Bir semtinden diğerine en az bir hayat hikayesi sığıyor

Önce bir teyze vardı, suratında emanet bir mesaj kaygısı, kulağıma eğilip usulca fısıldadı; “Gençliğinin kıymetini bil, sonra çok üzülürsün yapmadıkların için. Yapamayacağını düşünme, en azından mutlaka dene. Dışarı çık biraz, sıyrıl kabuğundan..”

yudum.sasmaz@milliyet.com.tr

Bir başka gün genç bir kadının çantama bakma bahanesi ile başlayan, yorgun bakışlarının teyellediği serzenişi; “Ona aşığım dedi.. Çok güzel, zeki, 4 dil biliyor, beni heyecanlandırıyor. Gitti. İki kızımla beni ardında bıraktı. Değil gitme, dön bile demedim. Döndüğünde gelme de demedim. Ama o sordu ‘niye bana gitme demedin?’diye. ben Karadenizliyim, bizde gidene kal, kalana git denmez..”

Balık istifi metrobüs yolculukları ve geçirilen zamanla düz orantılı hızda tüketilen diyaloglar..

Tanımadığın insanlarla kurulan mecburi fiziksel temasta filizlenen parodiler.

Gülümsemekle yetinirsen başından savabilirsin ama kazara cevap verirsen yolculuk esnasında tutunmadan düşmemeni sağlamana yetecek kadar sıkı bağlar da kurabilirsin. Seçim senin.

Bir de istem dışı şahit oldukların var elbet. Telefonla ya da yanındaki ile konuşuyordur ama mahremiyet sınırları dahilinde at koşturmana sebep olur. İlişkisini, kariyerini, hayallerini paylaşır sınırlı oksijeni de birlikte tükettiği yol arkadaşları ile bu insanlar.

En genel kamuflaj kulaklıktır ortamda ama yeterli midir sıyrılman için tartışılır. İşi seni dürtüp ‘Çıkar onları, sana diyorum’a kadar getirenleri gördüm.

Ruhsal arazlar bırakıyor bana çarpan bu anlık dışa vurumlar, havalar tekrar bozmazsa ulaşımımı koşarak aradan çıkarmayı planlıyorum.