Ahmet Oktay’ın ‘Gizli Çekmecesi’

İlk baskısı 1991’de yapılan ‘Gizli Çekmece’; gazeteci, şair, yazar ve eleştirmen Ahmet Oktay’ın bir ömür boyu biriktirdiği anılar, anekdotlar, yazınsal metinler ve gazetecilik yazılarını bir araya getirmesinden oluşuyor. Bir dönemin sanat ve edebiyat dünyasına değinen kitapta, okur 1950’lilerin Ankara’sından, 60’lı yılların İstanbul bohem hayatına ve oradan da 1980’lerin basın camiasına konuk oluyor.

Türkçe edebiyatın en üretken kalemlerinden Ahmet Oktay’ın ilk şiiri 20 yaşındayken Gerçek dergisinde yayımlandı. Ardından Mavi hareketinin bir parçası oldu. 1961 yılında Yeni İstanbul gazetesinin Ankara bürosunda parlamento muhabiri olarak gazeteciliğe başladı. Ankara Ekspres, İktisat ve Piyasa ve Vatan’ın aralarında olduğu gazetelerde muhabir olarak çalıştı. 1965’te göreve başladığı TRT Haber Merkezi’nden, bir daha dönmemek üzere 1982 yılında ayrılan Oktay, ardından Milliyet gazetesine geçti ve aynı zamanda Milliyet Sanat dergisinde de eleştirileri yayımlandı. Haber müdürü, istihbarat ve redaksiyon şefi olarak görev yaptığı Milliyet’le 10 yılını paylaşacaktı.

Ölümünün birinci yılında Doğan Kitap tarafından yeniden yayımlanan ‘Gizli Çekmece’de, gazeteci kimliğine ve Milliyet’te geçirdiği 10 yıla adamış olduğu iki bölüme yer veriyor Ahmet Oktay. Kitapta, gazetede bulunduğu süre boyunca Tarhan Erdem, Çetin Emeç, Doğan Heper, Umur Talu, Mehmet Ali Birand ve Yalçın Doğan’ın da aralarında bulunduğu yayın yönetmenleri ile kurduğu ilişkileri, oluşturduğu redaksiyon bölümünü, üstlendiği kültür sanat sayfasını ve köşelerini anıyor. 1992’de Milliyet’le ‘organik bağını sonlandıran’ Oktay, gazetede yedi sene daha köşe yazılarına devam etti ve kendini tamamıyla yazmaya verdi.

‘Klasik anılar kitabı değil’

Edebiyat ve basın ilişkisinde kendini önce yazar, sonra gazeteci olarak konumlandıran Ahmet Oktay, ‘Gizli Çekmece’yi şu sözlerle özetliyor: “Bu kitaptaki yazılar, yaşadıklarımdan devşirilmiş fragmanları içeriyor. Dolayısıyla klasik anlamda bir anılar kitabı değil. Bir bölümü, ister istemez, 32 yıl ekmeğimi kazandığım mesleğin, gazeteciliğin biçim ve biçemiyle kaleme alındı. Hem ‘edebiyatın’ ve ‘basın’ın ancak uzaktan izleyicisi olan okurları çekebilmek hem de kendimle birlikte okurları da yaşadığımız zamanların duyarsızlığı ve acımasızlığı karşısında istihzayla gülümsetebilmek için.”