Başarı mı dediniz?

Cannes’da Bennett Miller’a En İyi Yönetmen Ödülü getiren, beş dalda Oscar adayı “Foxcatcher Takımı”, sezonun kayda değer Amerikan filmlerinden biri ve alışıldık başarı öykülerini alt üst eden bir yapım.

“Foxcatcher Takımı / Foxcatcher”

Yön.: Bennett Miller

Oyn.:Steve Carell (John du Pont), Channing Tatum (Mark Schultz), Mark Ruffalo (David Schultz), Sienna Miller (Nancy Schultz)

Sen.: E. Max Frye, Dan Futterman

Gör.: Greig Fraser

Müz.: Rob Simonsen

“Capote” ve “Moneyball”un yönetmeni Bennett Miller, “Foxcatcher”da birçok Hollywood filmde aklanıp paklanarak sunulan vatanseverlik, kazanma hırsı, zenginlik, paranın satın alacağı imkanlar ve bireysel silahlanma övgüleri gibi Amerikan filmi klişelerini alt üst ediyor. Yönetmen, bunun için 1980’lerin gerçek bir hikayesine yöneliyor.

İyi imkanlara sahip olmayan altın madalyalı olimpik güreşçi Mark Schultz, milyarder John du Pont’dan reddedemeyeceği bir teklif alır: Kendisini vatansever olarak tanımlayan du Pont, olimpiyatlarda Amerikan gücünü gösterecek bir güreş takımını himayesine almak ve çalıştırmak istemektedir. Böylece Mark, Foxcatcher ailesinin uçsuz bucaksız çiftliğinde yaşamaya başlar. Mark’ın kendisinde göre çok olgun abisi Dave de, efsane bir olimpik güreşçidir. Bir süre sonra Dave de, du Pont’un ekibine katılır. Zaten tuhaf bir tip olan Du Pont, olimpiyatlar yaklaştıkça daha da garip davranır ama parası onu çevreleyip korumaktadır.

Cannes’dan En İyi Yönetmen Ödülü ile dönen, Oscar’da da aynı dalda aday Miller, baştan itibaren bir şeyler ters gidiyor hissi yaratıyor ve tekinsiz alanları bir an bile terk etmiyor. Filmde tanınmayacak halde du Pont’u canlandıran En İyi Erkek Oyuncu dalında Oscar adayı Steve Carell, ağır plastik makyajıyla tüyleri diken diken eden milyarder performansıyla akıllara kazanıyor. Filmin daha geri planda kalan oyunculuk ‘şampiyonu’ ise bir güreşçinin vücut dilini üstüne geçiren Mark Ruffalo ki o da En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dalında Oscar’a aday. Sonuç olarak “Foxcatcher”, güçlü atmosferinin yanı sıra sporda Amerikan değerleriyle başarı formüllerini hem metinde hem sinema dilinde tersine çevirerek politikleşen kayda değer bir film.

Bir sanatçının kaba bir adam olarak portresi

Mr.Turner

Yön: Mike Leigh

Oy: Timothy Spall, Paul Jesson, Dorothy Atkinson

İngiliz sinemasının yaşayan en önemli ustalarından Mike Leigh, “Mr. Turner”da izleyicinin karşısına bir ressam biyografisiyle çıkıyor. 1825-1851 yılları arasındaki uzun bir süreçte J. M. W. Turner’ı seyrediyoruz. Romantik manzara resimlerinin zarafetiyle; homurtulardan oluşan konuşması, dış görüntüsü, arkadaşlarına, çocuklarının annesine kötü davranışıyla Bay Turner arasında bir tezatlık söz konusu.

Film de gücünü “Sanatçı ilgi çekici, karizmatik, aksiyken bile cazibeli (Picasso gibi) mi olmalıdır?” gibi bir sorudan alıyor. “Bay Turner”ın yanıtı “Hayır!”. Büyük karakter aktörü Timothy Spall’ın karakterinde kaybolan muazzam performansı eşliğinde, Bay Leigh, önce bizi Turner’ın ‘canavarımsı’ halleri içinde ondan uzaklaşmamızı sağlıyor. Sonra başardığı ise filmin asıl çekici yönü: Turner’ın Henry Marcell’in ‘Dido’s Lament’ini söylediği gibi anlarda sert kabuğun altındaki hassasiyeti verebilmesi. Film, teknik dallarda dört Oscar adayı.

Nil Kural (Nil.Kural@milliyet.com.tr)