Asteras ile oynuyorsun böyle, üç gün sonra Karabükspor’la oynuyorsun gene böyle...
Hep aynı film... Rahat, huzurlu, gollü bir 60 dakika...
Sıkıntı, korku, telaş, panik, ağları bulan gollerle geçen son 30 dakika...
Beşiktaş sanki ilk 60 dakikayı “beyaz“, son 30 dakikayı “siyah“ oynuyor...
Beşiktaş, Karabükspor karşısında farka götüreceği maçı sıkıntılarla zar- zor bitirdi...
Hatta yardımcı Nihat Mızrak, Karabük’ün ofsayt ile ilgisi olmayan golüne bayrak kaldırmasa, son saniyelerde Traore’nin şutu üst direkte patlamasa, o zaman “ayıkla pirincin taşını“...
Hadi ilk yarıda Karabük futbol oynamadı, sana da oynattırmadı... Bir de ofsayt tuzağına düşünce pozisyon bile bulamadın... Ama ikinci yarının başında gördük ki, arayan Beşiktaş ile uyanan Karabük sahadaydı...
İşte ikinci yarının ilk çeyreğinde Demba Ba ile Sosa sahneye çıktı...
Sosa öyle iki top attı ki, öyle iki asist yaptı ki “armut piş, ağzıma düş“ misali...
Demba Ba böyle asistlerin, böyle adrese teslim topların hakkını vermez mi? Al sana iki gol daha...
Adrese teslim diyorum... İkinci gol öncesi Sosa o hareketli topu durdurmadan, ölçüp biçip Demba Ba’nın kafasına nasıl indirdi...
Adam sanki futbolcu değil, attığını vuran keskin nişancı...
Sonrasında kaçırdı da kaçırdı Beşiktaş...
Bilic de sanki Karabük’ün ekmeğine yağ sürdü, sanki Beşiktaş’ı öksüz bıraktı...
2-0’a güvenip önce Demba Ba’yı, sonra Sosa’yı oyundan almak yanlıştı...
Sonuçlarını da gördük...
Beşiktaş o dakikadan sonra bitti...
Hele Karabük golü... Top bomboş Beşiktaşlıların arasında... Ama Ersan ile Serdar, tek bir arabanın bile olmadığı dört şeritli otobanda birbirleri ile çarpışınca, Karabükspor’u umuda taşıyan gol geldi...
Arkadaş birbirinizi görmüyor musunuz, birbirinize bağırmıyor musunuz, böyle acemilik olur mu?
Yüksek nabız, kalp çarpıntıları ile bitirdi maçı Beşiktaş...
Kelimenin tam anlamıyla direkten döndü Beşiktaş...
Beşiktaş ilk bir saatte “Beyaz“ dı, son yarım saatte “Siyah“ oldu...
Unutulmasın, siyah, beyazla güzel...