Hamdi Türkmen

Ve EXPO 2020 takımımız sahaya çıktı...
Dikkat edin maça değil, sahaya çıktı diyorum...
Çünkü maç, 2013 yılında oynanacak.
O gün gelinceye kadar sahada antremandan tutun da uzunca bir çalışma süreci ve kamp dönemi yaşayacağız.
Ben çok beğendim.
Neyi mi?
İzmir’in EXPO 2020 adaylığını simgeleyen logosunu...

Ferhat Göçer’li gece, işin fantezisi, daha doğrusu magazinsel boyutu.
Ekol Kulak Burun Boğaz (KBB) Hastanesi, gerçekten İzmir’de değil, Türkiye’de bir ilk.
Kolay bir süreç değil.
Beş yıl boyunca kulak-burun-boğaz “dal merkezi” olarak hizmet vereceksiniz, hasta memnuniyeti sağlayacaksınız, yoğun ilgi o kadar artacak ki, başta Ege Bölgesi olmak üzere Türkiye’nin her yerinde tercih edilen bir sağlık kurumu haline geleceksiniz.
Öyle bir an gelecek ki, “yetersizliği” fark edip, daha iyi hizmet için hastane kurmaya karar vereceksiniz.
Opr. Dr. Mehmet Baz, Mavişehir-Çiğli Kipa Kavşağı’nda, Ekol Kulak Burun Boğaz Hastanesi’ni kurmayı kafasına koyduğunda, hiç şüphesiz yatırımının bu denli büyük olacağını düşünmüyordu.
İşe dört elle sarılıp; o da olsun, bu tıbbı cihaz da bulunmalı, şunu da almalıyız, son tıbbi gelişmeler şu teknolojiyi de gerektiriyor, o da eksik kalmasın derken, kafasını kaldırdığında yarattığı eser, Türkiye’nin ilk, Avrupa’nın da en büyük ve kapsamlı Kulak Burun Boğaz İhtisas Hastanesi olmuştu.

İtalya başta olmak üzere, dünyanın pek çok ülkesinde onlarca İtalyan Restoranı’nda öğle ve akşam yemeği yedim...
Ama hiç biri bu kadar lezzetli bu kadar özenle hazırlanmamıştı.
Sevgili eşim Meltem Hanım ile İzmir Ekonomi Üniversitesi Yönetim Bilimleri Yüksekokulu Mutfak Sanatları ve Yönetimi Bölümü ile Yabancı Diller Yüksekokulu’nun, “4 Dil, 4 Mutfak; 4 Kültür” etkinliğine davetliydik.
İlki, “İtalyan Mutfağı”ydı.
Ne yalan söyleyeyim; “Öğrenciler, mutfakta öğrendikleri İtalyan yemeklerini hazırlayacaklar, önümüze getirecekler, biz de yiyeceğiz” diye düşünmüştüm.
Tabi sonra da, “nasıl buldunuz?” diye soracaklar, biz de el mahkum, üzülmesinler diye “elinize sağlık” diyecektik.

29 Ekim 2011’de, Cumhuriyet Bayramı tören ve kutlamalarını iptal ettik.
Gerekçe; Van Depremi idi.
Milli Eğitim Bakanı, 2012 yılından başlayarak 19 Mayıs, Gençlik ve Spor Bayramı törenlerinin statlarda yapılmayacağını açıkladı.
Gerekçe; çocuklarımız, gençlerimiz, öğrenciler günler öncesi başlayan provalarda üşüyor, yoruluyorlarmış!
2011 ve 2012...
Cumhuriyetimizin; daha doğrusu Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk’ün, Türk ulusuna bıraktığı iki önemli Cumhuriyet armağanı olan günü; henüz resmi bayram olmaktan çıkarmadık ama resmi olarak kutlamayarak saha dışına ittik.
İki yılda; üst üste bu kadar tesadüf olabilir mi?

Pişmiş tavuğun başına gelmez denir ya; çoğumuzun Hatay diye tanımladığı, İzmir’in kesintisiz en uzun güzergahlarından olan İnönü Caddesi’nde yaşayanların, işyeri sahiplerinin ve bu yolu zorunlu olarak kullananların, yıllardır çekmediği sıkıntı, yaşamadığı aksilik kalmadı.
Resmen “Bahtsız Bedevi(!)” gibiler...
Önce metro...
Yollar kapatıldı, trafik sokaklara verildi.
Kazı yapıldı, duvar gibi setler çekildi, insanlar yürüyemez, dükkanlarını açamaz hale geldi. Bu caddeyi konut olarak kullananlar, evlerine girip çıkamamaktan dert yandı.
Kısacası herkesin “anasından emdiği süt burnundan geldi...”
* * *

İki yıl önceydi.
Milliyet’te full-time, Bülent Zarif ile birlikte çalışmaya başladığım süreçte, Ali Pehlivanoğlu ile bir röportaj yapılmasını istedim.
Arkadaşlara bir hafta sonra, “Ne oldu?” diye sorduğumda, Ali Bey’e ulaşamadıklarını söylediler.
“Nasıl yani?” demekten kendimi alamayıp, bu kez ben telefonunu çevirdim.
Geçmiş gün kimle görüştüğümü tam olarak anımsamıyorum; “Notunuzu alalım efendim” dediler.
Bir gün, üç gün, bir hafta, bir ay; ne ses çıktı ne seda, ne Ali Bey aradı, ne de bir başkası...
Doğrusunu söylemek gerekirse alındım.

10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü’nü kutladık.
Kurumlar, kuruluşlar, kişiler, siyasetçiler, eksik olmasınlar; sabahtan itibaren maille, telefonla biz gazeteciler için Bayram olan 10 Ocak’ı kutladılar.
Bu kutlamalar, bizim mesleğin bugün içinde bulunduğu sıkıntıları aşmada bir katkı sağladı mı?
Ne yazar...
Onun için de, 100’e yakın tutuklu meslektaşımızın bulunduğu, 10 bin’den fazla davanın sürdüğü ülkemizde, Gazeteciler Günü’nden, Gazeteciler Bayramı’ndan söz etmek mümkün değil.
Böyle bir Bayram, ancak özgür ve baskısız bir çalışma ortamının sağlandığı gün kutlanabilir.
Ama bugün, ne o gün ne de yakın bir tarih için böyle bir umut var.

“Ağaç yaşken eğilir” atasözüne inanırım.
Bu nedenle, okul öncesi eğitim; yaşama ve genel eğitim sürecine atılan ilk ve çok önemli bir adımdır.
Özel Hüseyin Aslan Anaokulu, iki yıldır İzmir’de ilginç bir etkinliğe imza atıyor:
“Okul Öncesi Eğitim Semineri...”
“Kel alaka” diyeceksiniz.
Ama hiç de öyle değil.
Unutmayın ki, bugünün anaokulu öğrencileri çocuklarımız, yarının doktorları, öğretmenleri, mühendisleri, mimarları, yargıçları, idarecileri olarak ülkemizin kalkınmasına ve gelişmesine; okul öncesi eğitimde geliştirdikleri yetenekleriyle, edindikleri bilgileriyle, kazandıkları alışkanlıklarıyla katkı sağlayacaklardır.