'Akrabalarım beni bulmasın diye soyadımı değiştirdim'
21.09.2023 - 16:28 | Son Güncellenme:
Henüz dokuz yaşında Denizli Belediye Konservatuvarı'nda bağlama ve Türk Halk Müziği dersleri almaya başlayan, Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Müzik Öğretmenliği Bölümü'nden mezun olan Melek Mosso, eğitimini tamamladıktan sonra İstanbul'a geldi. Ünlü şarkıcı, ilk çalışmaya başladığı dönemde yaşadığı zorlukları ve 'Davarcı' olan soyadını değiştirme hikayesini anlattı.
2018 yılında söz ve müziğini kendisinin yaptığı ilk teklisini çıkaran, müzik dünyasında son dönemin popüler isimlerinden biri olan Melek Mosso, katılığı programda hayatına dair çarpıcı açıklamalara bulundu.
"SOYADIMA 10 DAKİKA İÇİNDE KARAR VERDİK"
16 yaşımdan beri Mosso'yum. Akrabalarım beni sosyal medyada bulmasın diye kendime bir profil aldım. Mosso bir müzik terimi, neşeli ve hızlanan anlamına geliyor. Flüt notalarında çok olur. Oradan aldığım bir mahlasımdı Mosso. Müzikleri yüklerken de ekiple birlikte 10 dakika içinde düşünüp, karar verdiğimiz bir isim oldu, üzerinde kafa patlattığımız bir şey değildi.
"KARTONUN ÜZERİNE ATTIĞIM SÜNGERİN ÜZERİNDE YATIYORDUM"
Ünlü şarkıcı, ailesinden ayrıldığı ve ilk çalışmaya başladığı dönemi, "Bütün zorluklar şu an o kadar güzel geliyor ki. O çabanın her anının keyfini çıkartarak yaşadım, zorluğun da keyfini çıkartmak diye bir şey var" sözleriyle anlattı.
Çok kötü bir evde kalıyordum. Kartonun üzerine sünger atmıştım, orada yatıyordum. Bir elektrikli soba vardı. Evimin doğru dürüst kapısı, penceresi yoktu. Öğretmen maaşı alıyorum. Hayata yetebilmek için hem özel ders veriyorum, gece mekanlarda sahneye çıkıyorum. 4'te eve gelip, 08:30 dersine yetişiyordum. Annemle babam evi ilk gördüklerinde şoke oldular, Annem ağlamaya başladı. Bana garip geldi onların üzüntüsü, ben çok mutluydum. Beni sonra o evden taşıdılar.
"ÖLDÜRÜLEN KADINLARI HATIRLIYORUZ AMA ADAMLARI HATIRLAMIYORUZ!"
Kuzenini aile içi şiddet nedeniyle kaybettiğini ifade eden Melek Mosso, duygularını ve erkek şiddeti için düşüncelerini de paylaştı.
Adlandıramıyorum, ne diyeceğimi bilemiyorum, kayıplar verdim, travmalarını atlatmam yıllar aldı. Kuzenim öldürüldü, onu da öldüren kocasıydı ve ben o kadını gördüm, unutamıyorum. Aklımdan silemiyorum, kimse silemez. Ben öldürenin psikolojisini asla anlayamıyorum! Empati yapamadığım tek yer burası. Biz o kadınların isimlerini hatırlıyoruz sürekli, o adamların yüzlerini unutmamalıyız. Kadınların isimleri ve nasıl kaybettiğimiz değil, o adamların yüzleri zihnimize kazınmalı. Bütün kadınların yüzlerini hatırlıyoruz değil mi, ama katilleri hatırlamıyoruz! Bir gün kendime dedim ki; bu adamların yüzlerini unutmayacağım. Adamlar dışarıda ve ellerini kollarını sallayarak geziyor. Özgecanlar, Hülyalar...
