Hayatımız farkındalık!
Çağımızın kilit kelimeleri: Proje ve farkındalık yaratmak. Herkes her konuda farkındalık yaratma peşinde.
Daha önce bunun için başka kelimeler mi kullanıyorduk, yoksa daha önce kimse kimsenin dikkatini bir yere çekip birbirini bilinçlendirmeye çalışmıyor muydu?
Belki de kendiliğinden gelişiyordu her şey, özümüzde daha bilinçliydik.
Günümüz insanı artık her şeyi birer proje haline getiriyor.
En ufak bir şey için bile bir proje yaratılıyor, bir sosyal sorumluluk kulpu takılıyor ve daha da önemlisi bir konuya dikkat çekiliyor, “Amaç farkındalık yaratmak” etiketiyle birlikte.
Günümüz insanı için sözüm ona çok önemli olan bilgi ve bilinç düzeyine bile ne yazık ki projelerle yaklaşmaya çalışıyoruz.
Kız çocukların eğitimi, otizm, meme kanseri, obezite, sağlıklı beslenme, şeker hastalığı, çocuk istismarı gibi önemli konuları da birer konu başlığı haline getiriyoruz.
Konu ne olursa olsun, ne kadar hayati önem taşırsa taşısın, her şey farkındalık yaratma üzerinden yürütülüyor.
Sürekli bir uyku halindeyiz, birinin bizi uyarmasını, bir konuya dikkatimizi çekmesini bekliyoruz.
Hatta farkındalık yaratma çabalarına da kayıtsız kalıp, “Bir kereden bir şey olmaz” diyenler de var.
Umurunda olmayan
Farkında mısınız, çocuk istismarıyla ilgili haberler son günlerde giderek daha da artıyor...
Farklı şehirlerden, farklı yaşlardan örnekler çoğalıyor, söz konusu çocuklar olunca canımız daha da çok acıyor, aynı bombaların çocuk parklarını hedef aldığında olduğu gibi.
Hep mi bu kadar çocuk tacizi vardı, son zamanlarda arttı mı, yoksa artık daha mı çok yazılıyor çiziliyor?
Evet, belki arttı, belki algıda seçici oluyoruz, belki yaratılmaya çalışılan farkındalığın etkisi bu.
Artık hiçbir şeyin gizlenemediği dijital bir çağdayız.
Ne kadar üstü örtülmeye çalışılsa da her şey er ya da geç ortaya çıkıyor.
Peki ya ortaya çıkması yetiyor mu?
Çoğu zaman ortaya çıkması da yetmiyor durumların düzeltilmesi için.
Söz konusu çocuklar olunca, zaten düzeltilmesi gereken onlar değil, bunu biliyoruz, psikolojilerini nasıl daha iyi hale getiririz, işte onu uzmanlar bile bilmiyor.
Çocuğa şiddete karşı, çocuk istismarına karşı farkındalık yaratılmaya çalışılıyor, sanki zaten olması gereken bu değilmiş gibi.
Farkındalıktan bir sonraki adıma ise zaten hiç geçemiyoruz.
Eğitime gelince işte orada tıkanıyor projeler.
Konuştuğumuz konu başlıklarına bakınca gerçekten görüyoruz, biz aslında hiçbir şeyin farkında değiliz.
Zaten asıl zorluk da burada başlıyor.
Asıl mesele, farkında olmayana değil, umurunda olmayana fark ettirmek.