Bir şeyleri yapmış olmak için yapmaya bayılıyoruz.
Örneğin eğitimin onca sorunu varken, onlar değil de MEB’in logosu değişmiş!
Üniver-sitelerde ise yazılan tüm tezler, araştırmalar üretim için değil akademik kariyer için.
Okullara konulmaya çalışılan kodlama dersi ise tam bir komedi.
Bu arada evet üniversite mezunu diplomalı sayımız üçe beşe katlandı ama ne haldeler, gelin onu bir de Ankara’dan değil de, San Diego’dan, yine bizden birinden dinleyelim:
Bu nasıl mühendis?
“Milliyet’te çıkan ‘Teknolojiyi tüketen değil, üreten bir gençlik için (1)’ yazınızı birkaç kere dikkatlice okudum.
Yazınızın sonunda ‘Bu konuda herkesin söyleyecek sözü olmalıdır’ diyorsunuz ya, ben de size başımdan geçen bir olayı anlatayım dedim.
Umarım başınızı ağrıtmaz ve kıymetli zamanınızı almaz.
Yıllar önce, Türkiye’den buraya, San Diego, Kaliforniya’ya, mastır-MS yapmak için gelmiş bir öğrenciyle tanışmıştım.
Ne iş yaptığını sorduğumda, elektronik mühendisi olduğunu söylemişti.
Ben kendim moleküler biofizikçiyim; daha da spesifik olarak, proteinlerin 3-boyutlu yapısını belirleme işiyle uğraşan protein kristalograficisiyim, protein crystallographer.
Ama 15-16 yaşımdan beri hobi düzeyinde, ta lambalı diyot, triyot, pentot daha sonra solid state diyotlar, bipolar (BJT) ve FET transistorlar, CMOS, TTL integrated circuits, vb. devreleri de kapsayan elektronikle hands-on ilgileniyorum.
Bu iş için evimin bir odasını küçük bir elektronik laboratuvarı olarak kullanıyorum.
Elektroniğe olan bu yakın ilgimden dolayı, Ankara’da, eski bir üniversiteden mezun olmuş bu genç arkadaşa, bazı basit sorular sordum.
O sıralar evde bir bipolar transistorun, en popüler BJT 2N2222A, class A amplifikatör olarak nasıl bias edildiğini ki bu elektronik mühendisliğinin ilk tasarım alıştırmalarından biridir. Hem hesapla hem de deneyerek adam akıllı öğrenmeye meşguldüm.
Avrupa’da, dolayısıyla, büyük ihtimal Türkiye’de de 2N2222 BJT’ler yerine BC 107, BC 108 veya BC 109 serisi NPN transistorlar kullanılır. Bunu merak ettiğim için Türkiye’de en çok hangi tip transistorların kullanıldığını, 2N serisi mi, BC serisi mi diye sordum arkadaşa. ‘Bilmiyorum abi, biz hiç transistor kullanmadık; ben 2N’yi, BC’yi bırak, okuldayken hiç transistor görmedim’ demez mi!?!
Şaşırdım kaldım.
‘Biz havya ile lehim ile veya breadboard ile hiç devre yapmadık. SPICE diye bir program var; bilgisayar ekranında onu kullanarak bazı devreleri inceledik’ diye devam etti.
Kopyala yapıştır!
“SPICE’ı burada da işlerin hızlanması için mühendisler tasarım işi için kullanırlar ama onlar hocalarının ya kendi geliştirdikleri ya da başkalarından kopyaladıkları devreleri SPICE’a ithal edip öğrencilere göstermişler.
Yani ortada ne bir hesap kitap ne de bir orijinal tasarım var.
Sadece kurulmuş devrede, örneğin bir BJT devresinde, sanal ortamda transistorun bazına sinyal jeneratöründen audio/işitilebilir sinyal verirler ve kolektörden sinyal alırlar, bu sinyal genliğini giriş genliğine oranlayarak transistorun voltaj kazancını voltaj gain bulurlarmış.
Bu duruma ağlar mısınız, güler misiniz?
Böyle bir öğrenciye, okulu bitirdikten sonra elektronik mühendisi denilecek.
Eğitimin durumu, en azından elektronik mühendisliği eğitiminin durumu, sizin her zaman okumaya çalıştığım yazılarınızda devamlı yakındığınızdan da daha vahim ne yazık ki.
Her neyse, her seneye, sonunda boşa çıksa da yine bir umutla başladık; 2019’a da bir umutla başlayalım.
Yeni yılınız size, bize, hepimize, memleketimize ve dünyaya kutlu ve mutlu olsun...”
Bu tablo elektronikte böyle de diğer alanlarda farklı mı?
Ne siz sorun ne de biz söyleyelim...
Özetin özeti: Kendimizi kandırmaktan ne zaman vazgeçeceğiz?