‘Konuşan Resimler’ veda ediyor

Melisa Vardal - Resimlere ses ve hikâye katan “Konuşan Resimler” sergisi 10 yıllık yolculuğunu noktalıyor. Ressam Ru Ceylan’ın öncülüğündeki proje, 13 Aralık’ta açılacak 10. Yıl Veda Sergisi ile Atatürk Kültür Merkezi’nde sanatseverlere veda ediyor. Türkiye’nin ilk betimlemeli sergi olan “Konuşan Resimler”, Madonna’dan Van Gogh’a, Kleopatra’dan Afife Jale’ye pek çok ismin hikayesini sanatseverlerle bir araya getirdi. 10 yılda 30 milyondan fazla dinleyiciye ulaşan projenin detaylarını Ceylan’dan dinledik.

- “Konuşan Resimler” 10 yıllık yolculuğunda nasıl bir evrim geçirdi?

 İlk günlerde resimler kendi hikâyelerini anlatıyordu; bugün bu hikâyeler seslerle, notalarla, hatta sahne performanslarıyla tamamlanıyor. Farklı disiplinlerin birbirine olan uyumunu keşfetmek bana sanatın sınırsız olanaklarını gösterdi. 

- Veda sergisi nasıl olacak?

Bu sergi, 10 yıl boyunca sanatseverlerle biriktirdiğimiz ortak anıların bir kutlaması. Bu kez sadece tablolar değil; onların seslendirilmiş hikâyeleri, arka plandaki müzikler ve tiyatral canlandırmalar da ziyaretçilere eşlik edecek. Her odada izleyiciler edebiyat, tiyatro ve resmin bir arada oluşturduğu bir dünyada kaybolacak. 

- Bu proje sanatın yeni teknolojiyle entegrasyonuna nasıl bir örnek teşkil ediyor?

Sanatın dijitalleşmesi, disiplinlerarası bir yaklaşımı da beraberinde getiriyor. “Konuşan Resimler”, dijital teknolojileri kullanarak sanatın sınırlarını genişleten bir platform oldu. Her eser, dijital ortamda da bir hikâye anlatıcısına dönüştü; seslendirmeler ve görsel tasarımlar milyonlarca kişiye ulaştı. Bu proje sanatın teknolojiyi nasıl kucaklayabileceğinin bir örneği.

Kitap ve oyun olacak

- “Konuşan Resimler” projesinin gelecek planları nelerdir?

Projeyi bir kitap ve tiyatro oyunu formatına dönüştürerek sanatseverlerle daha derin bağlar kurmayı hedefliyoruz. Ayrıca seslendirme kayıtlarının farklı mecralarda yayınlanmasıyla, bu hikâyelerin çok daha geniş bir kitleye ulaşmasını sağlamak istiyoruz. Sergiyi Türkiye’nin ilk betimlemeli sergisi olarak bir arşiv niteliğiyle sabit bir kurumda veya dijital bir platformda ölümsüzleştirmek, projenin ruhunu geleceğe taşımak adına en büyük hayallerimizden biri.