“Aslan” gibi delikanlı ile “şampiyonluk” denilen güzeller güzeli, lig başladığından bu yana birbirlerine hep ilgi duydular, hep yakın durdular. Bazen birbirlerine sırtlarını döndüler, bazen yüzleri asıldı. Ama birinci günden bugüne kadar birbirlerini ihmal etmediler.
Bu birlikteliği bozacak bir yanlışa imza atmadılar. Şimdi kendileri de biliyor; iki adım sonrası “nikah masası”... Aylar sonra ellerin birleşme, dudaklardan “evet”in çıkma zamanı... Bu kadar uğraştıktan, bu kadar emek verdikten sonra ağızlarından “hayır” çıkar mı? Hiç sanmam. Artık buna izin vermezler...
Galatasaray’ın kâbusa dönen deplasman maçlarını bir kenara bırakıp, Akhisar karşısında bu kadar kararlı başlaması ve daha ilk 20 dakika dolmadan iki farkla öne geçmesi, artık şampiyonluğa ne kadar inandığının çok açık ve çarpıcı bir örneğiydi.
İlk Galatasaray golünde Linnes ile Feghouli’nin sağ kanattan çok iyi bir organizasyonları vardı ama golde aslan payı, topa yatmakta geciken kaleci Fatih Öztürk’e aitti.
İkinci golde Rodrigues’in hızının, becerisinin ve vuruş ustalığının ne kadar önemli olduğunu gördük. Rodrigues’i her izlediğimde futbolda hızın ne denli önemli olduğunu bir kez daha anlıyorum. Akhisar erken şoka rağmen “Penaltı mı, değil mi?” ne olduğunu anlayamadığım pozisyonda umuda adım atacak bir fırsat yakaladı. Ancak Soner penaltıyı atamadı.
Penaltı kaçınca bahane ve kusur çok olur. Örneğin sahada Seleznyov varken niye Soner...
Galatasaray ikinci yarıya ilk yarı rehaveti ile başlamanın faturasını kalesinde gördüğü golle çok çabuk ödedi. Hemen sonrasında Muslera tek pozisyonda önce Muğdat’ın, dönen topta Seleznyov’un ayaklarından topu alarak yeni bir deplasman kâbusuna izin vermedi.
Muslera demişken, son maçlarda ne kadar iyi oynuyor. Anlamadığım, ikinci yarıda bir mutlak Gomis pozisyonu dışında Galatasaray oyunu ne kadar çok kendi alanında kabul etti.
Fernando’nun eski kıvamının çok gerisinde oluşu, Donk’un defansif anlamda tek kalması, Galatasaray’ın orta alanda top tutmasını, pas yapmasını olumsuz anlamda ve ciddi biçimde etkiledi.
Hele Gomis... Boş kaleye atamıyor, penaltıda çerçeveyi bulamıyor. Ne oldu bu Gomis’e?
Maçın zamanlaması ve özellikle ikinci yarıdaki etkisiz futbol düşünülecek olursa, Galatasaray şampiyonluk yolunda en kritik, en sıkıntılı maçı kazandı.
Galatasaray bu maçı kazandıktan sonra, üstelik şampiyonun elinden tutmasına iki adım kalmışken, o nikah masasına bir başka takımı, bir başka damat adayını oturtmaz.