Türk edebiyatının büyük ustası Nuri Pakdil gerekli ilgiyi okurlarından hep gördü.
Türk edebiyatın en önemli, en nevi şahsına münhasır kalemlerinden Nuri Pakdil geçtiğimiz günlerde vefat etti. 1990’lı yılların ortasında henüz bir ortaokul talebesiyken eserleriyle tanışmıştım. O tarihlerde eserlerinin yeni baskısı yapılmıyordu. Adeta bu dünyadan elini eteğini çekmiş bir derviş gibiydi gözümde. İnternetin olmadığı yıllarda, baskısı olmayan bir kitabı bulmak neredeyse imkansızdı. Bu kitaplara sahip olanlardan rica minnet ödünç alıp fotokopiyle çoğaltır elimden düşürmezdim. “Bağlanma”, “Korku”, “Edebiyat Kulesi”, “Umut”, “Batı Notları” ve yaptığı çeviriler, özellikle çağdaş Arap şiiri ve Jacques Prevet’den yaptıklarını döne döne defalarca okudum.
Aradan yıllar geçti ve Nuri Pakdil sessizliğini “Sükut Suretinde” isimli kitabıyla bozdu. Anlaşılması zor 33 şiirden oluşan bir kitaptı bu ve sonra peş peşe eserler yayımlamaya devam etti ve suskunluğunun ardından ortaya çıkışı Pakdil’in bilinirliğini artırdı. TRT 1’de yayınlanan “Yedi Güzel Adam” adlı diziyle de çok daha geniş kitlelere hitap etti.
Duruşundan hiçbir zaman vazgeçmedi, inandıklarını inanmıyormuş gibi yapmadı. Gerçek bir mümin gibi sürdürdü hayatını. Anti emperyalist, anti kapitalist, anti sosyalist, anti nazist ve en anti firavunist olduğunu söyledi, yazdı.
Türkiye’de yazarların/şairlerin/sanatçıların gerekli ilgiyi görmediklerinden dem vurulur çoğu zaman. Çok şükür Nuri Pakdil için bundan bahsedemeyiz. Türk edebiyatının büyük ustası Nuri Pakdil gerekli ilgiyi okurlarından hep gördü. Hakkında çok fazla kitap yayınlandı, dergiler özel sayılar yaptılar. Bunların hepsi dikkate değer çalışmalar. İlerleyen yıllarda bu çalışmaların artacağından hiç şüphem yok.
Pakdil ustanın vefat haberini alınca kitaplarını tekrar elime aldım. Aşağıdaki satırlar ustanın kitaplarından daha önce çizdiğim satırlar:
”Gerçek değil düzme bir dünyaydı, bütün okullarda, önüme konulan. Hayal gücümü harekete geçirmesem yıkılmıştım.”
”Biz, yitire yitire kazandık kendimizi.”
”İnsan, kendi sesini, daima başkalarından önce işitir.”
”Dilimin döndüğü kadar sustum…!”
”Sükût; Dünyanın en uzun cümlesi…”
”Çürüme başlamaya görsün insanda, akıp gidiyor hiçliğe.”
”Boynumuz ağrıdı batıya bakmaktan.”
”Okumadığın gün,karanlıktasın ve bu karanlıkta hiçbir şey meşru değildir.”
