‘Magazin için yaratılmışım’

Özel gecelerde fotoğraflarını çekerek gazete sayfalarına yansıttığınız kişilere, bilmedikleri Mehmet Kurt’u anlatır mısınız?

Anlatem Gari... Tokat’ta doğmuşum, ailemin dediğine göre... Rahmetli babamın işi nedeniyle İzmir’e taşındık. İlk tanıdığım semt Çamdibi. İzmir’de okurken, babadan gelen müzik tutkusu giderek büyüdü. Yıl 1983. Hürriyet gazetesi, tatil beldelerinde dolu dolu etkinlik yapıyor. Müzik yönetmenliğini yaptığım dernekle birlikte bu etkinliklerde ben de yerimi alıyorum.

Foto muhabirini izlemem, merhum Hüseyin Baradan’ın dikkatini çekmiş. Datça’da akşam yemeğinde yanındaki sandalyeyi bana ayırmış. Eliyle yanını işaret etti, oturdum. Üstü örtülü bir şekilde sorgulanıyordum. Fotoğraf çekip çekmediğim, şiir, hikâye yazıp yazmadığımla ilgili bir dizi soru sordu. Daveti üzerine ertesi gün heyecanla soluğu Hürriyet’te aldım.

Baradan, gazetede yaptırdığı kısa turun ardından bana bir avuç dia film verdi. Çektim, götürmeye başladım... Bir süre sonra Gümüldür’de çektiğim bir fotoğraf, Hürriyet Ege’de sürmanşet oldu. Ama fotoğraftaki imza, beni iki yıl küstürdü. O dönemki istihbarat şefinin iknasıyla geri döndüm. Gazetecilik, memurluk ve müzisyenliği uzun süre birlikte yürüttüm. Bir süre sonra memuriyeti bitirdim ve müzisyenlik ile gazeteciliği sürdürmeye başladım. Yurtdışına müzisyen olarak gittiğim dönemlerde yaptığım haberler, Hürriyet’in sayfalarında yer aldı.

Fotoğraf sizin için nedir?

Çok şey ifade ediyor. Eserimin, diğer meslektaşlarımınkiyle aynı olmamasına özen gösteririm. Örneğin, manken fotoğraflarını stüdyoda çekmeyi tercih ederim. Fotoğrafta gölgeden nefret ederim. Çünkü farkı sunmazsanız, fark edilemezsiniz.

- Neden magazin?

Yaşam, bazen tesadüflerle doludur. Magazin dışında bir dalı zaten istesem de seçemezdim. Çünkü, gündüz bir işim vardı. Devlet memuruydum ama bana göre değildi. Magazin gazeteciliği için yaratılmış olduğumu düşünebiliriz.

Müzikle 35 yıl

Müzisyen Mehmet Kurt’u anlatır mısınız?

Bağlamayla tanışmam çocukluk dönemime rastladı. Rahmetli babamdan gördüm ama ne kadar yetenek olursa olsun, eğitimle desteklenmesi halinde ilerleme daha hızlı oluyor, yoksa bir süre uğraşıyorsunuz, bir de zaman açısından sıkıntınız varsa bile yok olabiliyor.

Ortaokul son sınıfta ilk kez şef bağlama olarak Çamdibi’nde rahmetli Cambaz Ali’nin Cambazhane’sinde başladığımız sahne çalışmaları giderek genişledi. İzmir’in çeşitli semtlerine, İzmir dışına taşmaya başladı. Askerliğe kadar süren bu çalışma sistemi, memuriyetle birlikte orkestraya döndü. 4 kişiden veya Türkçe mealiyle 4 deliden oluşan bir orkestra kurduk.

Karşıyaka, Şemikler, Bornova’nın yanı sıra çevre illerde de fırtına gibi esmeye başladık. Derneklerde müzik yönetmenliği yaptım. İzmir Fuarı’nda İzzet Altınmeşe, Belkıs Akkale, Selahattin Alpay gibi çok sayıda isme elektro bağlama, bas bağlama ve tar ile eşlik ettim. Bas bağlamanın İzmir’de yayılmasında katkım var. Ağırlığı halk oyunlarına verdim, Kanada’dan Hong Kong’a onlarca ülkede müziğimizi sergiledim.

Kendi bestelerimin de yer aldığı bir albüm çalışmasına girdik. Stüdyonun göbekli sahibine kızarak finalde albümü yarım bıraktım, ama inanın pişmanlığım tavan...

O dönemki yöneticim sevgili Cemalettin Özdoğan, müzikteki kariyerimin gazetecilikte de oluştuğunu belirtti, ikisini birden yürütmenin mümkün olmadığını, birini seçmemi söyledi.

O dönem müzikteki mutsuzluğum da devreye girince, 35 yıllık profesyonel müzik yaşamını kademe kademe ikinci plana attım.

‘Öykülerimi film yapmak isterim’

İki yıldır süren Bizim Magazin macerası...

Mükemmeliyetçiyseniz dergi çıkarmak fena halde zor. Dergimizde, şimdiye kadar Türkiye’de hiçbir magazin dergisinin yapmadığı çok farklı bir uygulama var. QR Code uygulamasıyla kişilerin gitmediği, gidemediği konserden, özel etkinlikten, sevdiği bir çiftin nişan veya düğününden 10 dakika civarında videoyu dergiden izletiyoruz.

Öykülerinizin olduğunu biliyoruz...

Senaryo ve yönetmenlik tekniğiyle ilgili kendimi yetiştirmeye çalışıyorum. Yazdığım öyküleri beyazperdeye taşıyabilir miyim diye uğraşıyorum. Türk-Macar ortak yapımı film olabilmesini planladığımız, ama romana dönüşmeye başlayan, gerçek hayattan olan bir öykümü geliştirmeye çalışıyorum.