Stat yoksa başarılar öksüz kalır!

İzmirliler, Anayasa’nın tanıdığı seçme ve seçilme hakkını gerektiği gibi kullanamıyor.

Çünkü; kendi seçtikleri değil, Ankara’nın seçtikleri kazanıyor. Tepeden iniyorlar.

Karşıyakalılar stadını istiyor.

İzmir’de yeni stat projesini yaklaşık 26 yıl önce ilk gündeme getiren kulüp olmasına rağmen stadyum konusunda en mağdur ekip olarak kalan Karşıyaka’nın bekleyişi devam ediyor.

İktidar ve muhalefet milletvekilleri, belediye başkanları, il başkanları tarafından çoğu kez ‘O stat yapılacak’ denilmesinin üzerinden yıllar geçti.

Hala ‘Karşıyaka Stadı’na kavuşamadı...

Yine bir seçim atmosferine girdik.

Adaylar sahaya çıkacak.

Sıra İzmir’e ve Karşıyaka’ya geldiğinde hep birlikte göreceğiz...

Verilen sözler gerçekleşecek mi, gerçekleşmeyecek mi?

Anadolu kulüplerinin durumu ortada.

Kimse gözünün yaşına bakmıyor.

Özellikle bu sezon İzmir kulüpleri bu zorlukları en fazla yaşayan Anadolu kulüplerinin başında geliyor.

Kentte yaprak kıpırdamıyor.

Gelelim altyapı konusuna.

Bu mevzu, ağaçların kök salmasıyla dirsek temasında olan ve Türk futbolunda kronikleşen bir problem.

Kimi ağaç, aylarca istenilen düzeyde bir gelişim göstermez. Belki de bizim hissettiğimiz kadarıyla. Çünkü onlar, bu süre zarfında bir büyüme kaydetmiyor gibi gözükse de köklerini sağlamlaştırır ve gelen her darbeye göğüs gerebilecek kıvamdadır. Ne yazık ki bizim de repertuvarımızdaki en büyük noksan, altyapılardadır.

Milli takım olarak iyi bir jenerasyon yakaladığımızı düşündüğümüz sezonda büyük organizasyonları ıskaladık. Altyapımıza bir kuruş harcamaktan imtina ederken yabancılara milyonları serdik.

Karşıyaka için buna odaklanmak adına önce tesisler tamamlanmalı ardından stat, bu ulu camiaya kazandırılmalı.

Siz tuvale fırça darbesini vuruyor fakat renklendirmede geç kalıyorsanız, cila atarken çekingen davranıyorsanız ortaya bir eser çıkaramazsınız.

Bir takım, kendi stadına sahip değilse hiçbir zaman oynadığı yeşil çimler meskeni olamaz. Çünkü oradan gelir elde edemez, tam manasıyla aidiyet hissiyatına erişemez. Oluşan maddi kayıpları kapatma kaygısına düşerse de enerjisini bölmek zorunda kalır.

Tüm bu doneler ışığında Karşıyaka için istek ve arzularımızın röntgenini çekmenin ardından sezonun ikinci perdesinin açılması heyecanına kapıldık.

Aradan ardından yoğun mesai harcayan ve kafayı şampiyonluğa takmış yeşil kırmızılılar, Ali Say, Burak Başkaya, Yılmaz Ceylan ve Batuhan Akyüz ile şimdi daha güçlü.

İkinci yarının ilk maçında 9 mücadeledir kaybetmeyen Nevşehir’i 4-2 gibi bir skorla geçip hasreti dindirmesi de bunun bir tezahürü. Bu perdede Kaf Kaf, adından sıkça söz ettirip zirveyi sonuna dek kovalayacaktır.

Yeter ki ona destek çıkılsın, iyi günde kötü günde arkalarında durulsun.

Kumaşlarıyla, kaliteleriyle, karakterleriyle İzmir’e kupayı getirmek için son düdüğe kadar kazanma olgularını sürdüreceklerdir. Semtin yıllardan beri özlemini çektiği kupa hasreti bu sene son bulsun. Dibe çökmüş tortuların yeniden gün yüzüne çıkması gerekiyor.

Ben, Başkan Turgay Büyükkarcı ve ekibine güveniyor, daha fazla destek verilmesi gerektiğine inanıyorum.

Eminim ki nitelikli bir savaşımla, kendi hüviyetleriyle beklenti-performans paritesinde bizi yanıltmayacaklardır.

Umarım stat konusunda mutlu sona ulaşıp kupanın kulplarından tuttuktan sonra bu satırlarda hep birlikte sevinç nidaları atarız.

Karşıyaka, her şeyin en iyisini hak ediyor.