Veda zamanı geldi çattı

MÜJDE IŞIL- Geçtiğimiz mart ayının sonunda gelen bir haber tüm sinemaseverleri, özelikle de “Mavi Ay” dizisi ve “Zor Ölüm” serisi ile büyümüş kuşağı hayli üzdü. Bruce Willis’in ailesi sosyal medya üzerinden yaptıkları açıklamada aktörün afazi hastalığı nedeniyle oyunculuk kariyerine son verdiğini açıkladı. Afazi; konuşma, anlama, okuma ve yazma gibi becerileri sekteye uğratan bir hastalıktı. Ve ne yazık ki bir süredir Willis’in setlerde sorun yaşadığı sık sık dile getiriliyordu. Bu hafta vizyona giren “Wrong Place/Son Çıkmaz”ın yönetmeni Mike Burns, yaklaşık bir sene önce yine Willis ile “Out of Death”i çekmiş ve o sırada oyuncunun diyaloglarını hatırlama güçlüğü çektiği ve çekimlerde zorlandığını dile getirmişti. Hatta “Son Çıkmaz” proje aşamasındayken yönetmenin, Willis’in sağlık durumu hakkında yakın çevresini yokladığı, daha iyi olduğunu duyunca çekimlere başladığı da biliniyor. Dolayısıyla duygusal bir gözle izleme potansiyelimizin olduğu bir yapımla karşı karşıyayız.

Filmde Bruce Willis’i alıştığımız bir rolde izliyoruz aslında. Kızı kansere yakalanan ve eşini de trafik kazasında kaybeden Frank Richards’ı canlandırıyor. Bunca trajediden sonra polis şefliğini bırakan Frank, bir rehineci dükkânında güvenlik görevlisi olarak çalışıyor. Tesadüfen bir cinayete şahit olup katili tutuklatıyor ama katilin oğlu intikam için onun peşine düşüyor.

Eski günlerin hatırına

Açık söyleyelim… Bruce Willis hastalık nedeniyle oyunculuğu bırakmış ve “Son Çıkmaz” da onun son filmlerinden olmasa daha sert dille eleştirilecek bir yapım aslında. Elde detaylıca işlenebilecek sorunlu bir baba-oğul ve trajik bir baba-kız hikâyesi varken bu kadar sığ bir film çıkarmanın mantığını anlamak çok zor. Bir yanda Frank Richards’ın ve kızının başına gelenleri estetikten yoksun ve mantık sorunlarıyla aksiyon tarzında anlatırken bir yanda da yeni polis şefi üzerinden komik olmayan bir mizah yolu tercih edilmiş. Ne karakterler ne de suç hikâyesi ve mizah birbirini tamamlıyor. Sadece senaryo ve yönetmenlik değil, genel anlamda oyunculuklar da pek bir yavan.

Eski Bruce Willis olsaydı ne espriler yapar ne kapı baca kırar ne çok kötü adam haklardı. Değişmeyen, yüzündeki o sevimli, müstehzi ifade. Belli ki aktörün özel durumu göz önünde bulundurularak diyalogları azaltılmış, aksiyon sahneleri ise silah tutmakla sınırlandırılmış. Bu konuda eleştirilebilecek bir şey yok elbette. Hatta çoğumuzun sorduğu, “Willis son zamanlarda neden bu kadar vasat altı filmde rol alıyor?” sorunun cevabını, veda etmeden sinemada olabildiğince fazla iz bırakmak olduğunu idrak ediyoruz. Evet, yazının başında da dediğimiz gibi, mevcut şartlarda duygusal gözle bakılacak bir yapım “Son Çıkmaz”. Mesleki açıdan layıkıyla eleştirmek ama bir yanda da Bruce Willis’in ve eski günlerin hatırına eleştirdiklerine tahammül göstermek zorunda hissediyor insan.

Karagöz ve Hacivat perdede

Ezel Akay’ın “Hacivat Karagöz Neden Öldürüldü?”sünden yıllar sonra Türk gölge oyununun meşhur kahramanları, bu kez animasyonla beyaz perdeye geliyor. Yapımcılığını Bilal Arıoğlu ve İsrafil Kuralay’ın, yönetmenliğini ise Murat Karahüseyinoğlu’nun üstlendiği “Karagöz: Yar Bana Bir Eğlence”; Yedirenk İletişim tarafından, Kültür ve Turizm Bakanlığı desteği ve TRT ortaklığı ile yapımı gerçekleştirilen bir animasyon. Karagöz ve Hacivat dışında 80’e yakın karaktere yer verilen filmde Karagöz’ü Yetkin Dikinciler, Hacivat’ı Altan Erkekli, Karagöz’ün eşini Nilgün Kasapbaşoğlu, Mestan’ı Mazlum Kiper, Tuzsuz Deli Bekir’i Selçuk Kıpçak seslendiriyor. Çalışmalarına 2018’de başlanan animasyonun bir kısmı İran’da, bir kısmı Hindistan’da gerçekleştirildi. Yönetmen Murat Karahüseyinoğlu gölge oyunlarının üstatlarından Hayal-i Torun Çelebi ve Tuncay Tanboğa’dan ders aldı. Animasyonun hedefi, Hacivat-Karagöz geleneğini aslına sadık kalarak genç kuşaklara ve daha geniş kitlelere tanıtmak.