Kız İsimleri 2024 - En Güzel, Popüler, Daha Önce Duyulmayan, Değişik, Kız Bebek İsim Önerileri

Bebek cinsiyetinin öğrenilmesinin ardından isim konusu üzerinden düşünülmeye başlıyor. Anne ve baba adayları doğacak kız ve veya erkek çocukları için uzun süre önceden araştırmalara başlıyor. 2024 yılında kız bebekler için birbirinden güzel, anlamlı ve modern isimler bulunuyor. Anne ve baba adaylarının en çok kararsız kaldığı konulardan bir tanesi de isimler oluyor. En güzel ve en popüler isimleri doğacak yavrularına vermek isteyen adaylar derin bir araştırma içerisine giriyor. 2024 yılının en popüler isimleri; Akasya: Bir süs ve gölge ağacı Akel: Doğru dürüst işler yapan kimse Alkım: Gökkuşağı Alya: Yükseklik Asel: Bal Aylan: Açıklık, alan Balca: Bala benzeyen Balın: Sevgili Benan: Parmakla gösterilen, tanınmış Bengi: Sonsuz Beren: Güçlü, kuvvetli Bergüzar: Hatıra Cansın: “Sevgi dolusun!” anlamına gelen isim Cangül: İç açıcı Cavidan: Kalıcı olan Cemre: Şubat ayında birer hafta ile oluştuğu düşünülen sıcaklık artışları Cevher: Öz, maya Ceyda: Uzun boylu ve güzel kadın Çağın: Yıldırım Çağla: Coşkulu ol Çakıl: Taş parçası Çilen: Hafif yağan yağmur Çiçek: Bitkinin güzel renkli, taç yapraklı bölümü Deren: Toplayan Dilara: Gönül alan Dilay: Ay gibi güzel Dilde: Ünü herkesin dilinde olan Dora: Zirve Ece: Kraliçe Efil: Rüzgar Erda: Beyaz karınca Erem: Gönüllü, istekli olma Ezgi: Melodi Feray: Ay ışığı Ferda: Yarın Feris: Aydınlık Fulya: Nergisgillerden bir tür çiçek Füruzan: Aydınlık Gizem: Sır Gülbin: Gül fidanı Gülce: Gül gibi Gülriz: Gül saçan Güzin: Seçkin Hale: Güneş ya da ayın çevresinde görülebilen ışıklı daire Hayal: Zihinde canlandırılan şey ya da gölge Hazal: Kuruyan ağaç yaprakları Helin: Yuva Hoşneva: Hoş sesli Ilgıt: Hafif, yavaş Ilım: Yumuşaklık Irmak: Nehir Işıl: Parıldayan Itır: Güzel koku veya ıtır çiçeği İdil: Saf aşk İlter: Yurtsever İncinur: İnci gibi parlak olan İren: Özgür İyem: Güzellik Jale: Kırağı Janset: Güneşin doğumu Jülide: Karmakarışık Kamer: Ay Kayra: İyilik, ihsan Kumru: Güvercine benzeyen bir kuş türü Kuzey: Yön adı Lamia: Parlayan Lerzan: Titreyen Leyan: Parlayıcı Leyla: Gece Mavisu: Deniz Mayda: Narin Melda: Çok genç Maral: Geyik Mimoza: Çiçekli bir ağaç türü Naz: Cilve Neva: Ahenk Nevra: Parlaklık Nil: Lacivert Nurçin: Işık toplayan Olca: Bolluk, bereket Orkide: Bir çiçek türü Oya: İnce, nazik Ömür: Hayat Özben: “Gerçekten ben” anlamına gelen isim Özden: Soyca temiz Öykü: Hikaye Özten: Teni düzgün olan Pamira: Orta Asya’da bulunan bir sıradağ Parla: “Işık saç” anlamına gelen bir isim Pelin: Bir bitki türü Perran: Uçan, uçucu Renan: Çınlayan Rengin: Parlak renkli Ruken: Güler yüzlü Rüçhan: Üstünlük Seden: Gözü açık olan Selin: Coşkun akan su Selmin: Sevgi dolu olan Serpin: Yağmur Sumru: Bir şeyin üst tarafı Şafak: Gündoğumu öncesi beliren aydınlık Şebnem: Çiğ Şermin: Utanan Şule: Alev Tanseli: Şafak vakti olan sel Tünay: Gece ile ay Tülin: Ayna Ulya: En ulu Umay: Çocukları ve hayvanları koruduğuna inanılan tanrı, devlet kuşu Uzel: Usta Ülker: Bir takımyıldızı adı Ülkü: Amaç Ünsel: Çok meşhur Vera: Şüpheli şeylerden uzak duran Verda: Gül Vira: Aralıksız Yazel: Günahsız Yeşim: Değerli bir taş Yonca: Bir bitki türü Zeren: Kavrayışlı Zeynep: Mücevherler Zühre: Çoban yıldızı, Venüs A'dan Z'ye bütün kız isimleri ile ilgili listemiz devam etmektedir. Aba: Abla, ana. Abaç: Annesine benzeyen, annesinin yapısında olan. Abadan: şen, bayındır, mamur. Abak: Eski Türklerde ölmüş ataların tapınılan heykelleri. Abakay: Eski Türklerin büyük kadınlara verdiği ünvan. Abasıyanık: Gönlünü kaptırmış, vurulmuş, kendinden geçmiş, aşık olmuş. Abay: Ay’ın suya akseden yansıması. Abaza: 1. Kuzeybatı Kafkasya’da yaşayan bir halk. 2. Bu halka mensup olan kims Abbase: Ahmed b. Hanbel’in hanımının ismi. Hz. Abbas’a mensup olan. Abdar: 1. Sulu, taze. 2. Parlak. 3. Sağlam vücutlu. 4. Nükteli. 5. Zarif, güzel, hoş. 6. Su veren hizmetçi. Abendam: Güzel vücutlu, güzellik. Abgül: Su gibi berrak ve duru olan gül. Abıru: Yüz suyu, namus. Abşar: Şelale Abucan: Çok güzel dost. Acar: 1. Becerikli. 2. Atılgan, ele avuca sığmaz. 3. Halk. 4. Yeni, taze Acarbegüm: Güzel yüzlü, sevimli. Acarbike: Güzel ve alımlı kadın Acarhatun: Sevimli, güzel yüzlü kadın Acem: 1. Açık ve doğru Arapça konuşamayan kimse 2. İran haklarından birine mensup. Acer: Hz. İsmail (a.s.)´in annesi Acunbüke: Çok güzel ve cana yakın Acungüneş: Dünyayı aydınlatan güneş Acunışık: Dünyayı aydınlatan ışık. Aça: Ana, analık Açalya: Açelya Açanay: Ay gibi ışık saçan Açangül: Açılan gül çiçeği Açe: Sumatra adasının en kuzey kısmı. Önceleri burada Açe İslam devleti h Açelya: Kokusuz çiçekler açan bitki. Açıl: Büyü, serpil, geliş” anlamında bir söz. Açılmak eyleminden emir; Açılay: Ayın şekilleri, yansıması Açılel: Cömert, paylaşmasını bilen Açkıngül: Açılmış gül gibi güzel olan. Ada: Deniz veya göl suları ile çevrilmiş küçük kara parçası, cezire Adacan: Sevimli, cana yakın Adagül: Adada yetişen gül Adalet: Hak ve hukuku uygunluk, hakkı gözetmek Adanır: Adı ünlenen kimse Adani: Doğurgan, üretken. Adel: soyluluk, asillik, aristokrasi; soylular, asilzadeler. Aden: Cennet Bahçesi Adeviye: 1. İyilik, yardımseverlik. 2. Ünlü hanım mutasav-vıfe.İyilikseverl Adıcan: Adı ile sevilen, adı sevgili, dost olan. Adıgül: Adını gülden alan Adıgüzel: Adı beğenilen, hayranlık uyandıran, sevilen. Adın: ad sözcüğünün tekil ikinci kişi iyelik eki almış hali Adınur: Adını ışıktan alan, adı ışık saçan. Adışah: Adını şahtan alan. Adışık: Adı güzel olan, adı ışık saçan. Adile: Adaletli, hukuklu kişi Adin: Cennet. Adniye: Cennetlik. Adviye: İyilik yapmak, yardımseverlik. Afafet: 1. Afiflik, temizlik, temiz olan. 2. Fenalıktan, günah işlemekten kaçınma. 3. Namuslu olmak. Afat: Afet, tufan. 2. Çok güzel kadın. Afet: Çok güzel kadın manasındadır. Afif: 1. İffetli, namuslu, ırz ve namus sahibi kadın. 2. Doğru, haramdan sakınan, yolsuzluğa sapmaz kişi. Afife: Temiz, namuslu, iffetli. Afitab: l. Güneş, gün ışığı. 2. Çok güzel, dilber, parlak yüz. Afitap: Güneş / Çok güzel manalarını taşır. Afiye: Sağlık, sağlamlık. Afra: Ayın 13. gecesi, beyaz toprak. Afret: Kadın. hanım, bayan. Afşar: Atak, uyumlu Afşin: Silah, zırh. Aftabe: 1. Su kabı. 2. Güneş biçiminde yapılan mücevher Aguş: Kucak. Ağaça: Melike. 2. Kadın hükümdar. Ağahanım: Zengin hanım, malı mülkü bol olan hanım. Ağahatun: Zengin, hatun, varlıklı kadın. Ağan: Ka.- Akanyıldız, ağma Ağanbegüm: Göğe doğru yükselen kadın. Ağbet: Akça yüzlü. Ağca: Beyaz tenli kadın. Ağça: Temiz, saf. Ağgelin: Akça, pakça gelin. Ağgül: Beyaz gül. 2. Gül gibi saflık taşıyan güzel. Ağgün: Aydınlık gün. Ağgünlü: günü aydınlık olan, ak günlü Ağış: Göğe doğru yükselme, yükseliş. Ağıt: Ölen bir kimsenin ardından okunan ezgi, söylenen söz Ahenk: Uyumlu, uyum içinde olan Ahfa: Kalb, ruh, sır, hafi, ahfa şeklinde sıralanan “letafeti hamse” sonuncusuna verilen ad. Ahla: Çok tatı. Pek şirin. Ahmer: Kırmızı, kızıl. Ahra: Daha layık, münasip, uygun. Ahsa: Arabistan’ın KuveytKatar kısmına verilen isim Erkek ve kadın adı olarak kullanılır Ahsen: En güzel, en iyi Ahter: Yıldız. Ahu: Güzel kadın Ahucan: Çok güzel dost Ahueda: Nazlı güzel Ahuela: Çok güzel gözlü Ahufer: Göz kamaştıran güzellik. Ahugöz: Gözleriyle güzelliğini bütünleştiren. Ahugül: Çok güzel Ahugüzar: Becerikli güzel Ahunaz: Nazlı güzel, nazenin Ahunigar: Resim gibi güzel. Ahunisa: Çok güzel kadın Ahunur: Göz kamaştıran güzelliğe sahip olan Ahuse: Coşkulu güzellik Ahusel: Çoşkulu güzellik Ahuser: Güzelliği gözler önünde olan, göz kamaştıran güzellik. Ahuses: Güzel sesli Ahusoy: Çok güzel bir soydan gelen. Ahusu: Su kadar temiz ve güzel olan. Ahusun: Güzelliği gözler önünde olan. Ahuşan: Güzelliğiyle şan şöhret sahibi olmuş. Ahuşen: Güzel ve neşeli. Ahutan: Tan vaktinin güzelliğine sahip olan. Ahuten: Çok güzel bir tene sahip olan. Ahuyar: Güzel sevgili, yar. Aişe: Zenginlik ve bolluk gören. Ajda: Çentik, çentikli, filiz. Ajik: Badem, küçük dal, sürgün, filiz. Ajlan: Hızlı, çabuk, telaşlı Akaltan: Hem ak hemde al olan tan Akaltın: Ak renkte altın, beyaz altın Akaltun: Ak renkte altın, beyaz altın Akanay: Yıldız kümesi. Akanean: Sevgiliye akıp giden can. Akangün: Hızlıca giden gün. Akant: Iyi dilekli ant, ak ant, ak yemin Akanyıldız: geceleri gökte görülen, hızla akıp giden ışıklı gökcismi Akarsu: Belirli bir yatak üzerinde, yer üstünde ve yeraltında akan su. 2. Tek sıra inciden veya elmastan gerdanlık. Akartuna: Akıp gitmekte olan Tuna, akar durumdaki Türk; akıncı Türk Akartürk: su gibi akıp gider durumdaki Türk akıncı Türk Akasiye: Akasya ağacı ve çiçeği. Akasma: Beyaz, mavi, morumsu, pembe çiçek veren yabani, tırmanıcı bir bitki. Akasya: Güzel kokulu çiçekleri olan bir ağaç Akay: Ayın en parlak hali Akbacı: Temiz, dürüst, içten. Akbahar: Baharın güzelliğini temizliğiyle birleştiren. Akbaşak: ak renkli başak Akbilge: Alim, bilgili, dürüst kimse. Akcan: Temiz ve dürüst kişi, candan insan Akça: Temiz, saf, iyi niyetli kişi. 2. Beyaza yakın renkte olan. Akçagül: Beyazımsı gül gibi olan kadın. Akçakiraz: Bir kiraz çeşidi. Akçan: Temiz, dürüst kimse Akçasu: Berrak su gibi olan. Akçay: Berrak, temiz, duru akan çay Akçıl: Beyazımsı, solgun. Akçiçek: Ak renkli çiçek, beyaz renkli çiçek. Akda: Himaye altında olan cariye, kadın, köle. Akdes: Kutsallığa yakın olan Akdil: Saf dilli. Akdolun: Temizliği ve saflığı her zaman için kendinde bulunduran. Akeda: Nazlı temiz güzel. Akel: Eli uğurlu anlamında Akela: Temizliği ve gözlerinin güzelliğiyle herkesi büyüleyen. Akfer: Beyaz ışık saçan. Akgül: Beyaz gül Akgülen: Temizliğiyle, saflığıyla tebessümü yüzünden hiç eksik etmeyen. Akgün: Işıklı gün Akgüneş: ak aydınlık Güneş; akça pakça ve güneş gibi aydınlatıcı Akgüngör: aydınlık, gönençli, dirlik düzenlik içinde bir göresin anlamına bir dilek Akhanım: Temiz, dürüst, saygıdeğer. Akışık: Beyaz, parlak ışık. Akibe: Son bitim. Akide: Bir şeye inanarak bağlanış. 2. İnanç, din inancı. Akife: Bir şey üzerinde azimle duran, sabırlı Akik: Yüzük taşı. 2. Çok değerli olan. Akile: Akıllı, akıl sahibi, kavrayışlı. Akipek: İpek gibi yumuşak insan. Akis: 1. Yankı. 2. Işığın veya bir şeklin bir satha çarpıp orada görünm Akkadın: Temiz, dürüst ve saygıdeğer kadın. Akkız: Beyaz kadın. Akkor: Beyazlaşmış ateş Akkutlu: Dürüstlüğüyle kutsanmış olan. Akmar: Aylar, yıldızlar. Akmer: Ay gibi beyaz (yüz) Akmeriç: ak, aydınlık meriç Akmut: ak dilek, ak göneniş Akmutlu: bütün istek ve özlemleri yerine gelmiş olan; ak gönençli Aknaz: Nazlı kız. Aknigar: Beyaz resim. Aknur: Beyaz, temiz ışık. Akol: Dürüstlüğünle tanın. Akören: ak, aydınlık kent kalıntısı Akpak: Tertemiz, çok dürüst. Akpınar: Berrak ve temiz su. Akra: En güzel, en uygun olan Aksel: Beyaz renkte taşkın su. Aksen: Sen aksın, kirlenmemişsin, temizsin. Akses: Sesi aydınlık saçan. Aksev: Aydınlığı sev, ışık saç Akseven: Ak rengi seven kimse. Aksevil: Ak tenli ol ve sevil; akça pakça sevilen kimse. Aksın: Temiz, doğru, dürüstsün., Akip Gitmek Aksu: Temiz su gibi. Aksuna: Güzelliğiyle ilgi çeken Aksülün: Beyaz tenli. Akşan: Temizliğiyle bilinen. Akşen: şen şakrak, Akşın: Beyaz tenli kadın Akşin: Beyaz tenli kadın. Aktaç: Dürüstlüğü ve temizliği nedeniyle şereflendirilmesi gereken. 2. Gelin tacı. Aktan: Aydınlık, mehtaplı gece. Akten: Beyaz tenli olan. Aktolun: Beyaz dolunay. 2. Beyaz ay. Akülke: Aydınlık ülke, mutlu ülke. Aküs: Nazik, zarif, çekicilik, cazibe. Akyar: Beyaz tenli sevgili Akyıl: Temiz, güzel sene. Akyıldız: Çoban yıldızı, uğurlu, kutlu yıldız. Ala: Çok renkli, rengârenk Âlâ Nur: Yüce yüksek ışık Aladal: Çok renkli genç. Alafer: Karışık renkli ışık. Alagöz: Açık kestane renginde gözü olan. Alagun: Yazın güneş buluta girdiği zamanki gölgeli hava. Alagül: Çok renkli gül Alagülen: Her şeye gülen. Alagün: Yazın, güneş bulut arkasında kaldığında oluşan gölgeli durum. Alagüz: Sonbaharın rengini taşıyan. Alakuş: Karışık renkleri olan kuş Alamet: 1. İşaret, iz, nişan. 2. Remiz, sembol. 3. Belirti, emare. 4. Çok iri, şaşılacak büyüklükte(meç.). Alanay: Ayın ışık saçtığı zaman. Alanaz: Her şeyde nazlanan. Alangoya: Altın geyik. Ünlü Moğol destanının kutsal sayılan kadın kahraman Alangu: Altın geyik. Ünlü Moğol destanının kutsal sayılan kadın kahraman Alanur: Yarı ışıklı Alapınar: Alaca pınar, ala pınar. Alara: Mitolojide bir yer adı. Prenses manasındadır. Alarcın: Güzelliğini ateşin kırmızılığından alan Alases: Çok renkli bir sese sahip olan. Alasoy: · Çok renkli bir soydan gelen. Alasu: İyi ve temiz su. Alaşan: İyi, kaliteli isim. Alaşen: Keyfi yerinde olan. Alaten: Teni karışık renkli olan. Alayar: Renkli sevgili. Alaz: Alev Albeni: Çekicilik, güzellik. Alcan: Can alıcı güzel. Can alan, cesur, yürekli. Alcık: Yanaklarının pembeliğiyle sevimli olan. Alçiçek: Kırmızı çiçek Alçin: Bir küçük kuş. Aldaş: Her iki yanağıda kırmızı olan. Aldeniz: Kızıl renkli deniz. Aleda: Nazlı, kaprisli Alela: Yanakları kırmızı, gözleri ela olan. Alev: Ateşin çıkardığı yalım Aleyna: Esenlik ve güzelliklere sahip, esenlik içinde olan. Algım: Sevdalı vurgun. Algın: Birine gönül vermiş, vurgun, tutkun Algun: 1. Aklı alınmış. 2. Al renginde, koyu ve parlak pembe. 3. Tümsek, te Algune: 1. Serap. 2. Allık. Algül: Kırmızı gül. Algün: Kırmızı gün Algüzar: becerikli, allı kadın. Alım: Cazibe, gözü, gönlü çeken güzellik. 2. Kurum, çalım, gurur. Alime: Çok okumuş, bilgin, aydın kadın. Alin: Yükselen ışık, ışığın kaynağıdır. Alipek: Al renkli ipek. Alisa: Asil soydan olan Aliya: Kızların güzeli, sultani, güçlüsü. Aliye: Yüce olan Alize: Tropik bölgelerde esen rüzgâr Alkım: Gökkuşağı Alkış: Birini Övme Alkız: Kırmızı yanaklı, sağlıklı kız Alköz: Kırmızı ateş. Allı: Al renkli, al renge boyanmış. Allıbahar: Al rengine bürünmüş bahar çiçekleri. Allıcan: Al renkli yürekten dost Allıçiçek: Al renkli çiçek. Allıgül: Al renkli gül. 2. Kırmızı gül. Allıgülen: Gülüşünde sıcaklık hissedilen Allıgün: Al rengine bürünmüş gün. Allıgüz: Al rengine bürünmüş sonbahar. Allıı: Al renkli, al renge boyanmış. Allıkız: Sağlıklı, al yanaklı kız. Allınaz: Kırmızılara bürünmüş nazlı güzel. Allınur: Al renkli ışık saçan. Allısu: Al rengine bürünmüş su. Allışan: Kırmızılara bürünmesiyle tanınan. Allışen: Sıcak kanlı. Allıtan: şafak vaktinin kızıllığı gibi güzel olan. Allıten: Al renkli bir tene sahip olan. Almabanu: Hanımefendi, prenses. Almagül: Gül gibi güzel. Almıla: Almak. Almila: Al elma. Almina: Al elma. Almira: Ay tutulması esnasında ayın çevresinde görünen kızıllık. Alpike: Kahraman kraliçe Alpnur: Yiğit, cesur, yürekli, güzel kadın. Alsan: Ün al, adın duyulsun. Alseven: Mutluluk duyan. Alsevin: Mutluluk duy. Alsu: Al renkli su. Alsuda: Suya yansıyan ay ışığı. Alsun: Güzelliğini sunan. Alşan: şanlı şöhretli, namlı. Altaç: Al renkli taç. Alten: Al renkli tene sahip olan. Altın: Parlak, işlenebilen, değerli bir maden Altın (Altun): Değerli bir metal (Paslanmayan, en iyi iletken) Altınay: Üstün nitelikli, değerli kimse. Altınbaşak: Değerli kişi. Altınbike: Altın gibi değerli kadın. Altınçiçek: Üstün nitelikli, değerli kadın. Altındal: Gelecek vaat eden genç Altıngül: Üstün nitelikli, değerli kadın. Altınhanım: Üstün nitelikli, değerli kadın. Altınışık: Işığın en güçlü anı. Altınışın: Işığın en güçlü anı. Altınız: Işığın en güçlü anı. Altıniz: Değerli yol. Altınsaç: Sarı saçlı kadın. Altıntaç: Altından taç. Altun/ Altın: Değerli bir metal (Paslanmayan, en iyi iletken) Altuna: Kırmızı akan Tuna Irmağı. Aluçe: Alıç, yeşil erik. Alun: En yüksek melekler topluluğunun adıdır. Alüze: Gamlı, kederli. Alya: Yüksek yer, yükseklik, gök Amade: Hazır, hazır olmak Amber: 1. Güzel koku. 2. Güzellerin saçı. Amelya: Çalışkan, gayretli. Amile: Bir işi yapmakla yükümlü olan. Amine: Gönlü emin, kalbinde korku olmayan. Amira: Emir veren prenses, yönetici kadın Amiran: miran Amire: Buyuran, emreden. ·2. Bir işte emir verme yetkisinde olan. Amre: Yaşam süren, yaşayan. Anabacı: Anne ve kız kardeş. Anabörü: Dişi kurt. Anahanım: Anne olmuş kadın. Anakadın: Anne olmuş kadın. Anakız: Anne ve kız. Anar: Anımsar, hatırlar. Anargül: Anımsayan, hatırlayan güzel kadın. Anber: Güzel kokulu, kül rengi madde. Andaç: Anılar, hatıralar Andelip: Bülbül. Anı: Yaşanmış olaylardan belleğin sakladığı. Anıl: 1. Anılmak eylemi. 2. Meşhur, ünlü. 3. Hatırlanan. Anife: 1. Sert, şiddetli. 2. Haşin. 3. Geçmişte, pek yakında, burnun ucu denecek kadar yakından gecen. 4. Biraz önce, belirtilen, bahsedilen. Anisa: Cana yakın. Anka: Kaf Dağı'nda bulunduğu söylenen masal kuşu Apak: Bembeyaz, çok ak, çok temiz. Aral: Birbirine yakın adalar topluluğu. Aram: Sakin, huzurlu. Aramcan: 1. Gönül rahatı. 2. Sevgili, sevilen güzel. Arasti: Süslü, hazırlanmış Arca: Temiz, namuslu. Arcan: Candan, namuslu dost. Ardal: Çevresine saygılı olan. Ardıç: Güzel kokusu ile bilinen bir ağaç türü. Arefe: Herhangi bir zamandan, bir önceki zaman, önceki gün. Aren: 1. Çölde bulunan en parlak ve gösterişli kum. 2. Çöl kumu. 3. Parlak kum tanesi. Argana: Akıllı, bilgili. Argül: Gençliğini ve güzelliğini koruyan. Argüzar: Becerikli ve güzel kadın Arıçel: Barış elçisi. Arıel: Temiz, dürüst çalışan, hilesiz. Arın: Katışıksız, temiz, kirden uzak Arife: Bilgi sahibi zarif kadın Arjin: Yaşam ateşi. Arkay: 1. Yükselen.2. Çeşitli yönlere doğru çıkık bir durumda olan. Armağan: Hediye, ödül Arman: 1. Özlem, hasret. 2. Pişmanlık, teessüf. Armanç: İdeal, ülkü. Armina: Cesur, yürekli. Armine: Emine. 2. Korkusuz, yürekli. Armoni: Ses uyumu. Arnisa: Namuslu kadın Arrafe: 1 Falcı, kahin. Müneccim. 2. Hekim. 3. Göçebe Arap aşiretlerinin örfe vakıf umumi bilgileri. Arsal: Namusuyla övünen. Arsay: Çok saygın kadın. Arsel: Çok coşkulu kadın. Arsen: Kurtuluş, özgürlük Arser: Gözler önünde olan. Arsima: Yüzü ay gibi parlak, nurlu, uğurlu olan. Arsoy: Çok namuslu bir soydan gelen. Arsu: Su kadar berrak Arsun: Yüreğindeki temizliği yansıtan. Artaç: Arkadaş, meslektaş, dost. Artanç: İnce ruhlu, duyarlı, sanatkar. Artemis: Eski Yunan Tanrıçalarından biri, bereketin, ormanların ve dağların tanrıçası. Artukmaç: Güzide, benzersiz. Arukız: Sevimli kız, güzel kız. Arüsek: 1. Gelin, küçük gelin. 2. Bebek gibi güzel kız. 3. İşlemecilikte kullanılan yeşil parlak sedef. 4. Ateş böceği. 5. Küçük bir mancınık çeşidi. Arva: En güzel kadın Arven: Akşam yıldızı, güzellik, tazelik. Arya: Operada sanatçının orkestra eşliğinde söylediği uzun şarkı Arziye: Toprakla ilgili, topraktan yetişen. Arzu: İstek Arzucan: Candan isteyen Arzucuk: Candan sevilen. Arzuela: Güzel gözlü kız. Arzufer: Çevresine ışık saçan. Arzugül: İstenilen, beğenilen gül. Arzugülen: Sürekli tebessüm etmesi temenni edilen. Arzugüzar: Yetenekleriyle her işin üstesinden gelmeye çabalayan. . Arzuhan: İsteklerin efendisi. Arzula: İste, heves et. Arzum: İsteğim dileğim, hevesim. Arzuman: 1. İstek, bahşiş. 2. Emel, heves, meyi. 3. Özlemek, müştak olmak. “Arzum” olarak da kullanılır. Meşhur halk hikayelerinde Kamber’in sevgilisi. Arzunaz: Naz yapan, nazenin. Arzunur: Yüreğindeki güzelliği dışarı saçan. Arzusal: Kendini kanıtlamaya çabalayan, uğraşan. Arzusel: Coşkulu istek. Arzusoy: Meraklı bir soydan gelen. Arzusu: Özünü içtenlikle dışarı vuran. Arzuyar: İstekli sevgili. Asalbegüm: Gerçek hanımefendi. Asalbike: Gerçek hanım, gerçek güzel. Asalet: Soyluluk. 2. Bir görevi yüklenmiş olan, o görevin sahibi olan kimse. Asel: Cennetteki 4 ırmaktan biri, bal ırmağı. Asena: Dişi kurt, güzel kız Asfer: Yüzü soluk olan. Asgar: En küçük, daha küçük. Asıfe: Şiddetle esen rüzgar. Kur’an’da Yunus 22, İbrahim 18 ve En’am suresi 81. ayetlerde geçer. Asılsay: Çok saygın bir aileden gelen. Asılsu: Geçmişi su gibi berrak ve temiz olan. Asılsun: Geçmişini gözler önüne seren. Asılşah: Kudreti geçmişinden gelen. Asılşen: Durmaksızın tebessüm eden. Asıltan: Tan vakti kadar etkileyici ve romantik olan. Asılyar: Gerçek sevgili. Asılyel: Gönül dostu. Asıma: Temiz, namuslu, sağlam karakterli Asi: Başkaldırıcı, dikbaşlı. Asilay: Ay gibi asil olan. Asile: asi: le Asime: İffetli, günahtan, haramdan çekinen. Asime/Asıma: 1. Günahtan, haramdan çekinen. 2. Namuslu, iffetli. Asimegül: Günah ve haramdan sakınan gül yüzlü. Asiye: İsyankâr, üzüntülü Aslı: Esası, özü olan Aslıcan: Aslı ve can isimlerinin birleşimi ile oluşur. Esas can manasındadır. Aslıcık: Kendine benzeyen, sevimli Aslıdaş: Birbirine benzeyen. Aslıgül: Kökü gül çiçeğinden gelen, özünde gül olan. Aslıgülen: Çok neşeli olan. Aslıgüz: Sonbaharın hüznünü yaşayan. Aslıgüzar: Yeteneği doğuştan olan. Aslıhan: Kökeni soylu han soyundan Aslıkan: Geçmişini kendi iradesinde barındıran. Aslım: Soyum sopum, kökenim; benim olan Aslı anlamlarını taşır. Aslınaz: Nazlı olması geçmişinden gelen Aslınur: Esası ışık olan. Aslısel: İçi içene sığmayan, coşkulu Aslısın: Geçmişi gözler önüne seren Aslısoy: Çok büyük bir geçmişi olan. Aslısu: Geçmişi su kadar temiz olan Aslışan: şanı şöhreti geçmişinden gelen. Aslıtan: Tan vakti kadar etkileyici ve romantic olan Aslıten: Ağır başlı olan Aslıyar: Gerçek sevgili Aslıyel: Gönüldostu Aslin: Eski ermenilerdeki bir kraliçenin adı Asliye: Asılla, temelle ilgili olan. Asma: Dalları çardak üzerine yayılan bitkilere genel olarak verilen ad 2. Belirli bir tür üzüm veren bitki. Asmin: Yüksek dağlarda yetişen nadir bir çiçek adıdır. Asrin: Bu çağa ayak uyduran, çağdaş bir insan. Asu: Asi, isyankar Asucan: Yerinde duramayan, hınzır çocuk Asudal: Genç, afacan Asudaş: Aynı düşüncede olan. Asude: Sessiz, sakin dinlendirici Asuela: Ela gözlü, yaramaz Asufer: Işık saçan afacan. Asugül: Hırçın gül. Asugün: Hırçın çocuk. Asugüz: Sert geçen sonbahar. Asugüzar: Karakteri hırçın olan. Asuhan: Gücünü hırçınlığıyla gösteren. Asuman: Gökyüzü. Asunaz: Nazlı yaramaz. Asunur: Hırçınlığını dışarı vuran. Asusoy: Hırçınlığı soyundan gelen. Asutan: şafak vaktinin romantik hırçınlığı. Asuten: Kızgınlığını belli eden. Asuyar: Hırçın sevgili. Asuyel: Sert rüzgar. Asya: Yeryüzünün anakaralarından (kıta) birinin adı Aşına: Bildik, tanıdık. Aşikane: Belli etmeye çabalayan. Aşikar: Meydanda olan apaçık. Aşikare: Açıkça, belli ederek saklamadan. Aşina: Bildik, tanıdık. Aşk: Sevgi ve tutkuyla bağlılık Aşkım: Sevdiğim, sevgilim Aşkın: Aşmış, ileri, üstün Aşkınay: Dolunay. Atagül: Ataların anısı olan gül gibi güzel. Atasagun: Eski Türklerde hekimlere verilen isim. Atıfa: İlişkili bulma. Atıfe: iyimserlik. 2. Sevgi, acıma. Atıfet: iyimserlik. 2. Sevgi, acıma, içtenlik. Atican: Taçlar. Atike: Güzel kız. Atiye: Armağan, hediye. Atiyye: Bahşiş, hediye. Atlas: 1. Üstü ipekten, altı pamuktan kumaş. 2. Büyük harita. 3. Köse, tüysüz. Atsan: Susuz, susamış, teşne. Attab: Yumuşak huylu. Sertlik yanlısı olmayan. Uyumlu. Attab b. Esid. Sahabeden. Mekke valiliği yapmıştır. Rasulullah tarafından atanmıştır. Atufet: Şefkat, merhamet. Atüfet: şefkat, merhamet, lutuf. Atyeb: Çok güzel, pek güzel. Aura: Canlı varlıkların enerji bedenine verilen isimdir. Ruhsal olan gözle görülemeyen nurdur. Aurora: Kutup ışıması. Güneşten gelen yüklü parçacıkların dünyanın manyetik kutuplarında oluşturduğu ışımaya verilen isimdir. Avgan: Mavi, gök mavisi, deniz mavisi. Avi: Su rengi, sulak, suya ait. Aviye: Temiz, pak. Avniye: Yeniçeriler tarafından ve daha sonra Sultan Mecid ve Sultan Aziz zamanlarında giyilen bir çeşit yağmurluk. Yardım etmiş. Yardımla ilgili anlamlarını taşır. Avsır: şelale. Avsün: Efsun, kutsama. Avşar: 1. Oğuz Türklerinin boylarından biri. Avunç: Teselli bulma, avunma. Avüba: İklim, mevsim. Avzer: Yaldız, parlak, süs, Awaz: Beste, bestekar, ses, nida. Ayaça: Sevgili hanım, sevgili kibar hanım. Ayal: .Eş, hanım, zevce. Ayaltın: Altın gibi parlak ay. Ayan: Sözü dinlenen saygın, otoriter kadın. Ayande: Çağdaş, 2. şimdiki, güncel. Ayanfer: Bir yerin çok gözde olan kişileri, ileri gelenleri. Ayas: 1. Dolunay. 2. Mehtap. Ayasun: Ay kadar güzel. Ayaz: 1. Duru ve sakin havada çıkan kuru soğuk. 2. Açık, bulutsuz hava. 3. Aydınlık, ışık. 4. Mehtap. Aybahar: Ay kadar güzel, bahar kadar romantik. Aybanu: Ay gibi güzel ve parlak hanımefendi. Aybek: Put, sanem. İsim olarak kullanılmaz. Ayben: Ben Ay gibi güzelim anlamında Aybeniz: Ay gibi parlak tenli, ay benizli Ayber: Ay meyvası. Aybige: Büyük ay, dolunay. Aybike: Ay gibi güzel ve el değmemiş kadın. Aybiken: Eski Türk hükümdarlarından birinin hanımının ismi. Aybirgen: Ay veren, ay sunan. Aybüke: Ay gibi güzel kız. Ayca: Ayın ilk dördünde aldığı yay biçimi, hilal. Aycadır: Ay gibidir. Aycagül: Ay gibi parlak olan güzel. Aycahan: Ay gibi parlak olan güzel. Aycan: İçi aydınlık Aycennet: Ey cennet!” anlamında kullanılan bir ad. Ayceren: Ay gibi güzel ve parlak ceylan. Aycihan: Cihanı aydınlatan ışık. Ayça: Aya benzeyen, ayın hilal hali. Ayçağ: Ay gibi parlak çağ. Ayçan: Ay gibi aydınlık kişi. Ayçıl: 1. Ay gibi sürekli ışık ve parıltı yayan. Ayçiçek: iri ve sarı renkli çiçekleri olan tohumlarından yağ çıkartılan bitki. 2. Ay gibi saf ve çiçek gibi masum. Ayçil: “Ayçıl” isminin bir başka söyleniş biçimi. Ayçin: Ayçın, ay gibi, aya benzer Ayda: Bir bitki adı Aydacan: Candan, sevecen güzel. Aydafer: Ay ışığını yansıtan. Aydagül: Ayda, her ay gül anlamına bir dilek. Aydagün: Geceyle gündüzü birleştiren. Aydagür: Coşkulu kişi. Aydan: Ay kadar güzel. Aydanay: Ay’dan daha beyaz, daha parlak, daha ışıldayan. Aydanaz: Nazlı güzel, nazenin. Aydanur: Ay ışığı gibi. Aydasoy: Ay kadar güzel bir soydan gelen. Aydasu: Güzelliği ve saflığı yüreğinde taşıyan. Aydasun: Güzelliğin ve saflığın örneği olan. Aydaşan: Güzelliğiyle ünlenmiş olan. Aydaşen: Güzel ve de şen şakrak olan. Aydeniz: Hem ay hem de deniz Aydenk: Ay kadar güzel. Aydın: 1. Aylı gece, mukmin. 2. Aydınlık, ışıklı, parlak, ruşen, ziyadar, münevv3. Açık, belli, ortada, vazıh, aşikar, bahir. 4. Kutlu, uğurlu, mübarek, mesut. 5. Okumuş, kültürlü ileri fikirli, münevvKılıçarslanın hanımının ismidir. Erkek ve kadı Aydınay: 1. Aylı gece, mukmin. 2. Aydınlık, ışıklı, parlak, ruşen, ziyadar, münevv3. Açık, belli, ortada, vazıh, aşikar, bahir. 4. Kutlu, uğurlu, mübarek, mesut. 5. Okumuş, kültürlü ileri fikirli, münevvKılıçarslanın hanımının ismidir. Erkek ve kadı Aydil: Ay gibi açık sözlü. Aydilek: Parlak, aydınlık dilek, iyi dilek güzel dilek. Aydinç: Ay gibi dinç olan. Aydoğdu: Doğmakta olan ay. Ay doğdu Bey. Ertuğrul Gazi’nin oğlu veya torunu (1302). Ayduru: Ay gibi duru, parlak ve lekesiz olan. Ayeda: Nazlı güzel. Ayela: Güzelliği gözlerinde yansıyan. Ayevi: Ay çevresinde oluşan ışık çemberi Ayfer: Ay gibi ışık saçan. Aygen: Gönül arkadaşı Aygönül: Güzel gönüllü Aygücan: Güzel ve yürekten kişi. Aygül: Ay gibi güzel ve parlak renkli. Aygülen: Tebessümünü yüzünden hiç eksik etmeyen. Aygüler: Tebessümünü yüzünden hiç eksik etmeyen. Aygün: Hem ay, hem gün Aygünaz: Nazlı güzel. Aygüner: Ay gibi güzel ve korkusuz olan. Aygünur: Işık saçan güzel. Aygüsoy: Yürekli insanların soyundan gelen. Aygüsu: Güzelliği ve saflığı karakterinde olan. Aygüzar: Güzelliğini ve yeteneğini birleştirmiş olan. Aygüzel: Ay kadar güzel olan. Ayhanım: Ay kadar güzel ve saygıdeğer olan. Ayhatun: Ay kadar güzel ve saygıdeğer olan. Ayışığı: Ay ışığı. Ayilkin: İlk çocuklara takılan isim. Aykal: Ay gibi parlak ve ışıklı kal Aykaş: Kaşları ay gibi hilal olan. Ayke: Sık koruluk. Aykız: Ay gibi güzel yüzlü kız Aykut: Kut getiren Ay, uğur getiren Ay, kutlu Ay. Ayla: Ayın çevresindeki hare. Aylan: Ay gibi güzel değerlere sahip olan Aylin: Ayın çevresinde görülen ışıklı daire. Aylis: Cennette bir bahçe, ay parçası. Ayliz: Ay parıltısı. Aymina: Cennette ki en güzel hurinin adı. Aymira: Ay tutulması sırasında ayın etrafında görülen kızıl renk. Aynamelek: Melek gibi, melek görünüşlü kadın. Aynaz: Nazlı güzel. Ayndilge: Pınar, su, kaynak. Antakya Halep arasında, Suriye sınırına çok yakın bir yerde bulunan kaynak su. Tarihte bu kaynak dolayısıyla önemli yerleşim bölgesi olmuştur. Aynıfer: Gözün ışığı. Aynıhayat: Hayatın gözü, hayat pınarı. Aynigar: Resmedilecek kadar güzel olan. Aynisa: Çok güzel kadın. Ayniye: 1. Yeniçeriler tarafından ve daha sonra Sultan Mecid ve Sultan Aziz zamanlarında giyilen bir çeşit yağmurluk. 2. Yardım etmiş. Yardımla ilgili. Ayniyet: Aslının aynısı olma, özdeşlik. Aynşems: 1. Güneş kaynağı. 2. Mısır’da bir kasaba. 3. Bir cins değerli taş. Aynur: Ay gibi ışıklı. Aypare: Ay parçası Ayper: Ay parçası, Tek ay Ayperi: Peri kızı gibi. Aypınar: Hem ay, hem pınar. Ayral: Benzerlerinden farklı olan, kendine özgü, değişik Ayris: Ay ışığının kumsaldaki parıltısı. Aysal: Ay gibi olan güzelliğiyle nam salmış olan. Aysan: Ay gibi, ay yüzlü Aysar: Ayın evrelerine göre huyu değişen kimse Ayse: Rahat yaşam süren, yaşayan. Aysel: Ay kadar parlak. Aysema: Ay gibi parıldayan yüz Aysen: Ay gibi güzel. Ayser: Ay ışığı, Parlaklık, aydınlık. Ayseren: Güzelliğini gözler önüne seren Aysev: Çok seven. Ayseven: Ay gibi güzel ve sevgi dolu Aysever: Ay gibi güzel ve aydınlık sever. Aysevil: Ay gibi güzel ve sevilen. Aysevim: Ay gibi güzel ve sevimli. Aysıl: Aya benzeyen. Aysın: Sen aysın, ay kadar güzelsin Aysima: Yüzü ay gibi parlak, nurlu, ışıklı Aysoy: Çok güzel bir soydan gelen. Aysu: Ay gibi parıltılı ve su gibi berrak Aysuda: Güzelliği suya yansımış olan. Aysun: Ay gibi güzel ve parlaksın. Aysuna: Su gibi berrak ay. Aysunar: Güzellik timsali. Aysunay: Ay gibi ışık saçar, Ayşan: Güzelliğiyle ünlenmiş olan. Ayşe: Rahat ve huzur içinde yaşayan Ayşecan: Neşe ile yaşayan. Ayşegül: Güler yüzlü, rahat ve huzurlu. Ayşehan: Egemen olarak yaşayan. Ayşem: Ay ışığı – Benim Ayşem Ayşen: Ay gibi neşeli, parlak ve aydınlık. Ayşenur: Işıklı hayat Ayşıl: Ayın ışıltısı gibi ışıl ışıl. Ayşil: “Ayşıl” isminin bir başka söyleniş biçimi. Ayşim: “Ayşin” isminin bir başka söyleniş biçimi. Ayşin: Ay gibi, aya benzeyen. Ayşirin: Güzelliği ve sevimliliği benliğinde olan. Ayşule: 1. Ay kıvılcımı. 2. Ay ışığı. Aytan: Ayın battığı, günün açtığı an. Ayten: Parlak tenli. Aytu: Ay’a benzeyen tuğlu. Aytuna: 1. Çok bol. 2. Yavru. 3. Görkemli, gösterişli. 4. Karaor-manlardan doğan, Karadeniz’e dökülen, Avrupa’nın Volga’dan sonra en uzun ırmağı. Aytunca: Balkan Yanmadası’nda Meriç ırmağının kolu. Aytül: Narin güzel. Ayyüksel: Yükselen ay. Ayza: Ay gibi güzel yüzlü kız. Ayzer: 1. Altın renginde ay. 2. Ay’ın altın rengini aldığı an. Azade: Başı boş, serbest, özgür Azahi: Özgürlük, hürriyet Azel: Hür, Serbest Azime: Kesin kararlılık, sebat. Azimet: 1. Kuvveüi bir iradeye dayanan karar, yemin anlamına gelmektedir. 2. Herhangi bir kolaylığa başvurmaksızın bütün güçlüklerin irade gücüyle yenilerek yapılması gerekli olan dini vecibeler. Azize: Onur sahibi yüce, ermiş. Azmidil: Gönül yüceliği. Azmiye: Niyetli, kararlı Azra: Üstünde yürünmemiş kum. Azref: 1. Çok zarif, en zarif. 2. Çok zeki. Azze: 1. Dişi ceylan yavrusu 2. Ceylan kadar zarif. 3. Yüce, onurlu. Bacı: 1. Büyük kız kardeş, abla. 2. Kız kardeş. Bacım: benim kız kardeşim Bade: Şarap, aşk, sevgi Badegül: Bade ve gül kelimelerinin birleşiminden meydana gelmiş bir isimdir. Badem: Gülgillerden ülkemizin her bölgesinde yetişen ağaç türüdür, bu ağacın yaş ve kuru yenen meyvesine verilen isimdir. Badiye: Bad-i, e – ye Bağdagül: Bahçedeki gül. Bağdat: Irak’ın başkenti Bağış: 1. Bağışlanan şey, ihsan. 2. Sıçrayış, atlama. Bağlam: 1. Cinsleri ayrı ya da birbirlerine yakın olan şeylerin bir arada bağlanmışı, demet, deste. 2. Bir koşuttaki dörtlüklerin herbiri. 3. Herhangi bir olayda, olaylar durumlar ilişkiler örgüsü ya da bağlantısı. 4. Dilbilgisinde, önce veya sonra gelen k Bağlan: Birisini sev ve her zaman sadık ol Bahamra: İrak’ta bir yer. Bahanur: Bir şeyin değeri, bedeli. Bahar: İlkbahar. Baharcan: Genç ve candan dost Bahargül: Bahar gülü Bahariye: Divan edebiyatında bahar tasviriyle başlayan kaside Baharnaz: Genç ve nazlı Baharsu: Genç ve saf olan Baharsun: Gençliği ve saflığıyla örnek olan Bahira: 1. Kulağı yarık dişi deve veya koyun. Hayvan yavru doğurduğunda veya 5 yavru dişi olduğu zaman hayvanın kulağı kesilerek belirtilirdi. Kur’anı Kerim, bu adetleri kaldırmıştır. Bahire: Ba-hire Bahise: Ba:hise Bahiye: Şehvetli kadın. İsim olarak kullanılmaması uygundur. Bahriye: Deniz ile ilgili. Bahtınaz: Nazlı bir karaktere sahip olan Bahtınur: Talihi ile ışık saçan Bahtıser: Talihli, şanslı, iyi yazgılı olan. Bahtışen: Neşeli, şanslı bir kadere sahip olan Bahtiser: Talihli, şanslı, iyi yazgılı. İşleri başından beri iyi giden. Bahtiyar: Mutlu, talihli, Hayatından memnunolan Bakanay: Gökyüzünde duran ay, açık seçik. Bakinaz: Sürekli nazlanan, çok nazlı. Bakiye: Arta kalan Bakyazı: Sevilen bir olaydan sonra verilen ziyafet. Bala: Yavru, çocuk Balaca: bala, ufacık küçücük küçük ve güzel Balahanım: Küçük hanım Balahatun: Üstün, asil kanlı. Değerli soy mensubu. Balahatun Balahun: Osmanlı İmparatorluğu’nun kurucusu Osman Gazi’nin ikinci karısının adı Balamir: Ünlü bir Türk kağanı. Balca: Bal damlası Balcın: 1. Bal’a doymuş. 2. Çok tatlı, bal gibi. Baldan: Bal gibi tatlı, şirin ve güzel olan. Balgın: 1. Bal’a doymuş. 2. Çok tatlı, bal gibi. Balhan: Hazar denizi sahilinde Anuderyanın eski yatağının denize vardığı yerde bir dağ silsilesi. Balı: Parıltı, ışıltı Balım: Bal, şeker. Balın: Yar, sevgili Balkan: Sarp ve geniş ormanlıklarla bezeli sıradağlar. Balkı: 1. Parıltı, ışık. 2. Güzel parlak, süslü. 3. Şimşek. Balkın: Pırıldayan, parlak Balkız: Bal kadar tatlı kız Ballı: Şirin, güzel, tatlı dilli. Balsarı: Sarışın. Balsu: Tatlı su Balşeker: Bal gibi tatlı olan. Banu: Kadın, prenses Banugül: Ev kadını, bayan Banuhan: Hatun hükümdar Barcin: Bir tür ipekli kumaş. Barçın: Süslü ipek kumaş, Türkleri yöneten yedi kadın hakandan üçüncüsünün ismi Baria: Güzel, tam, mükemmel, üstün. Barika: Işık, parıltı, şimşek yıldırım parıltısı Barkan: 1. Çöllerde rüzgarın esme yönüne dikey doğrultuda oluşan ay biçimindeki küçük kumsal külle. 2. Hareketli kumul. Basıra: 1. Gören, görücü. 2. Görme gücü, görüş. 3. Göz. Basiret: 1. Uzağı görme, seziş, sezgi, uyanıklık. 2. Anlayış, kavrayış. Basriye: Görme ile ilgili olan. Başak: Tahılların tanelerinin bulunduğu kısım Başar: Başarılı ol anlamında Başaran: yapacağı işte başarıya ulaşan işi gereken biçimde bitiren, yapan, Amacına ulaşan; becerikli Başarı: başarmak eylemiyle ortaya konulan iş, başarılan iş Başay: Birinci, ilkay. Başçık: Çiçeklerin erkek organlarında çiçek tozunu taşıyan torbacık. Başgöze: akarsuyun çıktığı yer Batı: Güneşin battığı yön ve bu yöndeki ülkeler. Batıgül: Batı’da açan yetişen gül. Batıhan: Güneşin battığı yön ve bu yöndeki ülkeler. Bayca: Zengin, varlıklı. Bayça: Zengin, varlıklı. Baylan: 1. Nazlı, şımarık. 2.Bayla büyüdü bir dediği iki edilmedi. Bayzar: Aydınlık, ışıltı. Bedahşan: Amuderya’nın kaynağı olan Perc’in yukarı mecrasının sol sahilindeki dağlık memleket. Bedahşi: Amuderya’nın kaynağı olan Perc’in yukarı mecrasının sol sahilindeki dağlık memleket. Bedel: 1. Değer, kıymet. 2. Bir şeyin yerine verilen, yerini tutan şey, karşılık. Beder: 1. Süs, bezek. 2. Nakış, kumaş nakışı. Bedia: Güzellik, üstün değerli olan. Bediha: Beğenilen, takdir edilen. Bedihe: 1. Başlangıç. 2. Güzel söz. Bedil: Candan, gönülden Bedinur: Güzellik, üstün değerli olan kadın Bediran: 1. İşleri kötü idare eden. 2. Çapkın kadın. Bedirnisa: Ay gibi güzel kadın. Bedis: 1. Süs, bezek; nakış. 2. Resim, heykel, şekil. bk. Bediz Bediz: Açık, belli, görünen; süs bezek, bediş. Bedran: Hoş, latif. Bedreka: Kılavuz, yol gösterici. Bedreke: Yol gösteren, kılavuz. Bedriye: Ayın on dördüncü geceki haliyle ilgili. Bedrunnisa: Dolunay yüzlü kadın. Begüm: Hanımefendi. Begüm / Begün: Saygıdeğer kadın Begün/ Begüm: Saygıdeğer hanımefendi Behice: Güleryüz. Behin: İyinin iyisi Behire: 1. Hayırlı ve iyiliksever, soylu kadın. 2. Şişmanlık yüzünden yür Behiye: Güzel, hoş, çekici Behmar: Çok ziyade, fazla. Behnane: 1. İyi huylu kadın. 2. Güler yüzlü kdaın. Behra: Onun için, ondan dolayı, onun sayesinde. Behrem: Asfur çiçeği kırmızı gül. Bekem: sağlam, dayanıklı kırmızı boya ağacı Beken: Dayanıklı, güçlü. Bekriye: 1. Her şeyin evveli, ilk çocuk. 2. Genç ve taze kız. 3. Dişi deve yavrusu. Belçim: Çim yaprağı. Belçin: Dağ gülü. Belde: Memleket, şehir, kasaba Belemir: Peygamber çiçeği, mavikantaron olarak bilinen çiçek Belen: İki dağ arasından geçen yol, geçit; tepe, yüksek yer, üzeri yassı tepe. Beler: beleme işini yapar, çocuğu kundaklar, sarar sarmalar anlamında bir ad; Belfin: Kar tanesi Belfü: Kar tanesi Belgi: İşaret Belgin: Kesin, tam, kusursuz. Belgün: Aydınlık gün Belhi: Belh şehrine mensup (Afganistan). Belik: Saç örgüsü Belin: Korku, şaşkınlık, hayret Belinay: Ayın gölün yüzeyine yansıması, peygamber çiçeği. Belis: Aşkın ilk meyvesi. Belit: Kendiliğinden apaçık ve bundan dolayı öteki önermelerin ön dayanağ Beliz: İşaret ve iz. Belkıs: Efsanevi kraliçe Belma: Uysal, sakin. Belmen: Çok güzel kadın. Belur: Billur, billurdan olan Benal: ben-al Benan: Parmakla gösterilecek kadar güzel. Benay: Çok güzel, ay yüzlü, ay gibi parlak. Bende: 1. Bağlanmış kimse, tutsak. 2. Kul, köle. 3. Yürekten bağlı. 4. Büyük aşkla seven. Benek: 1. Herhangi bir şey üzerindeki ufak leke, nokta. 2. Güneş lekeleri yör Benevşe: 1. Menekşe. 2. Mor renk. Bengi: Sonsuz Bengigül: Sonsuza dek güzel olarak kalacak olan. Bengisu: İnsana ölmezlik verdiğine inanılan su, Abı – hayat Bengu: Ebediyet. Bengü: Sonsuz, ebedi, sonu olmayan. Bengühan: Hükümdarlığı sürekli olan. Bengül: Gül gibi Benian: “Beni anımsa” anlamında kullanılan bir ad. Benice: Ölümsüz, sonsuz Beniz: Yüz Benli: Vücudunda ben bulunan. Benligül: Vücudunda ben olan güzel. Benna: Yapı yapan, mimar, kalfa, dülger. Bennu: Hayali bir kuş. Bennur: Ben nur gibi parlak ve güzelim anlamında kullanılan bir ad. Bensu: Su gibi aziz benlik Berca: Yerinde tam doğru ve münasip. Kadın ve erkek adı olarak kullanılabilir. Berce: Şiirdeki en anlamlı, en kolay anlaşılır, en güzel dize Berceste: 1. Seçilmiş, beğenilmiş. 2. Hoş, güzel. Bercis: 1. Jüpiter gezegeni. 2. Çok süt veren deve. Berçin: Toplayıcı. Bereket: 1. Bolluk. 2. Meymenet, saadet, mutluluk, Allah vergisi. Beren: 1. Güçlü, kuvvetli 2. Akıllı, zek, . 3. Tanınmış, ünlü. Berfin: Kar gibi beyaz. Berfu: Kar tanesi. Bergin: Güçlü, sağlam. Bergüzar: Anılmak için verilen şey. Bergüzin: Seçkin, beğenilmiş makbul. Beria: Güzellik ve olgunlukta akranlarından üstün olan. Berika: Şimşek ışıltısı. Beril: Mavi yeşil renkli değerli bir madendir. Arınmış, aklanmış. Berin: Manen çok yüksek Berin, Berrin: En yüksek, en ulu Berire: İnam ve ihsan sahibi. Saliha ve vazifesini yapan hanım. Beritan: Yayla kızı. Berivan: Dağda açan çiçek. Beriye: Salim, kurtulmuş, aklanmış, arı, temiz. Berka: Kuzey Afrika’da eski bir şehir. Kadın ve erkek adı olarak kullanılır. Berke: Zerdali, kayısı, kamçı, değnek Berkiye: Şimşek gibi, parlak. Bermude: Nesne, şey. Berna: Gençlik, dirilik, enerji, delikanlı. Berra: 1. Hayırsever. 2. Bereket ve bolluk getiren. Berrak: Duru, temiz, şeffaf Berraka: Aydınlık görünüşlü güzel kadın. Berran: Keskin, kesici Berre: Temizleyici, arındırıcı.* (*Peygamberimiz hanımlarından ikisinin ilk isimlerini değiştirmiştir. Biri Cüveyriye, diğeri Zeynep Binti Cahş annemizdir. Her ikisinin ilk isimleri “Berre” idi. Ayrıca üvey kızının adı da “Berre” iken onu “Zeynep” olarak değiştirmiştir. Berre manası temizleyicidir. Ancak ” o kendi nefsini temizler” diyerek kibir ve gurura sebep olmaması için değiştirmiştir.) Berrin: Karada yaşayan, yüksek yüce Berru: İyilik eden, iyiliği ve mükâfâtı çok olan, sözünü yerine getiren. Bersu: Suyun berrak hali. Berşan: Bir peygamberin din ve kitabını kabul eden kişi. Ümmet. Berşe: Hep, bütün, çok. Berzen: Yöre, mahalle, yol. Besalet: Korkusuzluk, yüreklilik. Besamet: Güler yüzlülük, şenlik. Besime: Tebessüm eden, gülen Besisu: Bitkilerin damarlarında dolaşan besleyici su Besra: Seçkin kimse, dürüst insan. Beste: Ezgilerin özgün dizimi Bestegül: Gül kadar güzel ve duygulu Bestenigar: Türk müziğinde bileşik bir makam Beşaret: 1. Müjde, muştu, iyi haber. 2. Güler yüzlülük, gülümseme. Beşgül: Beş tane gül. Beşire: 1. Müjde getiren, müjdeci. 2. Güler yüzlü, güleç. Beşuş: 1. Okşadıkça süt veren deve. 2. Araplarca çok meşhur ve meş’um bir kadın. Betigül: Gül yüzlü. Betigün: Aydınlık yüz Betim: 1. Bir nesnenin kendine özgü belirtilerini tam ve açık bir biçimde, söz ya da yazıyla anlatma, tasvir. 2. Herhangi bir şeyin resmi ya da heykeli. Betül: Namuslu, temiz, iyi. Betül / Betil: Erkek eli degmemis, erkekten uzak yasayan, namuslu kadin, Temiz, iffetli Betül, Betil: Erkeklerden çekinen namuslu kadın, Hz. Meryem ve Hz. Fatma`nın diğer isimleri Betülay: Namuslu, iffetli, ay gibi güzel kadun. Beyan: 1. Bildirme, söyleme, açıklama. 2. Belagat ilimlerinden ikincisi. 3. Belli apaçık. Beyaz: Pür, saf, temiz. Beyaz renk ismi Beyda: Tehlikeli yer, mevkii. Mekke ve Medine arasındaki bir çöl Beyhan: Beylik yöneticisi Beylem: Açılmamış pamuk kozası, çiçek buketi. Beysu: Güçlü akan su. Beysun: Nazik insan. Beytiye: Eve ait, evle ilgili. Beyza: Bembeyaz. Saf, günahsız, katıksız Beyzanur: Işık saçan nur. Bembeyaz ışıklı. Bezen: Süs, benek, zinet. Bezmialem: Dünya meclisi, sohbet toplantısı. Bezmi Alem Sultan. Sultan Abdülmecid’in annesi. Bidayet: Başlama, başlangıç. Bige: Evlenmemiş, bakire kadın. Bigül: Gülmesi temenni edilen Bihruz: İyi gün, güzel gün anlamında. Bihruze Hatun Şah İsmail’in zevcesi. Çaldıran’da yenilip her şeyini bırakan Şah İsmail’in zevcesi. Bihter: En iyi, daha iyi, pekiyi Bihterin: En iyi, pek iyi. Bike: Evlenmemiş, çocuğu olmamış kadın Bike / Bikem: Kadın, hanım Bikem: Kadın, hanım Bikem/ Bike: Kadın, hanım Bilay: Ay gibi asil ol. Bilcan: Bilgili dost Bilge: Bilgili, ahlaklı, derin bilgi sahibi kimse. Bilge Hatun: Kutluk Han’ın annesi. Türk hükümdarı (VIII.yy-). Bilgehatun: KuÜuk Han’ın annesi. Türk hükümdarı(VIII.yy). Bilgem: Bilgili, ahlaklı Bilgen: Bilen, bilgili Bilgesu: Bilge ve su isimlerinin birleşimden oluşmuş. Bilget: Havadis, malumat Bilgin: Bilgili kişi (alim, karşılığı olarak da kullanılmaktadır) Bilginur: Bilginin ışığı, bilginin aydınlığı. Bilgiser: Bilgili kişi (alim, karşılığı olarak da kullanılmaktadır) Bilgiye: Bilgili kişi (alim, karşılığı olarak da kullanılmaktadır) Bilgün: Bilgili kişi (alim, karşılığı olarak da kullanılmaktadır) Bilhan: Çok bilgili Billur: Kristal, şeffaf Bilnaz: Çok naz eden Bilnur: Bilge kişi Bilsen: Kendini bil. Binay: Bin tane ay. Bingül: Bin tane gül. Bingün: Bin tane gün. Binhan: Hanların hanı. Binnaz: Çok nazlı Binnur: Çok ışıklı, aydınlık Biray: Ay gibi tek, eşsiz Birbet: Yüzü benzersiz Bircan: Biricik ve cana yakın. Birce: Biricik, bir tanecik Bircis: Gezegen, Jüpiter, müşteri yıldızı, bercis. Birçe: Biricik, eşi benzeri olmayan Birdem: Doğduğunda alınan ilk nefes Birgen: Yalnızlığı seven, yalnızlığa alışık Birgi: Batı Anadolu’da İzmir ilinin Ödemiş ilçesinin merkezi, Bozdağ eteklerinde kurulmuştur. Birgül: Tek ve benzersiz gül. Biricik: Tek olan, eşsiz Birim: Bir tanem, biriciğim Birke: Suların biriktiği yer. Birma: Çin Hindi’nde bir yer. Birmanya diye de tanınır. Birmanya müslümanları ülkelerinin % 30’una ulaşmışlardır. Birsel: Bir sel gibisin, bir selsin. Birsen: Yanlızca sen. Birsev: Tek sevgili. Birsin: Biriciksin, teksin, eşin benzerin yok Birsu: Özel bir su biricik su gibi. Birşah: Bir olan şah, hükümdar. Birşen: Sevinci eşsiz, tek olan. Birtek: Eşi benzeri, ikincisi olmayan, biricik; çok sevilen; bir ve tek olan. Biryar: Tek sevilen Bitengül: Güllerin bitmesi. Boysel: Uzun boylu. Bucak: Genellikle, geniş verimli bakımlı alanlara verilen ad (Köşe bucaktaki anlamı gibi) Buçe: Gökten düşen ilk kar tanesi, aynı zamanda cennette bulunan sarmaşığın ismi. Bueda: Nazlılığıyla bilinen Bugül: İşte güzelliğin ta kendisi anlamında Buğçe: Cennette bulunan sarmaşığın ismi aynı zamanda yere düşen ilk kar tanesi. Buğday: Tohumu ekmek yapımında kullanılan bitki ve aynı bitkinin başağı Buğlem: Cenneti müjdeleyen melek. Buğu: Bir cisim üzerinde ince tabaka durumunda yoğunlaşmış sıvı Buhayra: 1. Küçük deniz. 2. Mısır’m kuzeybatısında bir şehir. Buka: 1. Ülke, yer. 2. Büyük bina. 3. Ben, benek. Buka Han Altınordu devletinin Bayagut boyundan Nogay Yarguçi adlı prensin oğlu. Buket: Çiçekler topluluğu Bukle: Kıvrılmış, lüleli saç. Bukra: Sabah. Bulca: Bulunmuş bir biçimde. Bulem: Cenneti haber veren melek Bulut: Su buharlarının yoğunlaşmasıyla meydana gelen ve gökyüzünde mahiyetine göre farklı yükseklikte bulunan hava kütlesi. Burcay: Kale burcundan görülen ay Burcu: Güzel koku, güzel kokan. Burçak: Baklagillerden bir bitkidir. Burçay: Kale burcundan görülen ay Burçe: Küçük takım yıldızı. Burçin: Dişi geyik Burfe: Cennet meyvesi Burkan: Uygur Türklerinin Budaya verdikleri ad. – İsim olarak kullanılmaz. Burkhan: Put, heykel, Buda heykeli. – İsim olarak kullanılması yanlıştır. Buse: Öpücük. Busenur: Nurlu öpücük. Buyan: 1. Mutluluk, uğur, talih. 2. İyi biliş, sevab. Büge: Bent, su benti Büke: Bilgili, akıllı, zeki Bükem: Zekice davranışları olan Büklüm: Bükülmüş kıvrılmış şeylerin oluşturduğu halka. Büküm: Bükme eylemi Bülbül: 1. Sesinin güzelliğiyle ünlü ötücü kuş. 2. Sesi çok güzel olan kimse. Bülbül Hatun Bayezid H.’in eşi.(Öl. Bursa 1515). Şehzade Ahmed’in annesi. Bürçin: Geyik, dişi geyik. bk. Burçin Bürge: Canlı, taşkın, coşkun Bürke: 1. Martı. 2. Havuz, gölcük. Bürran: Keskin olan Büşra: İyi haber Büte: Fidan. Büteyra: 1. Güneş. 2. Sabah. Büyüm: Büyüleyici, büyülü güzel Cabire: (bkz. Cabir). Cabiye: 1. Hazine 2. Şam’ın güneybatısında, Çavlan’da bir yer. 3. Havuz. Cahide: Çalışan, çaba gösteren. Caize: Uygun, yerinde, yakışık alan. 2. Armağan. 3. Yol yiyeceği. Calibe: Kendine çeken, çekici, güzel. 2. Albenisi olan, sevecen Can: Yaşamı sağladığına ve ölümle vücuttan ayrıldığına inanılan soyut varlık Cana: “Ey can, ey sevgili!” anlamında kullanılan bir ad Canal: Cana bağlı, cana yakın Canalp: Özünde güç, yiğitlik, mertlik bulunan kimse. Canan: Sevgili, yar Canane: Sevgili, gönül verilen, âşık olunan. Canaş: Sevgili, dost, arkadaş. Canay: Ay gibi temiz Canbahar: Baharın güzelliğiyle içtenliğini yüreğinde taşıyan. 2. Baharın romantizmi yaşayan. Canbek: 1. Gözü pek, cesur. 2. Güçlü, kuvvetli. Candan: İçten, yürekten, samimi manalarını taşır. Yakınlık belirtir. Candaş: Candan, değerli dost Canece: Sevimli, içten Caneda: İçten, sevimli kişi Canel: Eli can kadar değerli olan. Canela: Gözlerinin güzelliğinden içtenliği okunan Caney: Cana yakın Canfeda: Uğrunda can verilebilecek olan. Canfer: içtenliğiyle çevresini aydınlatan. Canfes: Üzerinde desen bulunmayan, ince dokunmuş, parlak, tok, ipekli kumaş. Canfeza: Can artıran, gönle ferahlık veren anlamlarındadır. Canfidan: Özü fidan gibi düzgün olan kimse. Canfide: Özü çiçek fidesi gibi temiz ve güzel olan kimse. Cangil: Canlardan olan. 2. içten insan. Cangül: Özü gül gibi saf ve temiz olan kimse.Gül gibi canlı. Güzel, temiz kim Cangün: İnsanı canlandıran, yüzünü güldüren, içine huzur veren gün Cangüzar: Cana dokunan. 2. Becerikliliğiyle herkese yardım eden. Canhanım: Sevimli, cana yakın kadın. Canıpek: Acıya, sıkıntıya karşı dayanıklı olan kimse. Canib: Ön taraf, cihet. Türk dil kuralına göre “b/p” olarak kullanılır. Canik: Atik, çevik. Gözü açık ve becerikli Canip: Ön taraf, cihet. Canipek: Özü ipek gibi tertemiz olan kimse. Cankat: Hayata neşe ve renk katan Cankız: Sevilen, sevimli, şirin kız Cankut: Sevimli, cana yakın Cannur: Işık saçan dost, sevgili. Canözen: Yaşamına özen ve saygı gösteren kimse. Canözlem: Hasret çekilen kimse. Canperver: insanda çoşku uyandıran. Canruba: Gönül alan, sevgili. Canrüba: Gönül kapan, gönül alan sevgili. Cansel: Hayat veren su Cansen: Sevilen ve hoşlanılan kimseye hitaben. Canser: “Canını, özünü ortaya koy” anlamında kullanılan bir ad. Canses: Sesi can veren. Canset: Küçük kraliçe, prenses. Cansev: içten sev. 2. Yürekten seven. Cansever: “İnsanı seven” anlamında kullanılan bir ad. Cansın: Can gibi yakın olan. Cansipar: Canını feda eden. Cansu: Can suyu, hayat veren su Cansun: içtenliği ve sevecenliği başkalarına da aşılamaya çabalayan anlamında. Cansunar: içtenliği ve sevecenliği başkalarına da aşılamaya çabalayan anlamında. Canşan: şöhret sahibi olduğu halde içtenliğini yitirmeyen . Canten: Ruh ve beden. Canyar: Yürekten sevilen. Canyel: Rüzgar kadar hızlı olan. Cavidan: Ölümsüz, sonsuza kadar yaşayan Cavide: Sonsuz. Cavlan: Büyük çağlayan. Cazibe: Çekici, alımlı, sevimli, güzel Cebire: 1. Zorlamak. 2. Düzeltme, onarma. 3. Kırık veya çıkık bir kemiği yerleştirip sarmak. Cebriye: Yazgı, kader. Cedide: 1. Yeni, kullanılmamış. 2. Pek az zamandan beri bilenen veya mevcut olan Cehven: Kurtuba’da yerleşmiş, birçok alim, fakih, vezir yetiştirmiş meşhur bir Arap ailesi. Celilay: Ulu, yüce ay. Celile: Ulu, büyük, yüce. Celvetiye: Aziz Mahmud Hüdayi’nin kurduğu tarikatının adı. Cemalnur: Yüz Nuru/ Güzellik Nuru Ceman: 1. Salma salma yürüyen. 2. Nazlı sevgili. Cemanur: Yüz Nuru/ Güzellik Nuru Cemile: Hoşa giden davranış Ceminur: Çok nurlu, aydınlık kimse. Zarif. Cemiyet: Toplum. 2. Demek, kurum. Cemre: Ateş parçası, kor, şubat ayında bir hafta arayla hava, su ve toprakta oluştuğu sanılan sıcaklık yükselişi Cemresu: Cemre ve su isimlerinin birleşiminden meydana gelen isimdir. Cenah: Taraf, yön. Cenan: Yürek, gönül kalp Cennet: Dinsel inançlara göre iyilerin ölünce gideceğine inanılan yer. Ceren: Ceylan, ceylan yavrusu Cerib: Hububat için kullanılan bir ölçek. Ceride: Gazete. 2. Kayıt, bilgi. Cerime: Zarar görmek, bedel ödemek. Cesaret: Yüreklilik, korkusuzluk. Cesime: Büyük, iri, kocaman. Cevale: Cevval yada cevahir anlamında Cevher: Bir şeyin özü, güç, enerji Cevhere: Hicri 5. asırda Bağdat’ta yaşamış meşhur bir İslam hanımı. Cevriye: Haksızlık, eziyet, çile, sitem. Cevza: İkizler burcunun eski adı Ceyda: İyilik seven Ceydacan: Güzel ve yürekten dost Ceydagül: Güzel, bir gül kadar güzel. Ceydagüz: Sonbahar güzelliğinde ve romantizminde olan. Ceydahan: Güzel, 2. Güzel ve otoriter. Ceydanaz: Nazlı güzel. Ceydanur: Işık saçan güzel. Ceydasu: Güzelliğiyle bütünleşen temizliği ve saflığı olan. Ceydaşan: Güzelliğiyle şöhret olan. Ceyhan: Güney Anadolu’da Toroslar’dan doğan ve Akdeniz’e dökülen nehir. Ceyla: İnsanlığa atfedilmiş, bağışlanmış. Ceylan: Güzel gözlü, zarif, ince, narin Ceylin: Cennetin kapısı, cennete açılan kapıdır. Ceylinaz: Cennetin kapısındaki görevli melek. Ceysu: Su gibi berrak olan. Cezire: Denizdeki ada. Cezlan: Mutlu. Cezmiye: Kesin karar veren Cıvıl: Hareketli, sesli, kaynaşan. Cıvıltı: Kuşların ötüşürken çıkarttıkları ses. Cici: Sevimli cana yakın, hoş güzel, hoşa giden. Cihan: Dünya, alem Cihanay: Dünyanın en güzeli. Cihanbanu: Dünya hükümdarı Cihancan: Dünyanın en iyi dostu. Cihandide: Dünyayı gezip görmüş. Cihanefruz: Dünyayı parlatan, aydınlatan. Cihanfer: Cihanı, dünyayı aydınlatan, dünyanın ışığı. Cihangül: Güllerle bezenmiş dünya. Cihannaz: Dünyanın en nazlısı. Cihannur: Alemi aydınlatan nurlu ışık Cihanser: Cihan’ın başı. Kadın ve erkek adı olarak kullanılır. Cihansu: Dünyanın suyu. Cihansuz: 1. Cihan yakan. 2. Gaznclilerdcn Buhran Şahı mağlup edip, Gaznice ve Büst şehirlerini yakıpyıkan, gaddar vahşi AlaeddinHüseyirie verilen ad. Cihanter: Dünyayı aydınlatan ışık. Cili: Ayın üzerinde beliren açık renk lekeler. Cilve: Hoşa gitmek için takınılan tavır, işve, naz. Cilvekar: Cilveli olan, kırıtan, nazlı. Cilveli: Cilve yapan. Cilvenaz: Nazı özellikle yapan, cilveyle nazı bir arada bulunduran. Cilvesaz: Cilve yapan, cilveli. Cinan: Cennetler Cinas: Çok anlamı olan bir kelimeyi farklı konuda farklı anlam yükleme işi. Cirim: Hacim Ciryal: 1. Bir nevi kırmızı boya. 2. Altının kırmızılığı. 3. Temiz renk. 4. Saf. Civan: Yeni yetme, körpe, genç Civelek: Canlı, neşeli, sokulgan Cudiye: Cömert, eli açık. Cumhuriyet: Milletin egemenliği kendi elinde tuttuğu, devlet biçimi. Cümane: Tek inci anlamında. Hz. Ali(r.a.)’nin kızkardeşi ve Rasulullah’ın amcasının kızı olan hanım sahabi. Çabam: Bir işi yapmak için sarf edilen kişisel gayret Çağ: Belirli bir özellik göz önünde bulundurularak ele alınan zaman dilimi Çağa: Çocuk. Çağan: Bayram, şenlik. Çağda: Yeni bir çağa adım atılmış Çağıl: Çağlayan suyun sesi Çağılı: 1. Çağla ilgili. 2. Çakıl. 3. Çağla. Çağıltı: suyun, akarken taşlara, kayalara çarparak çıkardığı tatlı ses Çağın: Yıldırım, şimşek. Çağla: Badem, erik ve Kaysı gibi meyvelerin ham hali Çağlak: Gürül gürül akan şelale. Çağlan: Bir ırmağın denize kavuştuğu yer Çağlar: Çağlayan, şelale Çağlayan: Bir akarsunun yüksek olmayan bir yerden çağıltıyla köpürerek döküldüğü yer Çağnur: Çağına ışık saçan Çağrı: Davet Çağrınur: Aydınlığa, ışığa davet eden kimse. Çakıl: Su yataklarında sürtünmeyle yuvarlaklaşmış küçük taşlar Çakır: Mavimsi, mavi renkli, gri benekli gözleri olan kişi Çalap: 1. Tanrı. 2. Ateş. -İsim olarak kullanılmaz. Çalıkuşu: Serçegillerden, çalılık yerleri seven ötücü bir kuş. Çapan: Ulak, postacı, haber getiren. Çavlan: Büyük çağlayan. Çavlı: Ava alıştınlmamıaş doğan. Çavlı Çandar.(Öl. 1146). Selçuklu emiri. Sultan Mesud döneminde yararlı işler yaptı. Çaykara: Küçük akarsu, yazın kuruyan küçük akarsu. Çekimli: Alımlı olan, albenili. Çelen: 1. Yakışıklı, güzel gözüken. 2. Tepelerin kar tutmayan zirvesi. 3. Becerikli ve kurnaz kimse. Çeleng: Zarif, ince, göz kamaştırıcı. Çelenk: Çiçek dal ve yapraklarla yapılmış halka. 2. Kadınların başlarına taktıkları mücevher veya madenden yapılmış sorguç. Çelgin: Yaralı av hayvanı. 2. Güzel, masum. Çeltik: Kabuğu ayıklanmamış pirinç. Çeman: Nazlı sevgili. 2. Salınan, gezinen. Çemen: Maydonozgillerden bir bitki ve bunun tohumu. Çemenzar: Otlak. Çimenlik. Çeri: Asker, savaşçı. Çeşman: Gözler. Çeşmiahu: Çok güzel gözlü. Çeşmibadem: Badem gözlü. Çeşminaz: Süzerek bakma, bakış. Çeşpan: Layık, uygun, münasip, yakışır. Çetme: Ham karpuz, kelek. Çevren: Gökyüzünün yerle bitişik gibi görünen kenarları, ufuk Çevrim: 1. Bir süreklilik içinde değişim. 2. Sınır. 3. Girdap. Çevriye: 1. Haksızlık. 2. Eza, cefa, eziyet, gadir, zulüm, sitem. Çeyiz: Gelin için hazırlanan eşyalar. Çıdam: Sabır, direniş. Çığ: Dağlarda, bir yerden koparak yuvarlandıkça büyüyen kar yığını Çığıl: Başa takılan altın Çığın: Omuz başı; çıkın, bohça Çığlık: İnce ve keskin bağırış Çıldam: Çabuk, acele. Çılga: 1 – Giresun yöresinde “küçük ark, su yolu” anlamındadır. Çınay: Ayın en parlak zamanı. 2. Saklı ay. Çınla: çın çın diye ses verir; “çınlamaktan buyruk Çıra: Macar halk müziği, çingene müziği. Çırağ: Meşale, ışık, kandil Çırnaz: Zayıf, ince yapılı, nayif. Çırok: Masal, öykü. Çıvgın: Rüzgarlı havada yağan karla karşık yağmur. Çiçek: Bitkilerin üreme organlarını taşıyan renkli bölümü Çiğde: Suyun derin olmayan yeri, sığ yer Çiğdem: Zambakgillerden bir tür kır bitkisi Çil: Yeni ve parlak, yüzde oluşan kahverengi küçük benekler Çilay: Ayın üzerinde olan lekeler Çile: Zahmet, sıkıntı. 2. Her türlü iplik kangalı. Çilek: Kırmızı renkli bir meyve Çilem: Bana ait olan çile Çilen: Hafif yağan yağmur, çisenti Çilenti: Hafif yağmur, serpinti. Çiler: Şarkı söyleyen, şakıyan. Çilhan: Yüzü çil çil olan hükümdar. Çilhanım: Çilli hanımefendi. Çim: Bahçelerin yeşillendirilmesinde kullanılan bir bitki. Çimen: Doğal olarak biten çim, yeşillik Çimnaz: Çok nazlı. Çinel: Doğru, dürüst, namuslu kimse. Çiner: Doğru, dürüst, namuslu kimse. Çiray: 1. Yüz çizgileri, yüz güzelliği. 2. Beniz, yüz. 3. insan resmi. Çire: 1. Maharetli, becerikli. 2. Kahraman, yiğit. Çise: İnce yağan yağmur. Çise / Çisem: Çiseleyen yağmur damlası Çise(M): Hafif yağan yağmur(um) Çisel: Hafif yağan yağmur. Çiselen: Yağmur damlası, çise damlası Çisem: Çiseleyen yağmur damlası Çisen: Toz gibi yağan yağmur, Çisil: İnce ince yağan yağmur. Çitlembik: 1. Mercimekten biraz büyük, buruk lezzette meyvesi olan bir ağaç. Çobanyıldızı: Venüs gezegeni. 2. Venüs kadar güzel. Çoğul: Kelimelerin belirli eklerle birden çok arlığı veya kişiyi bildirme biçimi. Çoğun: Çok defa, ekseriya. Çolpan: Gözleri uzağı iyi gören, ilerigörüşlü Çorpan: Çoban yıldızı, zühre Dafne: Defnegillerden, yaprakları güzel kokulu ve yaz kış yeşil olan bir ağaç, develik Dağhan: Eski Türklerde dağ tanrısı. – İsim olarak kullanılmaz. Dahiye: Üstün zeka sahibi. Daime: Sürekli, devamlı, kalıcı, müdavim. Dal: ağacın gövdesinden ayrılan kollardan her biri Dalan: İnce, zarif, narin. Dalay: Deniz. Dalga: Hareketli su kütlesi Dalım: Tutunacak güç, dayanacak yer anlamında. 2. Ağacın dalı. Dalince: Dal gibi zarif ve ince. Dalya: Yıldız çiçeği Damla: Az miktardaki su. Damlam: Damla kadar küçük, Güzel, bereketli olan. Daniş: 1. Bilim, bilgi. 2. Bilhi sahipleri. Darçin: Tarçın, güzel kokulu bir baharat. Darin: Hüküm sürmek. Daristan: Orman. Daya: Çocuğa bakan dadı, sütnine, taya. Dayahatun: Çocuğa bakan dadı, sütnine, taya. Daye: Süt nine, süt anne, dadı. 2. Çocuk yetiştiren. Dayehatun: Çok emek vermiş, dadı. Define: Toprağa gömülmüş kıymetli ve değerli eşya. Defne: Bir kokulu bitki Değer: Bedel, uygun, layik. Değerli: Değeri yüksek olan, kıymetli. Deha: Üstün akıl. Dehan: Ağız Dehna: Kumun rengi dolayısıyla Arabistan’da ıssız iller adıyla anılan bir çölün adı. Dehri: Dünyanın sonsuzluğuna inanıp öteki dünyayı inkar eden, ruhun da cesetle birlikte öldüğüne inanan. Materyalist. İsim olarak kullanılmaz. Delal: Sevgili, değerli. Delfin: Suda yaşayan, yunus. Delistan: İçinde çok çeşitli çiçek bulunan bahçe. Dema: Soluk, nefes. Demar: Damar. 2. Hırs. 3. Duygu, sinir. 4. Soy, yaradılış. Demet: Bağlanmış çiçek topluluğu, ışık huzmesi. Demgüzar: Ömür süren, zaman geçiren. Demhoş: Nefesi güzel kokan. Demi: Kadife, şeftali gibi şeylerin üzerinde bulunan ince tüy Demre: Antalya’nın turistlik yerlerinden biri, Noel Baba’nın doğduğuna inanılan tarihi yer. Denef: Beyaz renkli ipek kumaş. Deniz: Derya, büyük tuzlu su birikintisi Deran: Çaresiz, biçare. Derem: Para, akçe. Deren: Toplayan, düzenleyen, pekiştiren Derim: Çadır. Derin: Sığ olmayan, içli. Derin Su: Yüzeyi tabanından uzak olan. Rengi, kokusu ve tadı olmayan, saydam, sıvı madde Derince: Merdiven. Derman: Çare, tedavi Dersu: Hepsi, kamilen, baştan başa hep. Derya: Deniz. Deryab: Akıllı, anlayışlı. Deryace: 1. Küçük deniz. 2. Göl. Deryadil: Gönlü geniş, herşeyi hoş gören. Deryanur: Bilgisiyle ışık saçan Desen: Çiçek, çizgi gibi süs şekilleri Destan: Kahramanlık olaylarını konu alan şiir Deste: Demet, bağlanmış olma hali. Destecan: Herkese içtenlikle bağlanan. Destegül: Bağlanmış gül demeti Destegür: Çok gür. Destegüz: Sonbahar hayranı. Destenaz: Hayranlık uyandıracak kadar zarif bir nazı olan. Destenur: Işık demeti. Destgir: Nazik, kibar, yardıma hazır. Destgür: Yardım sever, iyiliksever. Destina: Kader, yazgı. Destmal: MendiL. Deşeni: Zulme uğramış, zalimlerin elinde kalmış. Deva: İlaç, çare, şifa Devin: Hareket; hareket et, hareketli oluş. Devinsu: Suyun ritmik hareketleri, akarsu Devlet: Büyüklük, kudret, varlık, orun. Devran: Zaman; devir Devrim: Önemli ve temelli değişiklik, inkilap Devrin: Bir kişi veya olayın gündemde olduğu tarih dönemi Dewran: Devir, çark. 2. Zaman. Diba: Altın ve gümüş işlemeli bir tür ipek kumaş Dibace: Başlangıç, önsöz. 2. Bir kitabın süslenmiş-olan ilk sayfaları. Dicle: Bir nehir adı Diclehan: Dicle nehrinin yöresinde yaşayanları buyruğu altına alan Diclehatun: Ulu kadın. Didar: Güzel yüz, görme Dide: Göz. Didem: Gözüm, gözüm gibi sevdiğim sevgilim, çok sevdiğim. Didem/Diğdem: “Gözüm, gözüm gibi sevdiğim, sevgilim” anlamında kullanılan bir ad. Didik: Yaşayış, hayat, varlık, sağlık, geçim. 2. Huzur. Dikilerek: oluşturulan ağaçlık, çam ve başka ağaçların gövdeleri Dila: İçten gönülden seven. Dilağsu: Nehirdeki en güzel su damlası Dilan: Gönüller, yürekler Dilara: Gönül alan, gönlü okşayan, gönlü dinlendiren manalarındadır. Dilaram: Kalbe huzur veren Dilasa: Gönlü rahatlandıran, avutan. Dilasude: Gönlü rahat, huzurlu. Dilaşup: Gönül çalan. Dilaviz: Gönlün takıldığı, gönüle takılan. Dilay: Gönlü aydınlatan ay. Dilbahar: Konuşmasının güzelliğiyle insanın gönlünü ferahlatan. Dilbant: Gönül çalan. Dilbaz: Güzel söz söyleyen, göze hoş görünen. Konuşmasıyla kandıran kişi manasındadır. Dilbent: Gönül bağı, gönül bağlayan. Dilber: Gönlü alıp götüren güzel manasındadır. Alımlı güzel kadın demektir. Dilberan: Dilberler, güzeller Dilberay: Ay gibi güzel kadın. Dilbeste: Gönül bağlamış, âşık. Dilbu: Gönül kokusu. Dilcan: İçi dışı bir olan. Dilce: Gönlü dilinde olan. Dilcu: Gönlü çeken. Dildade: Gönül vermiş, âşık. ay gibi parlak, ışıklı olan / ışıl ışıl berrak konuşan. Dildan: Sevmek. Dildar: Gönlü baskı altında tutan sevgili Dildaş: Aynı konulan paylaşanlar. Dilde: Ünü her tarafa yayılmış, herkesin konuştuğu, herkesin dilinde olan Dilderen: Sevgi toplayan, gönül alan, beğenilen. Dileda: Konuşmaya nazlanan Dilefruz: Yürek yandıran, sevimli. Dilege: Güzel ve düzgün konuşan. Dilek: İstek, arzu Dilela: Gözü gönlü bir olan Dilem: Gönül ilacı Dilemma: İkilem Diler: İsteyen, dileyen Dilfer: Diliyle herkesin gönlünü ferahlatan Dilferah: Gönlü ferah, sevinçli. Dilfeza: Gönlü genişleten, gönlü artıran. Dilfigar: Gönlü yaralı olan, âşık. Dilfiruz: Gönle ferahlık veren, sevindiren. Dilfüruz: Gönüle ferahlık veren, sevindiren. Dilge: Güzel konuşan kişi. Dilgüdaz: Gönle eziyet veren. Dilgüzar: Herkesin derdine derman bulan. Dilhan: İçten gönülden söyleyen Dilhayat: Gönül canlılığı. Dilhıraş: Yürek parçalayıcı. Dilhun: İçi kan ağlayan. Dilhuş: Gönlü hoş, yüreği rahat. Diligüzar: Durmaksızın becerikliliğini öven. Dilinaz: Konuşmaya nazlanan. Dilinigar: Resmeden. Dilinisa: Çok konuşan kadınlar. Dilinur: Konuşmasıyla, gönüllere ferahlık veren. Dilisu: Temiz konuşan. Dilişan: Hatipliğiyle şan şöhret sahibi olmuş. Dilişen: Şen şakrak konuşmalar yapan. Dilkeste: Gönül çekici. Dilküşa: İç açıcı, gönül açıcı, yüreği ferahlandıran. Dilmaç: Çeviri yapan kimse Dilman: Dil bilen, güzel söz söyleyen. bk. Dilmen. Dilman/ Dilmen: Dil bilen, güzel söz söyleyen. Dilnigir: Gönülde resim edilen sevgili. Dilnişin: Gönülde yer tutan, hoş, güzel. Dilnur: Gönlü nurlu Dilnüvaz: Gönül okşayıcı Dilp: Neşeli, mutlu, memnun. Dilrah: Gönül yolu. Dilriş: Gönlü yaralı. Dilruba: Gönül kapan, herkesi kendine bağlayan. Dilruba/Dilrüba: Gönül kapan, gönül alan Dilrüba: Gönlü şen, dertsiz Dilsafa: Gönlü şen, rahat, dertsiz. Dilsaz: Gönül yapan, tatlı davranan. Dilser: Hatiplik yeteneğini sergileyen. Dilseren: Hatiplik yeteneğini gözler önüne seren Dilsever: Konuşmayı seven. Dilsitan: Gönül alan güzel. Dilsoy: Hatiplik yeteneği gelişmiş bir soydan gelen. Dilsu: Gönlü su gibi berrak olan. Dilsuz: Gönül yakan, yürek yakan. Dilşad: 1. İçi rahat. 2. Kalbinde neşe, sevinç olan. Dilşah: Gönül şahı, sevgili. Dilşan: Hatiplik yeteneğiyle şan şöhret sahibi olmuş. Dilşat: Gönlü hoş, sevinçli Dilşen: Gönlü şen, sevinçli. Dilşikar: Gönül avlayan. Dilşikeste: Gönlü kırık. Dilşükufe: Gönül çiçeği. Dilten: Vücut diliyle konuşan. Dilyar: Konuşkan sevgili. Dimağ: Akıl, beyin. Dinçay: Ayın en parlak, en net görülebilen hali. 2. Aydınlık ilerici kişi. Dinçel: Güçlü el. Diniz: Sakin, dingin Dirahşan: Parlak, parıldayan. Dirayet: Zekâ, bilgi, kavrayış Diren: Harmanda sapları yaymaya yarayan uzun çatallı ağaçtan yapılmış araç Dirik: Diri, canlı. 2. Acar. Diril: dirilmekten buyruk; el dokuması bez Dirim: Yaşam, hayat 2. Yaşama gücü. Dirisu: Temiz faydalı, doru su gibi olan. Dirok: Tarih, hikaye, öykü. Dirsehan: Dede Korkut hikayelerinde, çocuğu olmadığı için hor görülen sonra da Boğaç Han adında yiğit bir oğula sahip olan kahramanın adı. Dirsekan: Dede Korkut hikayelerinde, çocuğu olmadığı için hor görülen sonra da Boğaç Han adında yiğit bir oğula sahip olan kahramanın adı. Diyar: Ülke, dünya. Diyari: Armağan, hediye. Doğa: Tabiat, yaradılış ve yapı özelliklerinin tümü Doğanbike: Doğan, dünyaya gelen kız. Doğangün: Doğmakta olan gün Doğannur: Nur gibi parlak olarak doğan. Doğay: “Ey ay, artık doğ, kendini göster” anlamında kullanılan bir ad. Doğu: Güneşin doğduğu ana yön Dolunay: Ayın tam yuvarlak olduğu an Domurcuk: Tomurcuk. Dora: Doruk, zirve Doyum: Ganimet almış. Döndü: l. Henüz evlenmemiş kız. 2. Gittiği yerden geri gelen. Döne: “Bundan sonraki çocuklar erkek olsun” anlamında kullanılan bir ad. Dönem: Belirli bir tarihsel niteliği olan zaman birimi. Dönüş: Dönme işi, dönme. Ducihan: İki cihan: dünya ve ahiret Dudu: 1. Hanım. 2. Abla. 3. Küçük kardeş. Dudubikem: “Evlenmemiş ablam, kardeşim” anlamında kullanılan bir ad. Duducan: Hanımefendiliğinde samimi olan. Dudugül: Güzelliği ve saygınlığı taşıyabilen. Duduhan: Abla, kardeş. Duha: Kuşluk vakti. Kuran’ı Kerim’ de 93. Surenin ismidir aynı zamanda. Duhan: Kur`an-ı Kerim`de bir sure adıdır ve manası dumandır. Duhter: Kız. Durali: Kız çocuğu olmayan ailelerin en son doğan erkek çocuklarına verdikleri isim. Duranay: Ayın en uzun süre gökyüzünde kaldığı zaman. Durcan: “Yaşa, uzun ömürlü ol” anlamında kullanılan bir ad. Durdu: (bkz. Dursaliha). Durean: Ömrün uzun olsun, canlı kal. Durkadın: “Artık çocuğun olmasın” anlamında kullanılan bir ad. Durkız: “Artık çocuğun olmasın” anlamında kullanılan bir ad. Dursaliha: Erkek çocuğu olmayan ailelerin en son doğan kız çocuklarına verdikleri ad. Dursune: Son olması istenen kız çocuklarına verilen adlardandır. Duru: Saf, berrak Durugül: Özü temiz güzel kadın. Durugün: Berrak gün. Durugür: Sağı solu belli olmayan. Durugüz: Sessiz geçen sonbahar. Duruhan: Özü temiz yiğit. Durukadın: Özü temiz kadın. Durunaz: Naz yapmak istemeyen Durunur: Sakinliğiyle gönüllere ışık saçan. Durusel: Temiz akan su, akarsu. Durusev: Sessiz, temiz ve sevilen kadın. Duruseven: Kendisi gibi olanı seven. Durusoy: Temiz olarak tanınmış kimse. Durusu: Arı, temiz, berrak sular gibi olan. Duruşan: Şöhretine rağmen sessiz, sakin bir hayat süren. Durutan: Tan vaktinin sessizliğini yaşayan. Duruten: Çok temiz, pürüzsüz bir cilde sahip olan. Duruyar: Sessiz, sakin sevgili. Duşize: El değmemiş kız. Duyal: Hassas, hisli, çabuk duygulanan. Duygu: His, gönülde uyanan yankı ya da tepki Duygucan: Yüreği çok duygulu olan. Duygucuk: Sevimli, kendi halinde olan, sevecen .. Duygudaş: Duyguları başkasıyla aynı olan, Duygugül: Duygulu ve gül gibi güzel. Duygugün: Doğduğunda duygulu anlar yaşatan ve de gül gibi bir güzelliğe sahip olan. Duygugür: Duygularını coşkuyla ifade eden. Duygugüz: Duygularında sonbahar hüznünü yaşayan. Duygun: Duygulu, hassas Duygunaz: Duygularını ifade etmekte nazlanan. Duygunisa: Duygulu, hassas kadın Duygunur: Duygularıyla herkesi aydınlatan. Duygusal: çevresine duygu saçan. 2. Çok duygusal. Duygusan: Duygusallığıyla tanınan. Duygusay: Herkese karşı saygılı olan. Duygusel: Coşkun duygulara sahip olan. Duyguser: Duygularını rahatlıkla herkese ifade edebilen. Duygusev: Duygulu olanı sev. Duyguseven: Kendi gibi duygulu olanı seven. Duygusoy: Çok duygulu bir soydan gelen. Duygusu: Temiz duygulara sahip olan. Duygusun: Duygularını yansıtan. Duyguşan: Duygularının saflığıyla tanınan. Duyguşen: Şen şakrak hisleri olan. Duygutan: Tan vakti gibi hüzünlü duygulara sahip olan. Duyguyar: Duygulu sevgili. Duysal: Duymakla, hissetmekle ilgili olandır Duysun: İşitilsin, bilinsin, şöhretli olsun. Duyu: Hissetme, algılama Duyuş: İşitme, hissetme, bilinme. Düden: 1. Yer altında akan suların kireçli tabakaları eriterek meydana getirdikleri tabii kuyu. 2. Bataklık, girdap. Dülfin: Arap astronomları tarafından Delphinus yıldız kümesine verilen isim. Düman: Sis. Dünya: Yeryüzü Dürdane: İnci tanesi Dürefşan: İnci gibi sözleri olan. Düri: Düriye Düriye: İnci gibi ışıldayan, parlak. Düriyye: 1. İnci gibi parlayan, parlak. 2. Parıltılı yıldız. Dürnev: İnci. 2. İnci tanesi. Dürnur: İnci ışığı. Dürre: İnce tanesi. Dürriye: İnci gibi parlayan Dürrüşehvar: Padişahlara yaraşır değerde inci. Dürveş: İnci gibi. Düş: Hayal, rüya, güzel rüya Düşsel: Hayal gibi olan Düşüm: Hayalimdeki, düşlediğim, istediğim anlamında Düşünsel: Düşünce ile ilgili Düzey: Seviye karşılığı olarak uydurulmuş olmayan. Düzgün: 1. Girintisi, çıkıntısı, pürüzü olmayan. 2. Düzeltilmiş, tesviye edilmiş. 3. İyi düzen verilmiş. 4. İntizamlı, nizamlı. 5. Yolunda, rayında. 6. Kadınların yüzlerine sürdükleri beyaz veya kırmızı boya. Ebed: Sonu olmayan gelecek. İsim olarak kullanılmaz. Ebedi: Sonsuz, sonrasız, ölümsüz. 2. Ölümsüzlük. Eber: Hayırlı, şerefli, faziletli. Ebra: Ürkme, kaçma. Birden bire ölme (!!! Çok kötü enerjili bir isim) Ebrar: Özü sözü doğru olan, hamiyetli, İffetli kişi manasındadır. Ebru: 1. Kaş. 2. Bulut renginde, buluta benzer, bulut gibi dalgalı, bulutlu. 3. Kağıt üzerine kendine has usulle yapılan, mermer, damarları gibi dalgalı şekilli süsleme. Ciltçilikte ve hüsn-ü hat’ta kullanılır. Ebrunur: Ebru ve nur isimlerinin birleşimden oluşmuş isimdir. Ebyar: Pek ak, pek beyaz. Ece: Güzel kadın, kraliçe manalarını taşır. Eceaypar: Ay parçası gibi parlayan kraliçe. Eceban: Kraliçe hükümdarlığı. Ececan: Kraliçelik eden. 2. Ana gibi cana yakın. Ecegül: Gül gibi güzel kraliçe. Ecegün: Çok güzel bir günde doğan Ecehan: Yönetici güzel kadın, hükümdar, kraliçe. Ecem: Kraliçem. Ecemsu: Su kraliçesi. Ecenaz: Nazlı güzel kadın anlamındadır. Ecenur: Nurlu, ışıklı kraliçe. Ecer: Yen, güzel, iyi. Ecesay: Güzelliğiyle çevresinde saygı uyandıran Ecesel: Coşkulu bir güzelliğe sahip olan Eceser: Güzelliği gözler önünde olan Eceseren: Güzelliğini gizlemeden yaşayan Ecesoy: Saygın ve güzel soydan gelen Ecesu: Su gibi berrak ve çok güzel. Ecesun: Güzelliğini sunan, gösteren Eceşan: Güzelliğiyle şöhretlenmiş olan Eceşen: Neşeli, şen şakrak ve güzel Ecetan: Tan vakti kadar güzel Eceten: Çok güzel tene sahip olan Eceyar: Çok güzel sevgili. Echer: Son derece güzel kadın. İkinci manası gündüz iyi görmeyen karmaşık gözlüdür. Ecmel: En güzel, en yakışıklıanlamındadır. Ecre: Mükâfat. Ecr kökünden gelir. Ecren: Allah’ın hediyesi anlamını taşımaktadır. Ecrin: Allah’in hediyesi demektir. Eda: Naz, işve, davranış, tavır, namaz kılma… Manalarını taşır. Edaay: Ay gibi güzel ve nazlı Edacan: Nazlı ama içten olan kimse Edacan,: Nazlı ama içten olan kimse. Edacık: Nazlılığıyla sevilen. Edadil: İşveli, dilli olan Edagöz: Gözlerinden nazı ve işvesi okunan. Edagül: Gül gibi güzel ve nazlı Edagün: Nazlı gün, nazenin Edagüz: Nazlı sonbahar. Edagüzar: Becerilerini göstermekte nazlanan. Edahses: Nazlı ses. Edalı: Nazlı, işveli, Edalıay: Nazlı bir ay gibi. Edalıcan: içtenliğinde nazlanan. Edalıgöz: İşveli göz. Edalıgül: Nazlı bir gül gibi. Edalınaz: Naz yapar gibi. Edalınur: Işık saçmak nazlanır gibi olan. Edanaz: Naz yapar gibi Edanur: Işık saçan nazlı güzel. Edasal: İşvesiyle tanınan. Edasay: Nazlı hanımefendi. Edasel: Nazlı, çoşkulu. Edases: Nazlı ve işveli bir sese sahip olan. Edasev: Nazlı sev. Edaseven: Kendisi gibi nazlı olanı seven. Edasever: Kendisi gibi nazlı olanı seven. Edasoy: Nazlı bir soydan gelen. Edasu: Eda ve Su isimlerinin birleşiminden oluşur. Nazlı su gibi bir anlam taşır. Edasun: Nazlandığını belli eden. Edaşan: Nazlılığıyla şan, şöhret sahibi olmuş. Edaşen: Neşeli ama nazlı. Edayar: Nazlı sevgili. Edayel: Nazlı nazlı esen rüzgar. Edayüz: Nazlılığı yüzünden okunan. Edeb: Terbiye, nezaket, düzenli. Eder: Kıymet, değer Edibe: Nazik, edepli, terbiyeli. Edis: Uluğa ermiş olan Ediz: Değeri yüksek, kıymetli Edviye: “Adviye” isminin bir başka söyleniş biçimi. Eengüz: Rüzgarlı sonbahar. Efhem: 1. Çabuk anlayan. 2. Zihni açık olan. 3. Daha ulu, çok büyük şeref sahibi fehametli. Efide: Yürekler, kalpler, gönüller. Efil: Rüzgar, dalgalanma Eflin: Cennetin 8 kapısının biri. Cennete açılan kapı. Efnan: Cennetteki güzel gözlü kız. Efnem: Cennete açan çiçek Efra: Allah’tan gelen esinti. İşi gücü olmayan adam, gibi anlamları olduğu yazıyor. Kökeni ve anlamı tam bilinmiyor. Harfler güzel ama anlamlar belirsiz ve kötü. Efraz: Kaldıran, yükselten. Firaz Yükselten, mümtaz, büyük, meşhur, maruf. Efridun: Cemşid soyundan anlayış ve zekasıyla meşhur bir İran hükümdarı. Efrug: 1. Parıltı, ışık. 2. Nur. Efruz: 1. Şule, parıltı. 2. Aydınlatan, parlatan. 3. Tutuşturan, yakan. Gösterişli güzel. Efsa: Sihirbaz, efsuncu, büyücü. (Kötü manalı bir isim!!!) Efsane: Eski çağlardan beri söylene gelen, olağanüstü varlıkları, olayları konu edinen hayali hikaye. 2. Gerçeğe dayanmayan, asılsız söz, hikaye. Efser: Taç, başlık Efsun: Büyülü, sihir Efşan: Dağıtan, saçan, serpen manalarındadır. Efşar: Sıkılma, özü çıkarılma. Efşure: Özsu. Eftal: En değerli en yüksek. Eftalya: Denizkızı Eftelya: Bir dönemin ünlü gayri müslim ses sanatçısı, denizkızı Eftelya. Efza: Artıran, çoğaltan. Ege: Türkiye'nin batısında yer alan deniz, ulu Egegül: Egenin gülü. Egenaz: Ege’nin nazlı kızı Egenur: Egenin aydınlığı. Egesel: Ege gibi çoşkulu olan. Egesoy: Egeli soyundan gelen Eğin: Sırt, arka, güvenilen. Ehad: 1. Bir, tek. 2. İlk sayı. 3. Allah’ın isimlerinden, bir ve tek olan Allah. İsim olarak kullanılmaz. Ehil: 1. Sahip, malik. 2. Becerikli, yetenekli. 3. Bir yerde oturan. Ehliyet: 1. İşe yarar halde bulunuş, bir işi hakedebilecek durumda bulunuş, selahiyet, yetki. Mahirlik, iktidar, liyakat, kabiliyet, kifayet, mensubiyet. 3. İktidar, kabiliyet ve liyakat vesikası. Ekim: Bir ay, ekme işlemi. Ekin: 1. Ekilmiş tahılın filiz vermiş biçimi, tarlada bitmiş tahıl. 2. Buğday. 3. Kültür. Ela: Alacalı renkli; gözde kestaneye çalan sarı renkli manasındadır. Ela/Elanur: Sarıya çalar kestane rengi Elaay: Güzel gözlü ve ay gibi parıldayan. Elacan: Ela gözlü, içten kimse Elacık: Küçük ela gözleri olan. Elafer: Ela renkli ışık saçan. Elagöz: Ela gözlü güzel. Elagül: Güzel gözlü ve zarif görünümlü. Elagüz: Mahsun sonbahar. Elagüzar: Ela gözlü becerildi güzel. Elaldı: El-aldı. 2. Başkasına kaptırılan. Elam: Türkçe: Benim olan ela anlamı taşır. Farsça: Elam imparatorluğu eski Elamite imparatorluğu (farsça’da تمدن عیلام) (m.ö. 2700- m.ö. 660 arası) Sümer ve Akkad’in doğusunda, bu günkü İran’ın güneybatısındaki Huzistan eyaletini ve Fars eyaletinin batısında yer almıştır. Elanaz: Ela gözlü, nazlı güzel Elanigar: Gözleri elalı resim. Elanisa: Ela gözlü kadınlar. Elanur: Gözü sarıya çalan kestane renginde olan güzel manasındadır. Elasel: Gözlerinin güzelliğiyle çoşkulu olan. Elaser: Gözlerinin güzelliğini sergileyen. Elasev: Ela gözlü sev. Elaseven: Ela rengi seven. Elasever: Kendi gibi güzel gözlüleri seven. Elasoy: Güzel gözleri olan bir soydan gelen. Elasu: Ela gözlerinden temizlik akan. Elasun: Gözlerinin güzelliğini sunan. Elaşan: Gözlerinin güzelliğiyle şöhret olmuş. Elaşen: Gözlerinin güzelliğiyle neşe saçan. Elatan: Gözlerinde tan vaktinin güzelliğini yansıtan. Elaten: Ten rengi güzel olan. Elay: Elalı, karışık gibi bir manası vardır. El+ Ay köklerinin birleşiminden oluşur. Elayar: Ela gözlü güzel sevgili. Elayüz: Çok güzel yüz. Elbin: Bin tane el, birlik Elbir: El birliği, güç birliği Elbirle: El birliği ile. Elbirlik: Beraberlik, dayanışma, el ele verme. Elbiz: Bizim yer, yöremiz Elburz: 1. Kafkaslarda en yüksek dağ. 2. Uzun boylu yakışıklı kimse. Elçi/Elçim: Elçi olarak gönderilen manasındadır. Elçim: Elçi olarak gönderilen Elçin: Demet, deste anlamlarını taşır. Ayrıca Ağustos böceği demektir. Eldem: Cana yakın, sevimli Elem: Acı, keder, sancı, kaygı. Elen: Nadide bulunması güç mücevher. Elezan: Göğe yükselen ezan sesi anlamındadır. Elfida: Feda etme, gözden çıkarma, verme. Elfin: Küçük yaramaz, ele avuca sığmaz. Elfiye: 1. 1000 mısralık manzume. 2. Manzum risaleler. Elgiz: Şehri koruyan tanrıçadır. Elif: İslami alfabenin ilk harfidir. Ebccd hesabında değeri “1” birdir. Musikide “la” notasını ifade için kullanılır. Ülfet eden, dost, tanıdık ve alışmış, alışkın, alışık manalarını taşır. – İki kelimeli isimler yapılabilir (Elif Su, Elif Nur v.s.). Elife: Tutku, istek, alışılan şey Elik: Dağ keçisi Elim: Çok acı veren Elime: Dert ve elem veren Elis: Güzel kokulu bir çiçek. Elisa: Benî İsrail Peygamberlerindendir. Bir diğer yandan HIV testine de ELİSA denir; bu manada kötü enerjili bir isimdir. Elit: Seçkin, üstün Eliz: Yabancı yerdeyiz, yabancıyız ve el izi anlamındadır. Elizan: Uzaktan duyulan ezan sesidir. Ella: Sonsuzluk. Elmas: Değerli bir taştır. Elmasım: Değer verme. 2. Değer vererek seslenme durumu. Elmina: Mina dağında açan çiçek manasına rastlıyoruz. Ayrıca Al ve Mina kelimelerinin birleşiminden oluşan bir isim olan Elmina’ nın güneş tutulmasındaki kızıllığa verilen ad olduğu da söylenir. Elmira: Emir veren prensestir. Elnare: Ülkesinin ışığı, odlar yurdu. Azerbaycan’ın diğer ismi ile eşanlamlıdır. Elnur: Elin nuru anlamındadır. Eltaf: Çok latif çok güzel. Elvan: Renkler, çeşitler Elveda: Bir daha kavuşulamayacağı düşünülen bir şeyden ayrılırken kullan Elvida: Allah’a ısmarladık. Allah’a emanet olun yollu ayrılık hitabı. Erkek ve kadın ismi olarak kullanılır. Elvin: Cennet çiceği, Gökkuşağının her bir tayfına verilen isim, Sıcak – Sadakat, sonsuz arkadaslik Elyak: En layık olan, en çok yakışan. Elzem: Gerekli olan, vazgeçilmez. Emanet: 1. Emniyet edilen kimseye bırakılan şey, eşya veya kimse. 2. Osmanlı devletinde bazı devlet dairelerine verilen isim. Emeç: Gaye, amaç, hedef manalarındadır. Emek: 1. Uzun ve yorucu çalışma. 2. Bir amaç uğruna harcanan yoğun beden ve zihin gücü. Emel: Hedef, umut, arzu. Emen: Bir şeyi yetiştirmek amacıyla dikmek için açılan çukur. 2. Zahmetli iş. Emet: Bolluk getiren, bolluk, berekettir. Son sonuç da demektir. Emeti: Bereket, bolluk. 2. Hala. Emetullah: Allah´ın kulu (kadınlar için kullanılır). Emine: İnanılır, güvenilir. Emira: Eski Mısır’da prenseslere verilen unvandır. Emire: Büyük bir ülkeden, soydan olan. Emiş: Emmek işi veya biçimi. 2. “Emine” isminin kısaca söyleniş biçimi. Emniyet: Güvenlik. 2. Güven, inanma, itimat Emoş: “Emine” isminin kısaltılarak söylenmiş bir başka biçimi. Emra: Ece, emreden, kraliçe Emraz: Hastalıkla ilgili. Emriye: Emirle, buyrukla ilgili. Enda: Yüce, ulu, yüksek, âlâ anlamındadır. Endam: Vücut, beden, ten, boy bos. Ener: Dağ eteği Enfa: Çok yararlı, daha çok faydalı. Enfes: Güzeller içindeki en güzel olan. Nefiss. Enginay: Aşağılara doğru inmiş Ay, engine inmiş Ay. Enginaz: Çok nazlı olan. Engingül: Her yam gül gibi güzel ve bakımlı olan. Enginiz: İnmiş iz; engindeki iz. Enginsel: İçindeki çoşku her yeri alabilecek kadar büyük olan. Enhar: Irmaklar, çaylar. Enhar. Kur’an-ı Kerim’de cennetin altından akan ırmaklar. Enise: Sevimli / Dost / Cana yakın arkadaş Enmutlu: mutluluklar içinde en mutlu olan Ennur: Nur yağdıran. Ercin: Merdiven, basamak. Erçil: Doğru, inanılır, güvenilir kişi Erçin: Merdiven, basamak. Erda: Beyaz karınca Erdemay: Erdemli ve Ay kadar güzel olandır. Erdenay: Bakır ay Erdibike: Olgunluğa erişmiş, deneyimli kadın. Erdibikem: “Olgunluğa erişmiş, deneyimli kadınım” anlamında kullanılan bir ad. Erem: Cennet Eren: 1. Erkek. 2. Olağanüstü sezgileriyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimse. 3. Deneyimli, akıllı kimseler. 4. Dost. 5. Hayırlı çocuk. Erendal: Her zaman genç ve körpe kalacağına inanan. Erendil: Her şeyi bilip söyleyen. Erendiz: Jüpiter gezegeninin adı Erengül: Ermiş, yetişmiş, açmış gül Erengün: Ulaşıp gelen gün. Erengüz: Biten sonbahar Erennaz: Naz yapmaya son veren, nazdan vazgeçen. Erennur: Evliya gibi ışık saçan Erensel: Çoşkulu bir akıllılığa sahip olan. Erensen: Ermiş olan, evliya. Erenser: Ermişliğini gösteren. Erensu: Ermiş gibi ve su gibi aziz olan. Erenşan: Olağanüstü sezgileriyle ünlenmiş olan Erentan: Tan vaktinin çekimine kapılan. Erenyar: Ermiş sevgili. Erenyüz: Yüzü evliya gibi nurlu olan. Erge: Şımarık, nazlı Ergem: Nazlım, canım. Ergi: İyi bir şeye erişme hali Ergim: Eriştiğim, ulaştığım, benim olan ergidir. Erguvan: Çok güzel lila, mor renkli çiçekleri olan bir ağaç. Ergül: Erlerin gülü Ergüler: Erken mutlu olur, erken güler. Eribe: Akıllı, zeki, olgun, yetkin. Erik: Beyaz çiçekli bir ağaç ve bunun çeşitli renklerde ekşimsi veya tatlı sulu meyvesi. Erike: Taht. Erim: 1. Bir şeyin erebileceği uzaklık. 2. Vakıf olmak, yetmek. Erinç: Dirlik, rahat, huzur Eriş: Tüm arzularını gerçekleştir, istediklerini elde et temennisi. Erişen: Amacına ulaşan, istediğini elde eden. Eriz: Cömert, mertlik yolu Erke: Enerji, iş başarma gücü, nazlı Erkin: Hiçbir koşula bağlı olmayan, istediği gibi davranabilen, özgür. Erkinay: Özgür Ay, özgürce dolaşan Ay. Erma: Çok güzel, nazlı, cilveli Ermiye: Dolu yağmasına neden olan bulutlar. Erna: İşveli, cilveli, şen şakrak kişi. Ersevim: Sevimli, sempatik erkek. Erseyim: Sevimli, sempatik erkek. Erva: 1. Yumuşaklık, letafet. 2. Güzel görünen. Ervanur: Allah’ın gönderdiği ışık. Ervin: Şahsiyetli, kişilikli, şerefli, itibarlı. Erzan: Bol, uygun, layık Esalet: Asalet. Esel: Rüzgarlı diyar, rüzgar alan ülkeler. Esen: Ruhsal ve bedensel olarak sağlıklı sıhhatli sağlam Esenay: Ayın önünden geçen rüzgarlı bulutlar Esencan: Sağlıklı ve içten olan. Esencik: Sağlıklı ve sevimli olan. Esengil: Esintili olan. Esengöz: Sağlıklı ve güzel göz. Esengül: Sağlıklı gül. Esengülen: Rüzgar gibi gülen. Esengün: Sağlıklı gün. Esenkal: Sağlıklı olması temenni edilen. Esenli: Çok sağlıklı. Esennaz: Nazlı nazlı esen rüzgar. Esennur: Işık saçarak rüzgar gibi giden Esensal: Sağlık saçan. Esensel: Rüzgar gibi coşkulu olan. Esenses: Rüzgar gibi esen Esensoy: Sağlıklı bir soydan gelen. Esensu: Rüzgârlı su. Esensun: Sağlık temennisi sunan. Esenyar: Sağlıklı sevgili Esenyel: Hafif esen rüzgar Esenyüz: Sağlıklı oluşu yüzünden okunan. Eser: Ortaya konan yapıt Eseray: Ay’dan da güzel yorumlanmış olan. Esercan: Yüreğinden geldiği gibi davranan Esercik: Sevimliliği içten olan. Eserdal: Gençlik ateşiyle keyfine göre davranan. Eserdil: Keyifli sohbetleri olan. Esergül: Gül gibi canlı olan. Esergün: Keyifli gün Esergüz: Keyifli sonbahar. Eserkan: Keyifli bir soydan gelen. Esernaz: Nazlı nazlı esen. Esernur: Işık saçarak esen. Esersu: Su gibi berrak ve yürekten olan. Esersun: Yapıtlarını sunan. Esertan: Tan vaktinin keyfi. Eseryar: Keyif veren sevgili. Eseryel: Esip geçen. Esgin: Rüzgarlı. 2. Esen. yel. Eshar: Seher, sabahın oluşu. Esil: Şerefli, itibarlı ve otoriter kişi, uzun ve dolgun yüz. Doğru şey. Kavi, muhkem, sağlam Esila: Öğle vakti ile ikindi vakti arasında geçen zaman diliminin Kuran’ da geçen adıdır. Esim: Esme işi, rüzgârın esişi, esinti. Esin: Sabah rüzgarı, ilham, güzel fikir Esinay: Aydan etkilenen. Esincan: içtenliğiyle başkalarına ilham veren. Esincik: Sevimli, duygulu. Esingül: İlham veren gül Esingün: ilham veren gün. Esingüz: Güzelliğinden etkilenilen. 2. Romantik sonbaharı yaşayan. Esinnaz: Nazlı nazlı esen. Esinnur: İlham veren, ışık saçan. Esinsel: Coşkulu duygular içinde olan. Esinses: Sesiyle ilham veren Esinsoy: Soyuyla iftihar eden. Esinsu: Berraklığıyla ilham veren. Esintan: Tan vaktinden esinlenen. Esintay: Gençliğiyle herkesi kendine hayran bıraktıran. Esinti: Belli belirsiz hissedilen hafif yel. Esintürk: İlham veren Türk. Esinyar: ilham veren, sevgili. Esinyüz: Yüzünün güzelliğiyle başkalarına ilham veren. Eslem: Daha sağlam, en selâmetli. Eslim: Teslimiyet, Allah’a teslim olandır. Eslina: Dünyalar güzeli. Esma: İsim manasındadır. Esmacan: Adı can olan. Esmagül: Adı gül Esmahan: Hükümdar adları. Esmahatun: İsmiyle anılan kadın. Esman: Bedeller, kıymetler, değerler. Esmanaz: Adı naz Esmanigar: Adı nigar. Esmanur: Adı nur. Esmasu: Adı su. Esmaşan: Adı şan. Esmatan: Adı tan. Esmayar: Adı yar. Esme: Esme işi Esmenisa: Adı nisa. Esmer: Teni ve saçları karaya çalan, koyu buğday renginde olan. 2. Siyaha çalan buğday rengi. Esmeray: Esmer kadın. Esmercan: Esmerliği ve içtenliğiyle çok sevilen. Esmergül: Eşi benzeri . bulunmaz güzellikte olan. Esmergüz: Sonbahar akşamı. Esmernaz: Nazlı esmer. Esmersev: Esmerliğiyle sevilen. Esmerseven: Esmerleri seven. 2. Kendi gibi olanı seven. Esmersever: Kendi gibi esmer olanı seven. Esmersu: Berraklığı gecenin kararlılığına karışmış olan. Esmira: Zümrüt taşı. Esna: Bir işin yapıldığı an. Esra: Çabuk, hızlı Esved: Siyah, kara. Eşay: Ayin güzelliğiyle eşdeğer güzelliğe sahip olan Eşe: Teyze. 2. “Ayşe” isminin kısaltılmış bir biçimi. Eşim: Yoldaşım, hayat arkadaşım. Eşin: “Dostun, arkadaşın” anlamında kullanılan bir ad. Eşlem: Selametli, güvenilir Etfal: En değerli en yüksek. Eti: Tarihte bir Anadolu devleti. Etik: Ahlak bilimi, töre bilimi. 2. Ahlakla ilgili, ahlaki. Etike: Eğitmen. 2. Yol gösterici. Eva: Havva. Yaratılan ilk kadın Evcan: Evini seven, evcil. Evcimen: Evi yaşanacak bir yuva yapan, evine ve ev işlerine çok bağlı, Evi çekip çeviren, evine düşkün. Evdegül: Evde olan güzel. Eve: Havva. Yaratılan ilk kadın. Evecen: Hamarat. ev işlerini kısa sürede halledebilen. Evin: Bir şeyin içindeki öz, buğday tanesinin olgunlaşmış içi Evinç: Evini seven, evine bağlı. Evingül: Evin gülü, evin güzeli. Evla: Uygun olan manasındadır. Evnur: Eve nur saçan. Evra: Hisar, kale anlamındadır. Evran: Talih, alınyazısı Evre: Dönem, çağ. Evren: 1. Büyük yılan, ejderha. 2. Felek, zaman. 3. Kainat, dünya. 4. Yaşanılan vasat. Evrim: Aşamalarla kendini gösteren ilerleme, değişim Evsa: Sihirbaz, efsuncu, insana tesir eden anlamındadır. Evsan: Putlar, harçlar. İsim olarak kullanılmaz. Evsar: Taç. Evser: Taç, çelenk. Evşen: Hafif / Şen olan ev gibi de tanımlanabilir. Evvel: 1. İlk başlangıç, ilkin. 2. Allah’ın 99 isiminden biri. Eygül: İyi, gül gibi. Eylem: Siyasal ve toplumsal hareket, bir kişinin dış etki altında kalmadan kendisinin gerçekleştirdiği davranış Eylül: Bir ay, hüzünlü Eysu: Suya seslenen Eyşan: Şanlı, güzelliği ile ünlü. Eyşe: Güzel, akıllı Ezamet: 1. Büyüklük, ululuk. 2. Çalım, kıvnm. Ezel: Başlangıcı belli olmayan Ezeli: Öncesiz, başlangıçsız. Ezfer: Güzel kokulu. Ezgi: Beste, müzik parçası Ezgin: Paraca durumu bozuk olan, çürük ezik gibi negatif manaları vardır. Ezgü: Tarz, yol, biçim, bir melodinin içinde belirli yerlerde tekrar edilen ses dizisi Ezhan: İnsanda akıl, fikir, zeka, hafıza anlayış, kavrayış, kudretleri. Ezheran: Ay ve güneş. Eznev: Yeni baştan, yeniden. Ezo: Ezik, dirençli Ezra: Sözü düzgün doğru olan adam manasındadır. Ayrıca beyaz kulaklı siyah at demektir. Ezrak: Gök rengi. 2- Saf temiz su. 3. Mavi gözlü. Faden: İplik Fadıla: Fazilet sahibi kadın Fadik: Fatma adının bir söyleniş biçimi Fadile: Erdemli, fazilet sahibi. 2. Saygın kişi. Fadile / Fadıla: Erdemli üstün kişi. Fadim: 1. Çocuğunu sütten kesen kadın. 2. Hz. Muhammet’in ilk eşi Hz. Hatic Fadime: Fatma adının bir söyleniş biçimi (Fa-tı-ma) Fadiş: Fatma adının bir söyleniş biçimi Fahika: Manevi yönden üstün olan, yüce Fahiman: Yüce kişi. 2. itibarı olan kişi. Fahime: Büyük, ulu, yüce. Fahire: Övünülecek, iftihar edilecek Fahriye: Bir işi çıkar beklemeden yapan kimsedir. Fahrünisa: Övünülecek değerde kadın Fahrünissa: Övünülecek değerde kadın Fahrünnisa: Kadının erdemi, onuru, büyüklük ve ululuğu. Faide: Fayda, yarar. Faika: Manevi yönden üstün olan, Üstünlük, ileri görüşlülük. Faize: İsteklerine kavuşan, başarılı Fakihe: Zeki, anlayışlı. 2. Fıkıh biliminde uzman olan. Farah: Neşe, mutluluk, sevinç. Faraziye: Gerçekte olmayıp, varsayılan. Fariha: “Feriha” isminin bir başka söyleniş biçimi. Farika: Ayırt edilmesine neden olan, özellik. Farise: Anlayışlı – Bir şeyi önceden hissedebilen, zeki kişi. Fariza: Farz, Allah’ın emri. 2. Gerekli, elzem. 3. Görev, borç. 4. Hisse, pay. Fasihe: Açık, yanlışsız, etkili bir biçimde söylenen. 2. Açık seçik. Fatıma: (Arapça)1. Sütten kesilmiş. 2. Kendisi ve zürriyeti cehennemden uzak Fatine: Anlayışlı, uyanık, çabuk kavrayan. Fatma: Çocuğunu sütten kesen anne demektir. Hz. Muhammed’ in kızının adıdır. Orijinal hali Fatıma’ dır. Fatmagül: Gül gibi güzel yeni anne olmuş kadın Fatmanur: Fatma ve nur kelimelerinden türetilen isim Fato: “Fatoş” adının bir başka söyleniş biçimi. Fatoş: Fatma’nın farklı söylenişi. Fazıla: Erdemli. Fazile: Fazilet sahibi. Fazilet: Erdem, insanın iyi huyları Faziye: Erdemli, temiz Fecir: Şafak vakti Fecriye: Tan yerinin ağarması. 2. Şafak kızıllığı Fehiman: “Fahiman” isminin bir başka söyleniş biçimi. Fehime: Anlayışlı, çabuk kavrayan Fehmiye: Anlayışlı kavrayışlı. Fekahet: Şakacılık, hoş mizaçlılık. Felat: Kurtuluş, Fırat’ın iki büyük kolundan biri. Felin: Mantar. Fenniye: Fene, bilime ilişkin, bilimle ilgili. Fer: Işık, aydınlık Feradis: Cennet, uçmak Ferah: Bol geniş / Rahatlık veren / Gönlü şenlendiren Ferahay: Güzelliğiyle insanın gönlünü şenlendiren. Ferahcan: İçtenliğiyle insanı rahatlatan. Ferahdil: Tatlı dilli. Ferahet: Onuruna düşkün olan, onurlu. Ferahfeza: Sevinci arttıran, neşelendiren. 2. Türk müziğinde, yegah perdesinde karar kılan makamlardan biri. Ferahgül: Güzelliğiyle neşe saçan Ferahnak: Sevinçli, neşeli. 2. Alaturka müzikte bileşik bir makam. Ferahnaz: Nazlılığıyla insanı sıkmayan. Ferahnisa: İnsanın gönlünü açan, iç rahatlığı veren kadın. Ferahnur: İnsanın gönlünü ışık saçarak aydınlatan Ferahnüma: İçindeki sevinci, neşeyi dışarı vuran, gösteren. Ferahru: Yüzünden tebessümü hiç eksik etmeyen. Ferahsal: İnsanın yüreğini, gönlünü ferahlatan. Ferahsu: Su gibi ferahlatan. Ferahşan: Gönlü şenlendirmesiyle tanınan. Ferahşen: Gönlü şenlendiren. Ferahtan: Tan vakti gibi insanı ferahlatan. Ferahyar: Gönlü şenlendiren sevgili. Ferahyüz: Görünümüyle insanı rahatlatan. Feramuş: Unutma, hatırdan çıkartma. Feraset: Çabuk anlama, sezme, 2~ Uyanıklık. Feray: Ay ışığı, rahat huzurlu kişi Feraye: Ay ışığı, ayın parlaklığı. Fercan: İnsanın ruhuna aydınlık veren bir içtenliğe sahip olan Ferda: Gelecek zaman, yarın, kıyamet Ferdacan: İçtenliğini hiç kaybetmeyecek olan Ferdagül: Her zaman gül güzelliğinde olacak olan. Ferdağ: Dağ gibi güçlü. Ferdanaz: Hep nazlı, olan. Ferdane: Tek, yalnız. Ferdaniye: Eşsiz olma durumu. Ferdanur: Durmaksızın ışık saçan. Ferdiye: Birlik, tek olma. 2. Bireylik. Fergül: ışıklı ve gül gibi güzel olan. Fergün: Aydınlık gün. Ferhan: Sevinçli, gönlü hoş Ferheng: Bilgi, ustalık. 2. Sözlük. Ferhunde: Mesut, mutlu. Feri: Detaylı, ayrıntılı, ikincil Feriba: Sevinçli. Feribe: Aldatan, kandıran. Ferican: Can ışığı, ruh aydınlığı. Feride: Tek eşsiz, benzeri olmayan Ferigül: Güle benzeyen. Feriha: Sevinçli, ferah Ferinaz: Nazlı güzel. Ferinur: lşıl ışıl parıldayan. Feris: Şık, zarif Ferisal: ışığını saç anlamında. Feriser: Çok ışıklı olmasıyla göz kamaştıran Ferisoy: Işık saçan bir soydan gelen. Ferisu: Temizliği ve berraklığıyla ışık saçan Ferişan: Şanı ve şöhretiyle göz kamaştıran. Ferişen: Neşe saçan. Ferişte: Melek. Feriyar: Işık saçan sevgili. Fermude: Buyrulmuş, emir ferman. Fernaz: Nazlı güzel. Fernur: Aydınlık, ışık Fersal: Her yanından ışık saçan. Fersude: Eskimiş, yıpranmış, örselenmiş Feruze: “Firuze” isminin bir başka söyleniş biçimi. Ferve: 1. Kürk. 2. Zenginlik, servet. Feryal: Ay çevresinde oluşan hare, uzun boylu güzel kız, eski bir mısır prensesi. Gözleri ışık saçan güzel kız. Feryüz: Yüzünün güzelliğiyle ışık saçan. Ferzan: İlim, bilim, hikmet. Ferzane: Bilge, filozof, seçkin. Ferzin: Kraliçe Fetanet: Çabuk anlayan, çabuk kavrayan. Fethiye: Açma, alma, fetih etme. Fettan: Gönül ayartıcı. 2. Ayartıcı göz. Fevziye: Kuruluş, zafer üstünlükle ilgili kimsedir. Feyha: Büyük, geniş, engin olan. Feyman: Ahlakta olgunluğu amaçlama, iyi ahlaka yönelme. Feyza: Bolluk, çokluk, bol bol olandır. İlim, irfan, feyiz ile dolu olandır. Feyzan: Bolluk, bereket. Feyziye: Tanrının bereketi Feza: Boşluk, sınırsızlık, uzay Fezanur: Uzay gibi parlak ve aydınlık olan. Fındık: Küçük ağaçlarda yetişen, kabuklu, besleyici yemiş. Fırışte: Melek. Fıtnat: “Fitnat” isminin bir başka söyleniş biçimi. Fidan: Yeni, olgunlaşmamış ağaç. Fidancan: İçtenliğinden hiçbir şey kaybetmemiş olan. Fidancık: Sevimli, daha çok minik anlamında. Fidangül: İnce, uzun, hoş kokulu Fidannur: Gençliği, tazeliği ve körpeliğiyle gelecek vaad eden. Fide: Bahçıvanlıkta tohumdan yetiştirilip başka yerlere dikilmek için hazırlanan sebze veya körpe çiçek. Figan: Çılık, inilti Figar: İncinmiş, yaralı. Figen: Yaralayan, kıran, düşüren anlamlarındadır. Fikir: Düşünce, anlayış, zihin. Fikret: Fikir, düşünce, amaç, niyet Fikriye: Düşünce ile fikir ile ilgili Filbahar: Ormanlarda yetişen, beyaz, mavi, mor çiçekler açan, tırmanıcı sarıl Filiz: Bitkilerin yeni sürgünü, ham madde yatağı Filizi: Asma filizinin rengi, açık yeşil renk. Firaset: Çabuk kavrayış, çok güçlü sezi yetisi. Firaz: Yüksek, en üst yer. 2. Yokuş, çıkış. 3. Yukarı kaldıran, yükselten. Firdevs: Cennetteki altıncı bahçenin adı Firdews: Cennet bahçesi, cennet. Firkat: Ayrılık, dostlardan veya sevgiliden ayrılma. Firuz: Mesut, mutlu. Firuzan: Parlayıcı, parlayan, parlak. bk. Füruzan Firuze: Gök mavisi renginde değerli bir süs taşı. Fisun/ Füsun: Şaşırtıcı güzelliğe sahip, hayret verici derecede güzel manasının yanı sıra sihir büyü anlamını da taşır bu da isme olumsuz bir mana katar. Fitnat: Zihin açıklığı, her şeyi çabucak öğrenme. Fuçin: Hatun, kadın. Ful: İnce, uzun, bir ağaç, beyaz kokulu çiçek Fuldem: Her zaman geniş açık görüşlü. Fulden: Her zaman geniş açık görüşlü Fulin: Hoş kokulu çiçek. Fulya: Çok hoş kokusu ve rengi olan bir çiçek Funda: Çalı; zengin, yeşil bitki örtüsü Furkan: İyiyle kötüyü, doğru ile yanlışı ayıran her şey Fügen: Yaralayan, kıran, düşüren. bk. Figen Füreyya: Parlak, ışıltılı günler Füruzan: Çok parlak, parlayıcı, aydınlık Füruzende: 1. Yanıcı, yakıcı. 2. Parlatan, parlayın, aydınlatan. Füsun: Efsun / Büyü, sihir. Şaşırtıcı, hayret verici ve kendine cezbedici bir güzellik. Füsun / Fisun: Sihir, büyü. Şaşırtıcı güzelliğe sahip, hayret verici derecede güzel Füsunkâr: 1. Büyüleyici. 2. Sihirbaz, büyücü. Füsunnaz: Gizemli tavır takınan Füsünkar: Büyüleyici, çekiciliği olan. 2. Sihirbaz. Fütade: Tutkun, sevdalı, müptela olmuş. Gale: Kale, kaygısız Galibe: Üstün gelen, yenen, önde gelen. Gamze: Çene ya da yanakta gülümserken beliren çukurluk Ganime: Ganimet alan Ganimet: 1. Düşmandan alınan mal. 2. Beklenmedik kazanç veya olanak. Ganiye: Zengin, varlıklı. 2. Çok hoş. 3. Kadın şarkıcı. Garibe: Görülmemiş, tuhaf, şaşılacak. Gaye: Amaç, erek, varılmak istenen hedef Gazal: Ak geyik, ahu Gazale: Dişi geyik. Gazel: Herhangi bir makamda sesle yapılan taksim, kuruyup dökülen ağaç yaprağı Gazele: Dişi geyik. Gazire: Tatlı, nazik, uysal, yumuşak. Gece: Gün batımından ağarmasına kadar geçen süre Gelenay: Ortaya çıkan ay gibi güzel. Gelengül: Gelen gül gibi güzel. Gelin: Evlenmek üzere hazırlanıp, süslenmiş kız veya yeni evlenmiş kadın Gelincik: Kırmızı ve büyük çiçekli bir kır bitkisi. Gelinkız: Gelinlik çağındaki kız. Gencay: Yeni doğmuş ay, hilal Gerçek: Yalanı olmayan Germa: Sıcak yaz. Gevher: 1.Elmas, mücevher, inci. 2. Bir şeyin aslı, mayası. Gewez: Ateş kırmızısı. 2. Kızıl gül. Gezer: Dolaşan, gezen, gezici. Gihev: Pay, kısmet, baht. Gilyas: Kiraz. Giram: Saygı, saygıdeğerlik. Girani: Ağırlık, Girik: Depo. Girin: Gözyaşı. Girizan: Kaçan, kaçıcı, kaçarak. Gizani: Tanınmış, ünlü, bilinen. Gizem: Sır / bilinmeyen şeyler, esrarengizlik Gonca: Açılmamış, tomurcuk halinde gül Gonca Güz: Sonbaharın başlangıcı. Goncacan: Çok içten olan. Goncacık: Küçük, sevimli. Goncafem: Gonca ağızlı olan. Goncafer: Gonca gibi parlak olan. Goncagöz: Gonca gibi gözleri olan. Goncagül: Açılmamış gül, tomurcuk gül Goncanaz: Nazlı bir gül gibi olan Goncanur: Işık saçmaya başlayan Goncasev: Küçükleri seven. Goncaseven: Küçük seven. Goncasever: Kendi gibi olanı seven. Goncasu: Su gibi berrak, gonca gibi hayata hazır Goncater: Taze, açılamamış gonca. Gonce: Gonca Goran: Çayır, mera. Göğem: Yeşile çalan mor. Gök: Yeryüzünün üzerine mavi bir kubbe gibi kapanan boşluk, sema. 2. Gökyüzünün, denizin rengi, mavi veya yeşile Gökay: Gökyüzü ile ilgili, kökü ve ucu gökte olan Gökben: Özü genç olan kız. Gökçe: Sevimli güzel; gök rengi, mavimsi anlamlarındadır. Gökçedil: Tatlı dilli. Gökçek: 1. Güzel, sevimli, hoş kimse. 2. Yiğit, cesur. 3. Taze, körpe. Gökçem: Mavi gözlü kızım. Gökçen: 1. Gökle ilgili göğe ait semavi. 2. Mavi, mavimsi. 3. Güzel hoş güzel Gökçen / Gökçe: 1. Gökle ilgili göğe ait semavi. 2. Mavi, mavimsi. 3. Güzel hoş güzel Gökçenaz: Nazlı. Gökçenbegüm: Güzel hanımefendi. Gökçenbüke: Güzel kız. Gökçenur: Mavi ışık. Gökçiçek: Gök renkli çiçek, mavi renkli çiçek. Gökçil: Gökyüzü gibi mavi. Gökduman: Göğe yükselen duman. Göknaz: Nazlı gök. Göknil: Gökyüzüne ait olan. Göknur: Aydınlık gökyüzü, nurlu. Gökperi: Mavi gözlü, peri gibi güzel. Gökselen: Ses, gürültü, “haber, bilgi”, “yakın yer, çevre”, “sel yatağı” gibi anlamları olan “selen”le “gök” kelimelerinin birleşiminden oluşan bir isimdir. Göksemin: Evreni kaplayan. Göksen: Sen gökyüzüsün, göksün. Göksu: Türkiye’ nin çeşitli yerlerinde bulunan akarsuların genel adıdır. Adana’dan gelerek Akdeniz’e dökülen Seyhan nehrinin önemli kollarından biridir. Göksun: Yüksel, yücel anlamında kullanılan bir ad. Gökşen: Gök gibi şen. Gökşin: Gök gibi mavi gözlü / Sonsuz mavi derinlik Gökyel: Kuzeydoğudan esen rüzgar, poyraz Gökyeli: Gökten gelen esinti. Gökyüzü: Sema, göğün yüzeyi. Gölge: Güneşi görmeyen alan Gölgecan: Sığınılacak insan. Gölgem: Ayrılmaz parçam. Gölgenaz: Nazlı kişi. Gölgenur: Karanlıkta ışık saçan. Gönen: Rutubet, yaşlık Gönenç: Bolluk, rahatlık ve varlık içinde iyi yaşama, refah. Gönençli: Gönenci, iyi bir hayatı olan. Gönlücan: Yürekten insan. Gönlügül: Yüreği gül gibi zarif olan. Gönlügülen: Hayatı gülerek karşılayan. 2. Şanslı. Gönlünaz: Nazlı. Gönlünur: Yüreği aydın olan. Gönlüsel: Yüreği çoşkulu olan. Gönlüsev: Yürekten içten olanları sev. Gönlüsoy: İçten insanların soyu. Gönlüsu: Yüreği su gibi berrak olan. Gönlüşen: Yaşamayı seven, mutlu, şen şakrak, neşeli. Gönül: Kalp, eğilim, sevgi arzu heyecan gibi duyguların bulunduğu yer. Gönülay: Gönlü ay gibi parlak, temiz olan. Gönülcan: Gönül dostu. Gönülden: Yürekten, içten, candan Gönüldil: Yüreği, dili bir olan. Gönülgül: Gül gibi zarif bir gönlü olan Gönülnaz: Nazlı gönül. Gönülnur: Ferah yürekli. Gönülsel: Sel gibi çoşkulu olan. Gönülses: Yüreğinin temizliğini dışarı yansıtan. Gönülsev: Yürekten sev. Gönülseven: Yürekten seven. Gönülsever: Kendisi gibi yürekten olanı seven. Görez: Rüzgar Görke: Heybetli Görkem: Göz alıcı ve gösterişli olma durumu, ihtişam Görkemli: Göz alıcı ve gösterişli olma durumu, muhteşem. Görklü: Gösterişli, muhteşem. Görsel: Görme ile, görme duyusuyla ilgili, görmeye dayanan. Görsev: “Görüp sev” anlamında kullanılan bir ad. Gövem: Bitki yeşilliği 2. Sonbaharda yetişen bir tür siyah zeytin. Gözal: “Niteliklerinle ve güzelliğinle ilgi topla” anlamında kullanılan bir ad Gözalan: Gösterişli, ilgi çekici. Gözaydın: Kutlama; tebrik etme. Gözde: Çok beğenilen, tercih edilen kişidir. Gözdeay: Herkesin beğenisini kazanan, ay gibi güzel. Gözdecan: En sevilen dost. Gözdegül: En çok beğenilen bir gül gibi, zarif. Gözdem: Beğendiğim, sevdiğim, saydığım Gözdenaz: Nazlı güzel Gözdenur: İnsanlara vermiş olduğu iç huzurla herkesin beğenisini kazanan Gözdeses: Beğenilen ses. Gözdesoy: Herkesin beğenisini, saygısını kazanmış bir soydan gelen. Gözdesu: Temizliği ve saflığı nedeniyle herkesin beğenisini kazanan. Göze: Kaynak. 2. Suların kıyılarında olan küçük çayır. 3. Hücre. Gözem: İlgimi çeken, sevdiğim. Gözen: Bir nevi alageyik. Gözenç: Hoşluk, sevimlilik. Gözlem: Bir nesnenin, olayın veya bir gerçeğin, niteliklerinin bilinmesi amacıyla izlemek Gulan: Yılın beşinci ayı, mayıs. Gulbejn: İnce uzun, narin. Gulbıhar: Düğün çiçeği. Gulçin: Gülseven. Gulemin: Çiğdem, güz çiğdemi. Gulemsan: Yıldızlı numan çiçeği. Gulenar: Nar çiçeği. Gulendam: Gül boylu. Gulepayiz: Zinya çiçeği. Gulexızem: Lale. Gulezengul: Çan çiçeği. Gulezerik: Kanarya çiçeği. Gulgenim: Buğday başağı. Gulgeşt: Bahçe. Gulgm: Gül yüzlü, Gulnar: Nar çiçeği. Gulnesrim: Yabani gül. Gulperi: Deniz kızı. Gulpık: Tomurcuk. Gunüde: Uykuya dalmış olan. Gupse: Gönülden, candan, sevecen. Gurbet: Gariplik, yabancılık, yuvasından, yurdundan veya kentinden uzakta olmak Guridran: Yırtıcı, vahşi. Guşıdar: Salkım ağacı, akasya. Güfte: Bir müzik yapıtının bestelenmiş sözleri. Güftem: Şarkı için hazırladığım sözler. Güher: Cevher. Bir şeyin özü, soyu, sopu. Güıesin: Mutlu olasın. Güııar: “Gülizar” isminin bir başka söyleniş biçimi. Güıziba: Süslü gül. 2. Güzel gül. Gül: Gülgillerin örneği olan bitki ve bunun çiçeği Gülaçtı: Açan gül kadar güzel Gülafet: Gül gibi güzel olan sevgili. Gülal: “Gül der, gül topla” anlamında kullanılan bir ad. Gülan: Güller manasındadır. Gülara: Gül süsleyen, gül bezeyen. Gülaslı: Soyu sopu, özü gül gibi güzel olan. Gülasya: Asya gülü. Gülaver: Gül getiren, gül taşıyan. Gülay: Güllerin açtığı ay. Gülaydın: Gül gibi güzel olan. Gülayım: “Gül gibi güzel sevgilim” anlamında kullanılan bir ad. Gülayşe: Rahat ve huzur içinde yaşayan güzel. Gülazer: Ateş gibi gül. Gülbadem: Badem gözlü güzel. Gülbahar: Ebru yapmakta kullanılan koyu kırmızı boya. Bahar gülüdür. Gülbanu: Gül gibi güzel kadın. Gülben: “Ben gül gibi güzelim” anlamında kullanılan bir ad, Ben, gülüm anlamındadır. Gülbende: “Gül benim elimdedir” anlamında kullanılan bir ad. Gülbeniz: Gül yüzlü. Gülberk: Gül yaprağı. Gülbeyaz: Beyaz gül. Gülbike: Gül gibi güzel kadın. Gülbikem: “Gül gibi güzel kadınım” anlamında kullanılan bir ad. Gülbil: “Gül gibi güzel olarak kabul et” anlamında kullanılan bir ad. Gülbin: Gül dalı, gül ağacı, gül kökü Gülbitti: “Gül yetişti” anlamında kullanılan bir ad. Gülbiz: Bizim gülümüz Gülboy: Gül gibi boyu olan. Gülbu: Gül gibi güzel kokusu olan.. Gülbün: Gül fidanı Gülbüz: “Gülbiz” isminin bir başka söyleniş biçimi. Gülcan: Gül gibi güzel canlı Gülcanan: Gül gibi güzel sevgili. Gülce: Gül gibi, güle benzeyen. Gülcemal: Gül-cemal. Gül gibi güzel yüzlü. Gülcihan: Dünyanın en güzel gülü. Gülçehre: Gül yüzlü. Gülçehreli: Yüzü bir, gül güzelliğine sahip olan. Gülçiçek: Her yönüyle güzel olan Gülçimen: Güzelliği yaradılıştan olan. Gülçin: Gül derleyen, gül toplayan Gülçün: “Gülçin” isminin bir başka söyleniş biçimi. Güldal: Gül dalı. Güldalı: Gül dalı. Güldan: Çiçeklik. Güldane: Gül tanesi. Güldeğer: Gül gibi değerli olan. Güldehan: Ağzı gül gibi olan, küçük ağızlı. Güldehen: Ağzı gül gibi olan, küçük ağızlı. bk. Güldehan Güldem: Hiç solmayan her dem gül, her dem gülen Güldemet: Gül gibi güzel olan. Gülden: Gül gibi, güle ait, gülden yapılmış Güldenaz: Nazlı güzel. Güldeniz: Deniz gibi coşkulu güzel. Güldenur: Gül gibi parlak olan güzel. Gülder: “Gül topla” anlamında kullanılan bir ad. Gülderen: Gül toplayan, gülleri derleyen. Gül-deren. Güldermiş: Gül devşirmiş, gül toplamış. Güldeste: Gül destesi Güldilek: Gül gibi güzel dileği olan. Güldüren: Mutlu eden, sevindiren manasındadır. Gülece: Gülümseyen, tebessüm eden. Güleç: Her zaman gülümseyen, tebessüm eden. Güleda: Gül gibi güzel ve nazlı Gülela: Güzel gözlerinin içiyle durmaksızın gülümseyen Gülen: Güleç yüzlü, mutlu Gülenay: Ay gibi gülümseyen güzel Gülencan: Güleryüzlülüğü içten olan. Gülendam: Boylu, poslu ve gül kadar zarif olan. Gülender: Zor bulunan bir gül kadar değerli. Gülengöz: Tüm içtenliği ve neşesi gözlerinin içinden fark edilen. Gülengül: Güzelliği ve neşesiyle dikkat çeken. Gülengün: Doğmasıyla herkesi sevince boğan, Gülengüz: Sonbahar sevinci. Gülennaz: Nazlı güzel. Gülennur: Neşesiyle herkese ışık saçan. Gülensel: Sevincini ve neşesini coşkulu yansıtan. Gülenses: Kahkahalara boğulan. Gülensoy: Neşeli bir soydan gelen. Gülensu: Neşeli tavrı içten olan. Gülenşah: Neşeli olmasıyla tanınan. Gülenşan: Neşeli, şanlı, şöhretli. Gülenşen: Neşeli, sevinçli güzel. Gülenyel: Bir tatlı tebessüm. Gülenyüz: Yüzünden tebessümü eksik etmeyen. Güler: Gülen, gülümseyen.. Güleray: Aydınlık ve güleç yüzlü. Gülercan: Güleryüzlülüğü içten olan. Gülerdam: Boylu, poslu ve gül kadar zarif olan. Gülerder: Zor bulunan bir gül kadar değerli. Güleren: En güzel gül kadar güzel. Gülergöz: Tüm içtenliği ve neşesi gözlerinin içinden farkedilen. Gülergül: Güzelliği Ve neşesiyle dikkat çeken. Gülergüz: Sonbahar sevinci. Gülernaz: Nazlı ve sevimli güzel. Gülernur: Neşesiyle herkese ışık saçan. Gülersel: Sevincini ve neşesini coşkulu yansıtan. Gülerses: Kahkahalara boğulan. Gülersoy: Neşeli bir soydan gelen. Gülersu: Neşeli tavrı içten olan. Gülerşah: Neşeli olmasıyla tanınan. Gülerşan: Neşeli, şanlı, şöhretli. Gülerşen: Neşeli, sevinçli. Güleryel: Bir tatlı tebessüm Güleryüz: Yüzünden tebessümü eksik etmeyen. Gülesen: Güzelliğiyle ortalığı kasıp kavuran. Gülfem: Ağzı gül gibi olan Gülfer: Zarifliği ve güzelliğiyle göz kamaştıran Gülferah: İç rahatlatan güzellikte. Gülfidan: Gül gibi güzel ve zarif olması temenni edilen, Gülfide: Gül fidesi. Gülgen: Güler yüzlü Gülgonca: Yapraklarını açmamış gül. Gülgün: Gül renkli, gülen, gülümseyen Gülgüzel: Güzeller güzeli. Gülhan: Gül kadar çok sevilen, han, hakan Gülhanım: Gül gibi güzel kız. Gülhatun: Gül gibi kadın. Gülhayat: Yaşam boyu güzellikler temennisi. Gülhuri: Cennet kadar güzel. Gülin: Güzel, zarif Gülinaz: Nazlı, güzel Gülinur: Işık saçan güzel, göz kamaştıran. Gülistan: Gül bahçesi Güliz: Gül yetiştiren Gülizar: Al yanaklı, gül yanaklı Gülizer: “Gülizar” isminin bir başka söyleniş biçimi. Güllü: Güle benzeyen. Güllüay: Ay kadar güzel ve zarif. Güllüsel: Coşkulu güzellik. Güllüses: Güzel ses. Güllüşah: Güzelliğiyle nam salmış olan. Güllüşan: Güzelliğiyle şöhretlenmiş. Güllüyüz: Güzel yüz. Gülmisal: Güzellik örneği. Gülmüş: Gülümseyen, güler yüzlü. Gülnar: Nar çiçeği. Gülnaz: Gül gibi güzel, ince, narin, nazlı. Gülnazik: Menekşe. Gülnihaı: Gül fidanı. Gülnihal: Gül fidanı Gülnisa: Gül gibi kadınlar anlamında Gülnur: Işık saçan güzellik Gülnuş: Gülsuyu içen. Güloba: Güllük, mekan. Gülören: Gül yeri, güllük. Gülöz: Gül gibi temiz olan. Gülpembe: Gül pembesi yanakları olan. Gülperi: Gizemli gül, saklı gül Gülriz: Gül saçan Gülru: Gül yüzlü, gül yanaklı Gülruh: Ruhuda fiziği kadar güzel olan. Gülsahn: Güzelliğiyle nam salmış olan. Gülsal: Güzelliğiyle nam salmış olan. Gülsanem: Çok güzel kadın Gülsay: Saygıdeğer güzel. Gülsel: Coşkulu bir güzelliğe sahip olan. Gülseli: Coşkulu bir güzelliğe sahip olan. Gülseli(N): Coşkulu bir güzelliğe sahip olan Gülselin: Coşkulu bir güzelliğe sahip olan. Gülsema: Eşsiz bir güzelliğe sahip olan. Gülsen: Gül gibisin. Gülser: Gül yüzlü. Gülseren: Gül dağıtan, serpiştiren. Gülsev: Gül seven. Gülseven: Güzellikleri seven. Gülsever: Gül gibi güzellikleri sever. Gülsevil: Güzelliğiyle sevilen. Gülsevin: Güzelleri sevin. Gülsezer: Güzel olacağı önceden bilinen. Gülsezgi: Güzel olacağını önceden bilen. Gülsezin: Güzel olacağımı bilin. Gülsim: Parıl parıl parıldayan, ışıldayan güzellik. Gülsima: Güzel ve sempatik bir yüze sahip olan. Gülsinem: Güzelliği yüreğinde barındıran. Gülsoy: Gül gibi güzelliklere sahip bir soydan gelen. Gülsu: Gül ve su gibi güzel Gülsun: Güzelliğinle örnek ol. Gülsuna: Suna boylu, gül gibi güzel kız. Gülsunam: Güzelim, selvi boylum. Gülsunan: Güzelliğiyle örnek olan. Gülsüm: Yuvarlak yüzlü güzel. . Gülsüme: Yuvarlak yüzlü güzel. Gülsün: Yaşam boyu yüzü gülsün anlamında Gülşad: Güzelliğiyle sevinç duyan. Gülşah: Güzelliğiyle ün salmış olan Gülşan: Güzelliğiyle şöhretlenmiş Gülşeker: Gül tatlısı. Gülşen: Gül bahçesi Gültab: Güzelliğiyle göz kamaştıran. Gültan: “Gülten” isminin bir başka söyleniş biçimi. 2. Tan vaktinin güzelliğine sahip olan. Gültane: Yeni açmış gül, gonca. 2. Tek gül. Gültaze: Gül gibi taze kız. Gülten: Gül tenli, vücudu gül gibi Gülter: Gonca gül. Gülücük: Yüzünden tebessümü hiç eksik etmeyen, durmaksızın gülümseyen. Gülüm: Benim gülüm. 2. Canım. Gülümay: Ay kadar güzelim. Gülümcan: Güzel, içten dost. Gülümnaz: Nazlı güzel. Gülümnur: Göz kamaştıran bir güzelliğe sahip olan. Gülümsay: Saygın güzel. Gülümsen: Sensin güzel. Gülümser: Gülümseyen, mutlu kişi. Gülümses: Çok güzel sesi olan. Gülümsev: Sevilen güzel. Gülümsoy: Güzel bir soydan gelen. Gülümsu: Berrak bir güzelliğe sahip olan. Gülümşah: Güzelliğiyle nam salmış olan. Gülümşan: Güzelliğiyle şan, şöhret sahibi olan. Gülümşen: Neşeli güzel. Gülüş: Gülmek eylemi. Gülüşan: En değerli gül. Gülüzar: Gül yanaklı, al yanaklı.Türk musikisinde mürekkep bir makam Gülver: Güzellik örneği. Gülveren: Güzellik saçan, göz kamaştıran· Gülyüz: Güzel yüz. Gülzade: Gül bahçesi. Gümüş: Güzel, parlak Gün: 24 saatlik zaman dilimi Günal: Işık al, ışıklı ol Günan: Doğumuyla sevinç getiren Günay: Gün gibi aydınlık kişi Günaydın: Gününüz aydınlık ve güzel olsun. Güncan: İçtenliğin sevecenliğin günü. Günce: Günlük, anı defteri Güncel: Gelecek gün. 2. Günün konusu olan, şimdiki, bu günkü, aktüel. Günçiçek: Ay çiçek Günden: Güneşten bir parça Gündüz: Günün aydınlık bölümü Günebakan: Ay çekirdeğinin çiçeği, beyaz, sarı büyük çiçek. Güneda: Nazlı güzel. Günel: Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan. Günela: Işık gözlü güzel. Güner: Güneşin doğma zamanı Günerdi: Güneşin batışı, akşama doğru. Günerim: Yetişen gün. Güneş: Güneş Güney: Bir yön Günfer: Gün ışığı, aydınlık. Güngör: Mutlu yaşa, çok yaşa Güngül: Aydınlık, güzel gün. Güngülen: Gülen, aydınlık yüz. Günistan: Beyaz, parlak tenli. Güniz: Günün izi Günnar: Kırmızı aydınlık Günnaz: Nazlı kişi Günnur: Gün ışığı Günsal: Güneş gibi, ışık salan. Günsay: Saçtığı ışığa saygı duyulan. Günsel: Günle ilgili güne ait Günseli: Işık seli Günsen: Gün senin günün. Günsenin: ´Senin günün´ anlamında kullanılan bir ad. Günserin: Serin, ferah, güzel gün. Günsev: Sevilen, beğenilen gün. Günseven: Yaşamayı seven. Günsever: Yaşamayı sever. Günsoy: Işık saçan bir soydan gelen. Günsu: Gün gibi aydınlık, su gibi berrak Günşah: Güçlü aydınlık. Günşan: Güneş gibi şanlı, şöhretli. Günşen: Neşeli, gününü gün eden. Güntan: Tan ışıltısı, tan aydınlığı. Günten: İçindeki aydınlık dışına vurmuş olan. Güntülü: Gün kadar ışık saçan, tül kadar zarif. Gün ışığı. Günühan: Güzelliğiyle nam salmış olan. Gününaz: Nazlı güzel. Gününur: Güzelliğiyle göz kamaştıran Günüşen: Güzel, neşeli, sevinçli. Günütan: Güzel, içten dost. Güral: Gücünle hakkını almasını bil. 2. Güçlü ve kırmızı olan. Güray: Bol ışıklı ay, güçlü ay Gürez: Süslü, zarif, şık, havalı. Gürgül: Coşkulu kahkahalar atan. Gürgülen: Coşkulu kahkahalar atan Gürizan: Güçlü anlayış, kavrayış. 2. Güçlü inanç. Gürnaz: Çok nazlı olan Gürnur: Coşkulu ışıklar saçan. Gürsel: Bol miktarda ve taşkın olarak akan sel suyu Gürselin: Gürül gürül akan su. Gürsev: Coşkulu sev. Gürsevil: Çok sevil Gürşan: Şanı, şöhreti bol olan. Gürşen: Coşkulu, neşeli, içi içine sığmayan. Gürten: Fidan gibi olan. Güşta: Cennet, firdevs. Güvem: Yeşillik, tabiat güzelliği Güven: Güvenmekten, yürekli ol anlamında Güvenay: İnsanın içinde ferahlık uyandıran. Güvercin: Barış simgesi evcil bir kuş. Güz: Sonbahar Güzay: Sonbaharı hatırlatacak kadar güzel Güzden: Sonbahardan kalan Güze: Göze Güzel: Hoşa giden, hayranlık uyandıran Güzelay: Ay güzelliğine sahip olan. Güzelcan: Hoşa giden kişi. Güzelgül: Gül kadar güzel olan. Güzelgüz: Sonbahar güzelliğine sahip olan. Güzelim: Canım, aşkım, bir tanem. Güzelnaz: Yaptığı naz çekilir. Güzelnisa: Güzel kadınlar . Güzelnur: Güzelliğiyle göz kamaştıran. Güzelsoy: Güzellikleriyle bilinen bir soydan gelen. Güzelsu: Güzelliğinin yanı sıra, temizliği ve saflığıyla da göz dolduran Güzelşan: Güzelliği dilden dile dolaşan. Güzeltan: Tan vaktinin güzelliğe sahip bulunan. Güzelyar: Güzelliğiyle sevilen sevgili. Güzer: Geçme, geçiş. Güzey: Az güneş alan, çok gölgeli kuzey yamaç. Güzide: Seçkin, seçme, seçilmiş Güzin: Seçici, beğenici Güzinay: Seçkin ay. Güzincan: Seçkin ve sevilen kişi. 2. Dost, arkadaş. Güzir: Çare, derman Güzün: Güz mevsiminde olan Habibe: Seven, sevgili, dost Habide: Uykucu, uykuya dalmış. Habike: Açık gecelerde gökyüzünde boydan boya görülen uzun yıldız kümesi. Habile: Hamile, gebe, yüklü. Habinar: Nar tanesi. Hacce: Hacca giden kadın. 2. Hacı kadın, hacı kız. Hacer: Taş, kaya parçası, çakıl. Hacergül: Taşlar arasında yetişen gül. Hacıgül: Hacca gitmiş gül gibi güzel kadın. Hacıhanım: Hacca gitmiş kadın. Hacıkadın: Hacca gitmiş kadın. Hacil: Utancından yüzü kızarmış Hadice: Erken doğmuş kız çocuğu. Hadise: Vaka, olay Hadiye: Doğru yolu gösteren, hidayet eden. Hadra: Yeşil Hafıza: Edinilmiş bilgileri -akılda tutma, unutmama yetisi. Hafide: Torun. Hafize: Koruyucu, esirgeyici Hafsa: Hz.Ömer’ in kızının ismidir. Manası aslan yavrusudur. Hakgüzar: Haktan yana, hak yanlısı. Haki: Yeşile çalan koyu sarı renk, toprak rengi. Hakikat: Bir işin doğrusu, gerçeği Hakime: Kişinin dilediği gibi kullanabilecek hakka malik olduğu malı. Halavet: Tatlılık, şirinlik. Halay: Anadolu’nun çeşitli bölgelerinde davul ve zuma eşliğinde toplu olarak oynanan bir halk oyunu. Hale: Güneşin çevresindeki ışık Halecan: Candan, içten dost Halegül: Kutsal gül Halenaz: Kutsallığıyla nazlanan. Halenur: Kutsal ışık Halet: Hal, durum. 2. Takdir. Haletan: Kutsal ışık Halide: Sürüp gelen, geç yaşlanan Halile: Zevce, kadın, nikahlı eş. Halime: Sakin, sessiz Hâlinur: şıklı, aydınlık. Halise: Karışık olmayan, saf, katıksız. Hamaset: Yaradılıştan gelen cesaret 2. Yiğitlik. Hamdiye: Tanrı’nın ululuğunu övmek için söylenen şükran sözü. Hamide: Şükredici, hamd edici Haminne: Yaşlı ve saygı duyulan kadın! Hamise: Beşinci. Hamiye: Koruyucu; koruyan, arka çıkan. Hamiyet: İnsanın aile ve ülkesini koruma çabası, iyilikseverlik Hamra: Çok kırmızı, kızıl. Hanbegüm: Hanın karısı, hükümdar eşi Hanbeğendi: “Hanın hoşuna gitti anlamında kullanılan bir ad. Hanbike: Hükümdar karısı. Hanbiken: Hükümdar karısı. – bk. Hanbike Handan: Gülen, güleç Hande: Gülüş, eğlence, mutluluk. Handecan: Gülen dost Handecik: Eğlenceli, sevimli. Handegül: Gülün açılması Handenaz: Nazlı gülüş Handenur: Işığın açılması. 2. Gülmesiyle ışık saçan. Hanım: Soylu kadın, bayan Hanımkız: Ağırbaşlı kız. Hanif: Müslümanlığa sıkı sıkıya bağlı olan. Hanife: Allah’a inanan Hankız: Hükümdar kızı. Hanne: H.z Meryemin annesinin adı. Hansa: Arapların en büyük ünlü hanım şairi.Müslüman olmuştur. Hansultan: Hükümdar ve sultan. Hanüman: 1. Ev bark, ocak, yuva. 2. Ev halkı, çoluk çocuk. Hanzade: Hükümdar çocuğu. Harbiye: Savaşla ilgili. Hare: Halka, ışık halkası Harika: Mükemmel, eksiksiz Harran: Ülkemizde bereketli bir ova. Hasat: Ekin kaldırma işlemi. Hasay: Ay gbi özel olan. Hasen: Güzel, güzel yüz Hasene: İyi, hoş Hasgül: Güllerin hası, değerli, kıymetli. Hasıla: Bir işten elde edilen sonuç Hasibe: Kişisel değeri olan, ünlü soydan gelen Haskız: İyi nitelikleri kendinde toplamış kız. Haslet: Doğuştan gelen güzel huy Hasna: İffetine düşkün kadın Hasret: Özlem, bekleyiş Hatıra: Anı, yadig Hatice: Erken doğan kız çocuğu Hatice Nur: Erken doğan güzel kız çocuğu. Haticenur: Erken doğan güzel kız çocuğu. Hatife: Sesi duyulduğu halde kendisi görünmeyen. Hatime: Sonuç, son Hatun: Eskiden yüksek kişilikli kadınlara veya hakan eşlerine verilen san. Hatunana: Deneyimli, yaşlı, saygı gösterilen kadın. Hava: Gökyüzü Haver: Güneşin doğduğu, yön, doğu. Haveri: Doğu ile ilgili. Havin: Gece, Yaz Gecesi. Havle: Etraf, çevre, güç, kuvvet Havva: Yaratılan ilk kadının adıdır. Havva Nur: Allah’ın ilk yarattığı kadın, parıltı, ışık Hawer: Çevre, yöre, ortam. Hayal: İnsanın beyninde kurduğu düşünceler, kesitler, olaylar Hayat: Yaşam, doğumdan ölüme kadar geçen süre Hayran: Çok beğenen, hayranlık duyan. Hayret: Beklenmedik, garip bir şeyin sebeb olduğu şaşkınlık, şaşırma, hayrete düşme. Hayriye: İyilikle ilgili, uğurlu Hayrunisa: Kadınların hayırlısı, uğurlu kadın. Hayrunnisa: Kadınların hayırlısı. Hayrünisa: Kadınların en hayırlısı. Hayrünissa: Kadınların hayırlısı Hayrünnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu. Hazal: Kuruyan ağaç yaprakları Hazan: Sonbahar Hazar: Barış Hazel: Sevilen kişi Hazel/Hazal: Kuruyup dökülen ağaç yaprakları Hazime: Tedbirli, akıllı. 2. Hazmettiren, sindiren. Hazin: Acıklı, hüzün veren Hazine: Altın, gümüş, mücevher gibi değerli eşya yığını, büyük servet. 2. Değerli şeylerin saklandığı yer. 3. Gömülü veya saklı iken bulunan değerli şeylerin bütünü. 4. Kaynak. Haziran: Yaz aylarından biri Hediye: Armağan Heja: Değerli, kıymetli. Hejan: Değerli, önemli. Hejar: Yoksul, fakir. Heji: Sevme, sevgi. Hejir: İncir. Hejmar: Adet, sayı, miktar. Helal: Din bakımından yenilmesinde. kullanılmasında sakınca bulunmayan şey. 2- Nikahlı, evli kadın. Helbest: Şiir, güzel söz. Helen: Yunan asıllı bir isimdir; güneş ile alakalıdır. Helin: Yakan, eriten. Hemgel: Evren, kainat. Hena: Uğur getiren Henna: Kına ağacı, muhabbet ağacı Hepgül: Yaşam boyu gül, mutluluk içinde yaşa Hepgüler: Her zaman güler Hepöz: Özünü devamlı koruyan, bozulmayan, özü sözü bir. Hepşen: Neşeli ve güzel ol. Hera: Mitolojide analığın yüceliğini temsil eden tanrıça. Herdem: Her an, her zaman. Herik: Tohum, nüve, öz. Hesiyan: Hissetmek, duygulanmak. Hesna: Ahlaklı kadın. Heval: Dost, yoldaş, arkadaş Hevdar: Ortak, arkadaş. Heveren: Ay ışığı, mehtap. Heves: İstek, bir şeye duyulan arzu. Hevgel: Yardım, destek. Hevi: 1. Umut 2. Düş, rüya. Hevin: Aşk, sevda. Hevindar: Sevdalı, aşık. Hevjale: Şarkı, türkü. Hewa: Gök, sema Heydedan: Çok parlak, göz kamaştıran. Heyecan: Sevinç, korku, kızgınlık, üzüntü, kıskançlık, sevgi gibi sebeplerle ortaya çıkan güçlü ve geçici duygu durumu. 2. Coşku. Heyin: Varolmak, varlık. Heyran: İyi dost, aziz dost. Hezar: Bülbül. 2. Çok, pekçok. Hezel: Şaka, alay, mizah Hıfziye: Ezberleme. 2. Saklama, koruma. Hıraman: Salına salına, naz ve eda ile yürüyen. Hical: Gelin odaları. Hicran: Ayrılık, ayrılığın verdiği derin keder, acı manalarındadır. Hicret: Göç Hiçsönmez: Sonsuza değin yaşar, sonsuza değin sönmez Hifa: Sabreden, çok güzel ve varlıklı bir kadın sahabenin adıdır. Hikmet: Gizine, sırrına erişilemeyen. Hilal: Ayın ilk günlerinde aldığı yay biçimi, yeni ay. Hilâl: Ayın yay biçimindeki görünüşü, yeni ay Hilâl / Hilal: (Arapça)Ayın ilk günlerdeki durumu, yeni ay, ayça. Hildan: Yükselmek, çıkmak. Hilde: Kurtulmak, yükselmek, ilerlemek Hilkat: Yaradılış. Hilmiye: Yumuşak huylu, ince nazik kimse. Hinar: Nar meyvesi gibi bereketli. Hira: Suudi Arabistan’daki Hz. Muhammed’in peygamberlik görevini aldığı Hira Dağı Hiranur: Mekke’de bulunan Hz Muhammed’ e ilk vahiy gelen dağda zuhur eden ışık, nur Hisar: Etrafını sarma. Hivda: Ayın doğuşu. Hoşcan: İyi insan, güzel kişi. Hoşdil: Tatlı dilli. Hoşeda: Nazlı güzel Hoşfan: Güzel, göz alıcı. Hoşfidan: Tatlı, sevecen genç. Hoşgül: Tebessümü eksik olmayan. Hoşnaz: Nazlı, sevimli. Hoşnigar: Resim gibi hoş sevgili. Hoşnur: Sevimliliği ve cana yakınlılığıyla ışık saçan. Hoşnut: Herkesi memnun eden. Hoşnüma: Güzel ve hoş görünen görünmü etkili ve güzel. Hoşseda: Hoşa giden ses Hoşses: Tatlı, edalı, işveli. Hoşsoy: Tatlı, sevimli bir soydan gelen. Hoşsu: Gönül ferahlatan. Hoşten: Yüreğinin sevimliliği dışına vurmuş olan. Hulkiye: Yaradılıştan gelen huy. Hulya: Kuruntu. 2. Kurgu. 3. Fikir. 4. Sevda, Humay: Uğur getiren devlet kuşu. Humeyra: Aklık, beyazlık. Beyaz tenli kadın. Huri: Cennet kızı, melek Huriay: Güzeller güzeli. Hurican: Çok güzel dost. Huridil: Sözleriyle herkesi kendine hayran bırakan Hurigül: Güzeller güzeli. Hurigüz: Mahsun, hüzünlü güzel. Hurinaz: Nazlı güzel, nazenin Hurinur: Işık saçan güzellikte olan. Hurisel: Coşkulu güzel. Huriser: Hurilerin başı Hurises: Sesinin güzelliğiyle herkesi kendine hayran bırakan. Hurisu: Güzelliği ve temizliğiyle bilinen. Hurişah: Güzel ve etkili kadın. Hurişan: Güzelliğiyle ünlenmiş olan. Hurişen: Fiziğiyle güzel ve de yüreğiyle içten olan. Huriye: Melekle ilgili, melek gibi Huriyüz: Çok güzel yüzü olan. Hurmız: Jüpiter yıldızı. Hurşide: Güneş Huzur: Gönül rahatlığı Hülya: Tatlı düşler, hayaller; kuruntu Hüma: Efsanelerde geçen, yere konmayıp sürekli gökte kaldığına inanılan cennet kuşu Hüma/Huma: İnsanlara mutluluk getireceğine inanılan kuş. Hümeyra: Kızıllık, pembelik Hüner: Yetenek, beceri Hüray: Ay gibi özgür ve güzel. Hürgül: Gül gibi özgür ve güzel. Hürgüz: Sonbaharın özgürlüğü. Hürmet: Saygı. Hürmüz: Zerdüşt dininde, iyilik ve hayır tanrısı Hürnaz: Nazlanmakta özgür olan Hürnur: Özgürlük aşılayan. Hürrem: Sevinçli şen, neşeli. Hürriyet: Özgürlük Hürsay: Bağımsızlığıyla saygınlık kazanmış olan. Hürsel: Özgürlüğünü yüreğinde coşku ile taşıyan Hürsen: Özgürlüğüne düşkün olan. Hürses: Özgürlüğün sesi. Hürsev: Özgürlüğü sev Hürseven: Özgürlüğü seven. Hürsever: Özgürlüğü seven. Hürsoy: Özgürlüğüne düşkün bir soydan gelen. Hürsu: Kendi yolunda ilerleyen – Bildiğini okuyan Hürşan: Özgürlüğü şanına, şöhretine uygun yaşayan. Hürşen: Özgürlüğünden memnun olan. Hüsna: Çok, en çok, pek çok güzel” gibi anlamlara gelmektedir. Hüsne: Her şeyin en güzeli Hüsniye: Güzellikle ilgili, güzelliğe ait Hüsnüan: Güzellik. Hüsnünazar: İyi gözle görme. Hüsnüye: “Hüsniye” isminin bir başka söyleniş biçimi. Hüsran: Beklenilen şeyin elde edilememesinden duyulan acı Hüsün: Güzellik, iyilik, olgunluk Hüveyda: Apaçık, besbelli, ortada Hüzün: Tasa, üzüntü Hüzzam: Müzikte bir makam Ifakat: Hastalıktan kurtulma, iyileşme, ayılma. Iğıl: Çok ağır akan su Ihlamur: Güzel kokulu, çiçeği kurutularak şifa niyetine çay olarak içilen bir ağaç Iknat: Allah’ a dua etme yalvarma anlamındadır. Ildem: Yaptığından pişman olmayan. Ildır: 1. Alacakaranlık. 2. Parıltı, ışıltı. Ildız: Yıldız. Ilgaz: Atın dört nala koşması, hücum Ilgım: Çölde uzaktan su gibi görünen ışık yanıltısı, seraptır. Ilgın: Kumlu topraklarda yetişen ve çit bitkisi olarak kullanılan ağaççık. Ilgıt: Esinti ve akış için kullanılan yavaş yavaş anlamında Ilık: Sıcak, canlı Ilım: Uzlaşmacı. Inanna: Sümer mitolojisinde hayat ve ask tanricasi. Irak: Uzak. Iras: Hakkına rıza gösteren. Iraz: Razı olan. Irıs: Mutluluk, saadet. Irısgül: Mutluluk gülü. Iris: Gözbebeği, göznuru. Göze parlaklık ve renk veren bölüm. Irmak: Akar su, dere, gibi su kaynağı türüdür. Isla: Sulu, verimli Işık: Bazı cisimler tarafından tabii halde ve akkor haline gelinceye kadar ısıtıldığında yayılan, cisimleri görmemizi sağlayan ışıma, aydınlık, ziya, nur Işıl: Işıldayan Işılay: Ay ışığı Işıltan: Tanyerinin ışığı Işıltı: Parıltı, titrek ışık Işım: Işınlık, aydınlık. Işın: Bir ışık kaynağından çıkarak her yöne yayılıp giden ışık demeti Işınay: Ay gibi ışıldayan Işınbike: Aydınlık saçan kadın Işıngün: Işılar, ışık saçar, aydınlanır gün; ışıyan Güneş Işınsal: Işıkla ilgili Işınsu: Aydınlık, duru su Işk: Aşk Işkın: Bitki filizi, asma sürgünü Itır: Güzel koku, bir çiçek Izgın: Tohumlarından yağ çıkarılan bir bitki Izrar: Zarar, ziyan, İclal: Azamet, büyüklük, ağırlama, ikram İçil: Kıyıdan içerde bulunan il. İçim: Bir yudumda içilecek miktar; bir şey içilirken alınan tat ; çok güzel çok alımlı, çok çekici anlamında da kullanılır. İçli: Kolay duygulanıp incinen, içlenme huyu olan, duygulu kişidir. İçten: Gönülden, cana yakın, candan İdil: Kır yaşamını anlatan kısa şiir ya da yazı İdilsu: Su için yazılmış şarkı ya da şiirdir. İdlal: Naz etme, aşırı nazlanma. İfakat: İyileşme, iyi olma. İffet: Temizlik, namuslu olmak anlamını taşır. İhmirar: Kızarma, kızıllık anlamındadır. İkbal: Baht açıklığı, işlerin doğru gitmesi, gelecek anlamındadır. İklim: Bir ülke ya da bölgenin ortalama hava durumunu belirleyen meteorolojik olayların tümü. İklima: Hz. Adem’in ilk kız çocuğu, dünyaya gelen en güzel 3 kadından biridir diye rivayet edilir. İkra: Hz. Muhammed (S.A.V) inen ilk Vahiy: “Oku” anlamına geliyor. İkram: Sunma. İkranur: Her şeye Rabbin ismi ile başlayan, nurlu insan. İkrasu: Berrak akan su, temiz ve saf. İkra+Su İksir: Eskiden hayatı ölümsüzleştirmek, madenleri altına çevirmek gibi olağanüstü etkileri olduğuna inanılan sıvı. 2. İç ferahlatıcı ilaç veya içki. 3. Aşk ilham eden büyülü içki. İlaf: Bu isim, Kureyş Suresi’nde yer alır. Bir şeyleri birleştirmek, sevmek, uzlaşmak, anlaşmak anlamına gelir. İlarya: Gümüş balığının küçüğüdür. İlay: Ülkenin en güzeli. İlayda: Su perisi İlbüke: İlbey hanımı, seçkin hanım İlcan: Ülkenin canı, sevdiği İlçim: Elçilik görevi. İlçin: İlde olan, ülke için yaşamak. İldem: Pişmanlık duyan İlden: Üzgün İldeniz: Ülkenin denizi İlenay: Gülen ay. İley: Huzur, yön, taraf İlgi: İki şey arasındaki bağıntı, bağ, ilişki; bir şeye karşı duyulan bilme isteği İlgin: Yabancı, gurbette yaşayan İlginay: Gurbette yaşayan güzel. İlgün: Ülke güneşi, başkaları, yabancılar İlgür: Gelişkin, güçlü. İlim: Bilim İlisu: Sulak yer, hareketli yer. İlkay: Ayın ilk hali İlkbahar: Bahar mevsimi İlkcan: Genellikle ailenin ilk doğan çocuğuna verilen bir ad) ilk sevgili İlke: Temel alınan düşünce, kural İlkgül: (ailede ilk doğan kız çocuğuna konur) güllerin ilki, ilk gelen gül İlkgüz: Eylül ayı İlkim: İlk çocuklara verilen addır. Benim ilk olanım anlamındadır. İlkin: Önce, öncelikle İlknaz: İlk doğan kız çocuklarına verilen isimdir. İlk yapılan naz gibi, çok nazlı gibi anlamları vardır. İlknur: İlk nur, İlk gelen ışık İlksal: İlk çocuk olmasıyla övünülen. İlksay: İlk olmasıyla özen gösterilen. İlksel: (ilk çocuk ya da ikizlerden ilk doğan için) ilk gelen sel İlksen: Önce sen anlamında İlksev: İlk önce sevilen. İlkşan: İlk göz ağrısı. İlkşen: İlk önce sevinen. İlkut: Yurdun için savaş. İlkyaz: Bahar sonu, Yaz başlangıcı İlkyel: Hafif esinti. İlma: Parlama, belirme, işaret etme İlmiye: İlme ait, ilme mensup anlamındadır. İlnur: Ülkenin, çevrenin ışığı. İlsel: İlle ilişkili, yurtla ilişkili İlser: Yurdu için baş veren. İlsu: Ülkenin suyu, bereketi İltaç: Yurdunu taçlandır, onurlandır. İlter: Yurdu koruyan, yurtsever İlterim: Yurdunu koruyan.’ İlya: İnsan anatolojisinde böğür anlamındadır. İmbat: Yazın, gündüz denizden karaya doğru esen mevsim rüzgarı, deniz yeli. İmece: Elbirliği ile yapılan çalışma. İmer: Zengin, varlıklı İmge: Düş, hayal, görüntü, tasarım İmgen: Düşleyen İmran: Evine bağlı, evcimen anlamında İmren: İmrenmek fiilinden, görünen şeyi edinme isteği İnal: Kendisine inanılan kimsedir. İnanç: İnanılan şey İnce: İnce yapılı; kalınlığı az olan; düşünce, davranış bakımından incelik gösteren İnci: İstiridyede oluşan küçük değerli süs tanesi İncidil: Değerli sözler söyleyen. İncifem: İnci gibi güzel olan. İncigül: İnci tanesi ve gül gibi güzel İncila: Işık, parlaklık İncilay: Ay’ın ince olduğu hali. İncili: Değerli. İncinur: İnci gibi ışıklı, parlak İncisel: Coşkulu ışık. İnciser: En güzel inci. İncisoy: İnci gibi bir soydan gelen. İndira: Girişim. 2. Önegeçme. İnsel: İnsani, insana yakışan. İnşirah: 1. Açıklık, ferahlık, rahatlık. 2. Kur'an-I Kerim'de bir sure. İpar: Yüksek dağların kar tutmayan yerlerinde yetişen çiçek İpek: İpek böceği kozası çözülerek çıkarılan ince parlak tel İpekel: İpek gibi yumuşak el İpekten: İpek gibi, ipekten yapılmış; teni çok güzel olan, ipek tenli İrade: istek, dilek. 2. Buyruk. 3. Bir şeyi yapıp yapmamaya karar verme gücü. İrem: Kuran’ da geçen sahte cennet / Şam ya da Yemende bulunduğu ileri sürülen eski ünlü bahçe İremsu: Cennet bahçesi. İren: Özgür, serbest İrgün: Günün çok erken zamanı İris: Göz bebeği İrman: Arzu, istek. 2. Davetsiz gelen misafir. İrva: Suya kandırmak, bolca sulamak. İrza: Gönlünü hoş etme, gönül alma. İslim: 1. Çin işine benzer şekilde yapılmış bir tür süs, bezek. 2. Buhar. İsmet: 1. Masumluk, günahsızlık, temizlik. 2. Haramdan çekinme, namus. İsmiay: Adıda kendi gibi güzel olan İsmican: içten olması temenni edilen. İsmigül: Gül gibi güzel olması temenni edilen. İsmihan: Hükümdar ismi. İsminaz: Nazlı, adı nazdan gelen. İsminur: Nur gibi ışık saçması temenni edilen. İsmişan: Adı gibi şanlı, şöhretli olması temenni edilen. İsmişen: Adı gibi neşeli olması temenni edilen. İsna: Övme, şükretme, değer, yükseltme. İsra: Gece yürüyüşü. Geceleyin yürütme, gönderme, bir yerden bir yere ışınlama. Hz. Muhammed’ in Miraç gecesinde yaşadığı özel hal. İstek: Bir şeye duyulan içsel eğilim; birinden yerine getirilmesi istenilen şey İstem: İrade, arzu. İstemihan: İradeli, arzulu, yönetici. İşcen: Çok çalışkan, çalışmayı işi seven İşkar: Emekçi, işçi. İşve: Naz, eda. İşvebaz: Naz edici, kırıtkan, cilveli. İşvekar: Nazlı, cilveli. İşvel: Nazlı, cilveli. İtibar: Saygı, önem, onur, şeref. İyem: İyilik, güzellik İyimser: İyi şeyler düşünen, her konuda, kötü şeyleri düşünmeksizin umutlu olan, herşeyi iyi yönüyle gören manasındadır. İzabel: Dişi, kadın. İsabella isminin bir başka yazılış halidir. Yabancı isimdir. İzan: Anlayış, kavrayış, akıl, terbiye. İzel: İz + El /El izi anlamında İzem: Büyüklük, ululuk İzgen: İzi geniş İzgi: İyi, güzel, akıllı, adaletli İzgül: Gül izi. İzgün: Gün izi. İzim: Önceden bulunduğum yerde bıraktığım belirti anlamında İzlem: Gözlem, izlemek eylemidir. Jade: Yeşim taşı. Yarı değerli yeşil renkli bir taş. Jale: Kırağı, çiğ, şebnem Jaledar: Üzerine şebnem düşmüş, kırağılanmış Jalenur: Parlayan, ışıldayan, çiğ Janbek: Kuvvetli lider. Janseli: Güneşin doğduğu yer. Janset: Güneşin doğuşu. Jarin: Yakınmak, haykırmak. Jasmin: Yasemin çiçeği Jefi: Güçlü, deneyimli, Jehat: Becerikli, yetenekli. Jenin: Vurmak anlamında. Jerfi: Derinlik. Derin deniz. Jergar: Deniz yeşili renk Jeyan: Kükreyen ve kızmış olan. Jilda: Yaşamın önünde duran kimse. Jinmir: Kraliçe, prenses. Jinsal: Çağ, yaş, dönem Jiyan: Kızgın. Jutenya: Bir tane. Jülide: Karışık, dağınık saç. Derinlik. Kader: Yazgı, alın yazısı, talih, kişinin hayat planı manasındadır. Kadın: Dişi cinsten erişkin insan. 2. Evlenmiş kız. 3. “Bayan” anlamında kullanılan bin ünvan. 4. Analık veya veya Kadınana: Deneyimli, yaşlı, saygı gösterilen kadın. Kadıncık: Hanımefendi. Kadife: İyi huylu, sakin Kadime: Eski, önceki hali hakkında bilgi sahibi olunmayan Kadire: Çok kuvvetli, gücü tükenmeyen Kadriye: Değer, kıymet, onurla ilgili. Kafiye: Şiirde, mısra sonunda yer alan kelimelerin ses benzerliği. Kahya: Konak, çiftlik vb. yerlerde türlü işleri yapmakla görevli kimse. Kaila/Kayla: Pür, saf, katıksız, kötülükten uzak kimse anlamındadır. Kainat: Var edilen şeylerin hepsi, yaratılanlar. Evren, alemler… Kalender: Aza tamah eden, alçakgönüllü, sade. Kamber: 1. Köle, itat eden. 2. Dost, arkadaş. Kamelya: Çok güzel çiçekleri olan bir bitki Kamer: Ay. Kuran’ da sure adı Kamertab: 1. Aydınlık, ışık. 2. Ay ışığı, mehtap. Kamile: Bütün, eksiksiz, olgun Kamuran: İstediğine ulaşmış, mutlu Kaniye: Elindekiyle yetinen. 2. Aklı yatmış, kabullenmiş. Karaca: Rengi karaya yakın, esmer Karadut: Siyah renkli dut. Karakız: Esmer tenli kız. Karanfil: Kokulu bir çeşit çiçek Kardan: Kar kadar beyaz. Kardelen: Kar üzerinde çiçekleri görülen beyaz zarif bir çiçek Kardem: Kar zamanı. Karen: Saf, arı, katıksız… Karin: Yakın, nail olan, hısım Karina: Carina takım yıldızının adı Karmen: Parlak kırmızı renk Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel. Karsu: Karın suyu ya da sulu kar. Karya: Karlar kraliçesi. Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad. Kaşife: Bulan, ortaya çıkaran. Kâşife: Bulan, keşfeden, bulucu. Katibe: Yazıcı, devlet memuru. Kâtibe: Kadın sekreter, kadın kâtip. Katmer: Bir şeyi oluşturan katlardan her biri. 2. Arasına yağ veya kaymak sürülerek katlanmış yufka ekmeği. Katre: Damla. Damlayan şeydir. Katun: Kadın Kavin: Güçlü kız çocuğu. Kayansel: Taşkın, akarsu seli, sel27 Kayla: Masum, temiz, katkısız, saf… Yunancadır. Kaymak: Sütün yüzünde zar gibi toplanan, açık sarı renkli, koyu yağlı katman. 2. Bir şeyin en iyi ve en seçkin bölümü. Kayra: Yüksek tutulan ya da sayılan birinden gelen iyilik, ihsan, lütuf Kâzime: Öfkesini, hırsını yenebilen kimse. Kebar: İlk şafak. Kebire: Büyük, ulu, yaşça büyük. Kebuter: Güvercin. Keder: Kaygı, üzüntü, tasa. Keje: Sarışın kız çocuğu. Kürtçedir. Kekik: Güzel kokulu bir bitki. Keklik: 1. Güvercin büyüklüğünde, eti için avlanan, tüyü boz, ayakları ve Kelebek: 1.Vücudu kanatlan ince pullarla ve türlü renklerle örtülü, dört kanatlı, çok sayıda türü olan böcek. 2.Narin, ince kadın. Kendi: Tek başına Kenter: Şehir terbiyesi almış, kentli. Keriman: Eli açık, cömert. Kerime: Ayet, kız evlat, kıymetli anlamları taşır. (Ayet-i Kerime) Kerra: Tan gibi, koyu Keşfiye: 1. Keşifle ilgili. 2. Keşfeden. Kevser: Cennette bir akarsuyun adı Kezban: Aslı Kedbanu – vekilharç kadın (evi çekip çeviren) Ev kadını, evine ve kocasına bağlı kadındır. Bir diğer anlamı; yalan, yalancıdır. Kezban/Keziban: 1. Bir yeri yöneten kadın kahya. 2. Ev kadını, evine ve kocasına bağlı kadın Kırçiçek: Kır çiçeği, yabani çiçekler. Kısmet: Talih, nasip, kader Kıvanç: Sevinç Kıvılcım: Yanmakta olan bir ateşten sıçrayan küçük ateş parçasıdır. Kıymet: Değer Kızhanım: Az bulunur hanımefendi. Kızılca: Kırmızı renge çalan Kızılcık: Kızıl renkli, küçük ekşimsi meyveleri olan ağaçcık. Kızıltan: Kızıl renk tan Kızımay: “Kızım ay gibi parlak ve güzeldir” anlamında kullanılan bir ad. Kızkına: Küçük kız. Kibare: 1. Davranış, düşünce, duygu bakımından ince, nazik olan. 2. Seçkin, Kibariye: Kibar, nazik kadın. Kibele: Toprak tanrıçası Kifaye: 1. Yetişme, el verme, kâfi gelme. 2. Bir işi yapabilecek nitelikte olma. Kifayet: 1. Yetişme, el verme, kâfi gelme. 2. Bir işi yapabilecek nitelikte olma. Kimya: Maddelerin temel yapılarını¸ bileşimlerini¸ vb.ni inceleyen bilim. Kinebike: Küçük hanım. Kiraz: Gülgillerden bir meyve ağacının sulu tek çekirdekli meyvesi Kişwer: Krallık, ülke. Konca: Açmamış çiçek, gonca Koncagül: Gül goncası Konçuy: Prenses. Korgül: Kor renginde, kızıl gül. Koza: İçinde tohum ya da krizalit bulunan korunak Körpe: Tazeliği üstünde, daha büyümemiş. 2. Yeni yetişmekte olan. Kösem: Sürünün önünden giden, yol gösteren koç. Cildi temiz, pürüzsüz. Köz: İçinde küçük kor parçaları bulunan kül Krizantem: Sadakat anlamına gelen çiçektir. Kudsiye: Kutsal, saygı uyandıran. Kudsiyet: Kutsallık. 2. Saflık, anlık, temizlik. Kuğu: Beyaz tüylü bir su kuşu Kukus: Tomurcuk. Kulan: İki üç yaşında dişi tay, kısrak. Kumral: Açık kestane rengi, bu renkte olan Kumru: Güvercine benzeyen bir kuş türü Kumsal: Deniz kenarı üzeri kumla örtülü yer, sahil. Kurtuluş: Tehlikeli veya kötü bir durumdan kurtulma. Kutal: Mutlu ol anlamındadır. Kutan: 1. Saban. 2. Saka kuşu. Kutay: Kutlu, uğurlu ay Kutbiye: Kutupla ilgili, kutba ilişkin. Kutgün: Uğurlu, kutsal zamanda doğan. Kutlay: Uğurlu, şanslı ay. Kutlu: Uğur getirdiğine inanılan, uğurlu, ongun, mübarek. Kutluay: Uğurlu, şanslı ay. Kutluay/Kutlay: Uğurlu, kutlu ay. Kutlucan: Şanslı, uğurlu dost. Kutlumaral: Uğurlu dişi geyik, kutlu geyik Kutlunaz: Şanslı nazenin. Kutlunur: Şans ışığı veren. Kutlusun: Şanslısın, uğurlusun. Kutsal: Uğurlu sel, hayırlı sel Kutsalan: Uğur getiren, kutlu. Kutsalar: Uğur getiren, kutlu. Kutsan: Uğurlu, talihli ad. Kutsel: Uğuru bol olan, çok çoşkulu Kutseli: Mutluluk seli, büyük coşku Kutun: 1. Mutlu. 2. Kutsal. Kuyaş: Güneş sıcağı. Kuzay: Güneş görmeyen gölgelik yer. Kuzey: Güneşi az gören yer; kuzey Kübra: En büyük, çok büyük manasındadır. Laçin: 1. Bir cins şahin. 2. Sarp, yalçın. 3. Şiddetli. Lal: Dili tutulmuş, konuşamayan. Lale: Yaprakları uzun, çiçekleri kadeh biçiminde çeşitli renkleri olan soğanlı bir süs bitkisi Lalegül: Türk Müziğinde bir makam. Lâlegül: Lâle ve gül gibi güzel olan Lalehan: Lalelerin sultanı Lâlehan: Lâle gibi güzel olan Lâleruh: Lâle yanaklı, yanağı lâle gibi kırmızı olan Lalezar: Lale bahçesidir. Lâlezar: Lâle yetişen yer, lâle bahçesi Lâlgûn: Kırmızı renkli, al Lalin: Eski dilde kırmızı renkli olan. Lamia: Parlak, parlayan Lamiha: Işıldayan. Lâmiha: Parlayan, parlak Lamiye: Parıldayan, parlak Lara: Su perisi Larasu: Su perisi. Larissa: Yunanistanda antik bir şehir. Latife: Yumuşak, hoş nazik / Espri, şaka Lavanta: Lavanta çiçeğinden elde edilen ispirtolu güzel bir koku. Lavin: Heyelan, çığ. Lavinya: Bir çeşit çiçek. Layike: Ulaşılması gereken herhangi bir amaca veya maddeye uygun olan. Laylank: Zambak. Layza: En yüksek. Lebibe: Akıllı, zeki. Lebriz: Ağzına kadar dolu olan. Ledeyna: Allah’ın makamı, huzuru Lema: Parıltı, parlayış Leman: Titrek / Parlamak / ekin toplamak Lemide: Parlak, parıldayan Lemis: Dokunma, elleme Lemiye: Parıldayan. Lena: Bizim için, bizden biri. Lerzan: Titreyiş, titrek Lerze: Titreme Lerziş: Titreme, titreyiş Letafet: Hoşluk, güzelliktir. Levin: Rengarenk, renk, boya anlamındadır. Levzi: Badem gibi olan. Leyal: Geceler. Leyan: Parlayan Leyla: Uzun ve karanlık gece, çöl gecesi. Leylagül: Siyah gül. Leylak: Mor ve beyaz renklerde çiçek açan, salkım şeklinde, hoş kokulu bir bitki Leylan: Serap, yanılgı. Leyli: Geceye özgü, gece yapılan Leylifer: Gece ışığı Leylim: En karanlık gece Leylüfer: Gece ışığı Leyya: Susuz yer. Lezin: Hızlanma. Lezir: Akıllı, zeki Leziz: Lezzetli, tatlı, hoşa giden Lezize: Tadı, güzel, hoş olan. Lğıl: Yumuşak akan su. Lidya: Anadoluda eski bir uygarlık adıdır. Lila: Açık eflatun rengi. Lilya: Cennet bahçesi. Limon: Turunçgillerden bir ağaç ve bu ağacın meyvesi Lina: Kuran’da da geçen Lina ’nın anlamı hurma fidesi demektir. Linda: İsyanyolca’da güzel anlamına gelen isim. Linet: Sürgün. Lirik: Coşkun.ilhamla dolu. Liva: 1. Bayrak. 2. Mülki idarede kaza-vilayet arasında bir derece, sancak. 3. Tugay. 4. Tuğgeneral. 5. Livai saadet, Liva-i şerif. Livanur: Hz. Muhammed s.a.v. efendimizin bayrağı. Livza: Bolluk, bereket. Liya: Sabrın en güzeli. Liyakat: 1. İktidar, güç. 2. Erdem Liyan: Sarmaşık türü adıdır. Lizge: Çiçek tomurcuğu anlamına gelir. Lodos: Güneyden esen rüzgar Lorin: Işıklı, aydınlık. Loya: Lazca’da tatlı kız anlamına gelen kelime. Lşılar: Parlayan, ışıldayan. 2. Neşeli, canlı. Lşılay: Ay ışığı, parlak, ışıldak Lşıldar: Göz alıcı, ışık saçan. Lşıltan: Tan yerinin ışığı. Lşınay: Ay gibi ışıldayan. Lulu: Olağanüstü şeydir. Lulubar: İnci yağmuru manasındadır. Lüle: Çiçek. Lüte: Bükülmüş, dürülmüş, düzeltilmiş şey. Lütfiye: İyi muamele, güzellik ve hoşlukla ilgili Lütuf: İyilik, güzellik, hoşluk Lütufkar: İyilik eden Macide: Şan ve şeref sahibi Madelet: Adalet, doğruluk. Mağfiret: Tanrı’nın kullarının günahlarını bağışlaması. 2. şefkat, acıma ve yargılama. Mahbube: Sevgili Mahçiçek: Ayçiçeği Mahfer: Ay ışığı. Mahınev: Yeni ay, ayça, hilal. Mahibe: Bereketli ve heybetli. Mahidevran: Mah Ay ya da güzel yüz, devran ise devir veya zaman manasına geliyor. Bu durumda mahi devran, kelime anlamı olarak zamanın güzeli, devrinin güzeli’, ‘zamanın ayı manalarına geliyor. Mahinur: Ay yüzlü nurlu güzel. Mahire: Hünerli, becerikli Mahiye: Aylık, maaş. Mahizar: Ayın çok olduğu gece. Mahizer: Altın renginde ay. Mahmude: 1-Övülmüş, Methedilmiş; Övgüye Değer, Övülmeye Değer. 2-Allah’a çok şükreden, çok hamt eden. Mahmure: Sarhoşluğun verdiği sersemlik. 2. Süzgün ve dalgın bakışlı göz. Mahnur: Işıklı ay Mahpare: Ay parçası, çok güzel kadın. – bk. Mehpare Mahperi: Ay gibi güzel olan kız. Mahpeyker: Güzel yüzlü, nurlu. Kösem Sultan’ın adıdır. Mahrem: Gizli, saklı. 2. İçli dışlı, sırdaş. Mahru: Yüzü ay gibi güzel olan. Mahrume: Yoksun kalmış. 2. Payı kısmeti olmayan, şanssız. Mahrur: Alevlenmiş, ateşli. Mahsure: Kuşatılmış, sarılmış. Mahşer: Kıyamet günü ölülerin dirilip toplanacakları yer ve zaman. Mahten: Ay gibi beyaz, ışıklı, parlak teni olan. Mahter: Yeni ay, ayça, hilal. Mahur: Klasik Türk müziğinde bir makam. Mahzure: Çekinme, sakınma. 2. Korku. 3. Savaş. Maide: Yemek sofrası manasına gelir. Kuran’ın 5. Suresinin ismidir. Surede gökten inen sofra olarak maide ismi geçer. Makber: Mezarlık. Makbule: Alınan, kabul olunan, beğenilen Maksude: İstenilen şey, murat. Maksure: Kısaltılmış. 2. Elinde olmadan, zoraki. 3. Alıkonulmuş. 4. Camilerde büyükler için ayrılan yüksekçe yer. Makule: Tür, çeşit. 2. Soy. Malike: Sahip olan, elinde bulunduran. Mamure: Bayındırlık . 2. Kent, kasaba. Mana: Anlam. 2. Düş. 3. İçyüz, 4. Akla yatkın neden. Manolya: Çok güzel çiçekleri olan bir bitki Mansure: Tanrı yardımıyle zafer kazanmış. 2. Yardım görmüş. Maral: Dişi geyik Marifet: Ustalık, hüner. 2. Uygun olmayan, hoşa gitmeyen. Mariye: Mısır’da Şen’un adında birinin kızı olup hicretin 7. yılında kızkardeşi Şirin ile birlikte, Mukavkıs tarafından Hz. Muhammed’e (s.a.s) hediye edilen kıbti bir cariye. Hz. Peygamberin hanımlarından küçük yaşta ölen oğlu İbrahim’in annesi Martı: Beyaz ve parlak yeşil renkte deniz kuşu. Marufe: Bilinen tanınan. 2. Ün kazanmış, ünlü. 3. Dinsel bakımdan iyi bulunmuş, beğenilmiş kimse. Marziye: Razı olma, hoşnut olma, memnuniyet manasındadır. Nefs-i Marziye olarak tasavvufi nefis mertebelerinin birinin de adıdır. Masal: Öykü, hikaye. Masume: Günahsız, suçsuz. Maşuka: Sevgi, sevilen yavuklu. Mavera: Bir şeyin ötesinde bulunan, görülen alemin ötesi anlamındadır. Mavi: Gökyüzünün rengidir. Mavisu: Deniz Maviş: Ak tenli ve mavi gözlü Maya: Asıl, öz, yaradılış. Mayıs: Bir bahar ayı ismidir. Mayra: Güzellik. Mazlume: Zulüm görmüş, haksızlığa uğramış, ezilmiş, yıkılmış. 2. Uysal boynu bükük, nazlı. Mebruke: Kutlu, bereketli kadın Mebrure: Hayırlı, beğenilmiş Mebuse: Gönderilmiş, yollanmış. 2. Milletvekili. 3. Öldükten sonra diriltilmiş olan. Mecide: Şan ve şeref sahibi. 2. Büyüklük, ululuk. Mecra: Suyun aktığı yatak, suyoludur. Bir işin gidiş yoludur. Bedendeki ahlatın alıştığı yol. Medar: Dayanak, yardımcı. Medeniyet: Uygarlık. Mediha: Methedilmiş, övünülmüş, beğenilen kadın Medine: Arabistan’da bir şehirdir. Hz. Peygamberin kabrinin bulunduğu şehirdir. Mefbaret: Övünülecek şey, övünmeye neden olacak şey. Mefharet: Övünç, övünme, kıvanç. Mefkure: Ulaşılmak istenilen en yüce amaç, ülkü, ideal Mefküre: Ülkü, ideal. Meftune: Gönül vermiş, tutkulu, tutkun. Mehcure: Uzaklık. ayrılık, 2.-Bir kenara bırakılma. Mehin: Dişi at. kısrak. Mehir: Ay. Mehlika: Ay yüzlü güzel. Mehpare: Ay parçası, çok güzel Mehru: Ay yüzlü güzel. Mehrup: Yoksul, fakir. Mehtap: Ay ışığı, dolunay Mehtiye: Doğru yolu bulan, hidayete eren. – bk. Mehdiye Mehveş: Ay kadar güzel olan Mela: Doluluk, topluluk, ova gibi anlamları vardır. Melahat: Yüz güzelliği, cemal Melaik: Melekler. Melda: İnce ve taze vücutlu, genç, körpe, nazik Melek: Çok güzel, çok dürüst, tertemiz Melekcan: Çok iyi dost. 2. Karakteri iyi olan. Melekgül: Çok iyi kalpli. Meleknaz: Nazlı güzel. Meleknur: 1. Allah’ın nurdan yarattığı varlıklar. Allah’ın emirlerine tam itaat eden varlıklar. 2. Halim, selim güzel huylu kimse. Meliha: Güzel, sempatik, şirin Melike: Kadın hükümdar, hükümdar karısı Meliken: Güzel. Melikenur: Hayatı aydınlık kadın kraliçe Meliknaz: Nazlı, güzel, terbiyeli. Melin: Suda açan bir çiçek Melina: Kökeni yunanca olup bal anlamına gelmektedir. Melinay: Cennete düşen ilk yağmur damlası. Melinda: Bir anlamı bal olarak rastlıyoruz. Diğer anlamı da benim güzel kızım demektir. Melis: Bal arısı Melisa: Tatlı, bal gibi, kokulu bir bitki adıdır. Melissa: Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Melissa / Melisa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları lio Meliz: Tatlı, güzel, bal. Mellisa: Baklagillerden, yaprakları limonu andıran kokulu bir bitki. Melodi: Ezgi, müzik parçası Meltem: Hafif rüzgar, yaz rüzgarı Memduha: Övülmüş, yüceltilmiş. 2. Övgüye değer. Memnune: Sevilmiş, sevinçli. Mena: Sansikritçe bir isimdir. Bilgili demektir. Menal: Yetiştirme, nâil olma, kavuşma. Osmanlıcadır.. Ele geçirilen, sahip olunan şeye denir. Menekşe: Mor renkli bir kır çiçeği. Menesa: Hz. Yusuf’un kızı. Meneviş: Renk dalgalanmaları. Menevşe: Kokulu çiçekler açan bir bitki. Mensure: Saçılmış, serpilmiş. Menşure: Yayınlanmış, dağıtılmış. Menzure: Adanmış, adak olarak belirtilmiş. Meral: Meral (Maral) Dişi geyik Meram: Arzu, istek, niyet demektir. Mercan: Deniz dibine ağaç gibi kök salarak büyüyen, hayvan gibi duyguya sahip, kırmızı renkli, kalker iskeletli bir canlı türüdür. Mergül: Çok nadide bulunan renkte bir gül çeşidi Meriç: Bulgaristan’dan çıkıp Edirne yakınlarında Arda ve Tunca ile birleştikten sonra Türk-Yunan sınırı boyunca akarak Enez yakınlarında Ege Denizi’ne dökülen ırmaktır. Merih: Mars gezegeni Mersa: Liman. Merve: Mekke’de bir dağın adı olup hacılar, Merve ile Safa arasında Sa’y ederler yani 7 defa gidip gelirler. Kur’an-ı Kerim’de bakara suresi 158. Ayet’te geçmektedir. Meryem: Dinine bağlı, iffetli kadındır. Hz. Meryem Merza: Meleklerin kraliçesi demektir. Merze: Mercan Merziye: Beğenilen, güzel olan. Merzuka: Rızkı verilmiş, mutlu Mesadet: Mutluluk, sevinç. Meserret: Sevinç, şenlik Mesrure: Sevinmiş, sevinçli. 2. İsteğine kavuşmuş, mutlu olmuş. Mesture: Örtülü. 2. Gizli saklı. 3. Namuslu, açık gezmeyen kadın. Mesube: Hayırlı ve yararlı bir işe karşı Tanrı’nın armağanı. Mesudane: Mutlu olanlar gibi, mutlulukla. Mesude: Bahtiyar, mutlu. Meşakkat: Güçlük, sıkıntı, zorluk. 2. Eziyetli, zahmetli iş. . Meşale: Ucunda, alev çıkararak yanıcı bir madde bulunan, aydınlatmaya yarayan değnek. Meşine: Ela, ela gözlü Meşk: Yazı örneği. 2. Yazı ve müzikte alıştırma, uygulama Meşkure: Beğenilmiş, övgüye değer, teşekkür edilecek değerde. Metanet: Dayanıklı, sağlam olma. Metik: Küçük çiçeklerin goncası. Meva: Sığınılacak yer, yurt, mesken. Cennette bir mekan adıdır. Mevcude: Mevcut olarak, kendisiyle birlikte. Mevhibe: Tanrı vergisi, bağış. Meviza: Osmanlıcadır; öğüt, nasihat demektir. Mevlide: Doğma, dünyaya gelme. 2. Doğum yeri. 3. Doğum zamanı, tarihi. Mevlüde: Yeni doğmuş çocuk. Mevsim: Yılın dört bölümünden biri. Mevzune: Biçimli, düzgün. 2. Düzenli, vezinli, ölçülü. Meygün: Şarap renginde, şaraba benzer. Meyil: Bir yana eğilmiş olma, eğilim. 2. Sevgi duyma, sevip tutulma. Meyra: Parıldayan Işık Meyyal: Meyleden, aşırı istekli Meyyit/Meyyite: Çok zayıf. Meziyet: Bir kişiyi benzerlerinden üstün gösteren nitelik. Beceri Mısra: Şiirin bir satırı Mia: Parlayan, parıldayan, parlak. Mihman: Konuk, misafir. Mihra: Bir kuyruklu yıldız adı. Mihrace: Hindistan’da prenseslere verilen unvan. Mihranur: Sevgi güneşi, ışık. Mihrap: Umut bağlanan yer. Mihri: Güneşle ilgili Mihriban: Güleç, yumuşak huylu Mihrican: Sonbahar. Mihrigül: Güler yüzlü, dost, sevecen, güzel Mihrimah: Güneş ile ay. Mihrimah/ Mihrümah: Güneş ve ay. Mihrinaz: Çok nazlı Mihrinisa: Güler yüzlü, faziletli kadın. Mihrinur: Güldüğünde ışıklar saçan Mihrişah: Şahların güneşi demektir. Mihrişan: Şanlı, şöhretli, güleryüzlü dost. Mihrişen: Şen, şakrak, güleryüzlü. Mihriye: Güneşle ilgili. Mila: Rusça kökenlidir; canım benim, bitanem anlamındadır. Mileb: Diren, direngen. Milena: Sevilen kız, sevgili. Mimoza: Güzel bir çiçek Mina: Camın ana maddesi. 2. Liman, iskele. 3. Gökyüzü. Mine: 1. Maden ve çini üzerine vurulan camı andırır cila. 2. Dişlerin üzerindeki ince ve parlak tabaka. 3. İnce ve parlak nakış. Minel: Cennetteki inci tanesi. Minen: Minnet etmek demektir. Minnet: Yapılan bir iyiliğe karşı kendini borçlu sayma, gönül borcu; 2. Bir iyiliğe karşı teşekkür etme, memnuniyet duyma. Mintaha: Cennet kapısıdır. Mira: Eski Likya kentlerinden birinin adı. Bir kuyruklu yıldız adıdır. Ayrıca İspanyolca’da da “bak” anlamındadır. Miranda: Hayran edilmesi gereken Mirari: İnci Miray: Yılın ilk aylarında doğan / Güneş gibi ay gibi parlayan Miraz: Amaç, hedef Mircan: Gerçek dost olan değerli kimse / Güneş gibi aydınlık. / Canın içi… gibi farklı anlamlarına rastlıyoruz. Mirden: Cennet yüzü. Mirgün: Günlerin şahı padişağı. Mirhan: Candan, canın içi. Misal: örnek olarak alınabilen, gösterilen şey, örnek. 2. Benzer, eş gibi. Mislina: Eshab’ül-Kehf’in(Yedi uyurlar) isimlerinden bir tanesi. Mişvar: Huy, alışkanlık, tarz. Miyase: Değerli taşlarla süslü taç. Miyaser: Yarası değerli taşlarla süslü taç Mizur: Munzur nehri. Moral: Mor ile al, hem mor hem al renkte; moral, motivasyon gibi anlamları vardır. Moran: Sis. Morgül: Mor renkte gül Moripek: Mor renkte ipek Muaccel: Acele olunmuş, acelecilik. 2. Peşin, vadesi olmayan. Muadelet: Değer bakımından eşit olma, eşitlik, denklem. Mualla: Makam ve rütbece yüksek olan Muazzez: Sevilen, aranan Mucibe: kap eden, gereken. Mucide: Bilinen şeylerin yardımıyla hiç bilinmeyen bir şey bulma. 2. Yeni düşünce ve anlamlar bulabilen. Mucize: İnsanı şaşkınlık içinde bırakan olağanüstü olay. Muhabbet: Sevgi. 2. Dostça konuşma, yarenlik, sohbet etme. Muhibban: Sevenler muhabbeti olanlar. 2. Dostlar, ahbaplar. 3. Bir tarikate sevgi duyanlar, bağlı olanlar. Muhibbe: Kadın dost. Muhlise: İçten, samimi, dost canlısı Muhsine: İyilik yapan, hoşgörülü. Muhterem: Saygın, saygıdeğer Muhteşem: Görkemli, gösterişli, büyük ve göz alıcı. Mukadder: Tanrı hükmü, kader, alın yazısı Mukaddes: Kutsal olan, mübarek olan Mukbile: İkbal sahibi. 2. Mutlu, kutlu. Mukime: Bir yerde yerleşmiş, orada oturan. Munise: Canayakın, sempatik Muradiye: Muradına eren Musiye: Vasiyet eden kadın. Muslihe: Islah eden, düzelten, iyileştirmeye çalışan. 2. Barıştıran, arayı düzelten. Muştu: Müjde, sevindirici haber. Muteber: Hatırı sayılır, güvenilir, saygın. Mübeccel: Yücelmiş, saygı gösterilmiş yüce, ulu. Mübeddil: Değiştiren. Müberra: Aklanmış, temize çıkarılmış Mübeşşer: Müjdelenmiş. Mübeyyen: Beyan edilen, bildirilen, açıkça söylenen. Mübine: İyiyi, kötüyü ayıran. 2. Apaçık, besbelli. Mübtesim: Gülümseyen, tebessüm eden. Mücber: Zorunlu, zorlanan. Mücella: Parlak, cilalanmış Mücevher: Değerli süs eşyası. Müçteba: Seçilmiş, seçkin. Müdebber: Tedbir, önlem alınmış. 2. Her şey düşünülmüş. 3. Azat olması için sahibinin ölümü koşul olarak kabul edilmiş köle. Müdrike: Anlayan, kavrayan, idrak eden. 2. Yaklaşan, ulaşan. Müeccel: Tecil edilmiş, sonraki bir zamana bırakılmış, ertelenmiş. Müedda: Eda edilmiş, ödenmiş. 2. Anlam, kavram. Müesser: Eser bırakan, eser sahibi Müeyyet: Sağlamlaştırılmış, güçlendirilmiş. 2. Yardım gören. Müfide: Anlatıcı, yararlı Müge: İnci çiçeği Mühibe: Korku ve saygı uyandıran. Mühire: Aydınlatan. Mühri: Güneşli. Müjde: İyi haber, sevinçli haber Müjdecan: İyilik haberleri getiren Müjdenaz: Nazlılığıyla kendini sevdiren. Müjdenur: İnsanın içini ferahlatan haber. Müje: Kirpik. Müjgan: Kirpik Mükafat: ÖdüL. 2. Değerlendirici, sevindirici davranış. Mükedder: Üzgün, acılı, üzüntülü, kederli. Mükesser: Kırık, kırılmış. Mükrem: İkram olunmuş, değer verilerek ağırlanmış, Mükrime: İkramı bol olan Müldüz: Duru, berrak su. Müleyyen: Yumuşatılmış, mülayimleştirilmiş. Mülhime: İlham eden, içe doğduran. Mülkiye: Devlet yönetimindeki sivil görevliler sınıfı Mülzime: Susturan. 2. Gerekli gören. Mümine: Tanınmış iman etmiş, İslam dinine inanmış, Müslüman kadın Münciye: Kurtaran, kurtancı. Münevver: Nurlanmış, ışıklandırılmış, aydın, saygıdeğer Münibe: Allah’a teslim olan. Güzel yağan yağmur Münife: Yüksek, ulu, büyük. 2. Ululuk Münime: Nimet veren, yedirip içiren. 2. İyiliksever, velinimet. Münire: Işık veren, aydınlatan Münşire: Anlatımı iyi olan sekreter. 2. İyi hatip. Münteha: Son nokta, son sınır, nihayet, akıbet Mürebbi: Çocuk eğiticisi kadın. Müren: Büyük akarsu ırmak ve bir tür balık adıdır. Müride: Bir tarikat şeyhine bağlanarak ondan tasavvufun yollarını öğrenen, onun doğrultusunda ilerleyen kimse. Mürşide: Doğru yolu gösteren kılavuz Mürüvvet: Kişilik, şahsiyet, insanlık, cömertlik, iyilikseverlik Mürvet: Mertlik, yiğitlik Mürvet/Mürüvvet: Yiğitlik, Kişilik, mertlik Müsalemet: Barış içinde yaşama, iyi geçinme. Müseccel: Sicil defterine, kütüğe yazılmış Müsemma: Adı olan, adlanmış. 2. Parası, sayısı tutarı belli. 3. Belli bir zaman süresi. Müslime: Müslüman Müstakbel: İleri bir tarihte beklenen, gelecek. 2. İstikbal, gelecek (zaman). Müstesna: Bir bütünün veya kuralın dışında olan Müşerref: Onurlandırılmış, şerefli kılınmış Müteber: Geçerli, sağlam. Müveddet: Sevgi, muhabbet, dostluk. Müyesser: Kolayca olan, kolayca bulunan Müzehher: Çiçekli Müzeyyen: Süslü, süslenmiş Nabia: Yerden fışkırıp çıkan, akan, fırlayan Nabiye: Haberci, haber veren. Naciye: Kurtulmuş, selamete kavuşmuş Naçari: Çaresiz, olanaksız, zor durumda kalma. Nadide: Görülmemiş, görülmedik, ender bulunan Nadime: Tövbe eden Nadir: Seyrek, az bulunur. Nadire: Az bulunur, seyrek, ender bulunan Nadiye: Seslenen, bağıran. Nafia: Bayındırlık işleri Nafile: Yararsız, boşa giden, boş, işe yaramayan. 2. Fazladan kılınan namaz veya tutulan oruç. Nafiye: Ortadan kaldıran kişi. Nafize: Sözü geçen kişi Nagehan: Ansızın, birden bire, zamansız, vakitsiz Nagehan / Nagihan: (Fars.) Ka. – Ansızın, birdenbire.vakitsiz Nagihan: Ansızın, birden Nağme: Uyumlu ses Nağmehan: Şarkı söyleyen Nahide: Yeni yetişen genç kız Nahide/Nahite: Körpe, genç kız.Yeni yetişen kız Nahire: Ayın ilk günü veya son gecesi. Naibe: Birinin yerine geçici olarak oturan vekil Naile: Muradına ermiş Naime: Hoş, zarif kadın Naire: Ateş, alev, sıcaklık. Nakiye: 1. Temiz, pak. 2. Çok ince, çok güzel, zarif. Nakşıdil: Gönül resmi, gönül süsü. Nalan: İnleyen, feryat eden Nalie: Muradına eren, kazanmış, ele geçirmiş. Name: Mektup, sevgi mektubu Namiye: Yetişen, Büyüyen, Çoğalan, Artan, Fazlalaşan, Güç Kazanma, Yetişme, Gelişme, Olma, Namlı, Ünlü, Tanınmış, Şöhretli anlamlarını taşır Nargül: Kırmızı gül, gül gibi güzel olan Narin: İnce yapılı, zarif Nariye: Cehennemle ilgili. 2. Cin peri. Nas: Yardım eden, yardımcı. Kuran’ da bir sure ismidir. İnsan anlamına da gelir. Nasibe: Birinin payına düşen şey Nasiye: Altın Naşide: Şiir söyleyen, şiir okuyan Naşire: Dağıtan, yayan. Nayad: Denizkızı Naz: Kendini beğendirmek amacıyla yapılan davranış Nazan: Nazlanan, işve yapan, cilve yapan Nazar: Göz değmesi, göz Nazbahar: Nazlı olması güzelliğinden gelen Nazcan: Nazlı dost Nazdar: Nazlı. Naz yapan Nazende: Nazlı, alımlı Nazenin: Cilveli, nazlı Nazer: Nazar Nazgül: Gül kadar güzel olan, nazlı Nazgüzar: Becerilerini göstermekte nazlanan Nazılşah: Nazlanması gücünden kudretinden gelen. Nazılyel: Usul usul esen yel. Nazife: Temiz pak bayan Nazik: İnce, narin, terbiyeli, saygılı, güzel zarif anlamlarını taşır Nazikane: İncelikle, saygıyla, nezaketle. Nazile: Yukardan aşağıya inen anlamındadır. Bir yere konan, bir yerde konaklayan Nazime: Düzenleyen, tanzim eden. Nazire: Örnek, karşılık Nazlan: Naz yap, cilveli ol Nazlı: Naz eden, cilveli, işveli Nazlı(M): Naz yapan, işveli, edalı Nazlıay: Ay kadar güzel olduğundan ötürü nazlı olan Nazlıcan: Nazlı dost Nazlıcık: Sevimli, işveli. Nazlıdil: Kendini ağırdan satan. Nazlıela: Ela gözlü, nazlı bakışlı. Nazlıfer: Ruhunu yansıtmakta nazlanan Nazlıgöz: Süzgün bakışlı. Nazlıgül: Naz yapan, değer verilen sevgili Nazlıgülen: Gülmekte bile nazlanan Nazlıgüz: Ruhundaki hüznü yansıtmakta nazlanan. Nazlıhan: Naz yapan Nazlım: Naz yapanım, işvelim, cilvelim, benim nazlım Nazlınur: Nazlı ışıltı Nazlısel: Nazlı, coşkulu. Nazlıses: Ağzından zorla laf alınan. 2. Pek konuşmayan. Nazlısoy: Nazlı bir soydan gelen. Nazlısu: Nazlı ama yüreği temiz olan. Nazlışah: Nazlanması gücünden, kudretinden gelen Nazlışan: şöhretinden yanına yaklaşılmayan. Nazlışen: Gülmekte bile nazlanan Nazlıtan: Nazlı güzel, nazenin. Nazlıyar: Nazlı sevgili. Nazmiye: Vezinli ve kafiyeli sözle, nazımlailgili Nazra: Bir tek bakış anlamına gelmektedir Nebahat: Onur, şeref, ün Nebihe: Şan, şöhret sahibi. Nebile: Fazilet sahibi. Nebiye: Yol gösteren Necibe: Soylu, soyu temiz Necla: Çocuk, evlat, oğul, kuşak, sülale, nesil Necmiye: Yıldızlarla ilgili, yıldızlaraait Necve: Çocuk, evlat. Neçar: Çaresiz. Neda: Çiğ damlası, nem, rutubet Nedime: Zengin veya itibarlı bir kadının arkadaşı / Saray hayatında Sultan hanımlarının yardımcıları / Gelinin yardımcısı Nefaset: Güzel ve enfes olma durumu. 2. Tat güzelliği. Nefel: Çiçek Nefes: Hayat kaynağı olan soluk, canlılık Nefika: Temiz, berrak Nefis: Öz varlık kişilik. 2. İnsanın yeme içme gibi ihtiyaçlarının bütünü. 3. Pek hoş, istek uyandıran, çok güzel. Nefise: Pek hoş, çok hoşa giden, en güzel, çok beğenilen Nefsi: Nefisten doğan şeylerle ilgili. 2. Kişinin kendine ait, onla ilgili. Nehar: Gündüz Nehir: Irmak, büyük akarsu Nehire: Gereğinden fazla Nejan: Keskin gözlü. Nejla: Kuşak, sülale Nejla (Neclâ): 1. Çocuk, evlat. 2. Kuşak, soy, nesil. 3. Güzel gözlü kadın. Nemika: Mehtap. Nemir: Ölümsüz. Nergis: Çiçekleri ayrı ayrı ya da bir kök üzerinde sarı ve beyaz renkte bir bitki Nergise: Nergisle ilgili. Nergisi: İnsanın aklını başından alan göz. 2. Nergis biçiminde kesilerek yapılan bir tür hamur işi. Neriman: Pehlivan, yiğit Neris: Gözümün bebeği gözümün içi manasına gelir. Nermık: Yumuşacık. Nermin: Yumuşak, nazik, ince Nerwan: Silopi ovasında tarihi bir şehir. Nesevi: Kadınla ilgili, kadınlık. Nesibe: Temiz, soylu Nesil: Aynı çağda, aynı yaşta bulunan kimselerin tümü, kuşak Nesim: 1. Yumuşak esinti, yel. 2. Yumuşak huylu. Nesime: Yel, hafif esinti. 2. İyi huy. Nesli: Soylu Nesliad: Asil isim. Nesliay: Asil ay. Neslican: Sevgi dolu soyu olan. Neslicik: Sevimli, soylu. Neslidil: Güzel sözler söyleyen. Nesligül: Soyunun gülden gelmesi Nesligülen: Gülen bir soydan gelen. Nesligün: Özel gün. Nesligüz: Güzel bir sonbahar. Neslihan: Han soyundan gelen Neslinaz: Nazlılığı kanından gelen Neslinur: Soyu ışık saçan. Neslisal: Soyuyla övünen. Neslisay: Saygınlığı ve soyluluğu karakterinde barındıran. Neslisel: Coşkusu soyundan gelen. . Neslisen: Soylusun. Nesliser: Asilliğiyle gözler önünde olan. Neslises: İyi hatip. Neslisev: Kendin gibi olanı sev. Nesliseven: Adı gibi olanı seven. Neslisever: Kendi gibi olanı sever. Neslisoy: Çok asil bir soydan gelen. Neslişah: Şah soyundan gelen Neslişan: Geçmişinden gelen bir şöhrete sahip kişi. Neslişen: şen şakrak bir soydan gelen. Neslitan: Soylu güzel, asil. Nesliten: Yüreğindeki soyluluğu dışına yansımış. Nesliyar: Doğuştan sevecen. Nesliyel: Bağra esen. Nesrin: Bir tür yaban gülü Nesteren: Yaban gülü. Ağustos’ta açan gül. Neşe: Sevinç, gönül ferahlığı Neşead: Adı gibi neşeli, şen şakrak olan. Neşeay: şen şakrak, güzel. Neşecan: Sevinçli Neşecik: Sevimli, şen şakrak. Neşegül: Sevimli güzel. Neşeli: şen şakrak. Neşem: Yaşamın sevimli yanlarını bulan. Neşenaz: Sevimli, nazlı. Neşenur: İçindeki coşkuyu dışarı saçan. Neşesal: Ruh sevincini herkese yansıtan. Neşesel: İçtenliğini, neşesini, coşkuyla yansıtan. Neşever: Çok neşeli Neşide: şiir. 2. Bir toplulukta okunmaya değer şiir. 3. Ata sözü gibi kullanılan beyit veya dize. Neşire: Yayma, dağıtma, çıkartma. 2. Bir yere yazma, yazdırma. 3. Kitap, gazete bastırıp çıkartma 4. Kıyamet günü tüm insanların dirilmesi Neşure: Durmaksızın yayın yapan. Neşve: Keyif, neşe Neşvünema: Büyüme, gelişme, yetişme. Netice: Son, sonuç, bitim. 2. Öz, özet. Nev: Yepyeni Neva: Ses, seda, makam, ahenk, name Nevade: Torun Nevai: Makam, ses ve ahenkle ilgili. 2. Nasiple ilgili. Nevair: Ateşler, alevler. Neval: Şans, talih Nevaziş: Okşama gönül alma, iltifat etme. Nevbahar: İlkbahar, ilkyaz Nevber: Turfanda çıkan meyve. 2. Göğüsleri yeni çıkan kız. Nevcan: Yeni doğmuş. Nevcihan: Yeni yetişen Neveser: Türk müziğinde bir makam ismi Nevgece: Yeni yeni oluşan gece Nevgül: Yani açmış gül Nevhager: Ağıtçı. Nevheves: Bir işe yeni başlayan. 2. Sık sık iş değiştiren. Nevid: Yeni, yepyeni Nevide: Müjde, sevinçli haber. Nevin: Yeni, çok yeni Nevir: Parlaklık, ışıldama. 2. Ağaç çiçeği. Nevmide: Umutsuzluk. Nevnihal: Taze fidan Nevra: Işıklı parlak, çiçek Nevrazin: Bahar çiçeği. Nevres: Yeni yetişen Nevreste: Yeni yetişen, yeni oluşmuş. Nevriye: Işıklık, parlaklık Nevrozin: Bahar çiçeği. Nevruz: Yeni gün Nevsal: Yeni yıl Nevsale: Genç, taze. 2. Küçük. Nevsefer: Yeni yolculuğa çıkan. Nevşin: İlk ışık, ilk nur Nevşüküfte: · Yeni açılmış çiçek. Nevzat: Yeni doğmuş, yeni doğan çocuk. Newal: Vadi. Newşe: Şiir. Neyir: Aydınlık, ışık, parlaklık, güneş Neylan: Murada ermek, gerçekleşmiş dilek Neyran: Ateşler, cehennem Neyyire: Nurlu, parlak. 2. Işık veren cisim, cisim haline gelmiş nur. Nezafet: Temiz olma. Nezahat: İç temizliği, paklık Nezaket: Naziklik, zariflik, incelik Neziha: Temiz, titiz insan Nezihe: Temiz, pak Nezire: Adanan şey, adak. Nice: Ne kadar, ne denli, nasıl, oldukça çok Nida: Bağırma, sesle çağırma, haykırma Nifa: Menfaat, fayda Nigah: Bakış. bakma, göz. Nigar: Resim, resim gibi güzel Nihade: Koymuş, koyulmuş. Nihai: Fidan, taze sürgün. Nihal: İnce ve düzgün vücutlu, fidan gibi Nihan: Gizli, saklanmış, görünmeyen, sır, giz Nihavent: Türk müziğinin en eski makamlarından biri. Nihle: Allah’ın emaneti Nil: Afrika kıtasında bir nehir Nilay: Işıklı mavi ve lacivert Nilberk: Parıltı, ışık. Nilda: “Mucize” cennet kapısındaki meleklerden biridir. Nilgün: Mavi renkte, çivit rengi Nilhan: Nil havzası hanlarından. Nili: Çivit mavisi. Nilsu: Su gibi ışıltılı, değerli. Nilüfer: Geniş yapraklı, durgun sularda yetişen bir su bitkisi Nimet: İyilik, iyi bir yaşantı için gerekli şeyler Nira: Ancak rüyada karşılaşılabilen nadide güzel Niran: Nurlar, aydınlıklar, ışıklar – Ateşler – Cehennem Nirwana: Zerdüşt dininde Arafat. 2. Meydan. Nisa: Kadındemektir. Kuran’ da bir sure adıdır. Nisan: Yılın dördüncü ayı Nisanur: Aydınlık kadın Nisvan: Kadınlar. Nisyan: Unutma, hatırdan çıkartma. 2. Unutulma. Nişan: Nisan ayı. Niyet: Bir şeyi yapmayı önceden isteyip düşünme, maksat. Nudem: Pişman olma, pişmanlık Nupelda: Yeni açılmış tomurcuk Nur: Işık, aydınlık Nural: Kutsal ışık Nurâlem: Evreni, âlemi aydınlatan ışık. Nuran: Işıklı, nurlu, aydın Nurani: Nur yüzlü. 2. Görünüşü saygı uyandıran. Nuray: Ay ışığı gibi nurlu Nurbanu: Aydınlık yüzlü kraliçe, güzel kadın Nurben: “Nurluyum, ışık saçıyorum” anlamında kullanılan bir ad. Nurcan: Işık canlı, can ışığı Nurcihan: Cihan’ın nuru, ışığı. Dünyaya ışık saçan Nurçin: Nur toplayan Nurdal: Işık saçan dal, ışıklı dal Nurdan: Işıktan yapılmış Nurdanay: Işık saçan güzel. Nurdane: Nur yüzlü, nur gibi güzel. Nurdil: Nurlu olduğu gibi aynı zamanda da tatlı dilli. Nurdoğan: Işık gibi güzel doğmuş olan ışık gibi doğan, doğan ışık Nureda: Işık saçan işveli güzel. Nurefşan: Aydınlık veren, ortalığı ışık içinde bırakan. Nur ve efşan kelimelerinden birleşik isim Nurel: Aydınlık el, ışık el Nurfer: Aydınlık, parlak, ışık, gözün aydınlık kısmı Nurfeza: Işığı artıran, ışık saçan. Nurfidan: Gençliğiyle ışık saçan. Nurgör: Işık gör Nurgöz: Gözleriyle ışık saçan, göz kamaştıran. Nurgül: Işıklı gül, gül gibi güzel ve aydınlık Nurgün: Nurlu gün, günün ve bütün hayatın nurlu parlak olması Nurgüz: Sonbahar ışığı. Nurhal: Işıklı hal, aydınlık durum Nurhan: Aydın hükümdar Nurhanım: Aydınlık, ışık saçan hanım. Nurhayal: Hayallerdeki ışık. Nurhayat: Aydınlık, parlak, hayat Nurhilal: Işık saçan hilal. Nurışık: Pırıl pırıl parlayan ışık, aydınlık ışık Nurinisa: Nurlu kadın. Nuriş: “Nuriye” isminin kısaltılarak söylenen bir biçimi. Nuriye: Işıklı, ışıktan gelme Nurkadın: Aydın, parlak kadın. Nurkan: Kanı ışıklı olan Nurlu: Aydınlı, ışıklı, parlak. 2. Saygı uyandıran, temiz. Nurmelek: Melek gibi saf ve temiz güzel Nurnigar: Güzelliğiyle göz kamaştıran sevgili. Nurnigâr: Işıklı, aydınlık sevgili. Nurol: Işık saç, ışık ol, nur gibi, gökkuşağı gibi güzel ol Nuröz: Işıklı öz, aydınlık öz, özü kendisi aydınlık kimse Nurper: Işıklı kanat Nurperi: Işıktan yapılmış ve peri kadar güzel; güzel ışıklı peri Nursabah: Işıklı, aydınlık sabah. Nursaç: Işık dağıt, ışık saç Nursal: Işıksal ışıkla ilgili Nursan: Işık veren ad, ışık saçan san, ışıklı san, ışıktan yapılmış ad Nursay: Işık gibi say, ışık gibi bil anlamında Nurseda: Aydınlık ses Nursel: Sel gibi ışık Nurselen: Aydınlık müjde. Nurseli: Işık seli Nursema: Aydınlık gökyüzü Nursen: Işık gibi nurlu Nursena: Nur ve Sena isimlerinin birleşiminden oluşmuş bir isimdir Nursenem: Nur ve senem isimlerinin birleşimidir Nursenin: Işık. 2. Aydınlıklar senin. Nurser: “Işık ser, çevreni aydınlat” anlamında kullanılan bir ad. Nurseren: ışığıyla göz kamaştıran. Nursev: Işığı sev, ışık sev Nurseven: Aydınlığı seven. Nursever: Aydınlığı sever. Nursevil: Sevilen, ışık saçan. Nursevim: Işıklı ve sevimli Nursevin: Aydınlık ol ve sevin Nurseza: Nura layık, ışığa, aydınlığa layık Nursim: Aydınlık ve gümüş gibi parlak Nursima: Işıklı, aydınlık yüz Nursine: Yüreğide kendi gibi nurlu olan. Nursoy: Işık saçan bir soydan gelen. Nursu: Su gibi aydınlık ve güzel Nursun: “Sen ışıksın, nur gibi aydınlıksın” anlamında kullanılan bir ad. Nurşah: Işıldayan hükümdar Nurşan: Göz kamaştırıcı bir şöhrete sahip olan. Nurşen: Işık gibi şen ve güler yüzlü Nurşin: Tatlı ve lezzetli Nurtaç: Mücevher gibi parıldayan, ışık saçan. Nurtan: Alacakaranlık ışığı. Nurtane: Parlak ve ışıklı olan. Nurtek: Nur gibi parlak ve aydınlık olan. Nurten: Teni ışık gibi beyaz olan Nurtop: Işık küresi. Nurver: Işık saçan, ferahlatan. Nurveren: Işık, parlaklık, aydınlık veren. Nurzen: Nurlu, ışıklı kadın. Nurzer: Altın gibi parlak ışık. Nuşabe: İçene ölmezlik sağlayan su, ab-ı hayat. Nuşanuş: Sürekli içme, içtikçe, içerek. Nuşin: Tatlı, lezzetli. 2. içki. Nutiye: Gökyüzündeki en parlak yıldız Nüceba: Asiller, soylular. Nüdema: Arkadaşlar. Nüjen: Modern. Nüket: Zarif söz, nükte Nükhet: Güzel ve hoş kokulu Nükte: Şaka Nümune: örnek. Nüshet: Sevinç, eğlence, neşe. Nüvide: Müjde. Nüvişte: Yazılmış şey, mektup. Nüzhet: Sevinç, eğlence. Oba: Yurt, mesken Ocan: Sevilen kişi Odana: Kırgız ve Kaşgar Türkleri’nde dişi peri Oder: Ateş gibi canlı, hareketli Odgül: Ateş gülü Odil: O tatlı dil Oflaz: 1. Eksiksiz, tam. 2. Yakışıklı, hoş görünen. 3. Eflatun renkli. Ogül: Gül gibi güzel. Oksal: Oka ilişkin Oksu: Hızlı akan su Okşan: Hep sevilen, beğenilen ol Okyanus: Ana karaları birbirinden ayıran büyük deniz Olca: Savaşta ele geçirilen mal Olcay: Mutlu, ongun, şans, talih Olça: Savaşta düşmandan ele geçen ganimet Olgaç: Bilgi ve görgüde olgunlaşan Olgun: Bilgi ve görgü bakımından zengin kimse. Olgunsu: İçimi güzel, iyi su. Olsar: İsim yap, adın duyulsun. Oluş: Olma işi, olma biçimi var oluş Omay: Gözde, sevilen, beğenilen Onat: Güzel, düzgün, doğru, uygun, namuslu. Ongar: Kurtuluş Ongu: Sağlık, mutluluk Ongül: Ön ayak olmak Opal: Değerli bir taş Oray: Ateş gibi kızıl renkte ay Orgül: Ateş kırmızısı Orkide: Değerli bir çiçek Ortanca: Gölgelik yerde yetiştirilen bir süs bitkisi, yaş bakımından üç kardeşin büyüğü ile küçüğü arasında bulunan Orun: 1. Makam, öenmli yer. 2. Gizemli, gizli. Oskay: Neşesi eksik olmayan Otacı: Hekim, doktor. Otay: Alev kızıllığında ay. Oval: Yuvarlak, yumurta biçiminde olan, yan yuvarlak. Oya: İğne, firkete, tığ, ya da mekikle yapılan, ibrişimden önce dantel oya gibi güzel olan Oyacan: Nazlı ve kibar Oyacık: Sevimli zarif kişi. Oyaçiçek: İnce, kibar, nazik kız. Oyalı: İnce nazikçe, güzelce. Oyalıgül: Er ince ayrıntısına kadar çok güzel olan. Oylum: Derinlik, bir cismin uzayda doldurduğu boşluk, kıvrım, bukle Oysu: İnce akan su, derecik Oytun: Beğenilen yer, güzel yer Ozangül: İnsanı şair yapan, gül gibi güzel Öbek: Tomurcuk, aynı türden şeylerin oluşturduğu yığın küme Ödül: Armağan Öfke: ötüşen, şen, şakrak. Öget: İyi, uygun, güzel Öğe: Öke Öğet: İyi, uygun, güzel Öğün: Güzelliğinle, herşeyinle, övün, kendini öv Öğüt: Tavsiye Ökmen: Akıllı zeki, bilgili. Ömrüm: Ömür anlamı taşıyan, ömrün sahibi Ömür: Yaşama süresi, hayat Ömürlü: Uzun yaşayan, uzun ömürlü. Önay: Ay’ın ilk günlerindeki hali, hilal Önem: Mühim olan, gerekli olan. Öney: Önde giden, ileri giden, önde olan Öngül: (ilk çocuk için) ilk gül, önde gelen gül, önde gelen Öniz: (ilk çocuk için) ilk iz, önceki iz Önnur: İlk çocuğa verilen bir ad. Ören: Eski yapı ya da kent kalıntısı Örengül: Örende yetişen bir tür gül, ak gül, yaban gülü Örfiye: Gelenek ve görenekle ilgili örfle ilgili. Örge: Süs, motif Örgen: Urgan, ince hat, ip. Örgün: Türlü ve düzenli parçalardan oluşan Örnek: Benzeri yapılacak olan, benzetilmek istenen şey. model. 2. Bir bütünün niteliğini anlatmak için bütünden ayrılarak verilen küçük parça. göstermelik, numune. 3. Bir şeyin benzeri tıpkısı, misal. 4. En iyi biçimde olan. Örün: Gökyüzünün açık, aydınlık durumu. Öşme: Kaynak, suyun topraktan çıktığı yer. Ötleğen: Sığırcığa benzeyen ötücü bir kuş. Övgü: Övme, övmek için söylenen söz Övgül: Övgüye değer, övülmeye değer, övülesi Övgüm: övmeye değer gördüğüm. Övgün: Övülmüş, övülen kişi Övgünç: Bkz. Öğünç, övünç Övünç: Övünmeye yol açan ya da hak kazandıran şey, kıvanç, sevinç Öykü: Hikaye/ Masal Öz: 1. Bir kimsenin benliği, manevi varlığı. 2. Bir şeyin temel ögesi. 3. Özaltan: Özü kızıl sabah vakti, öz al renkli tan Özaltın: Özü altın, altın gibi içsel varlığı olan; halis altın Özant: Yeminine bağlı kimse. Özaydın: Özü aydınlık, içsel varlığı pırıl pırıl Özaytan: Özden Ay gibi doğan tan Özbal: Hiçbir katkısı olmayan bal, gerçek bal, katkısız bal, bal özü Özbaşak: Başak gibi güzel olan. Özben: Bireyin kendi varlığı, gerçek ben anlamında Özbil: Özünü bil; ayrıntıyı değil öz” olanı bil, özü bil Özbilek: Özünü bilen, öz bilgili Özcanan: Değer verilen sevgili. Özde: Kişinin kendi içinde, özünde, canda olan Özdel: Hediye, armağan. Özden: Kişinin kendi içinden, özünden, candan olan Özder: Kısa, öz şeyler Özderen: Öz derleyen Özdeş: Birbirine benzeyen, eşit nitelikli, özce eş Özen: Büyük hassasiyet göstermek Özenay: Ay gibi çok güzel Özengül: Özenerek yetiştirilmiş gül özen gülü, istek gülü Özenir: Bir şeye özenen bir şeyi titizlikle, özenle yapan, özenen Özenli: Kendisine özen gösteren kimse. Özenmiş: Özenerek yaratmış Özer: Yiğit, doğru kimse. Özey: Aydın kişilik Özge: Başka, özel. El, yabancı. Özgecan: Cana can katan Özgen: Başına buyruk, rahat Özgönül: Özden ve gönülden Özgü: Özellikle birine ya da bir şeye ait, mahsus olan Özgül: Gerçek gül, benim gülüm anlamında Özgülay: Özelliği, özgülüğü olan ay; özü, kendisi güle benzeyen ay Özgülüm: Benim kendi gülüm Özgün: 1. Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan. 2. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan. Özgünel: Benzeri olmayan el, çok güzel el, eli çok güzel olan kimse Özgüneş: Sıcak kanlı olan. Özgüney: Kendisine has nitelikleri olan güzel. Özgür: Herhangi bir kısıtlamaya, zorlamaya, koşula bağlı olmayan, başına buyruk, hür Özil: Özü yabancı olmayan, kendi ilimiz Özipek: Özü ipekten Öziş: Gerçektem eş olan kimse. Özkut: Özünde kutsallığı barındıran. Özlem: Hasret, bir şeye karşı veya bir kişiye duyulan kavuşma isteği Özlen: Hasret çekilen, özlenen Özlenen: Özlem duyulan, kavuşma isteği uyandıran görme isteği uyandıran, hasreti çekilen Özler: Kavuşma isteği çeken Özleyiş: Özlem duygusu, hasret çekme. Öznil: Nil nehri gibi verimli. Öznur: Gerçek ışık, ışığı özlü olan Özperi: Peri kadar güzel Özpetek: Gerçek petek Özpınar: Gerçek pınar, gerçek kaynak Özsel: Öze bağlı, özle ilgili Özselen: Öz ses, öz bilgi, gerçek bolluk Özsev: İçten gelen sevgi Özsevi: İçtenlikle seven. Özsu: Besleyici su, bitkilerin dokularında bulunan su Özşah: Güçlü kişilik Özten: Güzel tenli Öztün: Sağlam, sağlıklı kişiliği olan Özüm: Kardeş gibi görülüp, sevilen Özün: Hakkıyla kazanılmış ün Özveri: Kendinden bir şeyler verme işi, bir amaç uğruna kendi yararından vazgeçme Pakize: Temiz, lekesiz, halis, saf Paksu: Su gibi temiz ve saf olan kimse. Paksüt: Süt gibi temiz bir karakteri olan. Pamira: Orta Asya’da bir yayla adı Pamuk: Uysal, yumuşak kişi Papatya: Bir kır çiçeği; sarı ve beyaz Parçe: Parça, bir bütünden ayrılmış küçük bölümler. Parla: (Parla-maktan buyruk) ışık saç, tutuşup alev çıkar Parlak: Parlayan, ışıldayan. 2. Temiz ve ışıklı. 3. Göze çarpacak kadar başarılı olan. Parlanur: Nur gibi parla, ışık saç Parlar: Işıldar, ışık saçan Payam: Badem. Payan: 1. Son, nihayet. 2. Uç, kenar. Paye: 1. Aşama, rütbe, derece. 2. Basamak, merdiven basamağı. 3. İkizlerin b Payende: Kararlı, temelli Payidar: 1. Saygın, rütbeli. 2. Kalıcı. Payiz: Güz, sonbahar. Peçen: Çayır, çimen Pek: 1. Sert, katı. 2. Sağlam, dayanıklı. 3. Hızlı. Pekak: Çok temiz, çok ak. Pekay: Ay gibi güzel Pekbal: Çok tatlı, çok sevimli. Pekdeğer: Çok değerli, çok kıymetli. Pekkan: Sağlam, temiz soydan gelen. Peköz: Sağlam öz, özü sağlam kimse Peksu: Çok saf ve temiz. Pekşen: Çok neşeli, çok sevinçli Pelin: Sağlık için kullanılan bitki, pelin otu Pelinsu: Pelin + Su isimlerinin birleşimi Pelit: Meşe ağacı ve yemişi Pelşin: Yeşil yaprak Pembe: Kırmızı beyaz renklerin karışımı Pembegül: Pembe renkli gül gibi olan Pembenaz: Nazlı güzel Pembenur: Pembe renkli ışık saçan. Pera: Beyoğlu’nun eski adı. Perçem: Kahkül Peren: Yaprakları gri yeşil ve tüylü, çoban yastığı da denilen bir bitki Perestide: Sevgili, sevilen, canan. Peri: Düşsel bir varlık, bir tür enerji varlığı Perican: İçtenliğiyle güzelleşen kadın Periçehre: Peri yüzlü, peri kadar güzel. Peride: Uçmuş, soluk, solmuş. Perihan: Periler perisi, çok güzel Perik: Kuş tüyü. Perin: Gönül tokluğu Perinaz: Çok güzel olmasından ötürü nazlanan Perinisa: Kadınların en güzeli. Perinişan: Peri gibi, periye benzeyen. Perinur: Peri gibi güzelliğiyle göz kamaştıran. Peripeyker: Peri gibi güzel yüzlü. Periru: Peri yüzlü, çok güzel. Perisu: Peri kadar güzel ve su kadar saf olan Periveş: Peri gibi çok güzel. Periyar: Peri kadar güzel sevgili. Perizat: Peri çocuğu, çok çok güzel Perize: Kırmızı altın. Permun: Bezek, süs. Perran: Uçan, uçucu Perrin: Naz, nezaket, gönül tokluğu Peru: ışığa gelen kelebek. Peruze: Mavi renkli, değerli bir süs taşı. Pervane: Geceleri ışık çevresinde döner küçük kelebek. Perver: Besleyen, besleyici, eğiten, eğitici. Pervin: Ülker yıldız takımı (Süreyya) Perviz: Güzellik, cilve Pesen: 1. Kırağı, çiy. 2. Sis. 3. İnce ince yağan kar, çisenti. Pesent: 1. Beğenen, beğenmiş. 2. Beğenme, seçme. Pesin: Sonraki, en son Petek: Arıların ballarını biriktirdiği balmumu altıgen kutucuklar Peya: Gurur. Peyam: Badem. Peyda: Belli, açık, ortaya çıkmak, oluşmak Peyker: Yüz, sima Peyma: Ölçen, ölçülü Peyman: Yemin, ant. Pınar: Su kaynağı, göze Pırıl: pırıl pırıl ikilemesinin tekil hali, ışıl Pırıltı: Işık yansıması Pırıltılı: Pırıltısı olan, parlak. 2. Süslü, özentili. Pırlanta: Değerli bir tür elmas. Pıtırca: Koyu pembe renkli bir bahar çiçeği. Pıtırcık: Koyu pembe renkli bahar çiçeği Pıtrak: 1. Dikenli tohumu insanların giysilerine, hayvanların tüylerine yapışa Pinhan: Gizli, saklı Piran: Yaşlılar, ulu erenler, ermişler. Piraye: Süs, bezek Piroze: Güvercine benzer bir kuş türü. Piruze: Mavi renkli ve değerli bir süs taşı Piyale: Kadeh, şarap bardağı Polen: Çiçek tozu Prenses: Hükümdar kızı Pullu: 1. Pulla işlenmiş, pulla süslenmiş. 2. Süslü, bezenmiş. Punar: Pınar Pürahenk: Çok uyumlu. Pürçek: Bitkilerin saçaklı kökü ya da püskülleri; şakaklardan sarkan saç, zülüf, perçem Püren: Bir çeşit çalı, meşe filizi Pürenvar: Rengarenk, çok renkli Pürfer: Çok parlak, aydınlık. Pürfeyz: Bereketli Pürheves: Çok hevesli, çok istekli. Pürhuzur: Huzur dolu. Pürlen: Nur İçinde Pürşan: Çok şöhretli Pürşen: Neşe dolu. Pürtaravet: Taptaze. Püsen: İnce ince yağan yağmur. Püser: Oğul vermek. Pütün: Olgun, yetkin. Rabia: Dördüncü Rabian: Dördüncü olarak, Raciye: Rica eden, yalvarıp yakaran. Radife: Bir yıldızın yakınında bulunan bir başka yıldız Radiye: Kabullenen, rıza gösteren. 2. Boyun eğen. Rafia: Her türlü destek, ayaklık. Rafiha: Bolluk içinde, rahat yaşayan. Ragibe: 1. Rağbet eden, isteyen. 2. Bol hediye. Rağbet: İstek, arzu. 2. Beğenme, itibar. Rahel: Hz. Yusuf ve Bünyamin’in annesinin adı Rahile: Sakin, rahat Rahime: Acıyan, esirgeyen Rahiye: Bal arısı. Rahmiye: Koruyan, esirgeyen Rahşan: Parlak, parlayan Rahşende: Farlayan, ışıldayan Raife: Acıyan, esirgeyen, merhametli. Raika: Sade, saf, katıksız Rakabe: Köle, cariye. Rakıme: Yazan, çizen. Rakibe: Herhangi bir alanda üstünlük sağlamaya çalışanlardan her biri. Rakide: Durgun, sessiz, hareketsiz. Rakime: Yazılan şey, mektup. Rakkas: Rakseden, dans eden oynayan. 2. Sarkaç. Rakkase: Geçimini dans ederek sağlayan kadın. Ramina: Bir bitki Ramiye: Fırlatan, atan. Rana: Güzel, hoş görünen Ranya: ince bakış Rasiha: Sağlam, kökten güçlü, 2. Bir bilgi dalında, özellikle din bilimlerinde çok bilgisi olan. Rasime: Âdet, töre, merasim, tören Rasiye: Büyük dağ. Raşide: Akıllı, ergin Ratibe: Maaş, aylık. 2. Görev. Raufe: Çok merhametli, pek esirgeyen. Ravda: Bahçe, cennet Ravza: Ağaçlık ve çimenlik yer Rayiha: Koku, güzel koku. Razber: Nisan ayı. Raziye: Boyun eğen kimse Rebia: Bahar Rebiyye: 1. Kış sonlarında yapılan ekim. 2. Eskiden ozanların bahara girerken b Refah: Bolluk, rahatlık. Refahet: Bolluk, rahatlık. Refaket: Arkadaşlık, yol arkadaşlığı. Refhan: Varlık içinde yaşayan Refia: Yüksek, yüce Refiha: Rahatlık ve huzur içinde yaşayan. Refihe: Bolluk ve rahat içinde yaşayan kimse. Refika: Kadın, eş, arkadaş Refiye: Ulu, saygıdeğer Reftar: Gidiş, yürüyüş. Reha: 1. Kurtulma, kurtuluş. 2. Ar. Bolluk, genişlik, varlık. Rehnüma: Yol gösteren Rekin: Gururlu, ağırbaşlı, yüksek. Rekine: 1. Gururlu, ağırbaşlı. 2. Saygın yüce, yüksek. Remide: Ürkmüş, korkmuş. Remziye: İşaret ile ilgili – Simgesel Rena: Bakılan, imrenilen, nazar olunan Renan: Çok ses çıkaran, çınlayan Rengial: Al renkli. Rengin: Renkli, boyalı, güzel Renginar: Ateş renginde olan Renim: Bağırma, çığlık Renk: Işığın cisimlere verdiği görüntü niteliği; boya, tarz, şekil, usül. Resane: Özlem, hasret. Reside: Erişmiş, yetişmiş, olgunlaşmış. Resmigül: Gül biçiminde, gül gibi, gül gibi güzel olan. Resmiye: Resmi anlamındadır Reşan: Erişen, yetişen Reşide: Doğru yolu tutan. 2. Ergin, akıllı, olgun, doğru davranışlarda bulunan. Reşik: Göz bebeği. Reva: Yerinde, uygun, yakışır Revan: Yürüyen, giden, akan Reviş: Yürüyüş, gidiş.2. Tarz, usul, yöntem, üslup. Revna: Güneş ışığında parlayan su damlası / Göz alıcı güzellikte olan Revza: Çimeni, ağacı bol olan yer, bahçe. Reyan: Her şeyin evveli, tazesi Reyhan: Fesleğen, güzel kokulu bitki Reyna: Bir daha, yeniden, tekrar Reyya: Güzel koku. Reyyan: Suya doymuş Rezan: Onurlu, ağırbaşlı Rezik: Gelenek, töre, yöntem. Rezvan: Bağ, bağcı, üzüm. Rezzan: Ağır başlı, vakur, ciddi Rıfkıye: Yumuşak huylu, yavaş, ağır kimse. Rızaiye: Eski Urmuye şehri. Rikkat: Acıma, yumuşaklık, 2. incelik, zariflik, içlilik. Rima: Dişi ceylan yavrusu / Yarık, çatlak, aralık Rindan: Dünya işini hoş görenler, alçak gönüllüler, kalenderler. Risale: Küçük, kısa yazılmış kitap, mektup Risalet: Elçilik, peygamberlik Riva: Suya doymuş, suya kanmış Rojbin: 1. Gün kokusu. 2. Aydınlık veren. Rojda: Gün doğumu Rojin: Güneş ışığı Roman: Uzun öykü, çingene Ronahi: Aydınlık Roni: Aydınlık, gözdeki ışık. Ronyaı: şık saçan, alim, ulema Rosa: Gül rengi, pembe ile kırmızı arası bir renk Roza: 1. Pembe elmas. 2. Gün doğumu 3. Gül çiçek Rozerin: Güneşin doğuşu, altın güneş Ruhan: Güzel kokulu Ruhcan: Üretken insan, hareketli, yaratıcı kişi. Ruhfeza: Ruha canlılık katan. Ruhinur: Yüzü nurlu, Ruhişen: Şen ruhlu, neşeli, canlı kimse. Ruhiye: Ruhla ilgili. Ruhsal: Ruhla ilgili olan, ruhi. Ruhsar: Yanak, yüz, çehre Ruhsare: 1. Yanak. 2. Yüz, çehre. – bk. Ruhsar Ruhsel: İçi içine sığmayan, coşkulu / Ruh+Sel Ruhsen: “Sen cana can katıyorsun” anlamında kullanılan bir ad. Ruhşen: Neşeli, mutlu kimse Ruhuay: Ruh güzelliği olan. Ruhucan: Samimiyeti yürekten olan. Ruhugül: Gül kadar temiz bir ruha sahip olan Ruhugülen: Şen şakrak bir ruh yapısına sahip olan. Ruhugüz: Hüzünlü bir ruh yapısına sahip olan. Ruhunaz: Nazlı, nazenin bir karaktere sahip olan. Ruhunur: İçindeki enerjisini herkese yansıtan. Ruhuşan: Şöhret arzusu içinde olan. Ruhuşen: Neşeli bir ruh yapısı olan, şen şakrak, Ruken: Güler yüzlü Rukiye: Büyüleyici, sihirli, efsun / Peygamberimizin kızlarından birinin adı Ruman: Hz. Ebubekir(R.A)’ in eşi Rumeysa: Küçük köpek takımyıldızında en büyük yıldızın adı / bir sahabe adı Ruya: Düş, uykuda görülen şey Ruziye: Gündüz, gündüze ait olan Rüçhan: Üstünlük, önderlik, üstün olma Rüksan: Firdevsi’nin Şahname”sinde geçen, 11. yüzyıl İran efsanevi prenses Rümeysa: 1. Küçük köpek Takımyıldızında en büyük yıldızın adı / bir sahabe adı Rümeysa / Rumeysa: 1.Büyük yıldız, 2. Bir sahabe adıdır Rüveyda: Hoş, nazik, ince Rüveyda / Ruveyde: 1.Yavaş yavaş, adım adım. 2 (Arapça kökenli)Hoş, ince, nazik, Rüveyha: İncelik, zariflik. Rüvide: Yavaş yavaş, adım adım. – bk. Rüveyda Rüya: Düş / Uyku anında bilinçaltında oluşan kurgular Rüyahan: Bütün rüyaların yücesi Rüyet: Görme.Kalp gözüyle görme Rüzgar: 1. Zaman, devir. 2. Dünya. 3. Yel. Saadet: Mutluluk, sevinçli olma Saba: Hafif bir rüzgar Sabacan: Tatlı dost Sabagül: Şirin güzel. Sabah: Güneşin doğması ile başlayan zaman bölümü Sabahat: Güzellik, yüz güzelliği Sabahat / Sebahat: Güzellik Sabahnur: Sabah ışığı, günü aydınlatan Sabanaz: Sevimli, nazlı. Sabanur: Işık saçan. Sabıka: Parlak, ışıklı. Sabır: Acı, yoksulluk, haksızlık gibi üzücü durumlar karşısında ses çıkarmadan onların geçmesini bekleme erdemi. 2. olacak veya gelecek bir şeyi telaş göstermeden bekleme. Sabiha: Güzel şirin, hoş Sabire: Sabreden, sabırlı Sabite: Yerinde duran, kımıldamayan Sabiye: Ergin olmamış kız çocuğu. Sabrınisa: Sabırlı kadınlar. Sabrinnisa: Kadınların sabırlısı. Sabriye: Sabırlı, sabırla ilgili Sacide: Secdeye varan, yere yüz süren Saçı: Gelinin başına saçılan çiçek, şeker, arpa; para gibi şeyler. 2. Düğün armağanı. Sada: Ses, yankı Sadakat: İçten bağlılık, sağlam güçlü dostluk, doğruluk. Sadaret: Başta bulunma, öne geçme, liderlik. Sadberk: Yüz yapraklı katmerli bir gül çeşidi Sade: Yalın, gösterişsiz, şekersiz Sadecan: Kendi halinde içten, iyi ve temiz dost. Sadedil: Temiz yürekli. Sadegül: Temizliği, dürüstlüğü ve güzelliğiyle bilinen. Sadem: Durum, safım, yalınım Sadet: Yakınlık. 2. Niyet, fikir, 3. Asıl konu üzerinde konuşulacak şey, konuya dönmek. Sadhezar: 1. Yüz bin. 2. Çok fazla. Sadıka: Sadık kimse Sadice: Mutlulukla ilgili. Sadik: Sadık, gerçek dost. 2. Doğru sözlü. Sadiye: Uğurlu, mutlulukla ilgili Sadme: Çarpma, vurma, 2. Sarsıntı. 3. Hiç beklenmedik bir anda başa gelen bela Sadriye: Göğüsle ilgili, göğüse ait. Safder: Düşman saflarını yarıp bozan. Safderun: İçi temiz ve saf olan. Safdil: İçi temiz, kötülük nedir bilmeyen. Safıgül: Gül gibi, katıksız, saf, duru, temiz. Safican: Temiz, içten dost. Safigül: Güzel ve temiz insan. Safiha: Yassı ve düz olan yüz. Safinaz: Nazlı, çok naz yapan Safinur: Çok aydınlık, temiz kimse. Safir: Mavi renkli, değerli bir taş. Safire: 1. İnce, güzel ses. 2. Islık. Safiye: Katıksız, katışıksız saf Safiyet: Saflık, temizlik, dürüstlük. Sahabet: Sahip çıkma, benimseme. 2. Koruma arka çıkma. Sahara/Sahra: Çöl Sahavet: El açıklığı cömertlik. Sahba: Şarap. Sahiba: Bir şeyi elde etmiş olan Sahibe: Sahip olan Sahil: Deniz ve göl kıyısı Sahire: 1. Geceleri uyumayan, uykusuz. 2. Büyücü, büyüleyici güzel. Sahra: Kır, ova, çöl Sahranur: Çöl ışığı Sahre: Kaya, kütle. Sahure: Sahur vakti doğan kız çocuklarına verilen bir ad. Saibe: 1. Yanlışlık yapmayan, yanlışsız, doğru. 2. Amaca, hedefe uygun. 3. Saide: Mutlu, uğurlu Saika: Yıldırım. 2. Sebep. Saime: Oruçlu, niyetli Saire: Seyreden, hareket eden, yürüyen. Sakıye: İçki dağıtan kadın. Saki: Kadehlere içki dolduran, dağıtan. Sakibe: Su veren, su dağıtan. Sakine: Durgun, hareket etmeyen, kımıldamayan, kimseyi rahatsız etmeyen Salıkbike: Tavsiye edilen, beğenilen kadın. Salınbike: Salınan, nazlanan kadın. Saliha: Yararlı, iyi, elverişli Salime: Sağlıklı, sağlam, esen. 2. Eksiksiz. 3. Korkusuz, kendinden emin. Salise: Saniyeden daha küçük zaman birimi Saliye: Yeni yılın gelişini kutlamak amacıyla Muharrem ayında yazılıp sunulan kaside. Salkım: Üzüm gibi, bir sap üzerinde bir arada bulunan Saltanat: Sultanlık, hükümdarlık. Samahat: “Semahat” isminin bir başka söyleniş biçimi. Samia: İşitme yetisi Samiha: Cömert, eli açık. Samime: Bir şeyin içi, özü, merkezi, temeli, kökü. Samine: Sekizinci Samire: Meyve veren, meyveli Samiye: Duyan, işiten, yüce, ulu, yüksek Samru: Yüksek yer, tepe, üst Samur: Değerli kürkü olan bir hayvan türü Samyeli: Güneyden esen sıcak rüzgar Sanal: Sanlı ol, ünlen Sanavber: Çamfıstığı ağacı, 2. Sevgilinin boyu posu. Sanem: Çok güzel kadın, put Sanemnur: Put gibi güzel ve parlak kadın. Sanevber: 1. Çam fıstığı ağacı veya kozalağı. 2. Sevgilinin boyu posu. Sania: İş, meşgale. Saniha: Düşünmeden, kendiliğinden, doğan düşünce, fikir. Saniye: Sivil rütbelerden ikincisi. 2. Dakikanın altmışta biri. 3. Fizik ve mekanikte zaman birimi. Sannur: Nurlu, ışıklı, güzel olmasıyla tanınan. Sara: Halis, saf, katkısız Saray: Hükümdarların oturduğu büyük yapı Sare: Saf, temiz, kalabalık, topluluk Sarfiye: Giderle yapılan, masrafla ilgili. Sargın: Albenili, çekici, büyüleyici, sevimli, güzel Sarhatı: Hatıra, anı. Sarıcan: Sarışın dost. Sarıçiçek: Sarı renkli çiçek. Sarıgül: Sarışın, gül sarısı renkte. Sarıgüzel: Sarışın güzel. Sarıkız: Sarışın kız. Sarmal: Helis biçiminde olan, helozoni. Sarmaşık: Koyu yeşil renkte, değişik biçimde yaprakları olan, sap ve dallarından çıkan küçük ek köklerle dik, düz yerlere yapışarak tırmanan, bir bitki türü . Satı: Yaşamı uzun sürmesi için doğumundan önce erenlere adanan çocuk. 2. Satmak işi, satış. Satıa: Yükselen, yükselip ortaya çıkan. Satıgül: Satılan gül. Satıhanım: Kendisini adamış hanım. Satir: Örten, kapatan. Satiye: Mütevazi, sadık Satu: Uzun ömürlü olması için doğumundan önce ermişlere adanan çocuk. – Savlet: Hücum etme, saldırma. Savniye: Koruma, gözetme ile ilgili. Sayar: Saygılı, hürmet eden. Saye: Koruma, yardım, sahip çıkma Sayede: Bu yoldan, böylelikle. Sayfiye: Yazlık, yazlık ev. Saygın: Sayılan, sevilen Saygül: Sayılasın ve gül gibi güzel olasın Sayıl: Her zaman saygı gör Sayide: Ezilmiş, yıpranmış, eskimiş. Saynur: Saygınlığıyla ışık saçan. Sayra: Cennette akan suyun çıkardığı ses, cıvıldaşan, ötüşen Sayran: Öten, cıvıldayan, şakıyan. Seba: Yedi. Sebahat: Güzellik Sebahet: Suda yüzme. Sebiha: güzel, şirin, çekici Sebile: Allah yolunda olan kadın, hayırlı kadın, cömert, iyiliksever Sebir: Sabır, tahammüL. Sebla: Uzun kirpikli, kirpikli göz Seblâ: Uzun kirpikli göz. Sebnem (Şebnem): Havada buhar durumundayken gecenin serinliğiyle yerde ya da bitkilerin üzerinde toplanan su damlacıkları, çiğ Sebu: Testi. 2. Şarap kabı. Secem: Yağan ilk yağmur Seçgül: Seçkin, seçilmiş güzel. Seçik: Seçilmiş, seçkin. Seçil: Öne çık!, Üstün ol!, tercihleri kazan Seçilay: Seçil ve Ay gibi güzel ol Seçilcan: Üstün dost Seçilgül: Güzelliğiyle üstünlük sağlayan. Seçilnaz: Naz yapmasıyla kendine üstünlük sağlayan. Seçilnur: çevresindekileri ferahlatmakla beğeni kazanan. Seçilsay: Saygınlığıyla beğeni toplayan. Seçilsoy: Üstün nitelikli bir soydan gelen. Seçilsu: Temizliği ve saflığıyla herkesin beğenisini kazanan. Seçilşan: Üstünlüğüyle şan şöhret sahibi olan. Seçiltan: Tan vakti gibi güzelliğiyle beğeni kazanan. Seçilyar: Beğenilen, üstün tutulan sevgili Seçki: Beğenilmiş, seçilmiş. 2. Şairlerin, yazarların bestecilerin eserlerinden alınmış, seçme parçalardan oluşan eser, güldeste. Seçkin: Benzerler arasında nitelikleriyle göze çarpan, elit Seda: Ses yansıması, yankı Sedacan: Can dost. Sedacık: Sevimli sesler çıkartan. Sedagül: Kıpır kıpır güzel Sedanaz: Nazlı güzel. Sedanur: Sesiyle ışık saçan. Sedasu: Çağlayarak akan su Sedef: Bazı deniz kabuklularının iç yüzünü kaplayan parlak madde Seden: Uyanık, dikkatli, gözü açık Segah: Türk sanat müziğinde bir makam Sehavet: Cömertlik, el açıklığı. Seher: Şafak vakti Sehercan: Güzel dost. Sehergül: Tan vakti açan gül. Sehergün: Günün ilk ışıkları. Sehernaz: İlk göz ağrısı. Sehernur: Işık saçan. Sehersoy: Güzel bir soydan gelen. Sehertan: Tan ağartısı. Sehhar: Büyücü. 2. Büyüleyici, büyülü gibi. Sehhare: Çok güzel, büyüleyici kadın. Sehker: Duygu, his. Sehle: 1. Yumuşak. 2. Kolay. 3. Taze, körpe Sekine: Gönül rahatlığı, kafa dinçliği, inanç. 2. Rahatlık, dinlenme. 3. Ağırbaşlılık. 4. Güvenç, güvenme. Sel: Taşkın su Selamet: 1. Esenlik. 2.Her türlü korku, tasa ve tehlikeden uzak, güvenlik içinde Selay: Sellerin çok olduğu ay Selbi: Bir kilim motifi adı Selbin: Bir suyla yıkanmış temiz, berrak. Selcan: Coşkulu, hareketli, taşkın hareketli. Selda: Bir söğüt cinsi/ Sel, taşkın, su Seldacan: Yürekten dost. Seldagül: Gül kadar güzel. Seldağ: Dağlardan akan sel, dağ seli Selden: Selden gelen Selen: Müjde Selenay: Ayın müjde ile doğuşu Selenge / Selenga: Türklerin ana vatanında akan önemli iki nehirden biri. (Yenisey ve Selenga) Selgün: Selin oluştuğu gün, sel günü Selışıl: Sel gibi akan parıltı, selin ışılı Selışın: Sel gibi akan ışın Seliha: Bozulmuş, soyulmuş şey. Selika: Güzel konuşma ve yazma yeteneği. Selile: İlk doğan kız çocuğu Selime: Eksiği, kusuru olmayan doğru kişi Selin: Övünç / Coşkun akan su Selinay: Ay gibi parlak ve gür akan su Selinti: Ufak sel Selis: Bağlı, boyun eğmiş / Akıcı / kolay, yumuşak Selma: Barış içinde, huzur, erinç Selmin: Sermin / barış yanlısı Selnur: Yüreğindeki ışığı büyük bir coşkuyla saçan. Selva: 1. Bıldırcın eti. 2. Tih Çölünde bulundukları sürece İsrailoğullarına Allah tarafından kudret helvasıyla birlikte, karınlarını duyurmaları için gönderildiğine inanılan kuş. Selver: Önder Selvet: Gönül rahatlığı. Selvi: Yaz kış yeşil kalan ince uzun birağaç Selvican: Selvi + Can isimlerinin birleşiminden oluşur. Selvihan: Boylu poslu endamlı Selvinaz: Selvi gibi nazlı; nazlı salınan Sema: Gökyüzü Semacan: Gökyüzü gibi temiz ve sessiz dost. Semagül: Gökyüzü gibi yüksek. 2. Bir gül gibi güzelliğe sahip olan. Semahan: Sema yapan. 2. Gökyüzü hükümdarı. Semahat: Cömertlik, el açıklığı Semanur: Nurlu gökyüzü. Semen: Semizlik / yasemin çiçeği / sperma Semiha: Cömert gönüllü, eli bol Semin: Değerli, pahalı, semizlik Semina: Hz. Adem’in 2. kızının adı. Hurma ağacını ilk diken kız Semine: Değerli, pahalı. 2. Semizlik. Semira: Gökteki yıldızların parlaklığı Semiramis: 1. Mitolojide güvercinlerin hayatını kurtardığı kız çocuğunun adı. 2. Doğu mitolojisinde adı geçen, dünyanın yedi harikasından biri olan Babil’in Asma Bahçelerini kurduran Asur kraliçesi. Semire: Meyveli, meyve veren. Semiye: Adaş, adları aynı olan. Sempatik: Cana yakın sıcak kanlı, sevimli. 2. Çok hoş, hoşa giden. Semra: Esmer Sena: Övgü / şimşek pırıltısı Senahan: Öven, övücü Senal: Allı güzel. Senar: Seven, aşık, yar Senay: Ay gibisin sen anlamında Senbul: Sen ara ve bul Sene: Yıl Senem: Kars dolaylarında kadın ve erkeklerin karşılıklı olarak oynadıkları bir halk dansı, Arapça'da put Senem / Sanem: Put, anıt / Güzel kadın Sengül: Hep gül hep gülen ol, sen gülsün, gül gibi güzelsin Sengün: “Sen gündüz gibi aydınlık, güneş kadar parlaksın” anlamında kullan Seniha: Süs; inciler Seniye: Yüksek, yüce. Sennur: Güzel ve aydınlık Sera: Saray / toprak Seran: Işıklı, parlak Serap: Güzel kadın / çöldeki göz yanılması Seray: En güzel ay; baştacı edilen Serazat: Serbest, hür, başıboş. 2. Rahat, derdi olmayan, huzurlu. Serdil: Kalp, yürek. Sereda: Naz yapmakta önde giden. Serefraz: Başını yükselten, yükselen, benzerlerinden üstün durumda olan. Serela: Göz güzelliğinde üstüne olmayan. Seren: Gemi direği Serenay: Uzun boylu güzel manasındadır. Seren ve ay kelimelerinden birleşik isim. Seren, Yelkenli gemilerde direkler üzerinde yelken açmak ve işaret kaldırmak için kullanılan yatay olarak bağlanmış, uçları ince gönderdir. Ay, Dünya’nın tek doğal uydusu olan gök cismi Ay, yılın on iki bölümünden her biri Ay, Antik Mısır firavunu Serencan: İnce, zarif dost. Serendaz: Çekinmeyen, korkmayan, fedakar, özverili. Serengül: Uzun boylu güzel. Serfiraz: Başeğme, söz dinleme. Sergin: Serilmiş olan, yatan, raf, yorgun gibi manaları vardır. Sergül: Önde gelen gül. Sergün: Güzellerin önde geleni. Serhatı: Hatıra, anı. Serim: Hoş görülü, sabırlı. Serin: Ilıkla soğuk arası Seringül: Hoşgörülü, sabırlı güzel. Seriye: Hz. Peygamber’ in bulunmadığı küçük askeri birliklere verilen addır. Serma: Kış soğuğu Sermelek: Melek kadar güzel ve iyi olanların önde geleni. Sermin: Güzel / Kibar Sernaz: Nazlı. Sernerm: Uysal, yumuşak başlı Sernevaz: Baş okşayan, sevecen. Sernigün: Baş aşağı, tersine dönmüş. Sernur: Başı ışıklı, aydınlık kişi. Serpil: Geliş, güzelleş manasında bir emir kipi Serpin: Sert yelle savrulan yağmur, dolu Serpuş: Başlık, başa giyilen şey. Serra: Bolluk, bereket, genişlik, kolaylık Sertab / Sertap: Ser +Tab Pırıltılı baş, ışıltıların başı Sertap: İnatçı Sertap (Sertab): İnatçı Serva: Masal, söz Server: Egemenlik, üstünlük. Servi: Kış yaz yaprağını dökmeyen, ince uzun bir ağaç / Selbi, Selvi; uzun boylu ve güzel kadın Servican: Uzun boylu arkadaş. Servigül: Uzun boylu, zarif, gül güzelliğinde kız. Servigüzar: Becerikli, zarif kız. Servinaz: Uzun boylu, nazlı sevgili. Servinisa: Zarif kadınlar. Servinur: Işık saçan. Servisu: Zarif ve su kadar da temiz ve berrak. Servişan: Zarifliğiyle tanınan, zerafet sahibi. Servitan: Zarif, uzun boylu ve bir tan vakti kadar güzel. Serviyar: Uzun boylu, zarif sevgili. Serza: Doğurgan. Serzemin: Yeryüzü. Sesil: Sapsız, direkt gövdesinden bir yere bağlı olan Setenay: Çerkez dilinde bir anlamı ’’gözümün nuru’’ dur. Bir diğer anlamı da ’’yaban dağ gülü’’ dür Seval: Beğenilen, dayanılmaz Sevan: Sev ve unutma. Sevay: Ay gibi sevilen. Sevcan: Sevilen can, güzel can Sevda: Aşk, sevgi Sevdacan: Tutkulu dost. Sevdagül: Aşık olunacak kadar güzel ve zarif kişi. Sevdakar: Sevdalı. Sevdakâr: Sevdalı, âşık. Sevdanaz: Nazına aşık olunan. Sevdanur: Işık saçan. Sevde: Siyah, esmer, esmer güzeli Sevdeğer: Sev, o senin sevgine değer Sevdem: Sevginin son hali Sevdenur: Siyah, kara, büyüklük sahibi, ışık Sevdil: Dili güzel olan. Sevdiye: Sevesin diye Sevecan: Can, seni seven can Sevecen: Acıyarak ve koruyarak sevme, şefkatli, müşfik. Seven: Sevmiş olan, sevdaya tutulmuş, sevgi duyan Sevenay: Çok seven Sevencan: Sevdaya tutulmuş olan can Sevencik: Çok sevimli. Sevendil: Konuşma güzelliği. Sevengül: Sevdaya tutulmuş olan gül Sevengün: Sevdaya tutulmuş olan Güneş Sevengüz: Sonbahar güzelliği. Sevennaz: Nazlı güzel. Sevennur: Aydınlatıcı güzel. Seventan: Tanvakti güzelliği. Sever: Her şeyin olumlu yanını gören. Severcan: Yürekten seven kimse. Sevgel: Beğeniyle, sevgiyle gelen. Sevgen: Sevgi dolu, sevecen, sevmeye yatkın Sevgi: Aşk, sevme duygusu Sevgican: Candan dost. Sevgihan: Sevilen hükümdar. Sevgili: Sevgi ve bağlılık duyulan. 2. Sevilen, aşık olunan kimse, dost, yar. Sevgim: Benim olan sevgi, aşkım Sevgin: Seven, sevgiye düşkün Sevginaz: Nazlı sevgili. Sevginur: Işık saçan sevgili. Sevgisel: Coşkulu sevgi. Sevgisun: Sevgisini gizlemeyen. Sevgişan: Duyduğu sevgiyle ünlenmiş olan. Sevgitan: Duygusal, romantik Sevgiyar: Sevilen, sevgili. Sevgül: Sevginin gülüsün Sevgün: Sevilen günsün Sevi: Aşırı sevgi ve bağlılık duygusu Sevican: İçten seven. Sevigül: Sevilen güzel. Sevil: Sevilen bir kişi ol Sevilay: Ay gibi her zaman sevil Sevilcan: Çok sevilen kişi. Sevilen: Gözde olan. Sevilnaz: Nazıyla kendini sevdiren. Sevilnur: İnsanları aydınlatmasıyla kendini sevdiren Sevilsen: “Sevil, beğenil” anlamında kullanılan bir ad. Sevilsu: Temizliği ve saflığıyla kendini sevdiren. Sevilsun: Gördüğü ilgiye, sevgiye aynı şekilde karşılık veren. Sevilşan: İçtenliği ve sevecenliğiyle tanınan, sevilen. Sevilşen: Şen şakrak olmasıyla kendini sevdiren. Seviltan: Tan vaktinin romantizmiyle kendini sevdiren. Sevilyar: Güzelliğiyle kendini sevdiren. Sevim: Sevimli, sempatik Sevimgül: Güzel sevgisi. Sevin: Sevinmekle ilgili. Sevinay: “Güzeli sevin” anlamında kullanılan bir ad. Sevinaz: Sevilen nazlı. Sevinç: İstenilen şeyin olmasıyla duyulan coşku Sevindal: Dal gibi olduğun için sevinesin Sevingül: Sevinmek ve gülmekten buyruk hem sevin hem gül Sevinur: Sevgi ışığı saçan. Seviye: Birlik, beraberlik. 2. Düzlük, doğruluk. Sevkal: Sev ve kal, sev ve sevdiğin yerde kal Sevnaz: Sev ve naz et. Sevnur: Hayranlık duyuran. Sevra: Güzel görünüşlü Sevsay: Sev ve say Sevsen: Keşke sevmiş olsan Sevsevil: Sev ve sevil, hem sev hem de sevil Sevşan: Şöhretiyle sevilen. Sevtan: Güzelliğiyle sevilen Sevtap: Aşırı, tapacak kadar sevgi duyan Seyfiye: 1. Kılıçla ilgili, askerliğe ait. 2. Kılıç biçiminde. 3. Asker züm Seyhan: Irmaklar Seylak: Kum gibi çok Seylan: Sel, akma, akış Seylap: Sel, su baskını, sel suyu. Seylâp: Sel, sel suyu, taşkın. Seyna: Ağaç adı Seyra: Güzel tesadüf, karşılaşma Seyran: Gezinme. 2. Bakıp seyretme. Seyyal: Akışkan, sıvı, yerinde duramayan Seyyale: Akan şey, sıvı. 2. Akıntı. Seyyare: Gezegen. Seyyibe: Dul kadın Seyyide: Saygıdeğer kadın. Seza: Uygun, yaraşır, değer. Sezan: Sezgili / Sez ve An kelimelerinin birleşimi ile oluşur Sezay: Sez ve Ay / Güzeli sez tanı manasında Sezek: Sezebilen, sezen, duyumsayan Sezel: Sezgili kimse. – bk. Sezal Sezen: Hisseden, sezgili Sezer: Açık bir kanıt olmaksızın, olmuş ya da olacak bir şeyi duyumsar Sezgen: Sezen, sezgisi olan, sezme yeteneği olan Sezgi: Aklın yardımı olmadan, gerçeğin doğrudan doğruya Sezginay: Sezme yeteneği olan Ay Sezil: Sezilen, hissedilen kişi Sezin: Sezinleme işi, sezme Seziş: Sezme yolu, sezme biçimi, sezme Sezmen: Sezen kimse Sıcak: Sıcakkanlı, cana yakın Sıddıka: 1. Çok doğru, yalan söylemeyen. 2. Hz. Ayşe’nin lakabı. 3. Hz. Merye Sıdıka: Çok içten ve doğru kimse Sıdkıye: İçi, yüreği temiz, doğru kimse. Sıla: 1. Kavuşma hasreti, bir süre ayrı kaldığı bir yere veya yakınlarına kavuşma. 2. Gurbetteki bir kimse için doğup büyüdüğü ve özlediği yer Sılay: Ay özlemi Sımah: Kulak. 2. Kulak deliği. Sırga: Küpe. Sırma: Altın yaldızlı, ya da yaldızsızince gümüş tel Sırmahan: Sarı ve güzel saçlı güzel. Sırriye: Sır saklamasını bilen kimse. Sıtkıye: Sıdkıye Sıylıkız: Sevimli, hoş kız. Sibe: Yarın. Sibel: Bulutla yer arasında yere düşmeyen yağmur damlası / Buğday başağı / Eski Türklerde bir tanrıça ismi Sidal: Ağaç dalının gölgesi. Sidelya: Cennet bahçesindeki bir çiçek ismi. Sidre: 1. Cennetteki son ağaç. 2. İnsanoğlunun bilim ve sanatta ulaşabileceği son nokta. 3. Arabistan kirazı 4. Ağaca teşbih edilen, yedinci kat gökte bir makam ismi. Sili: 1. Temiz, pak.2. İffetli, erdemli. Sim: Parlak ve beyaz Sima: Yüz, çehre, beniz / Kişi, kimse, insan Simay: Gümüş ay / Yüzü güneş gibi aydınlık, parlak Simayişems: Yüzü güneş gibi aydınlık olan. Simber: Göğsü gümüş gibi olan. Simce: Gümüş gibi parlak beyaz. Simden: Gümüş gibi parınldayan. Simge: Alamet, sembol, birşeyi anlatan im, imge Simhan: Gümüş gibi parlak olan. Simin: Gümüş gibi parlayan ışıltı Simirna: İzmir'in eski adı, Amazon savaşçılarının kraliçesinin adı Simla: Gökteki parlak yıldız / Karlarla kaplı / Hindistan’ ın kuzeyindeki bir şehir ismi Simre: Yıldız yansıması Simten: Teni gümüş gibi parlak, güzel. Simüzer: Altın ve gümüş gibi parlak ve değerli olan. Sincan: Kırmızı renkte çiçekleri olan, çok yıllık ıtırlı bir bitki. Sine: Yürek, kalp, gönül Sinem: Benim tenim, benim vücudum, göğsüm Sinemis: Gözümde anlamına gelir Sirap: Taze, körpe, genç. Siren: Üst tarafı kız, alt tarafı balık olduğuna inanılan deniz kızı. Sitare: Yıldız Sitem: İnsanın gücüne gidecek söz, davranış. 2. Haksızlık, eziyet 3. Bir kimseye üzüldüğünü, kırıldığını öfkelenmeden Sitti: Hanım, kadın. Siva: Başka, ayrı, özge… Sofiyane: Kendini Tanrı’ya adamış olan. Solin: Çiçekli çayır. Solmaz: Güzelliğini, tazeliğini uzun süre koruyan Somnur: Aydınlık, nurlu. Sonat: Bir veya iki çalgı için yazılmış 3-4 bölümlü müzik eseri Sonay: Yılın son ayı Sonbahar: Güz. 2. Sonbahar mevsimi. Soncan: Son çocuk olması temenni edilen. 2. En iyi arkadaş. Soneda: Nazlı olmaması temenni edilen Sonel: Son doğan çocuk. Songül: Son açan gül Songün: Günlerin sonuncusu Songüz: Kasım ayının halk arasındaki adı Sonnur: Son ışık Sonol: Sonuncu çocuk olması temenni edilen. Sonsen: Artık çocuk istenilmediği durumlarda konulan bir ad. Sontaç: Artık çocuk istenilmediği durumlarda konulan bir ad. Sonten: Artık çocuk istenilmediği durumlarda konulan bir ad. Sonver: Sonuncu çocuk olması temenni edilen. Sonyar: En son gözde. Sonyaz: Sonbahar Soring: KızıL. Sosın: Mavi ya da sarı rengi olan çiçek. Sönmezay: Sürekli olarak ışık saçan Ay Sözem: Huzur veren kelimeler Sözen: Güzel ve etkileyici konuşma yeteneğine sahip olan Su: Canlıların yaşaması için en gerekli olan kokusu, rengi olmayan sıvı Suadiye: Yararlı, faydalı. Suat: Mutlu, mutlulukla ilgili Suay: Su gibi berrak, ay gibi parlak. Subhiye: Sabah vaktiyle, şafak ile ilgili. – bk. Suphiye Sudan: Berrak, tertemiz Sude: Sürmüş, sürülmüş, ezilmiş Sude Naz: Sürmeli, nazlı olan Sudem: Sude isminin aitlik eki almış halidir. Suden: Başıboş, sorumsuz anlamındadır. Peygamber efendimizin Cennetteki en çok sevdiği ağaç olarak bilinmektedir. Fakat Suden kesinlikle Hz. Peygamberimiz’in Cennetteki en sevdiği ağaç değil! Kuran’da her geçen kelimenin isim olarak konulmaması gerektiğinin en iyi örneklerden biri Suden kelimesidir. Evet, Suden Kuran’da geçiyor, ama ‘başıboş, sorumsuz’ gibi kötü bir anlam taşıyor. Bu yüzden Suden önerilmeyen bir isimdir. Sudenaz: Nazlı ve sürmeli. Sudenur: Sürmüş sürülmüş nurlu Sudiye: Yararlı, faydalı, kazançlı. Sueda: Temiz olan, Allah’ ın rızasına eren mutlu, kutlu insanlardır. Suğra: Daha, pek, en küçük. Suhan: “Sühan” isminin bir başka söyleniş biçimi. Suheyla: Süheyla yıldızı. Suizan: Kötüye yorma. Sukeyna: Sessiz, sakin ve ağır başlı onurlu kadın manasındadır. Hz. Hüseyin’in kızının ismidir. Sukeyne: Sessiz, sakin, ağırbaşlı Hz.Hüseyin in Kızı. Sulbiye: Birinin soyundan gelme, onun çocuğu olma Sulhiye: Barışa özgü, barışla ilgili, barış. Sultan: Hükümdar eşi, güç Sumeyye: İslam’ın ilk şehidi. Ammar b. Yasir’in annesi ve ilk müslüman olan hanım sahabelerdendir. Sumru: Yüksek yer, tepe, üst Sun: Bir şeyi vermek, yollamak, göndermek, takdim etmek. Suna: Boylu poslu endamlı / Erkek ördek Sunam: Benim sülünüm, benim yaban ördeğim, benim sunam Sunar: Takdim eden, saygılı. Sunay: Ay’ı sun getir anlamındadır. Ay ışığı sun Sungu: Bir büyüğe sunulan armağan. 2. Bir tanrıya veya tapınağa yapılan bağış. Sunu: Armağan, birine sunulan şey, geline verilen armağan Suphiye: Sabah vakti, şafak ile ilgili. Sura: İsrafil adlı meleğin kıyamette ve yeniden dirilmede üfleyeceği borunun ismidir. / Bir tür ipekli kumaş / Bahadırlık, kahramanlık Surperi: Peri güzeli Surya: İlahı ışık / Sansikritçe Surya güneş demektir. Suzan: Yakan, yakıcı, coşkulu, ateşli Suzen: İğne. 2. İğne gözü deliği. Suzende: Yakıcı. Suzidil: Doğu müziği makamlarından. Suzidilara: Türk klasik müziğinin III. Selim tarafından düzenlenmiş bir makamı. Suzinak: Yakan, yakıcı. 2. Dokunaklı. 3. Doğu müziğinde basit bir makam. Suziş: Yanma, yakma. 2. Etki yapma, dokunma. 3. Yürek yanması, derin ve büyük acı. Süeda: Edalı, kutlu, uğurlu Sühandan: Güzel konuşan Sühendan: Güzel söz söyleyen Süheyla: Güney yönünde görülen parlak yıldızlar / Yumuşak iyi huylu kadın Sükun: Durgunluk, dinginlik, hareketsizlik. 2. Huzur, rahat. 3. Dinme, yarışma. Sükut: Susma, konuşmama, söz söylememe, sessizlik, Sülün: Uzun kuyruklu, güzel bi kuş türü Sülünay: Uzun boylu, endamlı güzel. Sülünbike: Uzun boylu, endamlı kadın. Sümbül: Zambakgillerden süs bitkisi Sümbülveş: Sümbüle benzeyen, sümbül gibi güzel. Sümeray: Sümerlerin ayı Sümeyra: Çağla meyvesi / Kıvrılmış yaprak Sümeyra/Sümeyre: Meyve çağlası, kıvrılmış yaprak Sümeyre: Meyve çağlası. 2. Yaprak kıvrımı. Sümeyye: İlk Müslüman olan sahabelerden bir kadınının ismidir. İslam’ın ilk şehididir. Sümre: Esmerlik, kara yağızlık Sünbüle: Başak Sündüs: Ham ipek, ipekli Sündüz: Altın veya gümüş tellerle işlenmiş parıltılı nakışlı bir tür ipek kumaş adıdır. Sürmeli: Gözleri doğuştan sürmeli kız. Süsbil: Başak. Süsen: Çiçekleri iri, güzel görünüşlü ve kokulu süs bitkisi Süslü: Süsü olan, süslenmiş, bezenmiş. Süveyda: Kalbin ortasında var kabul edilen siyah nokta. Aşkın doğduğu yerdir. Süveyde: Kalbin ortasında var olduğuna inanılan siyah benek. Süveyda Süzül: Bakıl, sevil, beğenilen.2. Süzgün bakışlı. Süzülay: “Nazlan, süzül, nazlı nazlı salın” anlamında kullanılan bir ad. Şadan: Neşeli, sevinçli Şadiye: Sevinç, neşe, mutluluk Şaduman: Sevinçli, neşeli, memnun Şaeste: Onurlu. Şafak: Tan vakti Şafaknur: Şafak aydınlığı Şafir: Kır, bozkır. Şafiye: Şefaat eden, birinin bağışlanması için aracılık eden. Şah’Name: Şahların yaşam öyküsünü anlatan manzum eser. Şahande: Dindar, mutlu, temiz kalpli Şahane: Hükümdarlara yakışacak kadar güzel, eksiksiz olan. Şahbanu: Hükümdar eşi, şah hanımı Şahdane: Büyük inci, kenevir tohumu Şaheser: Üstün ve kalıcı nitelikte olan Şahide: Mezarın baş ve ayak ucuna dikilen, üzeri yazılı ve çiçekli mermer taşı Şahika: Yüksek, yüce, dağın zirvesi Şahizar: Zar etmekten gelir. Ağlayan, dert çeken, içli anlamındadır. Şahmeran: Mitolojide başı insan, gövdesi yılan biçiminde efsanevi canavar Şahmerdan: Çok ağır bir tür tokmak ya da çekiç. 2. Vurucu ağırlığı mekanik olarak yükselten ve düşüren makina. Şahname: Şahların yaşam öyküsünü anlatan manzum eser Şahnaz: Nazlı, çok naz yapan Şahnigar: Resmedilen. Şahnisa: Sözü geçen, otoriter ve saygın kadın. Şahnur: Aydınlık kimse Şahrah: Büyük yol, ana yol, ana artel. Şahsar: Dallı budaklı ağaçlar. 2. Ağaçlık yer, koruluk. Şahsen: Kendisi. 2. Yüzünde görülen. 3. Cisim, şekil, görünüş bakımından. Şahsene: Kızların en güzeli Şahsenem: Güzel kadınların en güzeli, şaheser Şahser: Gücünü gösteren. Şahseren: Gücünü gözler önüne seren, güçlü. Şahver: Büyük inci Şaibe: Leke, kusur. 2. Kötü eser ve iz. Şaika: İstekli, hevesli, arzulu Şaikane: İsteklice, şevkli olarak. Şairan: Şairler, ozanlar. Şaire: Şiir yazan kadın. Şaiyan: Değer, kıymet. Şakayık: Düğün çiçeğigillerden, çiçekleri türlü renkte, çok yıllık güzel bir süs bitkisi. Şakire: Şükreden, durumundan memnun olan kimse Şakrak: Güzel ötüşlü bir tür kuş. Şamiha: Yüksek. 2. Afili, kibirli. Şamile: Kaplayan, içine alan, çevreleyen. 2. Genel olan, herkese ait olan. (Ar.) Şan: Ün, nam, şöhret Şanal: Adın duyulsun, şöhretli ol Şara: İki şeyi birbirinden ayıran uzaklık, aralık, boşluk Şarika: Doğan parlayan. Şarkan: Doğu yönünden. Şathiye: Genellikle şeriata aykırı düşen, öteki dünya ile ilgili şeyleri alaylı bir dille işleyen manzumeler. Şayan: Yakışır, yaraşır Şayeste: Değerli, layık. Şayia: Yayılmış haber. 2. Yaygın söylenti. Şayian: Yayılmış olarak, herkesçe duyularak. Şaylan: Nazlı, neşeli. Şaziment: Benzeri olmayan, farklı. Şaziye: bk. Şadiye: Mutlulukla ilgili olan Şebnem: Çiğ, gece nemi, jale Şebnur: Gecenin ışığı, Ay ışığı Şefaat: Birinin bağışlanması için aracı olma, bağışlanmasını dileme. 2. Arka çıkma. Şefika: Şefkatli, acıması, esirgemesi bol olan Şefkat: Acıyarak ve koruyarak sevme sevecenlik, sevgi duygusu. Şehamet: Zeki ile aldı birleştiren. Şehbal: Kuşkanadının en uzun tüyü Şeher: “Seher” isminin bir söyleniş biçimi. Şehime: Akıllı, kurnaz Şehla: Tatlı şaşı, yarım şaşı Şehnaz: Doğu müziğinde bir makam / Çoknazlı Şehper: Kuş kanadının en uzun tüyü. Şehrazat: 1001 gece masallarında bir masal kahramanı kadındır. Kendi kendine yaşayan özgür manasındadır. Şehri: Terbiyeli, şehirli, nazik anlamlarındadır. Bir başka anlamı ise aya ait, aylıktır. Şehriban: Kentin en büyüğü, vali. Şehrinaz: Kentin nazlısı Şehriye: Çorba yapmakta kullanılan, türlü biçimlerde kesilerek kurutulmuş buğday unu hamuru. Şeker: Sevimli, cana yakın Şekerpare: Çok tatlı bir kayısı çeşidi. 2. Bir çeşit hamur tatlısı. 3. Çok sevimli, cana yakın kız. Şekibe: Sabır, dayanma, tahammül. Şekliye: Şekilcilik. biçimsellik. Şeküre: Şükreden. Şelale: Büyük çağlayan, çavlan, akarsuyun yüksekten yere düştüğü bölümü Şemime: Güzel kokulu şey, güzel kokan. Şemin: Ahududu. Şeminur: Mum ışığı, mum aydınlığı. Şemsinisa: Kadınların aydınlığı Şemspare: Güneş parçası, çok parlak Şenahi: Zenginlik, refah. Şenay: Mutlu geçen ay Şenbahar: Bahar kadar güzel ve onun neşesini taşıyan. Şenbul: Neşeli mutlu ol. Şengil: Şen kimse, neşeli kimse, içtenlikli Şengül: Neşeli ve gül gibi kimse Şengün: Neşeli gün ve güneş gibi kimse Şeniz: Sevinçli, mutlu iz Şennaz: Hem nazlı hem de neşeli. Şennur: Işık saçan, neşe saçan Şensu: Mutlu ve su gibi berrak Şenyurt: Neşeli, mutlu yurt Şerare: Kıvılcım, ateş parçası. Şerbet: Tatlı ve şirin, meyve suyu ile şekerli su karıştırılarak yapılan içecek Şerefnaz: Büyük, ulu ve nazlı, edalı. Şerefnur: Saygıdeğer ve nurlu insan. Şeren: Güzel sözler sarf eden Şerife: Şerefli, kutsal, temiz kişi Şerin: Şirin, sempatik. Şermegin: Utangaç, utanan, mahcup. Şermin: Utangaç, mahcup Şervin: Hayrı seven Şetaret: Sevinç, neşe. Şevkiye: Şevk ile ilgili. 2. Neşeye, sevince dair. Şevval: Hicri takvime göre Ramazan ayından sonra gelen aya verilen addır. Şevval ayının ilk üç günü Ramazan Bayramıdır. Şewane: Mısra, şiir, nazım. Şeyda: Sevda nedeni ile aklını yitirmiş; çılgın, deli divane Şeydacan: Arkadaş canlısı, dostlarına düşkün olan. Şeydagül: Gül delisi, gül hayranı. Şeydanaz: Naz yapmaya meraklı, çok nazlı. Şeydanur: Herkesin derdine derman bulmaya çabalayan, yardımsever. Şeyma: 1. Çok kıymetli, değerli 2. Vücudunda ben olan Şeyma Nur: Şeyma ve Nur kelimelerinin birleşiminden oluşmuş bir isimdir Şeza: Koku, aroma Şezre: Süs için takılan veya asılan inci ve altın. Şık: Güzel, zarif, modaya uygun. 2. Modaya uygun giyinmiş olan. 3. Bir konuda seçilebilecek yolların alınabilecek kararların her biri, seçenek. Şıra: Üzümden yapılan mayhoş bir içecek, sarımsı renkte. Şıray: Çok aydınlık, çok ışıklı Şıvan: Çoban, sığırtmaç. Şifa: İyileşme, kurtulma Şiir: Bir yazın türü Şila: Doğuda böğürtlene verilen isim olarak geçen bir sözcüktür. Anlamı tam olarak bilinmiyor. Çizgi film kahramanlarının ismi olarak sık sık karşımıza çıkıyor. Şilan: Kuşburnu, yaban gülü, dağ gülü Şimal: Kuzey yönü Şira: Sirius yıldızının Kuran-ı Kerim’ de geçen adıdır. Şi’ra-yı Yemen de denir o yıldıza. Şirame: Buğdaygillerden bir bitki. Şiraze: Düzen, nizam Şirem: tatlım, bena ait şire Şiren: Mitolojide, belden aşağısı kuş ya da balık, belden yukarısı kadın biçiminde tasvir edilen, deniz cini. 2. Tiz ve yüksek bir ses çıkaran uyan düdüğü; alarm, canavar düdüğü. Şiret: Öğüt, nasihat. Şirin: Cana yakın, sevimli Şirine: Tatlılık. Şişan: Güzel kokulu çiçek. Şive: Naz, eda Şivecan: Nazlı arkadaş, dost. Şivekar: Edalı, işveli, nazlı. Şivenaz: Çok nazlı Şivenüma: Nazlanan, naz gösteren. 2. Türk müziğinin makamlarından biri. Şiveyar: Nazlı sevgili. Şivin: Eser, yapıt. Şiyar: Farkında olan, uyanık. Şoreş: Devrim, ihtilal. Şöhret: Herkesçe tanınma durumu Şölen: Bir olayı kutlamak amacıyla bir araya gelinerek yenilen yemek, ziyafet Şuara: Kuran-ı Kerim’ de bir sure ismi; “şairler” manasında Şule: Alev, ateş alevi Şura: Konsey, danışma meclisi, kurul Şuride: Karışık. 2. Tutkun, aşık, sevdalı. Şüheda: Şehitler Şükran: İyilik bilme, minnettarlık Şükrane: İyilik bilmenin belirtisi. Şükriye: Görülen iyiliğe karşı şükretmek, hoşnut olmak Şükriye/Şükrüye: İyilik bilme, minnettarlıkla ilgili. Şükrüye: Minnettarlık Şükufe: Açmamış çiçek, tomurcuk. Şüküfe: Filiz, çiçek Tabende: Parlayan, ışık veren. Tacızer: Altın taç. Taciser: Baştacı, en çok sevilen. Tacizer: Altın taç. Taç: Soyluluk, iktidar, güç veya hükümdarlık sembolü olarak başa giyilen, değerli taşlarla süslü başlık. Taçeser: Değerli, nitelikli yapıt. Taçlan: Taç takılması, baş tacı edilmesi manasındadır. Taçlı: Tacı olan. Taçlıyıldız: Taç takınmış olan, saygı duyulan ünlü, tanınmış kimse. Taçmin: Kraliçe Taçnur: Mutluluk Tadım: Tat aldığım, güzelim . Taflan: Yabanmersini, kışın yapraklarını dökmeyen meyveli ağaç. Tagan: Güvercin. Tagangül: Güvercin gibi uçarcasına hareketli olan güzel. Tahire: Gündoğusundan esen rüzgar Tahsine: Beğenip alkışlama. 2. Güzelleştirme, süsleme, bezeme Tahsire: Hasret bırakılma, özletme. Taibe: Tövbe eden, pişmanlık duyan Takiye: Günahtan, haramdan kaçınan, dinine bağlı kimse. Talay: 1. Dal gibi ince ve ay kadar güzel. 2. Büyük göl, deniz. Talha: Güzellik Talia: Güzel, şirin Talibe: isteyen, istekli, talepte bulunan. Taliha: Rastlantıları düzenlediğine ve insanlara iyi veya kötü durumlar hazırladığına inanılan doğa üstü güç, şans, felek Taliye: 1. Sonradan gelen, bir şeyin arkası sıra giden. 2. Kur’an okuyan. Talu: Seçkin, üstün. Talya: 1. Doğanın uyanışı, baharın müjdesi 2. Mitolojide doğanın ve hayvanların koruyucusu olan tanrıça Tamam: Arka arkaya doğan kız çocuğundan sonra erkek çocuk olması dileğiyle Tamara: Van gölü efsanesinde adı geçen kız. Tamay: Dolunay, en parlak ay, çok güzel Tamgül: Gül gibi güzel olan. Tan: Şafak vakti Tanay: Secde eden Tandan: Şafakta doğan Tanegül: Gül tanesi Tanelgin: Tan vakti yurdundan uzak düşmüş kimse Tanem: Tek olan, Benim Tanem, birtanem Tangöze: Sabah aydınlığı ve kaynak Tangül: Şafakta açan gül Tangülü: Tangül Tangüner: Sabah aydınlığı alacakaranlık Tangüz: Güz mevsiminde tan vakti. Tanhatun: Şafak vakti gibi parlak, güçlü kadın. Tannur: Tan vakti ışığı. Tansel: Aydınlığa ait, sabahla ilgili Tanseli: Şafak vakti gelen sel Tanses: Sesi güzel olan kimse. Tansu: Şafakta parlayan su Tansuğ/Tansu: Şafağın aydınlattığı su gibi parlak ve temiz olan. Tanyel: Şafak rüzgârı Tanyeli: Şafak vakti esen rüzgâr Tanyeri: Şafağın başladığı yer Tanyıldız: Güneş doğmadan önceki alaca karanlıkta ışıyan yıldız, sabah yıldızı Tanzer: Sarı altın rengindeki tan. Tara: Sahur zamanı doğan kız çocuğuna verilen ad Tarçın: Kabuğu bahar olarak kullanılan bir bitki. Tarımbike: Tarımla uğraşan kadın. Tasvir: Tasarlama, bir şeyi sözle veya yazıyla anlatma, göz önünde canlandırma. Tatlı: Şeker tadında olan. 2. İnsanı çeken, göze kulağa hoş gelen. Tavge: Şelale, çağlayan. Tavık: Güneşli havada yağan yağmur. Tavus: Sülüngillerden, erkeğinin tüyleri uzun, kuyruğu parlak, güzel renkli, Taya: Dadı. Tayfur: Küçük bir kuş türü. Tayyibe: İyi davranış, hoşa giden söz Taze: Dinç, yıpranmamış, yorulmamış. 2. Yeni, son, zamanı geçmemiş. 3. Genç kadın. Tazegül: Yeni kopartılmış gül. Teberrük: Kutsal ve uğurlu sayma. Tebessüm: Gülümseme. Tekane: Biricik, tek. Tekgül: Eşsiz güzellikte olan. Tekmile: Ek, eklenmiş. Teknur: Eşsiz bir ışık saçan. Teksin: Bir tanesin, eşin benzerin yok Telmize: Öğrenci, talebe. Telvin: Renk verme, renklendirme, boyama. Temayül: Bir yanı tutma, o tarafa eğilim gösterme. Temen: Değer, kıymet. 2. Kıymet bilme. Temenni: Dileme, dilek. Temime: Nazarlık, nazar boncuğu. Temre: Bir tek hurma. Temsil: Benzetme. 2. Bir şeyin tıpkısını yapma. 3. örnek söz. 4. Tiyatro oyunu. 5. Biri yada bir topluluk adına davranış, Tenay: Uygun, yakışan, dine uygun hareket eden Tendü: Öz, asıl Tenigül: Güzel tenli olan. Tennaz: Nazlı, teni güzel olan. Tennur: Güzel tenli, parlak tenli; güzel Tennure: Mevlevi dervişlerinin sema ayını sırasında giydikleri kendine özgü geniş etekleri olan giysi. Tenperver: Yeyip içmeyi, keyfini rahatını düşünen. Tenzile: İndirilen, azar azar indirme (Kur’an’ın) Terbiye: Eğitim, Görgü Teren: Nesteren gülü. Terken: 1. Kraliçe. 2. Güzel kız. 3. Bir tür ok. Terlan: Dişi şahin. Teslime: Allaha teslim olan. Tesnim: Cennet Suyu, Cennet Irmaklarından Biri, Hoş İçimli Su Teşekkür: Yapılan bir iyiliğe karşı duyulan kıvanç ve gönül borcunu anlatma. Teşrife: Onurlandırma, şereflendirme. 2. Gelmesiyle bir yeri onurlandırma. Teşrinisani: Kasım ayı, yılın 11. ayı. Tevfika: Uydurma, uygun duruma getirme. 2. Uzlaştırma, barıştırma. 3. Tanrı’nın yardımına kavuşma. Tevger: Töre, adet, gelenek. Tevhide: Bir araya getirmek Tevrat: Hz. Musa’ya bildirilen Tanrı buyruklarını kapsayan, İbranilerin din kitabı. Tezay: Çabuk giden ay Tezer: Çabuk ve erken. Tezgül: Güzelliğiyle çabuk serpilen. Tezkan: Sıcakkanlı, hemen davranan Teznur: İçi içine sığmayan. Tezsal: Aceleciliğiyle tanınan. Tıflıgül: Gül tomurcuğu. Tılsım: Doğaüstü güç Ticen: Taçlar Tijen: Taç, taçlar Tilbe: Derviş; gezgin ozan Tiraje: Gök kuşağı. 2. Koni biçiminde tepe. Togay: Dere kıyılarındaki sık çalılık, tokay, dolunay Toköz: Gözü gönlü tok Tolunbike: Ayın on dördü gibi parlak ve güzel olan kadın. Tomris: İskit kraliçesi, kahraman kadın Tomur: Bitkinin çiçek ya da yaprak verecek duruma gelmiş filizi, tomurcuk Tomurcuk: Çiçek verecek olan gonca Topay: Dolunay, ayın ondördü. Topaz: Kahverengi, veya soluk sarı renkte değerli süs taşı Toprak: 1. Yer kabuğunun canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü. 2. Ülke, memleket. 3. İşlenmiş arazi. Tuana: Cennet bahçesine düşen yağmur damlası Tuba: Cennette olduğu söylenen ağaç Tuba / Tuğba: Cennette var olduğuna inanılan ağaç Tuğba: Cennette var olduğuna inanılan ağaç Tuğçe: Küçük tuğ; cennetteki Tuğba ağacının dallarına verilen ad Tuğsem: Baş tacı Tuhfe: Armağan, hediye. 2.Yeni çıkma, hoşa giden güzel şey. Tula: Çok uzun, uzun boylu. Tulca: 1. Tül kadar ince. 2. Hayalden de güzel. Tulen: Boyca, boyunca uzun. Tulu: Doğuş, doğma (Güneş için) anlamında. Tuluğ: Doğma, doğuş ile ilgili. Tulü: Doğuş, dogma Tunay: Ay ışığı, mehtap, aydınlık Turçin: Sevinç kaynağı olan kız. Turfa: Az bulunur, nadir, değerli. Turhatun: Kız çocuk doğumuna son vermek için konulan bir ad. Turna: Turnagillerden, Avrupa ve Kuzey Afrika'da toplu olarak yaşayan, göçebe, iri bir kuş Tusem: Cennette esen ılık rüzgâr Tutam: Bir desteden daha / parmak uçlarıyla alınabilen / Tutmaktan tutam Tuti: 1. Papağan. 2. Konuşmayı seven, konuşkan. Tutku: Bir şeye karşı duyulan aşırı istek eğilim Tutkun: Gönül vermiş, bağlanmış, çok sevmiş, tutulmuş Tutkunay: Çok seven ve Ay gibi güzel olan Tutya: Sürme Tülay: Şeffaf ve parlayan, güzel Tülcan: İnce yürekli, nazenin. Tülen: İlk defa çocuk sahibi olan kadın. Tülin: Ayna; ayın çevresindeki ışık Tülinay: Ayın “Tülin” hali. Tülün: 1. Kimi kez ayın çevresinde oluşan dairesel hale. 2. Ayna. Tümay: Dolunay Tün: Gece. Tünay: Gece ve ay Tünaydın: Akşam üzerleri söylenen bir selamla sözü. Türkan: Kraliçe; güzel kız Türkine: Türk gibi güzel. Türkiye: Türkiye Cumhuriyeti’nin yer aldığı ülke. Türknur: Aydın olan Türk. Türkü: Bir halk müziği türü Tütün: İçinde nikotin olan, sigara yapılan bir bitki. Tüzel: Tüzeye uygun, tüze ile ilgili Tüzenur: Adaletiyle ışık saçan Tüzün: Soylu, asil olan, yumuşak basil Ubeyde: Köle, kul Ufuk: 1. Düz arazide ya da açık denizde gökle yerin birleşir gibi göründüğü yer. 2. Anlayış, kavrayış, görüş, düşünce gücü. 3. Çevre, dolay Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. Uğanbike: Güçlü, kuvvetli kadın. Uğraş: Kötülük ve güçlükle mücadele. Uğur: Şans, talih, baht, insana iyilik getirdiğine inanılan iyilik kaynağı Uğurgül: Uğurlu gül Uğurgün: Uğurlu olduğuna inanılan gün, 2. Uğurlu bir günde doğmuş olan. Uğurgüz: Sonbaharın uğur getirmesi Uğurnaz: Nazlı, şanslı. Uğurnur: Işığıyla şans veren. Uğurser: “Uğur dağıt” anlamında kullanılan bir ad. Uğurşah: Uğurlu, güçlü. Uğurşan: Uğurlu, şanlı, şöhretli, Uğurten: Teninin güzelliğiyle uğur saçan. 2. Şanslı güzel. Uhde: Birinin yapmakla yükümlü olduğu iş, görev Ukde: 1. Zor ve karışık durum. 2. Bir gezegen yörüngesinin her iki ucu. Ula: Birinci, şan şeref sahibi kimse Ular: Erkek keklik. Ulca: Savaşta ele geçirilen mal, olca Ulcay: Rastlantılarla insanlara iyi ve kötü şeyler hazırladığına inanılan şey Ulufer: Yüce, aydınlık, ulu ışık. Ulum: Ulu, yüce olanım Ulun: 1. Büyük, ulu. 2. Temrensiz ok. 3. Buğday, arpa kökü Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. Ulunay: Ayın yüceliği. Ulviye: Yüce, yüksek, gökle ilgili Ulviyet: Yücelik, ululuk, yükseklik. Ulya: En yüce, en ulu, yüksek Umay: Umut eden Umnise: Ana kadın, kadınana. Umran: Bayındırlık. 2. Uygarlık, medeniyet 3. İlerleme, mutluluk, refah. Umur: Görgü, deneyim Umut: 1.Ummaktan doğan, ümit edilen. 2. Ümit. Unan: Sadakat, bağlılık, hak Unat: Doğru yolu bulmuş. Uraz: Şans, talih Urçun: Kurumuş iğde dalı Uruç: Yukarı çıkma yükselme Urza: Hedef, amaç Usare: Özsu Uslu: Toplumu, çevresini rahatsız etmeyen, edepli. 2. Akıllı, zeki. Usul: Belli bir sonuca erişmek için, belli bir plana göre izlenen yol. Usun: Hüzün. Usunbike: Hüzünlü Hanım Uşi: Salkım, ahenk. Utku: Pek çok emekten sonra ulaşılan mutlu sonuç Utkugül: Güzel bir sonuca ulaşma Uygu: Uyum, ahenk Uysal: Yumuşak başlı, uyumlu Uzam: Bir nesnenin uzayda kapladığı yer. Uzan: Yetişen, büyüyen, gelişen. Uzay: Sonsuz boşluk Uzca: Yetenekli, becerikle Uzel: Usta, becerikli Uzlet: Tek başına yaşama Uzviyet: Canlılık Übeyde: Küçük köle, kölecik. Übük: 1. İbibik kuşu. 2. İbik. Üçgül: Yabani yonca. Üftade: Düşkün, biçare aşık. Üfüle: Serin, rüzgarlı, esen. Ülcan: Ele avuca sığmaz, çok canlı Ülez: Gün batımı. Ülfer: Büyük su, ırmak anlamındadır Ülfet: Alışma, kaynaşma / Dostluk, arkadaşlık Ülgen: Ulu, yüce, yüksek, sağlam; iyilik tanrısı Ülger: Boğa burcunda yedi yıldızdan oluşan takımyıldız, Ülker Ülgür: Gökyüzünün kuzey kıyısında bir yıldız takımının adı Ülke: Bir devletin egemenliği altında bulunan toprakların bütünü, memleket Ülkem: Benimsenmiş ülke, yurt Ülken: Senin yurdun, memleketin Ülkenur: Yurdu aydınlatan ışık. Ülker: Boğa burcunda yedi yıldızdan oluşan takım Ülkü: Ulaşılmaya çalışılan yüce dilek, amaç, erek Ülkü-Ülküm: Uğrunda özveride bulunmaktan çekinilmeyen yüce dilek Ülkühan: Bir ülküsü, amacı olan hükümdar. Ülküm: Amaç edinilen, ulaşılmak istenen şey Ülküsel: Ülkü ile ilgili olan Ülküye: Ülkü sahibi. Ülüfer: Nilüfer. Ümera: Emirler, emredenler. Ümeyra: Hükmeden, efendi. Ümit: Beklenti, umut etmek Ümmiye: Ana ile, anne ile ilgili. Ümmü: Uğur getiren, umut veren Ümmügülsüm: peygamber efendimizin kızının ismi Ümmühan: Hükümdar annesi Ümniye: 1. Umut. 2. İstek, arzu. 3. Niyet. Ümran: Mutluluk, bereket Ünlem: Ses, seda, çağrı. Ünlü: Ün salmış, şöhretli Ünlüay: Ay gibi güzelliğiyle ünlenmiş olan. Ünlücan: Dost canlısı olmasıyla bilinen. Ünlügül: Güzelliğiyle ünlenmiş olan. Ünlünaz: Nazlılığıyla ünlenmiş olan. Ünlünur: Saçtığı iyilik ışığıyla ünlenmiş olan. Ünlüşan: Şan şöhret sahibi olmuş. Ünlüyar: Herkesin kendisine sevdalanmasıyla ün yapmış olan. Ünsal: Herkes tarafından tanınan Ünsay: “Ünlen, adın duyulsun” anlamında kullanılan bir ad. Ünsel: Ünüyle şöhretiyle coşan. Ünseli: Ünü sellere benzeyen Ünsiye: 1. Alışmış, sokulgan. 2. Arkadaş, dost. Ünsiyet: Ahbaplık, arkadaşlık, dostluk. Ünzile: Gönderilmiş Ürem: Faiz Ürme: Örme, örgü. Ürmegül: Sarmaşık. Ürpek: 1. Ürperen, ürpermiş. 2. Mazı ağaçlarının üstündeki tüylü nesne Ürper: Titreme, titreyiş. Ürün: Doğadan elde edilen yararlı şeyler. Ürünay: Ay gibi bir eser güzelliğinde olan. Ürüncan: Dostluğunu ortaya koyan. Ürünela: Gözlerinin güzelliğiyle bilinen, tanınan. Ürüngül: Gül gibi bir eser güzelliğinde olan. Ürünnaz: Nazlı güzel, nazenin. Ürünnur: Herkesi ferahlatan, herkese ışık saçan. Ürünsel: Coşkuyla üretilmiş, yapıt, bolluk. Ürünser: Başarılarını gözler önüne seren. Ürünsu: Bolluluk, verimlilik. Ürünsun: Verimli ol. 2. Başarılarını gözler önüne ser. Üstün: İyi nitelikli, yüksek düzeyli Üstünay: Benzerlerinin çok üstünde ve ay gibi güzel Üstünbüke: Üstün güzel, çok güzel, Üstüncan: En iyi dost, yürekli dost Üstünel: Usta, becerikli Üstüngül: Çok üstün güzel. Üvercinka: Güvercin kanadı. Üzer: Üst, kaynak, faiz. Üzgü: Yersiz ve gereksiz olarak çektirilen üzüntü, eziyet Üzgün: Üzülmüş, üzüntü duymuş. Üzüm: Asmanın tane veya kuru olarak yenilen salkım şeklindeki meyvesi Vacibe: Yapılması şart olan şey Vacide: Varlıklı, zengin Vadi: İki dağ arasındaki geçit. Vadide: Söz veren. 2. Yapacağını söyleyen. 3. Vaat de bulunan, söz veren. Vaha: 1.Çölde bulunan su. 2. Nadir, az bulunur. Vahibe: Hibe eden, bağışlayan Vahide: Tek, BİR, yalnız Vahime: Kurma, kuruntu. Valide: Doğuran, 2. Anne, ana Vamıka: Seven, âşık. Varak: Yaprak, yazılı kağıt Varide: Gelen şey, gelen evrak Vasfiye: Nitelikli Vasıla: Ulaşan, birleşen. Vebün: Çiçek açmak. Vecahet: 1. Güzel yüzlülük, gösterişlilik, güzel yüz. 2. Saygınlık. Vechiye: Yüze ait, yüzle ilgili. Vecibe: Ödev, boyun borcu, vazife. Veciha: Güzel, hoş. Vecihe: Güzel, hoş, uygun olan Vecize: Derin ve anlamlı söz, özdeyiş. Veda: Sevilen şeyden ayrılma Vedia: Korunması için bırakılan emanet Vedide: Dost, arkadaş. Vefakar: Sevgisi güçlü ve kalıcı olan. Vefia: 1. Vefalı, bağlı. 2. Tam, mükemmel, eksiksiz. Vefika: Düşünceleri birbirine uyan, uyumlu, arkadaş, yoldaş Vehbiye: Allah vergisi, doğuştan olan Vekil: Temsilci. 2. Birinin işini görmesi için kendi yerine bıraktığı veya yetki verdiği kimse. 3. Bakan. Velide: Yeni doğmuş çocuk Veliye: Ermiş, evliya kadın. Vemiş: çoban yıldızı, 2. Güneş’e en yakın olan ikinci gezegen. Venüs: Bir gezegen, çoban yıldızı Vera: Günahtan kaçınmak Verda: Gül Verdinaz: Nazlanan güzel. Verka: Yabani güvercin Verna: Hakikat Vesalet: Aracı olma, vasıta olma Vesamet: Güzel yüzlü, nur yüzlü. Vesile: Sebep, elverişli durum Vesime: Hoş, güzel yüzlü Vezime: Hediye, armağan Vezin: Tartı. 2. Ölçü Vezire: İradeci, kadın komutan. Vicdan: İnsanın içindeki adalet dürtüsü Vildan: Yeni doğmuş çocuklar / kullar, köleler Vira: Durmadan, aralıksız, sürekli Vuslat: Kavuşma, ulaşma, yetişme Vükela: Temsilcilerden, yöneticilerden. Yade: Hatıra Yadenur: Kutsal ışık Yadigâr: Anımsatan, hatırlatan kişi ya da şey Yağan: Gökten dökülen Yağış: Yağmur, kar, dolu gibi doğa olayı Yağmanaz: Gönülleri çalan, yağma eden güzel. Yağmur: Bir yağış şekli /Gökten damlalar halinde düşen su Yağmurca: Dağ keçisi, bir tür geyik. Yakar: Güzelliği ile yürek yakan. Yakut: Bir değerli taş Yalaz: Alev Yalaza: Alev – Kıvılcım – Aşk ateşi Yaldız: Eşyaya aytın veya gümüş görüntüsü vermek için kullanılan sıvı veya yaprak durumundaki madde, göz boyama Yalınca: Sadece, çıplakça. Yalıncan: İçi dışı bir olan, içten dost. Yamaç: 1. Dağın veya tepenin herhangi bir yanı. 2. Karşı. 3. Yan, yakın. Yankı: Eko, sesin çarpıp gelmesi Yapıncak: Seyrek taneli, kırmızı benekli bir tür üzüm. Yaprak: Ağaçların yeşil kısımları Yaprakgül: Gül yaprağı Yar: Çok sevilen, sevgili. 2. Dost, tanıdık. 3. Yardımcı. Yarcan: Çok sevilen, sevgili. Yârcan: Çok sevilen, sevgili. Yaren: Sevgili, arkadaş Yarence: Yaren gibi, yarene benzer. Yârıdil: Gönül dostu, sevgili. Yarıdil/Yârıdil: Gönül dostu, sevgili. Yarkınbüke: Güneş aydınlığı gibi güzel. Yarpuz: Çiçekleri birbirinden ayrı halka biçiminde, nane türünden, kısa saplı, az veya çok tüylü, güzel kokulu bir bitki. Yasa: Kural, buyruk, düzen Yasemin: Çeşitli renklerde kokulu çiçekleri olan bir bitki Yasemin/Yasmin/Yasemen: Zeytingillerden beyaz sarı çiçeklihoş kokulu bir çiçek, sarmaşık türünün adıdır. Yasna: Avesta'nın sureleri. Yaşagül: Yaşamın boyunca gül, mutlu ol. Yaşam: Hayat, doğumdan ölüme kadar geçen süre Yaşıl: Yeşil. Yaşın: Işık parlaklık, şimşek. Yaşıyan: Işıldayan, parlayan. Yaşmak: İnce yüz örtüsü, hafiflik. Yaylagül: Yaylada oturan güzel. Yaz: İlkbahardan sonraki mevsim, yaz-mak fiili Yazel: Yaz ve el kelimelerinden türetilmiş isim Yazgan: Süsleyici, sürekli yazan. Yazgı: Alın yazısı, kader Yazgül: Yaz gibi sıcak, gül gibi güzel. Yazgülü: Yaz ve gül tamlaması, yazın açan gül Yazmira: Yaz ve Mira kelimelerinden türetilmiş isim. Mira bir yıldız ismidir. Yediveren: Yılda bir kaç defa çiçek açıp meyve veren bir bitki. Yegah: Doğu müziğinin en eski makamlarından. Yegâh: 1. Bir, tek. 2. Türk müziğinde makam adı. Yegane: Biricik, tek. Yegâne: Biricik, tek. Yekta: Tek, eşsiz Yelcan: Rüzgar gibi hızlı olan. Yelda: Uzun ve kara; yılın en uzun gecesi Yeler: Rüzgar gibi hızlı, aceleci. Yelesen: Rüzgar gibi esen. Yelin: İnek, koyun, manda gibi hayvanların memesinde süt toplanan kısmın adıdır. Yeliz: Güzel, aydınlık, ferah Yelkin: Hazır duruma gelmiş, ayaklanmış. Yelten: Davran, teşebbüs et. Yenal: Üstün gelen, zafer kazanan, muzaffer. Yenigül: Yeni açmış gül kadar güzel. Yenigün: Yeni başlayan gün, yeni zaman. Yepelek: İnce yapılı, zarif, narin. Yeşil: Genç, taze, doğa rengi, bitki rengi. Yeşim: Değerli bir taş Yeter: Yeterli, kafi Yeterkız: Arka arkaya doğan kız çocuklarından sonra erkek çocuk olması dileğiy Yezda: Zerdüştlük inancına göre iyilik tanrısının ismi Yezdan: Zerdüştlerin iyilik tanrısı Yılay: Yıl ve ay. Yıldan: Belli bir yıl ile ilgili Yıldanur: Nurlu yıl, şanslı yıl Yıldıku: Yıldız. Yıldız: Parlak gök cismi Yıldızhan: Oğuzların Bozok kolunun inandığı üç gök tanrılarından biri Yılgül: Yılın en güzel gülü. Yılgün: Yıl ve gün. Yılşen: Yılın en şen insanı. Yipek: İpek Yoldaş: Dost, aynı hedefe gidilen arkadaş. Yomut: Uğur, şans getiren hediye. Yonca: Çayır bitkisi Yosma: Genç, güzel, güzelliğiyle baştan çıkaran Yosun: Çiçeksiz bitkilerin, suların yüzünde ve dibinde bulunan bir türü Yöre: Bir bölgenin belli yer ve çevresini kapsayan sınırlı bölümü Yudum: Bir içimlik sıvı Yumak: Top biçiminde sarılmış iplik. Yumuk: Yumulmuş olan, yumulmuş gibi duran. 2. Tombul Yuna: Yıkanmış, temiz, pak Yunak: Yıkanma yeri, banyo, hamam. Yunar: Temiz kişi, temizlik yapan kadın Yurdaal: “Yurda kabul et” anlamında kullanılan bir ad. Yurdagül: Ülkesini gül gibi güzel gören Yurdaser: Vatana önder, lider olan kimse. Yurdatap: “Yurduna hizmet et” anlamında kullanılan bir ad. Yurday: Yurda – ay Yurdum: Vatanım, ülkem Yurtsay: “Yurduna değer ver” anlamında kullanılan bir ad. Yurtsevil: Vatanı gibi sevilmek arzusunda olan. Yurtsevin: Vatanı ile sevinen Yücenur: Nurlu, uğurlu kişi Yüksel: Başarı kazan, yücel Yükselen: Yükseklere çıkan. 2. Durmaksızın aşama gösteren. Yümniye: Uğurlu, kutlu. Yüsra: Sol taraf. Sol el. Zafire: Savaşta düşmanı yenen, muzaffer Zahide: Doğruluktan ayrılmayan, dinin buyruklarını yerine getiren kimse, sofu Zahire: Dış Görünüş, Dış Yüz; Parlak, Aydınlık; Coşkun, Taşkın, Coşmuş Zaide: Artan, çoğalan Zaika: Tat alma Zakire: Zikreden, Allah’ı Anan, Zikir Ehli, Çok Dua Eden; Zikir Okuyan, Zikredici; Hatırlatan, Anımsatan, Akla Getiren Zaliha: Superisi Zambak: Bir çiçek adı Zamire: 1. İç, iç yüz. 2. Yürek, vicdan. 3. Gönülde gizli olan sır. Zana: Bilgin, bilgiç, alem. Zara: Çok asil, uysal, güzel Zarafet: İncelik, güzellik, zariflik Zarif: Hoş, nazik, güzel görünen Zarife: Nazik, kibar ve hoş tavırlı Zaruret: Mecburiyet, zorunluluk Zatinur: Nurlu kişi, aydınlık, özü temiz Zatiye: Kişisel, kendine ait Zayiçe: Yıldızların belli tarihlerdeki yerini gösteren cetvel Zebercet: Zümrütten daha açık yeşil olan, zümrüt kadar değerli olmayan bir süs taşı Zebur: Hazreti Davut’un kitabı. Zehra: Güzel yüzlü Zehre: Çiçek Zekavet: Anlayış, zekilik, çabuk kavrama. Zekire: Unutmayan, hafızasına güvenen. Zekiye: Zeki, çabuk kavrayan Zelal: Temiz, berrak Zeliha: Züleyha’ nın bir farklı yazılış halidir. Su perisi, çok güzel anlamındadır. Zeliş: Züleyha’ nın bir farklı yazılış halidir. Su perisi, çok güzel anlamındadır. Zemzem: Kâbe çevresindeki ünlü kuyu ve bu kuyunun Müslümanlarca kutsal sayılan su Zenan: Kadınlar Zennan: Kadınlar Zennişan: Ünlü, tanınmış kadın. Zennur: Zinnur, nurlu, ışıklı Zerafet: İncelik, güzellik, zariflik. Zercan: Altın kalpli arkadaş Zerda: Altın gibi olan kimse Zerefşan: 1. Altın saçan, altın saçıcı. 2. Altın kakmalı. 3. Bir lale türü. Zeren: Anlayışlı Zerengil: AJaLLı kişi. Zergûn: Altın renkli. Zergül: Altın gül. Zergün: Altın gibi güzel, değerli. Zeria: Vesile, bahane, sebep, fırsat. Zerile: Sarı asma kuşu. Zerin: Altından ya da altına benzer olan Zerka: Gök gözlü, mavi. Zernişan: Kılıç, kalemtıraş gibi şeylerin üzerine kakma altınla yapılan işleme Zerre: Çok ufak, çok az. Zerrin: Altından yapılmış, değerli, güzel Zerrinkâr: Altınla süslenmiş. Zerrintaç: Altın taç. Zerrişte: Altın, sırma tel. 2. San. Zerya: KürtçeOkyanus demektir. Zeryan: Güzel kadın, dilber, hülya. Zevce: Kadın, eş. 2- Erkeğin nikahlı karısı Zeycan: Cana yakın olan Zeynep: Mücevher, değerli, güzel, çekici Zeyniye: Süslü. Zeyno: Zeynep'in halk dilindeki söylenişi Zeyşan: İki cihanda tek olan Zıkra: Anma, hatırlama. Zıren: Dinç, sağlıklı. . Ziba: Süslü. 2. Güzel. Zican: Canlı, cana yakın, candan. Zihniye: Zihinle ilgili. Zikri: Anma ile ilgili. Zilan: Kürtçe; yeniden doğuş anlamına gelmektedir Zinet: Bezek, süs Zinnur: Nurlu, ışıklı Zinnure: Nurlu, ışıklı, aydınlık. Zişan: Tanınmış, şanlı Ziver: Süs, bezek. Ziyafet: Yemekli toplantı. Ziynet: Süs, süs eşyası Ziyneti: Süslü. Zozan: Kürtçe yayla demektir. Zöhre: Zühre, çoban yıldızı Zuhal: Satürn gezegeni Zulal: Hafif, güzel, soğuk su Zulfiyye: Saçları güzel olan Zübeyde: Öz, cevher Zühal: Satürn gezegeni Züheyra: Küçük çiçek Zühre: Venüs gezegeni, çoban yıldızı Zührenaz: Güzelliği dillere destan Zühtiye: Her türlü zevke karşı koyarak kendini ibadete veren. Zülal: Duru, şeffaf, berrak, saf tatlı, soğuk su Zülbiye: Arapçada gezegen anlamına gelir Züleyha: Su perisi / Hz. Yusuf’ un eşinin ismi Zülfibar: Zülfübar Zülfiyar: Sevgilinin zülfü, saçı.- bk. Zülfüyar Zülfiye: Güzel saçlı Zülfizar: Zülfüzar Zülfübar: Dağılmış, saçılmış saç. Zülfünaz: Sevgilinin nazı. Zülfüyar: Sevgilimin zülfü, saçı. Zülfüye-Zülfiye: Sevgilinin saçı. Zülfüzar: Saçı gür, bol saçlı. Zülüf: Yüzün iki yanından sarkan saç lülesi. 2. Sevgilinin saçı. Zümra: Güzel, iyi ahlaklı Zümran: Ahirette yeniden canlanmayı başlatan kadın Zümre: Topluluk, cemaat Zümrüt: Değerli bir taş En Güzel BEBEK İSİMLERİ için TIKLAYINIZ En Güzel KEŞFEDİLMEMİŞ BEBEK İSİMLERİ için TIKLAYINIZ Kur’an’da Geçen Kız ve Erkek BEBEK İSİMLERİ için TIKLAYINIZ

Kız İsimleri 2024 - En Güzel, Popüler, Daha Önce Duyulmayan, Değişik, Kız Bebek İsim Önerileri

İlginizi Çekebilecek Haberler