Bitse de gitsek!

Altıncı dakikada 15 nolu made in USA İsviçreli uzunları çıktığında Hüseyin Beşok ile eşleşen 14 numaralarının boyu, İbo kadar filandı. Biraz 9 nolu Mrazek ki, o da galiba made in Çek, basketbolcu gibi olan, gerisi de vallahi yalan dolan. İşte hepsi hepsi bu kadar İsviçre. Birinci periyot bittiğinde Kaya’nın altı, İbo’nun beş, Haluk’un bir golü vardı. 12 Dev Adam, bırakın devi mevi, adam gibi bile oynamıyordu. Hatta en kötü 10 dakikalarından birini oynuyordu. Hala 12 - 8 öndeydi.
14’de ilk beşin, İbo hariç, dördü çıkmış, Örs oyunu belli ki, İbo’nun üzerine yıkmıştı. İki basketbol megolomanı Hido ve Mirsad yoktu. Mehmet de, Detroit’teydi. Bir şey belli olmuştu, bu takım İbo’nun takımıydı. Veya İbo ve takımıydı. Bunu hem o biliyordu, hem de geri kalan onlar. Öyle de oynadılar zaten. 17’de Hido, Memo, Mirsad’sız bile İbo ve geri kalanları ile İsviçre’nin 14 sayısını ikiye katlamışlardı. Skor 28 - 14 olmuştu. Hiçbir maç, oynanmadan kazanılmaz denir ya, bu da onun için oynanan maçlardan biriydi galiba. Oynanmasaydı da olurdu. Hatta hiç oynanmasa çok daha iyi olurdu. Kimin yeneceği, kimin yenileceğinin değil, yenenin atacağı farkın merak edildiği maçtı.
Evet 17. dakikada 28 - 14 olduğunda maç bir kere daha bitti. Haydi bu da gayri resmi sonuçtu. Resmi olması için de 23 dakika daha mecburen gitti. Düşünün, maçtan aklımda kalan üç pozisyon var, üçünde de Kerem Tunçeri var. Ama bakın ne şekilde var. 1- Kerem’in taaa uzaktan üçlüğü değil, 13’lüğü. 2- Örs’ün, Kerem dediği anda iki Kerem’in aynı anda fırlaması. 3- Yine Kerem’in taaa uzaktan attığı 13’lükten sonra göze gelip, sakatlanması...
Litvanyalı kızlar yine ön plandaydı. Dans ettiler. Yorulup, mola aldıklarında da Türkler ve İsviçreliler basketbol oynadılar sanki diyelim, Abdi İpeçki, Abdi İpekçi olalı, böyle basketbol eziyeti, böyle basketbol zulmü görmedi deyip bitirelim.