Gün geçmiyor ki, gazete sayfalarına, televizyon ekranlarına bir şehit haberi düşmesin.
Türk milleti, çok büyük acılar yaşıyor.
Foça’da Mehmetçik’e yapılan çirkin saldırıda bir evladımızı daha kaybettik.
Dilerim Özkan Ateşli, son şehidimiz olur.
Şehidimizin ailesinin yaşadıklarını hayal etmeye çalıştım.
Tüylerim diken diken oldu.
Annem, hala anlatır.
Küçük dayım, 1940’lı yılların sonlarında İstanbul’da askerlik görevini yaparken eğitim çalışması sırasında vurulmuş.
Acı haber, olaydan bir ay sonra ulaşmış eve...
Rahmetli anneannem, her gün gözyaşı dökmüş beş çocuğundan birini kaybettiği için...
Acılar kabuk bağladığında bile o, geceleri yastığını ıslatmış gözyaşlarıyla...
Son nefesini verinceye kadar Osman’ını sayıklamış.
Düşünüyorum da...
Beş çocuk sahibi anneannem, bir çocuğunu şehit vermiş olmanın acısıyla yıkılmış.
Hayattaki dört çocuğunun varlığı, tesellisi olmuş.
Ya ölen, evin tek çocuğu olsaydı?
O ailenin acısı tarif edilemez.
Allah kimseye evlat acısı vermesin.
Tüm şehit analarına sabır diliyorum.
Emekli albay bir dostuma sordum:
“Senin sorumlu olduğun askerlerden şehit düşen oldu mu?”
Derin bir ‘ah’ çekti.
Başladı anlatmaya:
“Asker, aileleri tarafından bize teslim edilmiş emanettir. O emanetler, bizim evlatlarımızdır. Bizim o emanete sahip çıkmamız lazım. Komutanlar, askerlerin burnu bile kanamasın ister. Şehit düşen bir askerimin cenaze törenindeydim. Şehit anası, bana sarıldı, ‘Ben size yavrumu zıpkın gibi, sapasağlam verdim. Sen bana oğlumun cenazesini verdin. Neden emanetimi korumadın?’ dedi. Yutkundum. Gözlerim doldu. Acısını çok iyi anladığım şehit anasına söyleyecek söz bulamadım, bir şey diyemedim. Bir can gittiğinde, birlikteki herkesin yüreği yanar. O acılar, yıllar geçse de unutulmaz.”
Önceki akşam MHP İzmir İl Teşkilatı’nın iftar yemeğindeydim.
Orada da son günlerde artan terör saldırıları, şehitler konuşuldu.
İftarda şehit aileleri de konuktu.
Foça’da yaşanan büyük acıyı bizler ne kadar yüreğimizde hissetsek de, şehit ailelerinin yaşadıklarını anlamamız, hayal bile etmemiz imkansız.
İl Başkanı Necat Karataş, İzmir Milletvekilleri Ahmet Kenan Tanrıkulu ve Oktay Vural, terörü lanetleyen konuşmalar yaptılar.
Foça’da verdiğimiz şehidimiz Özkan Ateşli’yi, diğer şehitlerimizi rahmetle andılar. Yaralı askerlerimize Allah’tan şifa dilediler.
Onlar konuştukça, şehit anaları gözyaşlarına boğuldu.
Lokmalar boğazlarında düğümlendi.
CHP İzmir İl Kadın Kolları Başkanı Özgün Utku ve arkadaşları, Lice’deki son saldırıda şehit düşen Astsubay Selman Aksu’nun ailesini ziyaret etti.
Ailenin yürek burkan dramını görmenin üzüntüsünü yaşadılar.
Özgün Hanım’ı dinleyelim:
“Evde doğru dürüst eşya yok. Bir kilim, iki yer minderi... 7 nüfuslu aile, babanın eline bakıyor. Baba, iş olduğu zaman meyve sebze halinde hamallık yapıyor. Yardım etmek istediğimizi söyledik. Aldığımız cevap, bizi çok duygulandırdı: Biz yardım değil, barış istiyoruz.”
İşte burası, sözün bittiği yer.
Yetti artık!
Lafta değil, gerçekten ağlamasın artık analar...
Evlat acıları son bulsun.
