Bağımsızlığın ne olduğunu anlamak için işgal altındaki günleri hatırlamakta yarar var.
Bugünün Suriye’sinden çok daha vahim günlerdi. Milli Mücadele’yi sulandırmaya çalışanlar, yakın tarihimiz dururken uzak tarihimize odaklananlar, kazanılan zaferleri küçümseyenler, farklı yönlere çekmek isteyenler hep vardı, olmaya da devam edecek.
Kimin bize nasıl baktığı elbette önemli ama çok daha önemlisi, bizim bize nasıl baktığımız.
Tarih işte bunun için var.
Eğer biz bugün dünü görmezden gelirsek, yarın birileri de bugünü ve bizi görmezden gelir.
Artılarıyla, eksileriyle, geçmişimize sahip çıkmak ve yeni kuşaklara aktarmak, yapılan hatalardan ders çıkarmak, en önemlisi de şanlı tarihimizle gurur duymak hepimizin asli görevidir...
Tarih boyunca hep zoru başardık ve dimdik ayakta kaldık.
Binlerce yıllık dünya tarihine bakıldığında, bizim gibi onuruyla ayakta kalan kaç ulus var ki!
Birbirimizi eleştirmeyecek miyiz, tarihten ders çıkartmayacak mıyız, başkalarıyla kıyaslama yapmayacak mıyız? Elbette hepsini yapmalıyız ama ortak değerlerimizi asla yitirmeden!
Allah kimseyi vatansız bırakmasın!
Yerinden, yurdundan, dilinden, dininden, bayrağından, eşinden, dostundan uzaklaştırmasın.
Vatanında, başka güçlerin ayak seslerini dinletmesin.
İşgal altındaki Anadolu’yu, İstanbul’u iyice anlamadan, hissetmeden, Milli Mücadele’nin, Zafer Bayramı’nın ne olduğunu tam idrak edemeyiz.
İşte bu yüzden, 15 Temmuz’dan başlayarak yakın tarihimizi yeni kuşaklara çok iyi anlatmalıyız ki ulusumuzu tehdit eden her türlü tehlikeye karşı hep uyanık olsunlar...
Milli değerler
Hamaset nutku atanlara sinirlenip, yine vatan, millet, Sakarya nutukları atıyor deriz.
Oysa yerinde, zamanında ve dozunda, bu tür nutuklara da ihtiyaç var.
Özellikle de ortak değerlerimizi yitirdiğimiz dönemlerde.
Eğitimin asli görevlerinden biri de ülkesiyle, milletiyle, bayrağıyla, tarihiyle gurur duyan insanlar yetiştirmektir.
Peki, bunu ne kadar başarabiliyoruz?
Keşke biraz da onu sorgulayabilsek.
İstiklal Marşı’ndaki “Toprak diyerek geçme tanı /Düşün altında binlerce kefensiz yatanı” dizeleri bize fazla bir şey kazandırmadı ki yaşadığımız toprakların kıymetini yeterince bilmiyoruz.
İşgallere karşı, Kurtuluş Savaşı’nı kazanmak için verdiğimiz yüz binlerce şehidimizin yattığı yerlerde, bugün yaşayanlardan kaçımız onların yarattığı destanlardan haberdar.
Okullarımızdan hangisi tarih derslerinde öğrencilerini alıp, o zorlu savaşların yaşandığı meydanları gezdiriyor?
İstanbul’un, İzmir’in, Erzurum’un, Gaziantep’in, Kahramanmaraş’ın işgallerinde neler yaşandığı hafızalarımıza ne kadar kazındı?
Vatanımızın kıymetini bilelim, bir daha hiç kimsenin ona yan bakmasına fırsat vermeyelim. Çünkü bu vatan için milyonlar şehit ve gazi oldu, bu vatan kolay kurulmadı.
Yedi düvele ve onun piyonlarına karşı kazanılan büyük zafer, aklın, stratejinin, birlik ve beraberliğin sonucuydu. Bunu asla kaybetmeyelim...
Özetin özeti: Vatanımız ne kadar güçlü, mutlu ve gelecekten umutlu ise biz de ancak o kadar güçlü, mutlu ve gelecekten umutlu oluruz.
