Tunca Bengin

Ülke adına dışarıda NATO zirvesi, Biden başta dünya liderleriyle kritik görüşmeler, Rusya-Ukrayna savaşını durdurmaya yönelik girişimler, terörle, terörizmle mücadele; içeride de ücret artışları ve hayat pahalılığına odaklı yoğun bir gündem var. Hafiften de yerel seçim faaliyetleri hareketleniyor. Buna karşılık, muhalefet, özellikle CHP ise alınan her sandık yenilgisi sonrasında yinelenen bildik değişim sarmalında. Kılıçdaroğlu’na karşı bayrak açanların sayısı da öncekilere oranla daha fazla. Tabii bu henüz net bir görüntü anlamında değil. Çünkü İmamoğlu başta, parti içi muhaliflerin neredeyse tamamı varım ama yokum havasında. Hal böyle olunca da siyasetçilerin koltuk kavgası intibaı daha ön planda. Dahası, bir de değişim deyip sonradan özür dileyen ağır abiler de söz konusu. Dolayısıyla, Kılıçdaroğlu-İmamoğlu ile genel merkez-örgüt-kamuoyu ekseninde sıkışan tartışmaların odağında da o gizemli soru var hep: CHP’de neler oluyor?

Evet, görüntüler ve soru CHP’de sıra dışı

Kafayı İsveç’in NATO üyeliğine takan ABD Başkanı Biden ve NATO Genel Sekreteri Stoltenberg’in akıllarına “ittifakımızın en büyük mücadele alanlarından biri de terörizm” demek gelmiyor nedense! Oysa NATO’nun kuruluş ilkeleri, bölgesel ve küresel istikrar ve güvenlik için her türlü terör örgütüyle mücadeleyi gerektiriyor. Bu konuda iş birliği ve dayanışmayı şart koşuyor. NATO’nun geleneklerinde, temel dokümanlarında, çalışma esaslarında var olan bir husus bu. Nitekim NATO’nun 2030 Stratejik Konsepti’ne dönük hazırlanan taslak raporda, 2010 yılına ait Stratejik Konsept belgesi güncellenirken dikkate alınması gereken öneriler sıralamasının başlarında Rusya’nın açık tehdit durumu ve Çin’in oluşturduğu güvenlik sorunlarına vurgunun yanı sıra terörizmle mücadelenin temel görevler arasına açıkça dâhil edilmesi de vardı. Dahası, “Müttefiklerin, İttifak’ın stratejik hedefleri ile siyasi kimliğine bağlılıklarını eylem ve söylemleriyle

Yunanistan’ın Kandil’i olarak bilinen terör kampı Lavrion’un kapatılması önemli ama söz konusu kirli ilişkilerden sabıkalı bir komşu olduğunda kuşkulanmamak elde değil. Çünkü Türkiye, bu kampın terör yuvası olduğunu söylüyor yıllardır, bunu Türk istihbaratı da belgeleriyle defalarca ortaya koydu. Hatta, Türkiye’de yakalanan birçok terörist, Lavrion Kampı’nda bölücü terör örgütüne katıldığını, orada silah, bomba eğitimi aldıklarını itiraf etti. Mesela daha geçen yıl, 2022’de bu kampta eğitilip İstanbul’a eylem yapmak üzere gelen PKK bölücü terör örgütü üyesi bir terörist yakalandı. Yine geçen yıl, Kasım 2022’de Beyoğlu İstiklal Caddesi’nde 6 kişinin hayatını kaybettiği, 81 kişinin de yaralandığı bombalı terör saldırısını gerçekleştiren Suriye uyruklu kadın terörist ile beraberindeki diğer PKK/YPG’liye Yunanistan’a kaçma talimatı verildiği ortaya çıktı. Yakalanmasalardı o alçaklar da soluğu yıllardır terör

CHP’de “değişim” ya da yenilenme demeyen hiç kimse yok. Bu anlamda CHP tek ses ama değişimden, yenilenmeden beklenti nedir denildiğinde her kafadan farklı bir ses çıkıyor ve manzara tam anlamıyla curcuna. Kılıçdaroğlu kendisi hariç her şey değişebilir havasında. O’nun değişmesini isteyenler ise yekten çıkıp varım demiyor. Kılıçdaroğlu’nu kendiliğinden koltuğundan kalkmaya zorluyor ya da umuyorlar. Ama olmazsa da ne yapacaklarını, nasıl davranacaklarını ortaya koymuyorlar, koyamıyorlar. Niyesi Kılıçdaroğlu’nun CHP delegeleri üzerindeki ağırlığı ya da hâkimiyeti. Yani Kılıçdaroğlu istemediği sürece mevcut delege yapısıyla koltuktan indirmek zor. İstediği sürece oturabilir. Dolayısıyla, hafta başında başlayan mahalle delege seçimleri bu değişim tartışmalarında en kritik süreç aslında. Çünkü CHP’de İlçe kongrelerinde oy kullanacak olan delegeler, tüm üyelerin katıldığı ve oy kullandığı mahalle kongrelerinde seçiliyor. Bu İlçe delegeleri, İlçe kongresinde İlçe Başkanı’nı, İlçe

Bayram tatili süresince CHP’deki kronik kurultay ve koltuk tartışmaları hariç iç siyaset rölanti durumundaydı… Dış politika ise NATO üyeliği konusunda Türkiye’nin onayına ihtiyacı olan İsveç’teki yeni bir Kur’an-ı Kerim yakma alçaklığı nedeniyle daha Kurban Bayramı’nın ilk gününden itibaren oldukça gerilimli ve hareketliydi. Hala da öyle… Zira İsveç tam bir kepazelik örneği vererek inatla “Bizde ifade özgürlüğü oldukça geniştir ve bu tür gösterilerin yapılabiliyor olması da demokrasimizin bir parçasıdır” noktasında... Dahası hiç utanmadan ABD’de bu aşağılık duruma “Bunu kınıyoruz ancak ABD aynı zamanda ifade özgürlüğünü ve barışçıl toplanma hakkını demokrasinin unsurları olarak görüyor” diyerek göz yumar bir pozisyon aldı. Bozacının şahidi şıracı durumu yani. Dolayısıyla İsveç’te daha önce Türk Büyükelçiliği şimdi de camii önünde peş peşe gelen, Türk kamuoyunu rahatsız eden kuts

CHP’deki değişim tartışmalarında Kılıçdaroğlu ile İmamoğlu arasında ilginç bir dolaylı polemik yaşanıyor... Her ikisi de doğrudan kendi ağızlarından yıpratıcı çıkışlar yerine imalar, ya da ikinci, üçüncü kişiler veya gitsin-kalsıncı taraftarlar üzerinden birbirlerini topa tutuyor. “Kalsıncılar” yerel seçime Kılıçdaroğlu başkanlığında gidilmeli aksi taktirde CHP ve Millet İttifakı parçalanabilir ve sandıkta hezimet yaşanabilir görüşünde. “Gitsinciler” ise “kurultay seçimden önce yapılmalı, genel başkan, yönetim değişmeli, buna bağlı olarak da partiye heyecan ve moral gelmeli yoksa sandıkta hezimet yaşanabilir” diyor. Yani CHP’nin tepe koltuğuna odaklı bir proksi/ vekalet savaşları ya da kavgaları! var aslında. Taraflar yekten birbirlerinin karşısına çıkmadan, yüz yüze gelmeden, göz göze herhangi bir mücadeleye girmeksizin partili bazı isimler, gruplar, teşkilat, bazı medya unsurları, hatta kamuoyu yönlendirilip kullanılıyor. Dahası her iki taraf açısından da en popüler argüman yine

Rusya’daki Wagner kalkışmasında öngörüler daha çok Putin’in sırtından hançerlendiği şeklinde. Putin bile böyle yorumladı, hatta devlet kahramanlık madalyasıyla onurlandırdığı Wagner’in patronu en yakın arkadaşı Prigojin’i hain ilan etti. Bu bağlamda da ne denildi hep? Putin’i en çok öfkelendiren nokta istihbarat anlamında duvara toslamak olmalı. Çünkü Sovyet gizli servisi KGB’nin eski bir ajanı olan Putin’in şimdilerde emrindeki Rus istihbarat birimleri süreci yönetemedi. Daha doğrusu, ABD gizli servisi CIA ve İngiliz gizli servisi MI6 karşısında çuvalladı. Çünkü Amerikan medyasında CIA’nın Wagner’in kalkışma hazırlığını haziran başında öğrendiği ve Beyaz Saray’ı derhal bilgilendirdiği iddiaları yer aldı. Ama aynı haberin detayında şu da vardı:

Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin de Prigojin’in kendisine karşı hamle yapma hazırlığında olduğunu en az 24 saat öncesinden biliyordu. Putin’in bunu neden engellemediği ya da önlem almadığıysa gizemini koruyor. Dolayısıyla, geldiğimiz noktada Putin kalkışmayı

Demokrasilerde muhalefet, özellikle ana muhalefet iktidarın alternatifidir. Kendini, ilkelerini, topluma sunar ve vatandaşı, seçmenleri ikna etmeye çalışır. Dolayısıyla iktidar olmak isteyen bir siyasi parti ya da partiler öncelikle bir hedef koymak ve bunu çok net bir şekilde halka anlatmak zorunda. Neyi nasıl yapacağı konusunda farkını fark ettirmek ve toplumun güvenini kazanmak durumunda. Peki ülkede uzunca bir süredir “muhalefet” denilince akla gelen ne? İktidarın yaptığı doğru- yanlış her şeye muhalif olmak, günlük popülist söylemlerle vatandaşın gazını almak ya da aldığını sanmak. Ve bunu da kendilerince iktidar yürüyüşünün tek formülü görmek! Böyle olunca da sandıkta başarı gelmiyor elbet. Ama hatalarını da kabullenmek istemiyorlar. Bunun son örneği de daha yeni yaşandı. Masada yenildi, içildi, arada bir yaşanan bazı huzursuzluklar dışında genelde muhabbet de hoştu, “mutlak kazanma” noktasında muhalefet seçmen kitleleri de inandırıldı ancak sandık gerçeği ortaya çıkınca da muhalefet cephesinde “ça