İLK KARŞILAŞMADA AŞK PEŞİNDE KOŞTURUYOR!

Emre Arolat, yurtiçinde pek çok ve farklı yapılarda İstanbul ve Türkiye’deki çeşitli şehirlere imzasını atarken yurtdışında da çalışmalarını sürdürüyor. Bunu yaparken de genç ve dinamik bir ekiple, kurduğu çok ortaklı yapısıyla Emre Arolat Architects’in (EAA) gücü ve etkisini de bize gösteriyor. Yapmaya başlayacağı çalışmalarla ilgili öncelikle projeyi yapacağı yer ile ilgili ‘bağına’ dikkat çeken Arolat, ilk hazırlığının da o yeri görmek ve ilk karşılaşmanın sağladığı temasa yoğunlaşmak olduğunu söylüyor. Arolat, şöyle devam ediyor:

“Herhangi bir tasarıma başlamadan önce projenin inşa edileceği “yer”le olan karşılaşmadan medet umduğumu düşünüyorum. Kuşkusuz yer’i ve durum’u o ilk karşılaşmada yeteri derecede özgülleştirebilmek, ilk temasın sonuçlarını olabildiğince tortulandırmak her defasında mümkün olmuyor. Rafael Moneo’nun deyimiyle “yer’in fısıltısı” her zaman kolaylıkla işitilemeyebiliyor. O taktirde daha yaygın, daha akışkan ve daha homojen bir izlenimler silsilesini devreye sokmak, sabırla kovalamak ve o özgül an gelene dek düşünmekten, koklamaktan, sürtünmekten, dalmaktan, dokunmaktan ve hissetmekten yılmamak galiba yaptığımız. Gelmesini beklemek yerine üzerine gitmek.”

‘Kerameti kendinde’

Arolat, mimari dokunuşlarını pek çok yerinde gördüğümüz İstanbul’u çeşitli rengin, katmanın hatta karşıtlığın iç içe geçtiği ‘tılsımlı’ bir şehir olarak anlatıyor. Bir tarafıyla insanın başını döndüren şehrin bir tarafıyla da bıktırdığını söyleyen Arolat, “Meraklısı için bulunmaz bir nimet. Hele heyecanlı bir mimar için tam bir hazinedir. İsterse ilhamın dibini bulur erbabı burada, bu benzersiz karmaşanın içinde. Öyle ki her tür plansız müdahaleye karşın, kerameti kendinden menkul bir düzenekle yeniden var eder kendisini” diyor.

Afili bir kent

Neredeyse bütün dünyanın gözünün üzerinde olduğu bir şehir olarak İstanbul’u anlatan Arolat, şehrin, son 10-15 yılın afili kentlerinden biri olduğunu dile getiriyor. Arolat, şehrin birkaç yıl öncesinin pırıltısını biraz kaybettiğini ancak ‘her an şapkasından yeni bir tavşan çıkarabileceğini’ vurguluyor. Arolat, şöyle devam ediyor:

“Batıdan bakanlar bir tür şaşkınlıkla izlediler İstanbul’u en az on yıldır. Sahiciliğinden bir türlü emin olmak istemedikleri sosyolojik bir evrimi, gözleriyle gördükleri, günbegün şahit oldukları fiziksel gelişimin içinde erittiler akılları sıra. Zihinlerinde yaşatmaktan hoşnut oldukları o egzotik atmosferin giderek başkalaşması tuhaf gelmiş, hatta belki de biraz rahatsız etmiş olmalı bu cenahı. Hiç kuşku yok ki doğudan, özellikle de İslam aleminden bambaşka bir hissiyatla izlendi bu dönüşüm. Kimisi kendine rol modeli olarak kabul etti şehri.”

Durum odaklı çalışıyor

EAA’da üslupçu bir yaklaşım yerine “durum” odaklı bir tasarım pratiğini sürdürmeyi ve bunu kendi iç potansiyelleri üzerinden geliştirmeyi denediklerini söyleyen Arolat, bu sistemi ise, ‘her projenin, her özel durumun kendi sorunlarını belirlemek, özel verilerini ayrıştırmak ve olabildiğince çok katmanlı bir tarifle özgülleşen durumun cevaplarını aramak üzerine kurulu bir pratik’ olarak tanımlıyor.

İnsanın inanmadığı ya da yanlış bulduğu şeylerin içinde olmaması gerektiğini vurgulayan Arolat, “Yıllar önce bir söyleşide ‘Nasıl bir adamsan öyle de bir mimar olursun’ dediğimde kuşkuyla yaklaşanlar olmuştu. Bugün de aynı fikirdeyim. Kişisel formasyon, mimarın hayatı kavrama biçimini, yorumlama güdüsünü, sezgilerini ve tabii ki kararlarını etkiliyor. Bir işverenin her dediğini gerçekleştirmeye uğraşan bir mimar olmadım hiçbir zaman” diyor.