İSTANBULLULAR ÇiKOLATALI SEViYOR

“Diğer şehirlerde insanlar yeniliğe açık değil, eski tatları arıyorlar. Oysa İstanbul’da yeni pastalar merak uyandırıyor” diyor

* Bu mesleği seçeceğinizi ne zaman anladınız?
İlkokul üçüncü sınıfta kardeşime 30 tane krep yapıp yedirmiştim. Annem işten geldi ve “Aç mısınız çocuklar?” dedi. Ben hala pişiriyordum. “Peynirli de yapayım sana” diyordum. Bayılırdım yemek yapmaya. “Hadi size bir kek yapayım” derdim, dört tane kek denerdim. Hepsinden herkes yesin isterdim. Benim için hep keyifti.

* Nerede okuyordunuz?
Ankaralıyım ben. Arı Koleji’ndeydim. Sonra tek tercih yaptım ve Bilkent Üniversitesi’nde Turizm ve Otelcilik okudum. İlk başta aşçı olmak istiyordum. Sonra çikolata kokusu daha cazip geldi. Pastacı olmaya karar verdim ve CordonBleu’de bir yıl eğitim aldım. Buradan birincilik derecesiyle mezun oldum.

*Sonra kariyerinize nasıl devam ettiniz?
Bilkent’ten sonra işletme bilgisini geliştirmek için MBA yaptım. Ondan sonra da pedagojik formasyon aldım. Belki bu alanda öğretmenlik yaparım diye düşünmüştüm. Başta planlamamış olsam da üst üste geldi. Hem yönetim hem bir şeyleri öğretebilme konusunda eğitimin faydası oluyor. Ankara’da kısa süre bir pastanede danışman olarak çalıştım. Eşim İstanbul’da olduğu için buraya geldim. Burada birkaç görüşme yapıp Divan’a girdim.

* Bu sektörde kadın olarak kendinizi kabul ettirmenin zorlukları oldu mu?
Divan’da olmak benim için avantajdı. Başka yerde bu kadar kabul görmüyorsunuz. Bu meslekte alaylı olmak farklı, okullu olmak farklı bir şey. Alaylı olmadığınız zaman ilk başta çok ciddiye alınmıyorsunuz. “Yapamıyordur” gözüyle bakıyorlar. Bir de kadınsanız, “Hiç yapamıyordur” diyorlar. Erkek olunca daha iyisiniz. Divan’da öyle bir şeyle karşılaşmadım. Divan okul gibi, apayrı bir kültürü var. Orada çalışmak daha kolay. Pastanedekiler bana “Ustamız”,
“Şefimiz” derler.

* Pasta tüketiminde ne tür değişiklikler oldu?
Pastacılık son 5-6 senede çok değişmeye başladı. TV programlarının da etkisi oldu. Okullar açıldı. Bilgi birikiminin paylaşıldığı ortamlar arttı. Çeşitler değişti, yeniliklere açık hale geldi. İnsanların tatlı alışkanlıkları, damak tatları değişti. Eskiden daha standarttı. Senelerce hep aynı pastalar satılırdı. Ama şimdi insanlar daha cesaretlendi. Yoğurtlu pasta, egzotik meyveler, yeşil çaylı pastalar güzel tepki alıyor. “Çılgınca yaptık” diye düşünürken “Çok güzel” denilince bir anda klasikleşiyor.

* Pastacılığın Rumların gitmesiyle darbe aldığı söylenir.
Divan’da çok eski ustalarımız var. İlk kuruluştan gelen reçeteler var. Hepsi seviliyor. Rumlardan çok şey öğrenilmiş. Yurt dışına giden, eğitim alan şefler var. Onlar da çok şey katmış. Bunların birleşimiyle bence Türkiye’deki pastacılık ne Avrupa’ya ne Amerika’ya, ne de Doğu’ya benziyor. Hepsinden bir şey bulabilirsiniz tarz olarak.

* İstanbul’da kaç tane Divan Pastanesi var?
İstanbul’da 14 pastane var. İlk Elmadağ’da açılmış 1956’ta. Genişleme hedefi var. Mart ayında Göktürk’te açılacak. Ankara, Bursa, Antalya, Bodrum’la beş kentteyiz.

* Yıllardır satılan ürünler hangileri?
‘Rokoko’ Divan pastanesinin ilk ürünlerinden. Makaron, arduaz, prenses badem, şokola portakal da öyle. Babası açılışta çalışmış bir çikolata şefimiz var. Şu an kendisi de, oğlu da bizde çalışıyor, üç kuşaktır bizdeler. Onun için çikolatada çok fazla klasik ürünümüz var. Pastalardan da senelerce hiç değişmeyen pastalar var. Onları ellemeyiz. Nostaljisi korunuyor. Yanına yenilerini ekleriz. Divan Spesiyal var. Black Forest var. Yeni çeşitlere de ilgi var. Başa baş diyebiliriz.

PASTA YAPARAK DEŞARJ OLUYORUM

* Sizce neden bu mesleğe ilgi arttı?
Bence insanlar daha fazla hayallerinin peşinden koşmaya başladı. İnsan keyif alıp deşarj olduğu bir şeyi meslek haline getirdiğinde hayattan daha çok keyif alıyor. Sıkıntılı bir hayat yaşamanın anlamı yok.

ANİMASYON FİLMLERİ TAKİP EDİYORUM

* İstanbullular en çok ne tür pastaları seviyor?
İstanbul’da her mevsim çikolatalı pasta çok seviliyor. Vanilya ve meyveli pastalar da çok seviliyor. Çikolata hemen herkesin yediği bir şey. Tam zirvedeyken meyveli pastaya da talep artmaya başladı. Özellikle son iki senedir. Diğer şehirlerde benim gördüğüm insanlar yeniliğe açık değil. Muhafazakârlar, eski tatları arıyorlar, yeni bir şey denetmek kolay olmuyor. Hayatın hızlı akmadığı şehirlerde yeni bir şey denemek lüks olarak algılanıyor. Gerek duyulmuyor. Şüpheyle yaklaşıyorlar. Özel bir durum olursa alınıyor. İstanbul’da yeni pastalar merak uyandırıyor. Bu günlük bir alışkanlık oldu.

* Özel sipariş pastalarda ne tür talepler geliyor?
Bildiğiniz heykel gibi pastalar yapıyoruz. En son ‘Karayip Korsanları’ teması istendi. Bir gemi yaptık. Figürleri bire bir aynı. Geçenlerde ‘Şirinler’i yaptık. Şimdi ‘Arabalar-2’nin final sahnesinden bir pasta yapıyoruz. Lezzetli olması gerektiği kadar heykeltıraşlık gerekiyor. Animasyonları yakından takip ediyorum çünkü onlardan çok sipariş geliyor.