Keloğlan masalı oku: Güldüren çiçekler

Bu Keloğlan annesiyle yaşarmış. Fakir olsalar da, bir ekmek yeseler bile mutlu olurlarmış. Soran olursa da zengin sofralar kurduk, yedik derlermiş. 

Yalnız bu Keloğlan’nı bir kusuru varmış; çok tembelmiş. Annesi ondan bir şey istediğinde üşenir, oyalanır durur, annesini kızdırırmış. Günlerden bir gün anneciği hastalanınca tüm işler mecburen Keloğlan’a kalmış.

Keloğlan annesi ne derse yapmaya, oradan oraya koşturmaya başlamış ve çok yorulmuş.

O sırada küçük bir çocuk Keloğlan’ın yanına gelip:

– Kelsin keleşsin, çalışır durursun. Yorulunca işte böyle oturursun. Sana iyi bir haberim var.  Kralın kızı günlerdir ağlıyormuş ve kral kim kızını güldürürse ona istediği kadar altın vereceğini söylemiş, demiş.

Keloğlan ilk küçük çocuğu kızıp kovalasa da bu haber çok ilgisini çekmiş. Çünkü annesinin geçenlerde söylediği bir şey gelmiş aklına. Evlerinin ilerisindeki patikada bir çiçek yetişiyormuş ve içerisindeki bir şey onu koklayanı kıkır kıkır güldürüyormuş.

O çiçeklerden koca bir demet toplamış ve kralın huzuruna çıkmış. Bu çiçeklerle prensesi güldüreceğini söyleyip ona yaklaşmış.

Çiçeklerin kokusunu alan prenses başlamış hiç durmadan gülmeye. O güldükçe Keloğlan da gülmüş. Saatlerce güldükten sonra başlamışlar sohbete. Birbirlerine aşık olmuşlar.

Kral da Keloğlan’ı çok sevmiş. Ona hem kızını hem de hak ettiği altınları vermiş. Güzel bir düğünle evlenmişler. Keloğlan’ın annesi de iyileşmiş.