayattaki en tatlı rollerden biri de anneliktir, ama en ağırı ve uğraştıranı... Günümüz anneleri, hele hele çalışan anneleri 24 saate sığamıyor. Günlük iş telaşından kalan kısıtlı zamanlarda -ki istanbul'da yaşayıp evine ulaşabilirsen- evin işlerine mi vakit kalacak, yemeğe mi, çocuğa mı, eşe mi, arkadaşa mı, akrabaya mı, dosta mı? Aaa kendini yazamamışım bile demek ona su bile yok! O zaman ne yapıyoruz; 24 saati 1 milyon parçaya bölüyoruz. Payımıza birazcık zaman düşerse, ellerimiz semada şükrediyoruz! Bir de çocukları evde oyalamak var ki... İşte orada yaratıcılığın tavan yapacak, çocukluğuna dönüp taklalar atacaksın. Günümüz çocukları da bir hoş, onları doyurmak, mutlu etmek zor! Yazın işimiz daha kolaydı, park, bahçe, deniz ve havuz derken yorgun minik bedenlerin yatakla erken buluşmasıyla bir soluk alıyorduk. Ama havaların ağırlaştığı kasvetli günler başladı. Eve geldikten sonra oyalayacak şeyleri bulmak yine 'daha çok' annelere düştü. 4 yaşına girmesine az bir süre kalan kızım Cemre'yle dört duvar arasında, hayal gücümüzle maceradan maceraya atlıyoruz. Kapıştığımız zamanlar da oluyor, çok iyi anlaşıp sarmaştığımız zamanlar da... Boyama yaptık bitti, etkinlik yaptık bitti, kırptık, yapıştırdık bitti, saklambaç, hikaye, oyun hamuru, sular köpükler, baloncuklar, koşmaca ve kovalamaca derken anne pert! Okurken yoruluyor insan, yaşayanları düşünün! Anne de dinlenmek ister, bir kitabın kapağını aralasın, bir dergiyi karıştırsın ister. Bir kahve, 'sıcak' çay, 'sıcak' yemek ister. -ki hepsi soğur- Sakinlik ister, şımartılmak ister o da ilgi ister... Kısaca, nefes ister. Anne mutlu olmazsa, mutlu edemez ve mutlu birey yetiştiremez. Mutluluk zincirinin ilk halkası annedir. Günümüz anneleri de -dahilim- takmışızdır 'kusursuz anne' olabilmek için çırpınmaya! Oradan oraya koşturmaya... Olduğu kadar, elimizden geldiği kadar... Belki de tüm etkinlikler sevgiyle kahkahayla geçen bir 10 dakika kadar öğretici ve eğitici değildir. Superman sadece bir hayal kahramanı, annelik ömürlük yolculuk, koynunuza dolanan minik ellerle, neşeli vakitler geçirmeli... Her anın kıymeti bilinmeli, zira çabuk büyüyorlar zamanı yakalayamıyoruz... Hırpalanmadan hayatın tadını çıkarmalıyız. Kendimizi unutmadan, bireyliğimizi ve kadınlığımızı unutmadan... twitter: yelizaras Instagram: izli_yorumm arasyeliz@gmail.com