İlk maçın ardından yazılanları okudukça gözlerime, konuşulanları duydukça kulaklarıma inanamadım... “Şimdi onlar düşünsün”, “Eleriz geliriz”, “Bu maçı bana bırakın...”
N’oluyoruz kardeşim, mahalle takımıyla mı oynuyoruz... Karşında ilk maçı golsüz bitiren, Avrupa kupalarına “abone” bir takım var. Açıklamalara bakıyorsun şahane, futbola bakıyorsun hikaye... İddia iyi de, bu kadarına “uçmak” denir. N’oldu? Lafla peynir gemisi yürümedi.
Nani diyorsun, Diego diyorsun, Kjaer diyorsun, Sow diyorsun... Diyorsun da diyorsun... Bu oyuncuların kariyerlerine saygılar... Peki ne oynuyorlar? Orasını sorma... Yok Van Persie olsaydı, kenarlar iyi kapansaydı, orta saha kalabalık tutulsaydı... Bütün bunlarla kendimizi kandırmayalım. Koca bir takımın tek bir oyuncusu bile normal çizgisini yakalayamazsa, bırakın Avrupa maçını kazanmayı, lig maçını bile kazanamazsın.
Allah aşkına gerçekçi olalım... Koca Nani... Yerine yerli bir oyuncu olsa, bu formuyla oynayabilir mi? Takımın en iyisi denilen Sow, nerede? O da yok... Caner’i hep hücum aksiyonları ile öne çıkarıyoruz. Bir de savunmasına bakın... O ilk golde bir rakip bu kadar boş bırakılır mı, bu kadar rahat orta yapmasına izin verilir mi?
Hadi orta geldi. Önde Alves, arkada Kjaer, ortalarında kaleci Volkan... Üç kişi, bir oyuncuya engel olamıyor. İkinci golde Kjaer rakibinin bir metre önünde... Geride kalıyor, Volkan kontrolsuz çıkıyor, penaltı... Üçüncü golde, korner atarken, bir kontratak yiyorsun, topu ağlardan çıkarıyorsun.
Önce hocan atılıyor, sonra stoperin... Bu mu büyük takım? Fenerbahçe geçen yıl bir Diego dışında transfer yapmadı, şampiyonluğa oynadı. Hiç kuşkunuz olmasın aynı kadroyu korusa gene şampiyonluğa oynar. Bu Naniler, bu Van Persie’ler, bu Diegolar Avrupa’da iş yapamayacaksa, bu kadar paraya, bu kadar umuda yazık değil mi?
Yıldızların parlamıyorsa, takımın oynamıyorsa, Şampiyonlar Ligi müziğini dinlemek için daha çok beklersin...