Annelerin de sendromu olur mu?

Çocuğunuz büyürken karakteri oluşmaya başladığı anda huysuzluklar ve ne yapacağınızı bilemediğiniz durumlarla karşılaşmaya başladınız. 2 yaş sendromu, 4 yaş sendromu gibi… Sonsuz bir sabır ve hoşgörüyle onu yatıştırmaya ve neler yapabileceğinizi araştırmaya başladınız. Bir şekilde baş ettiniz veya yardım aldınız.

Peki, ya siz? O doğduğundan beri hayatınızın odak noktası olan, tüm vaktinizi alan çocuğunuzu çok sevdiğinizi biliyoruz ama kendinizi ihmal etmiş olabilir misiniz?

Kirli bir tişört, dağınız saçlar, belki birkaç kilo fazlası… Canınız hiçbir şey yapmak istemiyor, arkadaşlarınızı bile arayacak dermanınız yok! Bunun adı anne sendromu olabilir mi?

Tabii ki! Unutmayın siz de bir insansınız ve sosyalleşmeye, kendim vakti ile kendinizle baş başa kalmaya ihtiyacınız var. Çocuk öncesi o şen şakrak kadın gidip yerini göz altı torbaları ve mutsuz yüzle aynaya bakan kadın olmayı bırakın ve silkelenin.

Peki nasıl?

Unutmayın bu günler bir daha geri gelmeyecek. Çocuğunuzun büyümesinin keyfine varın. Kendi bakımlarınızı ihmal etmeyin. Belki bir yakınınızdan yatım alabilir bir saat bile olsa kendi başınıza kalmayı deneyebilirsiniz. Bu bir saatte neler yapacağınız size kalmış. Kitap okuyabilir, uzun bir duş alabilir, cilt bakımız yapabilir, bir arkadaşınızla buluşup bir kahve içebilirsiniz. Neyin kendinizi iyi hissettirdiğini en iyi siz bildiğiniz için bu bir saat içinde ne yapacağınızı kendiniz belirlemelisiniz.

Bir saatle başlayan bu yalnızlık seansları ilk planda size çok iyi gelecektir. Sonrasında çocuğunuzla birlikte sosyalleşmeyi deneyebilir, bu bir saati iki ya da üç saatte çıkarabilirsiniz. Unutmayın siz ne kadar mutlu ve huzurlu olursanız bu çocuğunuza da yansır.

Tüm bunlara rağmen ruj haliniz düzelmiyor ve mutsuz hissediyorsanız bir uzmanla görüşebilir, konuştukça rahatlamayı deneyebilirsiniz.