Geçen sene bir temel atıldı. Güçlü savunma ve orta saha ile ligin en az gol yiyen ve mağlup olan takımıydı Fenerbahçe. Buna rağmen şampiyon olamadı. Çünkü tek yönlü bir takımdı. Oynadığı oyunla arkasına seyircisini alamadı.
Cocu, küçük birkaç dokunuş yaparak mevcut bu temel üzerinde ilerliyor.
Eksik olan konuları kökten bir değişimle değil bu tip müdahalelerle çözme yoluna gitti ve kısa sürede sonuç almaya başladı.
Sağlam savunma, set hücumları, bol pas ve üçgenler geçen senenin mirası...
Bu sene ise Hollandalı, takımı bir seviye yukarı taşımaya doğru gidiyor.
Eljif’in orta sahaya girmesiyle savunma aksamadığı gibi hücum da çok etkili.
Bu kadar özel bir oyuncuya sahip olmak Hollandalı teknik adamın en büyük şansı.
O da zaten daha ilk günden sistemi buna göre kurdu.
Bu sayede savunma ve hücum arasındaki bağlantı kusursuza yakın işliyor.
Geçen seneden farklı olanlar ise önde baskı ve tempolu oyun...
Bunu oynamak kolay değil. En önemlisi enerji ister. Fenerbahçe bunu oynamaya çalışıyor, zorluyor. Ağır çekim oyun yok. Rakibi çıkarmamak var. Önde baskıyı aşsa bile hemen arkada Eljif ve Souza var. Kazandığı her topta rakibi hazırlıksız yakalayıp atak üstüne atak geliştirme fikri var.
Bunlar Cocu’nun takıma kısa sürede kazandırdıkları.
Ancak geçen seneki bir sıkıntı hala devam ediyor. O da Valbuena. Genç takım arkadaşı Ejif’in yaptığı gibi basit oynamak varken yine gereksiz yerde zorluyor. Kendini ve topu kaybediyor. Cocu bu sorunu da çözerse az zamanda çok iş yapmış olur.
Geçen sene temeli atılan takım üzerine bir kat daha çıkar, oyunu iki yönlü oynayan, izleyenlere keyif veren bir Fenerbahçe izleriz.