Mehmet Aslantuğ merak edilen soruları yanıtladı

Sanat dünyasında özledim dediği şeyler neler? Sanatçılar illa muhalif olmak zorunda mı? Neden Ahmet Kaya öldüğünde bir değil üç kez üzüldüm dedi? Kadınlar tarafından ideal erkek olarak görülmek ona ne hissettiriyor? Reyting için her şey mübah mı? Diziler kötülüğü, aldatmayı, hırsı normalleştiriyor mu? Buket Aydın 40 soru sordu, Mehmet Aslantuğ yanıtladı.

Babasız büyümek size ne kattı ya da sizden ne attı?

Oğlum Can doğduktan sonra ben onunla beraber yetim çocukluğumu da büyüttüm. Dolayısıyla sezgisel davranmam gerektiğini düşündüm ve öyle davrandım. Bir takım baba-oğul ilişkilerine tanıklık ettik, bu konuda ilgili yazılmış onlarca kitap ve söylenmiş söz var ama bu işlerde 2+2=4 etmiyor. Sadece babasız büyümedim. Biz 78 kuşağı ilginç bir iklimde büyüdük. Başka sıkıntılar yaşadık ve şimdi de sıkıntılardan arınmış değiliz. Bunun üstüne bir de yetimlik… İnsan sıkıştığında soru sormasa bile kendisine bazı soruların cevabını bir baba figüründen alması hayatın büyük bir cömertliği. Bu cömertlikten mahrum kaldım. Babamı kaybedince kasabaya yerleştik. Çocukluğumda en nefret ettiğim soru “Kimin oğlusun?” sorusuydu. “Tanımazsınız” falan diye geçiştirirdik. Çocukluğum kasaba ortamında geçti. Belki sabretmeyi, metaneti öğrendik. Baba-oğul, baba-kız ilişkilerine batkımızda içimde hiç kıskançlık yaşadığımı hatırlamıyorum. Kendimi öyle yakalamadım. Babasız büyümenin bana kaybettirdiği şeyleri bir psikologla oturup konuşsam ortaya çıkartır diye düşünüyorum. Ben onları ortaya çıkaramam ama muhakkak birçok kaybettirdiği şey vardır.

Arzu Hanım’ın hastalığı ilişkinizdeki hangi aşamaydı? O dönem hangi eşiği atlattınız?

2004-2006’da yaşanan bir süreçti o. Arzum çok soğukkanlı ve çok metanetli. Bunu sadece ben değil yakın dostları da söylüyor. Son 15 yılda heykelle tanıştıktan sonra çapraz okumaları, bizim sohbetlerimizin artması ve yaş olarak 45’lerin üzerine çıkmasıyla olgunlaştı tabi. Aşk sahiden evrelere everilebiliyor. Derler ya; “Her aşkın içinde bir tür savaş vardır ve aşk bazen savaş kadar çetrefildir.” diye. Bir şey hatırlatmak istiyorum. Erkeklerin böyle bir sorunda kadınlarından uzaklaşmak için sebep aradıklarını düşünenlerden değilim. Yoldaşlık böyle bir şey olsa gerek. “İyiyken iyiyiz şimdi birazcık sıkıntımız var ve buna birlikte göğüs gereceğiz, daha çok el ele tutuşacağız.” diyememek için ne sebep olabilir ki. Kadından erkeğe ya da erkekten kadına. Bizim galiba biraz çabaya ihtiyacımız var. Cinsiyetten bağımsız söylüyorum. Çaba ve samimiyet bazı şeyleri çözecek.

O geceden sonra Ahmet Kaya ile görüştünüz mü?

Bizim Ahmet ile çok yakın bir dostluğumuz yoktu. 2 kez bir arada olduk. Linç girişiminden sonra Fransa’ya gitti görüşemedik. Onun öncesinde görüştük. Bu tür beyanlardan rahatsız olup, kahramanlık türküleri söyleyen ve memleketin geleceğini, birliğini, dirliğini dillerinden düşürmeyen arkadaşların ne yaptıklarına dönüp bir bakmaları gerek. O zamanki fikrim de öyleydi bugün de öyle. Ahmet ile bu ülkenin dününü, bugününü, sıkıntılarını, mutluluklarını haftalarca sabaha kadar konuşabilirsiniz. Orada bu linçe katılanlarla bu konuları iki saat bile konuşamazsınız. Bu benim meziyetim değil. Bu toplumun ne yazık ki süzgecindeki sıkıntı. Oradaki reflekse neden olan şey; sadece haksızlık değil, bir muhakeme ve mukayesedir.

Sosyal medyada adınıza açılan hesaplardan dolayı başınız ağrıyor mu?

Başım ağrımadı, ağrıması için de bir sebep yok. Sizin adınıza beyanda bulunmanın miktarını arttırabilirler ve her şeye maydanoz oluyormuş gibi bir tablo çıkabilir ortaya ama sosyal medya kullanmadığımın duyurularını yaptım ve bizi bilen zaten biliyor. Başım ağrımadı, ağrıması için bir sebep yok, ağrır diye bir korkum da yok. Bir takım sevenlerin fan sayfaları açmaları ya da alıntılar yapması anlaşılabilir bir şey. Sadece hakaret içeriyor mu? Çirkinlik var mı? Küfür var mı? Falan gibi dönüp bakmak lazıma arada. Ona bakmayı bazen unutuyorum ama yapmıyorlar. Bildiğim kadarıyla.

İdeal Türk erkeği payesini Saadettin Saran ile paylaşmak size ne hissettiriyor?

Bunu Saran’a da sormak lazım. Buradan ben kendi adıma bir şey üretmiyorum. Tam tersine bunlar benim yağımdaki insanları inciten, rahatsız eden, bazen üzen bir durum. Sanıldığı gibi hoş bir durum değil bu. Saran’ın hoşuna gidiyor mu bilemem. Bu konuda araştırmalar nasıl yapılıyor? İnsanlar akıllarına geleni mi söylüyor? Buna ne diyeceğimi gerçekten bilemedim.

Eşiniz ve oğlunuz için hazırladığınız özel bir projeniz var mı?

Bu 93’te başlayan bir süreç. Sıcak Saatler’i yaptı, aşkın İkinci Yarısı’nı yaptı başka şeyler de yapacaktı bunları planlamıştık ama işte biraz nöbeti tutmak lazım. Arzum2un heykel meselesi çok istediği gibi ve kıvamında gidiyor. “Ben sağdan soldan gelen tekliflerle heyecanlanmıyorum, sahiden hikayesine kefil olabileceğimiz bir şey gelirse yapalım” diyor bizim atölyenin biraz butik bir yapısı var. Yarın öbür gün gençler orada mevzilenirler. Can da orada olur, arkadaşları da olur. Bunlar mümkün tabi.