'Türk insanı çok samimi'

Tüm dünyanın tanıdığı, Fransa’nın ikon ismi Patrick Bruel, CADDE’ye konuştu. Ünlü sanatçıyla, Fransız Rhone Alplerindeki Club Med Grand Massif Samöens açılışında verdiği mini konser sonrasında bir araya geldik. Cezayir kökenli Fransız yıldızla, sokak müzisyenliğini, oyunculuğa geçişini ve Türkiye hakkındaki düşüncelerini konuştuk.

- Sizin gibi tanınmış bir sanatçının bu konseptte konser vermesi dikkat çekti... Alpler’in zirvesinde, enerjisi harika bir yer...

Konser sırasında herkesi ayağı kaldırıp vals yaptırmanız, sandalye bulamayanların önünüzde yere oturup sizi izlemesi, çok samimi bir görüntüydü. Piyano ve gitarla doğaçlama yaptığımız bir konserdi. Salondakilerin de, gönüllerince eşlik etmesi, yakınımda yerlerde oturması bana çok keyif verdi. Şarkı söyledik, aralarda da anılarımı anlatıp sohbet ettik.

Club Med tatil köyü ortamı benim için çok önemli. Şöhretimi bu yapıya borçluyum diyebilirim. Bertrand Delamol beni keşfedip orada çalışmama teşvik etmeseydi, belki de Patrick Bruel olamazdım. İnsanları eğlendirmek, onların enerjisini hissedip ambiyansı yönetmek, edindiğim tecrübeyle oldu.

- Türkiye’ye hiç geldiniz mi?

Evet. Birçok kez... Gençlik yıllarımda Türkiye’de çalıştım. Tatil köylerinde sahne aldım. Türk insanını çok seviyorum. Onlar her zaman misafirperver, samimi ve sıcakkanlı. Sadece Türkiye’de değil, Belçika ve Fransa’da da Türk arkadaşlarım var. Özellikle Bodrum’u çok seviyorum. Tatil için gelmek istiyorum. Umarım bu yıl fırsatım olur.

- Müzik kariyeriniz nasıl başladı?

Konuşmamla şarkı söylemem arasında pek bir zaman yok. Metroda gitar çalıp, şarkı söylediğim çok küçük yaşlarda, yolum Club Med tatil zincirlerinde yöneticilik yapan Bertrand Delamol’la kesişti. Uzun yıllar Fransa ve dünyadaki tatil köylerinde çalıştım. Bir sonraki keşfim de, yine tatil köyü animasyonları sırasında oldu.

‘Denemelerde komik ve dokunaklıydım’

- Tüm dünyada büyük bir hayran kitlesine sahipsiniz. Bunun yanında Fransız sineması için de önemli bir isimsiniz... Sinemaya nasıl adım attını?

Haziran 1978, bir gazetede küçük bir film seçmesinin ilanı vardı. Paulo rolü için, arkadaşlarım beni ikna etti, muhtemelen onlar olmasaydı kendi kendime gitmezdim. Üstelik bir dünya kupası maçını seyretmek yerine, denemelere gittim... Benden bir metin okumam istendi, sesimi dinlerken hoşuma gitti, sanki aileden birini dinliyordum. Komik ve dokunaklıydım. Seçmeler tüm Fransa genelindeydi. Seçildiğimde mutlu oldum.