"En değerli kimliğim..."

Konservatuara ilkokul döneminde bale ve viyolonsel bölümünde başladınız, ardından üniversitede tiyatro bölümüne geçiş yaptınız. Neden tiyatro?

Tiyatro bölümüne bale viyolonsel bölümlerinden geçmedim. O bölümleri ilkokul 3. sınıfta okudum ve ikisini de (doğal olarak) sürdüremeyip sınıfta kaldım ve okuldan atıldım. İlkokula devam edip üniversiteye kadar okudum. Hatta fen lisesini bitirdim. Ege Üniversitesi Psikoloji Bölümü'nü kazanmıştım ki annem tiyatro sınavlarından, yeteneğim olduğundan söz etti ve denemek isteyip istemediğimi sordu. Sınavları geçtim ve tiyatroya adım attım. Yıllar sonra arkadaşlarımın da anımsatmasıyla aslında tüm çocukluğum boyunca küçük oyunlar sahneye koyduğumu ve oynadığımı farkettim. Ama ben mutlaka oyuncu olmalıyım diye yola çıkıp hayaller kurmamıştım. Annemin yönlendirmesiyle oldu her şey.

Tiyatro ve dizi oyunculuğunu iki ayrı kategori olarak değerlendirmek sizce doğru mu? Oyuncu açısından bugün hangisi, neden tercih nedeni oluyor?

Biri sanat dalı diğeri oyunculuktan yararlanılarak gerçekleştirilen bir tür şov, eğlencelik diyebiliriz. Oyuncunun gönlü daima sahnede olmakla beraber hayatını kazanmak için dizide oynamak durumunda.

Şimdiye kadar birçok alanda ödül almış bir sanatçı olarak, sizin ön planda tutmak istediğiniz kimliğiniz hangisi?

Anne kimliğim. En değerlisi.

O kadar geniş bir yelpaze ki bu. Öncelikle kendi deneyim ve gözlemleriniz, kitaplar, tüm canlılar. Bir keresinde oynayacağım karakter için uzun süre papağanları gözlemiştim.

Günümüzde en sık tartışılan konulardan biri dizi sürelerinin uzunluğu. Sizce bu sorunun çözümü için neler yapılması gerekir? Oyuncular bu problemin hangi kısmında yer alıyor?

Çok büyük bir sorun gerçekten. İnternet kullanımından gelen alışkanlıkların televizyon kanallarını, dizileri büyük ölçüde etkileyeceğini düşünüyorum. Umarım yakın zamanda bu değişim gerçekleşir. Elbette tüm sektör çalışanları gibi biz de nasibimizi alıyoruz bu durumdan ama diğer çalışanlara göre çok şanslıyız.

Hem sanatçı hem de izleyici gözüyle günümüz televizyon, sinema ve tiyatro sektörünü değerlendirir misiniz?

Önceleri bu karşılaştırma ve değerlendirmeleri yapabilirdim ama bu günlerde sadece televizyona endeksli bir hayat yaşıyoruz. İdeallerini sürdürmekte direnen birkaç tiyatro topluluğu dışında tiyatrodan, iyi oyunlardan sözetmek ne yazık ki mümkün değil. Bence sinema bu konuda daha da yaralı. Ölmeden inşallah insanların canlı performansın değer ve öneminin farkına vararak tiyatroya aynı heyecanla sadece kaba esprilere gülmek değil, bir sanatçının kendilerine sunduğu hayatlarına yeni dokunuşu paylaşmak üzere sinemaya gittiği günleri görürüm.

Tiyatroya olan ilgiyi artırmak için neler yapılabilir?

Önce öğretmenlerden başlamalı bence. Çocuklara ve ebeveynlere yol gösterici olabilirler. Zamanla talep de arzı doğuracaktır. Elbette tiyatro yapanlara çok büyük sorumluluk düşüyor. Gelişme, yenilenme, doğru anlatma ve halka ulaşma açısından.

Bir oyuncu adayının başarılı bir kariyere sahip olması için nelere dikkat etmesi gerekir?

Oyuncu adaylarına oyunculuk işi yapanları değil oyuncu olanları örnek almalarını öneririm. Oyunculuğun nasıl bir yaşam biçimi olduğunu doğru kavramalarını, mümkün olan her eğitim fırsatından yararlanmalarını, tüm sanat dallarını içerdiği için hepsine aşina ve izleyicisi olmalarını, bol bol okumalarını öneririm. Hiçbir iş kolay değil ama oyunculuk özellikle zor.

Röportaj: Zeynep BALİÇ