Pınar Karşıyaka, bu zamana kadar sergilediği performansla zaten bu unvanı haketmişti ama dün ‘Mucize takım’ yakıştırmasını bir kez daha perçinledi. İlk yarıda, Efes karşısında şu ana kadarki en önemli silahı olan presten sonuç alamamıştı, bu kez daha çok top kaybı yapan taraftı, rakibin 3. çeyrekteki 11’de 7’lik üç sayı şovu ile 16 sayı geriye düşmüştü. Ancak karakterlerinde asla pes etmek yoktu bu takımın, yine geri adım atılmadı. Sanırım bu mucizeyi yaratan etken, ne Ufuk Sarıca’nın, ne oyuncuların, ne de taraftarların, o farka rağmen inançlarının hiç azalmamasıydı.
Bu dönüşte Efes’in de yardımı büyüktü aslında. Elde edilen farkın kendilerini maç sonuna kadar taşıyacağını düşündüler belki de, aşırı kontrollü oyuna döndüler. Farkı yaratmalarındaki etken agresiflikleri, potaya gidişleriydi ama bunlardan vazgeçtiler.
3 çeyrek, Strawberry’yi oyuna sokmayan Birkan ile Okben’in, ABD’li son çeyrekte coşmuşken ve 13 sayı ile takımını maça ortak ediyorken kenarda oturması, ilk yarıda çok iyi hazırlandıklarını ve Cedi ile panzehirini buldukları tam saha prese karşı, son çeyrekte genç oyuncuyu kullanmamaları adeta maçı rakibe veren detaylardı.
Ancak bazen basireti bağlanır ya bir takımın, sanırım son pozisyonu en iyi anlatan tanım bu. Perperoglou’nun bitime 24 saniye kala, topu rakipten çalmışken potaya gitmesi o tecrübede bir ismin yapabileceği hata değildi.
Son saniyede Birkan’ın attığı üçlük ise yine çok konuşulur. Hakemler çizgiye bastığı gerekçesiyle bu sayıyı iptal etti. Tekrarları defalarca izlemeden bir şey demek çok zor. Ancak gittikçe gerginleşen seride hakemler için söylenecek tek şey, mümkün olduğunca çalmamaya çalışıyorlar. Yani vuran avantaj elde ediyor.