Şayet günün birinde Anadolu’nun tüm değerlerini Anadolu kültür akademisi adıyla bir kubbe altında toplayabilirsek o zaman Anadolu’ya olan vefamızı ödemiş oluruz.
Kültür her şeyin varlık nedenidir; sanat ise kültürel derinlik ve yüksekliğin göstergesidir. Yeryüzü coğrafyası üzerinde hiçbir yer Anadolu kadar kültürel derinliğe ve buna doğrudan bağlı olan inançsal yüksekliğe sahip değildir. Bu tanım bir iddia değil elbette gerçeğin kendisidir. Biz Anadolulular ilkin karadaki denizde en derinlere dalarız, akabinde de denizdeki karada en yükseklerde yol alarak yükseliriz. Karadaki denizde bir dalgıç misali şu an için inebildiğimiz en derin yer Göbeklitepe’dir, denizdeki karada ise bir kaşif gibi çıktığımız en yüksek yer ise Yaradan’dan dolayı insanoğlunun gönlüdür. Tevazu ve hoşgörüyle Anadolu’da yol alırken yol veririz. Derinlere dalarken “Merhaba” diyerek kültür tarihimizin tüm katmanları arasında bağ kurarak bilgeleşiriz; yükseklere çıkarken de “Aşk olsun” diyerek özgürleşiriz. Özgür Anadolu insanı tüm dünyaya örnek teşkil eder. Dolaysızca bakıp dolaysızca anlayabildiği için de hiç kimseyi ırksal veya inançsal olarak kategorize etmez, aksine her şeyde mutlaka bir şeyin olduğunu bilmekten öte yaşadığı için dünyadaki herkesi organize eder.
Gönülden gönüle giden yol
Anadolu kültür tarihini tarihsel, inançsal ve kimi yerlerde de sembol diliyle takip ettiğimizde rengarenk bir görüntüyle karşılaşırız. Mozaikten öte bir hamur misali binlerce yıldan bugüne kadar iç içe geçmiş tüm Anadolulu kadim kültürleri anlayabilenler ancak günümüz Anadolusuna bir ayna olabilirler. Anlam, mananın göstereni olan aynasıdır. Anadolu’nun manasına ayna olabilmek için kültürel miras eserlerimize bizim algısıyla yaklaşmalıyız. Bizim diyebilenler korur; bizden haberdar olamayanlar ise ya tahrip eder ya da yok sayar. Anadolu’nun dertlileri, sizi size sizsiz göstermek için çırpınır dururlar. Yaradan derdimizi her geçen gün artırırken Anadolu’nun bütünsel değerlerine dair kullandığımız biz sözüne cevap veren herkes bilge meşreplidir. Söz sahibi edebi, meşrebi gereği sessizdir; lakin söze kulak verenler ise gür sesli olmalıdır. Gönülden gönüle giden yolda denizdeki karada aşk olsun, karadaki denizde de merhaba derken merhabamıza ve aşkımıza güç katan herkese Anadolu’dan “Eyvallah.”
Muhabbet yukarıdan aşağıya rahmetle iner, aşağıdan yukarıya ise vefayla döner. Güneşin bahçesi, denizin yüreği olan Anadolumuz eski görkemli günlerini hasretle beklemektedir. Şayet günün birinde Anadolu’nun tüm değerlerini Anadolu kültür akademisi adıyla bir kubbe altında toplayabilirsek o zaman Anadolu’ya olan vefamızı ödemiş oluruz. Bir toplum geçmiş kültürel tüm birikimleriyle sağlıklı bir ilişki kuramazsa o toplum bir başka kültürün içerisinde yok olur, dejenerasyona veya asimilasyona uğrar. Kimlik ve kişilik problemi yaşayan her toplum çağdaşlıktan kopmuş vaziyettedir. Bu bağlamda klasik kültür hafızası yeteri kadar gelişmemiş toplumların karadaki denizleri sığdır; denizdeki karalarının yükseklikleri de belirsizdir. Anadolu kültür akademisinin kubbesi manamızın aynası olan karadaki en büyük yelkenlimiz gibi derin, yüksek ve geniş nitelikli olacaktır.
