İspanya ve Portekiz’in grubundasın. En kolay maçın İran. Tek kale oynayıp son dakikada kaybediyorsun. İkinci maçtan mutlak puan alman gerekiyor ve 4’te gol yiyip 86 dakika üstün oynamana rağmen gol bulamıyorsun. Bu tabloda kupaya veda etmen kaçınılmaz olur.
Daha ilk yan top...
Biliyorsun adamın ne yapacağını ama yine de tutamıyorsun. Ani gelişen bir atak da değil. Maçın hemen başı. Doğru pozisyon al ve konsantre ol. Tüm kontrol sende. Ama Ronaldo böyle biri işte. Tek vücut hareketiyle Da Costa’yı ve Fas savunmasını gönderdi. Maçtaki tüm dengeyi bozan isim oldu. Önce Messi’yi dün de Ronaldo’yu stattan izleme şansım oldu.
İkisi arasındaki temel fark Ronaldo’nun müthiş konsantrasyonu ve iştahı. Tek eksik olan Dünya Kupası’nı istiyor. Bir dahaki kupayı kazanmak için çok daha yaşlı olacağını biliyor. Maçtaki temel etken zaten kendisi oldu. Ronaldo’yu dışarıda tuttuğumuzda Fas’ın özellikle hücumda çok daha etkili bir takım olduğunu söylemek lazım.
Kupaya devam etmek için son şansıydı. Erken gol yemesine rağmen oyun anlamında hemen reaksiyon verdi. Sayısız pozisyon buldu. Özellikle yan toplarda. Tüm maç oyunu kontrol etmek hem de Portekiz’e karşı kolay değil. Bırakın dengeyi kurmayı biraz daha dikkatli olsalar öne bile geçebilirlerdi. Ama İran maçında olduğu gibi topu çizgiden geçiremediler. Açıkçası Fas için acı bir durum. İki maçı da oynadığı oyunla kazanması gerekirken sahadan mağlup ayrıldı. Eğer iyi bir golcüleri olsaydı şu anda gruptan çıkmışlardı.
Portekiz teknik direktörü Santos’un, Quaresma’yı oyuna almaması dikkatimi çekti. Savunmada hata yapma potansiyeli büyük olan ve mecburen ikinci yarı açık oynayacak rakibine karşı farklı ve faydasız hamleler denedi. Formunun zirvesinde olan ve kariyerinin olgunluk dönemini yaşayan Quaresma olsaydı Portekiz maçı çok daha erken bitirebilirdi.