Bir robota âşık oldum

Seyhan Akıncı - Zeynep Özyağcılar uzunca bir aradan sonra sahnedeydi. Hem de emeği, inancı ve kalbi tanımladığı oyunu “En Güzel Parçam”la... Dün akşam Zorlu PSM’de prömiyeri gerçekleşen “En Güzel Parçam” bize gelecekten sesleniyor, aşkların dahi yapay zekâyla yaşandığı bir gelecekten... Tiyatro Martı’nın yine kadın gözünden baktığı metnin yazarı da Zeynep Özyağcılar. Sahnede onu tek başına izlesek de aralarında Erdal ve Güzin Özyağcılar, Berna Laçin’in de olduğu pek çok isim sesiyle eşlik ediyor ona... İdealist psikiyatrist Destina’nın aşk arayışında yaşananlar bizi bir kez daha kadına yüklenmiş normlar üzerine düşünmeye davet ediyor. “Oyunumu tüm iyileştiren aşklara adadım” diyen Zeynep Özyağcılar’la  Destina’yı, en güzel parçasını ve yeniden sahnede olmayı konuştuk.

“En Güzel Parçam” dün akşam izleyicilerle buluştu... Zeynep Özyağcılar’ın hayatında nasıl bir parçaya karşılık geliyor bu oyun?

Zeynep’in hayatında “En Güzel Parçam” oyunu, onun uzun süren emeği, inancı ve kalbi... Ama oyunumuzda kahramanımız Destina’nın “En Güzel Parçam” dediği, hepimizin kayırdığı en sevdiğimiz parçamız hani “O”, vardır ya herkesin hayatında... Yazar olarak ben diyorum ki, “Her parçanı aynı özenle sev! Sen tamsın ve böyle çok güzelsin. Çünkü gün gelir, o kayırdığın en güzel parçanı unutmak için her parçana yalvarırsın.” Yani hem büyük aşk var, “En güzel parçam” dediğimde hem de eleştiri...

Oyunun yazarı sizsiniz… Bu hikâyeyi kaleme alma güdüsü ve düşüncesinden bahsedebilir misiniz?

Nerede o eski aşklar diye başlayan cümleler beni hep rahatsız etmiştir. Ben inanırım ki her dönemde her zaman gerçek ve iyileştiren aşklar olmuştur, olacaktır. Bunun dışında, bu hayatta bir kadın olarak ilişkilere dair söylemek istediklerim vardı, çok güldüğüm şeyler vardı, kadının üstündeki baskılara karşı sözlerim vardı... Tüm dünya olarak bu pandemi sürecinde değiştik, dönüştük. Ben de Destina’nın aşkla, dansla kendini bulma ve dönüşme hikâyesini anlatmak istedim. Sert bir duruşu mutsuzluğu varken, yapay zekâ ile yaşadığı aşkla insanlaşan bir kadını anlatma fikri bana çok heyecan verdi.

Metin bizi geleceğe götürüyor... Hepimizin merak ettiği bir kavram gelecek. Sizin için karanlık ve soğuk bir imge mi?

Gelecek hiçbir zaman soğuk ve karanlık değil benim için. Her zaman yeni, aydınlık fikirler ve sıcacık insanlar olacaktır. Zaten sanat yapanların ve üretenlerin ortak özelliğidir umut... Bu Polyannacılık değil! Bugün tüm yanlış gidenlerin farkındayım, kızgınım ve zaman zaman korkuyorum. Buna rağmen ışığı görmek zaten bizim işimiz. Ve o ışığı yaymak...

Oyun sizin kaleminizden çıktı, sahnede sizi izleyeceğiz ve bu bir kadın hikâyesi… Kadın hikâyelerinin eksikliği ise sürekli tartışılan bir durum.

Artık yeni hikâyeler yazılıyor. Kadınlar ne pahasına olursa olsun “hayır” diyebiliyor. Ben dünyayı kadınların değiştireceğine inananlardanım. Bu güce çok inanıyorum. Üstü ne kadar örtülmüş ve baskılanmış olursa olsun kadınlar uyanıyor hatta uyandı. Şanslı doğmuş, yetişmiş olan bizlere de yapabiliyorsak bu hikâyelere ses vermek düşüyor. Kadın hikâyesi diye ayırmak ne kadar doğru, o da tartışılır. Neden bu kadar zor diye soruyorsunuz; zor kelimesini benim ağzımdan pek duyamazsınız. Dediysem o kadar da çok istememişimdir.

“Umutla bugünleri bekledik”

Pandeminin etkisini en çok hissettirdiği alanlardan biriydi tiyatro, hâlâ da devam ediyor... Bir sanatçı olarak sizde nasıl karşılık buldu?

Zor bir dönem geçirdik. Önümüzü göremedik. Ben pandemi başladığında bu oyunun provalarındaydım. Büyük bir hayal kırıklığı oldu. Sonraki dönemde ruhumu zinde tutmak için kendimce kısa filmler çekmeye, heykel yapmaya, bolca yazmaya başladım. Birçok özel tiyatroyu desteksizlikten kaybettik. Şehir ve meslek değiştiren tiyatrocu dostlarım oldu. Elimizden geldiğince paralar topladık, telefonlarda ağlaştık, birbirimizin çevrimiçi işlerine destek olduk ve umutla bugünleri bekledik. Buradan bakınca oyunumun prömiyer yaptığına inanamıyorum. Pandemi zamanları bugünü görebilecek miyim diye çok dualar etmiştim. Umarım sizler de izleyince en güzel parçanızı bulursunuz.